davidus (01.11.2010)
Ariadna (01.11.2010), Moonwalker (01.11.2010), ՆանՍ (01.11.2010)
davidus (01.11.2010)
Tig (01.11.2010)
Այդ դեպքում սկսենք առաջին համբույրի հիմունքներից:
Նախ հասկանանք, որ հաճախ առաջին համբույրը հեշտ չի լինում: Երբեմն մարդու համար դա իսկական փորձություն է ու պետք է իմանալ, թե ոնց անես, որ դա հաճույք պատճառի, ոչ թե հիասթափություն:
Կանոն առաջին. պետք չի ամաչել ամաչելուց: Կատակ չեմ անում, ամաչելը լրիվ նորմալ երևույթ ա՝ էն էլ առաջին համբույրի ժամանակ:
Եթե մինչ համբուրվելը սիրտն ուժեղ բաբախում ա, ծնկները դողում են, ներվային ծիկեր են սկսվում, մեկ է, անհանգստանալու բան չկա, էդ նորմալ ա:
Էդ դեպքում ուղղակի պետք է չշտապել: Սկսել հեռվից: Օրինակ ձեռքը համբուրելուց:
Հեռվից սկսելն օգնում է աստիճանաբար հաղթահարել ամոթը:
Էլ չասած, որ զուգընկերը կնկատի քո քնքշությունը, քո սերը, քո լրջությունը:
Ու երբեք, լսու՞մ ես, երբեք պետք չի վախենալ, թե համբույրը չեն հավանի:
Ճիշտ ու սխալ համբուրվել... տենց բան չկա: Համբույրները միլիոն ձևի են լինում:
Եթե զուգընկերդ քո նկատմամբ անտարբեր չի, ինքը հաստատ կգտնի քեզ հուշելու ձև, թե իրեն ամենից շատ ինչպես է դուր գալիս համբուրվել: Իսկ եթե անտարբեր է, է թքած թե դուրը չի գա:
շարունակելի
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
դեեեեեե, սպասում ենք շարունակությանը
Нельзя ездить быстрее, чем летает твой ангел-хранитель...
Բայց ինչու՞, էն օրը չէի՞ր ինձ նույն արարքիս համար շնորհավորում... լավ չի՜. լավ չի, մեկ մի բան ես ասում, մեկ այլ... Ես կակռազ բռի չեմ ընդհանրապես, ինձ ճանաչողներից ում ուզում ես հարցրու...
կներես, չգիտեի, հազար անգամ ներողություն...
(h_jak, տեսնում ե՞ս որ լավ էլ քաղաքավարի եմ...)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ