Անվերջանալի մտորումներ և անպատասխան հարցեր..

[Inna]

Մտորումներս...

Մինչ օրագիրս բացելը,ամեն անգամ, երբ մտնում էի «Ակումբ» տեսնում էի օրագրային գրառումները, մտածում էի բացե՞մ օրագիր, թե՞ ոչ, ի վերջո այդքան մտածելուց հետո որոշեցի բացել, մտածում էի թե հետաքրքիր չի լինի ուրիշներին կարդալ իմ պատմությունները,իմ մասին, և մինչև հիմա էլ կասկածում եմ ճիշտ եմ արել արդյոք, որ բացել եմ այն, թե՞ ոչ...
Լավ բացել եմ օրագրիս, հիմա մնում է կատարեմ գրառումներ ու սպասեմ թե ինչ կստացվի...
Հուսով եմ Ձեզ դու կգա
Հաջողություն քեզ օրագիրս, լավ ու բովանդակալից գրառումներ եմ ցանկանում...

[Inna]

Կարոտ

Իմ անվերջ ճամփի տանջանքից հոգնած՝
Ես ննջել էի ոսկեղեն արտում.
Ու ճչաց սիրտըս վայելքից անկարծ
— Թվաց որ մեկը կանչում է տրտում...
Եվ ես արթնացա խնդության ցավից .—
Գիշերվա հովն էր լալիս դաշտերում,
Մութ հեռաստանն էր դժկամ նայում ինձ,
Մենակությունն էր քարի պես լռում...

[Inna]

Թիթեռի պես թռչող օրեր...

Ինչ արագ են անցնում օրերը, արագ ու խորիմաստ: Մեկ-մեկ այն «համեմատում» ենք թիթեռի հետ, որովհետև թռչում են ու գնում և ամեն անգամ մի հուշ թողնում:
Ամեն օր ունի իր պատմությունը, որը գրվում է անտիպ էջերում, որը գրվում է ու չի մոռացվում...Եվ այսօրն էլ ուներ իր պատմությունը, որը կգրվի իմ կյանքի պատմության էջերում, որը երբեք չի մոռացվի թե լավ, թե վատ իր կողմերով...

[Inna]

Սպասում եմ քեզ

Ես հավատում եմ, որ դու կաս,
Ես սպասում եմ քեզ.
Իմ բաղձալի և բացակաս,
Ես սպասում եմ քեզ։
Դու խոստացել ես ինձ՝ հոգուս
Կապույտ այգաբացին,
Մթնշաղին իմ վաղահաս՝
Ես սպասում եմ քեզ։
Քո խոստումները երեկվա
Այսօր չմարմնացան,
Թեկուզ դու վաղն էլ չերևաս,
Ես սպասում եմ քեզ։
Կաղնիս վաղուց է մերկացել
Հույսի տերևներից,
Թեկուզ դալուկ աշնանը գաս
Ես սպասում եմ քեզ։
Մինչև վախճանն այս երազի
Մնացել է մեկ վայրկյան,
Երջանկության անմահ երազ,
Ես սպասում եմ քեզ։

[Inna]

Տխրություն ու նորից մտորումներ...

Ինչու՞ են մարդիկ այդքան տխուր, մռայլ, դժգոհ...Ինչու՞ չեն ցանկանում տեսնել կյանքում իրենց հետ պատահած ու կապված լավ իրադարձությունները,դեպքերը...Ինչու՞ են բոլորին առաջին անգամ տեսնելիս միշտ այդ մարդկանց մեջ վատը տեսնում, չեն ուզում տեսնե՞լ, թե չեն տեսնում...
Այնքան հարցեր կան, որոնք անպատասխան են մնում, որ երբեք էլ չես գտնում այդ հարցերի պատասխաններ...Միթե՞ դրանք չունեն պատասխաններ...
Շատ են լինում դեպքեր, երբ մարդուն ցանկանում ես մի բան ասել, դա լինի թե գովասանք, թե հարց, «վախենում» ենք այդ ասել, մտածելով, որ դա նա կարող է ճիշտ չմբռնել ու այդպես էլ պահում ենք դա մեր մեջ...

Ազատ եղե՛ք, մի կաշկանդվե՛ք, մի՛ «վախեցեք» Ձեր կարծիքն ու խոսքը բարձրաձայնելու, մարդի՛կ, Ձեր խոսքը կարող է շատ «պետքական» լինել, օգնել դիմացինին...

[Inna]

Հանդիպում

Նուրբ ըստվերները փռվում են քնքուշ,
Կապույտ խավարն է երկինքը պատում.—
Անուշ վարդերից մնաց միայն փուշ
Եվ ցնորքներից՝ վիշտ ու վհատում...

Ու մենք ուզեցինք դարձյալ հանդիպել,
Ահա — մեր հոգում խավար է և մահ,
էլ ի՞նչ երազի պատրանքով խաբվել
Եվ ի՞նչ խոսքերով զրուցել հիմա...

Քո արցունքները թափվում են ահա,
Եվ դառն է լացըդ հուսահատական,—
Քեզ ի՞նչ խոսքերով սփոփեմ հիմա,
Ի՞նչ արցունքներով հիմա հեկեկամ...