Անվերջանալի մտորումներ և անպատասխան հարցեր..

[Inna]

Մտորումներս...

Մինչ օրագիրս բացելը,ամեն անգամ, երբ մտնում էի «Ակումբ» տեսնում էի օրագրային գրառումները, մտածում էի բացե՞մ օրագիր, թե՞ ոչ, ի վերջո այդքան մտածելուց հետո որոշեցի բացել, մտածում էի թե հետաքրքիր չի լինի ուրիշներին կարդալ իմ պատմությունները,իմ մասին, և մինչև հիմա էլ կասկածում եմ ճիշտ եմ արել արդյոք, որ բացել եմ այն, թե՞ ոչ...
Լավ բացել եմ օրագրիս, հիմա մնում է կատարեմ գրառումներ ու սպասեմ թե ինչ կստացվի...
Հուսով եմ Ձեզ դու կգա
Հաջողություն քեզ օրագիրս, լավ ու բովանդակալից գրառումներ եմ ցանկանում...

[Inna]

Կարոտ

Իմ անվերջ ճամփի տանջանքից հոգնած՝
Ես ննջել էի ոսկեղեն արտում.
Ու ճչաց սիրտըս վայելքից անկարծ
— Թվաց որ մեկը կանչում է տրտում...
Եվ ես արթնացա խնդության ցավից .—
Գիշերվա հովն էր լալիս դաշտերում,
Մութ հեռաստանն էր դժկամ նայում ինձ,
Մենակությունն էր քարի պես լռում...

[Inna]

Թիթեռի պես թռչող օրեր...

Ինչ արագ են անցնում օրերը, արագ ու խորիմաստ: Մեկ-մեկ այն «համեմատում» ենք թիթեռի հետ, որովհետև թռչում են ու գնում և ամեն անգամ մի հուշ թողնում:
Ամեն օր ունի իր պատմությունը, որը գրվում է անտիպ էջերում, որը գրվում է ու չի մոռացվում...Եվ այսօրն էլ ուներ իր պատմությունը, որը կգրվի իմ կյանքի պատմության էջերում, որը երբեք չի մոռացվի թե լավ, թե վատ իր կողմերով...

[Inna]

Սպասում եմ քեզ

Ես հավատում եմ, որ դու կաս,
Ես սպասում եմ քեզ.
Իմ բաղձալի և բացակաս,
Ես սպասում եմ քեզ։
Դու խոստացել ես ինձ՝ հոգուս
Կապույտ այգաբացին,
Մթնշաղին իմ վաղահաս՝
Ես սպասում եմ քեզ։
Քո խոստումները երեկվա
Այսօր չմարմնացան,
Թեկուզ դու վաղն էլ չերևաս,
Ես սպասում եմ քեզ։
Կաղնիս վաղուց է մերկացել
Հույսի տերևներից,
Թեկուզ դալուկ աշնանը գաս
Ես սպասում եմ քեզ։
Մինչև վախճանն այս երազի
Մնացել է մեկ վայրկյան,
Երջանկության անմահ երազ,
Ես սպասում եմ քեզ։

[Inna]

Տխրություն ու նորից մտորումներ...

Ինչու՞ են մարդիկ այդքան տխուր, մռայլ, դժգոհ...Ինչու՞ չեն ցանկանում տեսնել կյանքում իրենց հետ պատահած ու կապված լավ իրադարձությունները,դեպքերը...Ինչու՞ են բոլորին առաջին անգամ տեսնելիս միշտ այդ մարդկանց մեջ վատը տեսնում, չեն ուզում տեսնե՞լ, թե չեն տեսնում...
Այնքան հարցեր կան, որոնք անպատասխան են մնում, որ երբեք էլ չես գտնում այդ հարցերի պատասխաններ...Միթե՞ դրանք չունեն պատասխաններ...
Շատ են լինում դեպքեր, երբ մարդուն ցանկանում ես մի բան ասել, դա լինի թե գովասանք, թե հարց, «վախենում» ենք այդ ասել, մտածելով, որ դա նա կարող է ճիշտ չմբռնել ու այդպես էլ պահում ենք դա մեր մեջ...

Ազատ եղե՛ք, մի կաշկանդվե՛ք, մի՛ «վախեցեք» Ձեր կարծիքն ու խոսքը բարձրաձայնելու, մարդի՛կ, Ձեր խոսքը կարող է շատ «պետքական» լինել, օգնել դիմացինին...

[Inna]

Հանդիպում

Նուրբ ըստվերները փռվում են քնքուշ,
Կապույտ խավարն է երկինքը պատում.—
Անուշ վարդերից մնաց միայն փուշ
Եվ ցնորքներից՝ վիշտ ու վհատում...

Ու մենք ուզեցինք դարձյալ հանդիպել,
Ահա — մեր հոգում խավար է և մահ,
էլ ի՞նչ երազի պատրանքով խաբվել
Եվ ի՞նչ խոսքերով զրուցել հիմա...

Քո արցունքները թափվում են ահա,
Եվ դառն է լացըդ հուսահատական,—
Քեզ ի՞նչ խոսքերով սփոփեմ հիմա,
Ի՞նչ արցունքներով հիմա հեկեկամ...

[Inna]

Երաժշտություն...,շատ եմ սիրում...

Էնքան լավ երգեր կան, շատ-շատ, որոնք լսելուց երբեք չես հոգնի,անընդհատ կլսես ու կլսես...
էնքան դրական լիցքեր են տալիս, էնքան հաճելիա անըդհատ լսել ու լսել, բայց լավ ու բարձրաճաշակ երաժշտություն, որը լսելուց չես հոգնի, շատ կան գեղեցիկ ու հաճելի երգեր...
Շատ լսեք երգ,երաժշտություն, այն լավ տրամադրություն է հաղորդում ու թարմություն է հաղորդում մեզ...


Հ.Գ. էս երգի օրիգինալ վիդեոն չգտա դրա համար սա դրեցի

[Inna]

Մուլտիկ...
Ոնց էի կարոտել...Նայենք ու հիշենք...


Չեբուրաշկայի անմեղ դեմքը...

[Inna]

Նորից մթնեց...

Իր ավարտին է մոտենում այսօրը ևս,
Մի քանի ժամ ևս ու այսօրվա բոլոր հուշերն ու դեպքերն էլ կդառնան հիշողություններ...
Տեսնես ե՞րբ ա գալու էն օրը, որ հանգիստ քնես չմտածելով ոչնչի մասին, խաղաղ ու հանգիստ...

[Inna]

Մի գիշեր էր մութ... Անձրև էր գալիս...

Մի գիշեր էր մութ: Անձրև էր գալիս:
Խավար էր իջել իմ մթնած հոգում: -
Ամայությունն էր հեկեկում այնտեղ
Հին, անվերադարձ երազների տեղ:
Եվ ես դուրս եկա: Ցեխոտ փողոցով
Քայլեցի երկար:
Չգիտեմ, թե ո՞ւր, ինձ համար արդեն
Ճանապարհ չկար...


Երկա՛ր քայլեցի:
Եվ իմ դեմ ահա - մի երկա՛ր փողոց:
Հեռվում - դեղին, տարտամ կրակներ:
Եվ ես մոտեցա այն կրակներին,
Որոնք իմ սրտին մի հի՛ն լուր բերին...
Մի հին լուր` հոգուս մեջ պահված ծածուկ -
Եվ ես այն շեմքը անցա կամացուկ...


Ու դուրս եկա ես:
Զգացի միայն, որ ցուրտ է, քամի, -
Որ կյանքն ինձ համար էլ կատակ է մի...
Ինձ համար մեռավ ամեն սրբություն:
Գնա՜, սիրելիս:
Թող կյանքը գլխիս մրրիկներ տեղա
Ու մոխիր ցանի -
Էլ ո՜չ մի զղջում իմ երազը հին
Ետ չի դարձնի...
Գնա՜, սիրելիս.
Ու թող մի վայրկյան քեզ մտքից հանեմ, -
Ուզում եմ քնեմ - ախ, ինչպե՞ս քնեմ...
......

[Inna]

Ես սիրում եմ...

Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր,
Գիշերի պես խորհրդավոր.
Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ,
Որպես թովիչ իրիկնամուտ:
Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է դողում,
Որպես գարնան մթնշաղում:
Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի վերհուշ,
Արբեցումի ոսկե մշուշ:
Մոլորվածին անխոս կանչող փարոսի շող,
Քո աչքերը հոգի տանջող:
Ես սիրում եմ գգվող-անգութ աչքերըդ մութ,
Որպես գարնան իրիկնամուտ:

[Inna]

Մի երգ էլ...

[Inna]

Հոգնել եմ արդեն այս նույնություններից...

[Inna]

Հոգումս լիքը տխրություն կա ու խառը մտատանջող մտքեր...
Չեմ ուզում տխուր լինել...

[Inna]

Այսօր...

Էսօր նենց լավ էր առավոտվա 10-ից դուրս եմ եկել տնեից, ու քայլել եմ քաղաքով, ճիշտ ա շատ էի հոգնել, բայց շատ լավ էր, կինոն, Կասկադը,որ ոտքով եմ բարձրացել..., Օպերան, Հրապարակը, Հյուսիսային պողոտան...էսօր ուր, որ գնացել եմ գնացել եմ ոտքով, շատ լավ էր, հավես էր...Մտերիմ մարդկանց հետ տեղ գնալը, շատ լավ ա, երբ որ նրանց շատ ես սիրում, մոռանում ես թե հոգնածության մասին, թե տխրության, և ամեն ինչ...էդքան քայլել եմ, բայց շատ լավ եմ զգում ինձ...Մինչև ժամը 5-ը քայլում էինք...7ժամ...... հաճելի ու հիշվող պահեր...