«Մի հատ զանգեմ, Վալոդիկիցս հարցնեմ, տեսնեմ` թողնում ա, թե չէ»

[Ուլուանա]

Չեմ կարծում, թե որևէ տղայի հաճելի կլինի, եթե իր ընկերուհին այսպես ասած "շունիկ" լինի:

Սխալվում ես, ցավոք... Հայաստանում լավ էլ շատ են այնպիսի տղաներիը, որոնք սիրում են, որ իրենց ընկերուհիները հենց իրենց «շունիկը» լինեն, ինչպես դու ասացիր։

[Երկնային]

Սխալվում ես, ցավոք... Հայաստանում լավ էլ շատ են այնպիսի տղաներիը, որոնք սիրում են, որ իրենց ընկերուհիները հենց իրենց «շունիկը» լինեն, ինչպես դու ասացիր։

Ուլուանա ջան, այո «շունիկ» ու անխելք ընկերուհի նախընտրում են ցավոք շատերը... բայց դե դա էլ իր բացատրությունը ունի... ուզում են անխելք լինի, որ այդ աղջկա կողքին իրենց իսկ անխելքությունը չերևա

[Լեո]

Էս թեմայով կարելի է անվերջ խոսել ու վիճել: Սակայն ըստ իս կա մի ճշմարտություն` յուրաքանչյուր զույգ ինքն է որոշում, թե ինչպիսի հարաբերություններ են լինելու իրենց միջև` անկախ այն բանին դա դուր է գալիս շրջապատողներին, թե ոչ:
Ինձ դուր չեկավ այն, որ շատերը այստեղ ասում են, որ իրենք "զզվում" են նման բաներից: Թույլ տվեք ասել. "Սակայն ձեր ի՞նչ գործն է դա": Դուք ձեր անունից խոսեք: Եթե դուք դա չեք ընդունում, դա դեռ չի նշանակում, որ դա զզվելի երևույթ է...

[Agape]

Երբ սիրում ես չես մտածում ասես թե չե: Սիրելի աղջիկներ վաղվա օրը գողանում է ձեր ուրախությունը, չի թողնում որ ճիշտ տրամաբանեք, վաղվա օրը դուրս է մղվում սիրով միայն:

Տղերք ջան մեր աղջիկները ինչքան էլ ասեն թե չեն ուզում իրենց հանդեպ հոգատար լինենք միևնույն է իրանք դեռ չգիտեն , որ ինչի դեմ պայքարում են դա իրենց դուր է գալիս, իսկ ով էլ դեռ չի հասկացել դա հուսով եմ , որ մի օր նա էլ կհասկանա:

[Cassiopeia]

Վերջին երկու գրառումները մտածելու տեղիք են տալիս, որ այս երևույթը ոչ միայն ընդունելի, այլև "հարգված" պիտի լինի
Ժողովուրդ, ուշքի եկեք, 21-րդ դարում եք ապրում, ոչ թե քարե դարում, որ ձեզ հրամայեն ինչ անել կամ չանել: Դուք եք ձեր գլխի տերը, նույնիսկ եկեղեցում ձեր ամուսնուն ձեր "տեր" ընդունելուց հետո: Ու դուք, միայն դուք եք, որ պիտի պատասխան տաք ձեր քայլերի համար:

[Undina]

Կարծում եմ, որ մարդկանց միջև հարաբերություններ սկսում են մյուսին սիրելն ու հարգելը որպես հիմք ընդունելով… ամենքս էլ ունենք մեր ինքնությունը, մեր ԵՍը… համ էլ էդ վստահության հարցա… ղանդը վատ չի բայց պիտի չափ ունենա ու թույլ չտա մյուսին կաշկանդված ու նեղված լինել

[Janita Hero]

Կարծում եմ ամեն բան վստահության վրա է:
Իսկ հիմա կոնկրետ օրինակ իմ կյանքից/չեմ ցանկանում Ալագյազի փեշերից գամ ոմանց նման/.
իմ ու այժմյան ընկերոջս հարաբերությունների արշալույսին բախվեցի նման խնդրի հետ, քանի որ ընկերս նախկինում ունեցել էր նման ընկերուհի ում ասել էր ուր գնար և երբ………զանգեր անգամ հացի գնալիս ու ասեր թե ուր ա գնում………
մի խոսքով, ես կտրուկ դրեցի հարցը, այն աստիճան , որ կարող էր և դա վերջը լիներ մեր ընկերության:
Քիչ չի անցել, մենք հիմա միասին ենք, սակայն ես մինչ այժմ էլ անում եմ այնպես ինչպես ուզում եմ առանց թույլտվություն հարցնելու, գնում էնտեղ ուր կուզեմ ում հետ կուզեմ, քանի որ ինձ վստահում ա, ես էլ՝ իրեն: Փառք Աստծո ինքը էն հայկական «քյառթու» տղեքից դուրս չեկավ…
Չեմ սիրում երբ անհարկի /ու, առհասարակ, հարկի էլ/ վերահսկողություն են սահմանում այն էլ այն դեպքում, երբ իմ դաստիարակության ընթացքում նման բան չի եղել որ ես հարցնեմ «Մամ կամ Պապ կարելի ա գնամ էսինչ տեղը» ու դեռ մի հատ էլ մերժում ստանամ: Ծնողս ինձ գիտի ու ինձ ճանաչողներն էլ գիտեն որ էդպես ա ու վստահում են, որովհետև ԵՍ ԳԻՏԵՄ ԻՄ ՍԱՀԱՄԱՆԸ……
Իսկ մի անգամ այժմյան մի նորահայտ երգչի եմ մերժել /որն իմ դասարանցին էր/ զուտ էն պատճառով, որ այս թեմայի վերնագրի նման էր ստիպելու ապրել………պատկերացնու՞մ եք …

[VisTolog]

Վերջին երկու գրառումները մտածելու տեղիք են տալիս, որ այս երևույթը ոչ միայն ընդունելի, այլև "հարգված" պիտի լինի
Ժողովուրդ, ուշքի եկեք, 21-րդ դարում եք ապրում, ոչ թե քարե դարում, որ ձեզ հրամայեն ինչ անել կամ չանել: Դուք եք ձեր գլխի տերը, նույնիսկ եկեղեցում ձեր ամուսնուն ձեր "տեր" ընդունելուց հետո: Ու դուք, միայն դուք եք, որ պիտի պատասխան տաք ձեր քայլերի համար:

Ստորագրում եմ:
Ես ինքնս շա~տ դեմ եմ: Գասսի-ն ամեն ինչ ասեց... Կարողա Վալոդիկը քո տերնա, կարողա դու էլ իրա ստրուկը, ի վերջո կյանքը առաջա գնում... դրան էլ չափ ու սահման կա... սիրենք և վստահենք միմյանց:

[քաղաքացի]

Քանի կա ասյական հոգեբանությունը՝ միշտ կլինեն վալոդիկներ։

[*e}|{uka*]

Ստորագրում եմ:
Ես ինքնս շա~տ դեմ եմ: Գասսի-ն ամեն ինչ ասեց... Կարողա Վալոդիկը քո տերնա, կարողա դու էլ իրա ստրուկը, ի վերջո կյանքը առաջա գնում... դրան էլ չափ ու սահման կա... սիրենք և վստահենք միմյանց:

հուզվեցի՜

Էլի որ ամեն մեկս մեր գլխի տերն ենք, ու ոչ էլ ինչ որ մեկի ստրուկը, վստահություն մասին էլ չասեմ, դա անհրաժեշտ պայմանա հարաբերությունների մեջ ,բայց.....
Վալոդիկին ամեն դեպքում պետք է զանգել ոչ թե հարցնել.«Կարելի՞ է էս ինչ տեղը գնամ» այլ զուտ իրեն տեղյակ պահելու համար, ճիշտ է քարե դարում չենք ապրում, բայց ապրում ենք Հայաստանում: Ու հաստատ ոչ ես ինձ լավ կզգամ , ոչ էլ Վալոդյան լօլ , երբ մեկը մի օր մոտիկանա ու ասի. «գիտես ինչ ընկերուհուդ էս ինչ տեղը, էս ինչ մարդկանց հետ եմ տեսել» (Ճիշտն ասած թքած ով ինչ կասի , բայց.....) ուֆ՜ մի խոսքով