Կոմիքսներ

[Rhayader]

Այս թեմայում քննարկենք կոմիքսներ: Վերջերս այս ոլորտն ինձ լավ տարել է:
Շատերը կոմիքսները համարում են «թեթև» ու «անլուրջ» երևույթ: Այդ մարդկանց խորհուրդ կտամ սնոբ չլինել ու մի փոքր կարդալ:
Իհարկե, ես համաձայն եմ, որ Սուպերմենը լրիվ սանտաբարբարա է (չնայած լավ թողարկումներին): Բայց կոմիքսները չեն սահմանափակվում Սուպերմենով:
Շատ ժամանակակից գրքեր թողարկվում են նաև «գրաֆիկական վեպի» կոմիքսային ֆորմատով: Ոմանք կարող են ասել, թե դա գրականության ու ընթերցողի երևակայության համար վատ է բլա-բլա-բլա, բայց մյուս կողմից՝ նույնն ասում էին կինոյի մասին:
Փաստ՝ գրաֆիկական վեպը ոչ մի դեպքում չի փորձում դասական գրականությունը դուրս մղել շուկայից: Մյուս կողմից, եթե հաշվի առնենք, որ նկարիչն էլ երևակայություն ու ստեղծագործ մոտեցում ունի, գրաֆիկական վեպը դառնում է արվեստի լրիվ այլ ֆորմատ:
Երբ խառը պատմությունների արդյունքում Warner Brothers-ը (որոշ մարդիկ պնդում են, որ ընկերության անունը 666 անգամ թարս կարդալով կարելի է կանչել Մեծն Կտուլհուին) դադարեցրեց Դարրեն Արոնոֆսկու «Ֆոնտան» ֆիլմի ֆինանսավորումը, Արոնոֆսկին նկարիչ Քենթ Ուիլլիամսի հետ նախնական սցենարով գրաֆիկական վեպ սկսեց նկարել: Արանքում նա վերափոխեց սցենարն ու ֆիլմը նկարահանեց շատ ավելի փոքր բյուջեով, այնպես որ գրաֆիկական վեպն ու ֆիլմը դուրս եկան գրեթե միաժամանակ: Դիմավորեք՝ «The Fountain, a Graphical Novel».

Այո, երբ կոմիքսի վրա վատ հեղինակ է աշխատում, այն ստացվում է խիստ մակերեսային ու գրեթե միշտ մարտական տեսարանների վրա հիմնված: Դա առավել տարածված է մանգայում (ճապոնական կոմիքսներ): Օրինակ՝ «Fairy Tail».

Նարուտոյի մասին էլ չխոսեմ քանի hellium-ը մազերս չի պռճոկել:
Բայց հենց նույն մանգայի մեջ՝ հիանալի աշխատանքներ.

Կոմիքսների ոլորտում են աշխատում այնպիսի մարդիկ, ինչպիսիք են Ալան Մուրը («V for Vendetta», «Watchmen», «Promethea»), Ֆրենկ Միլլերը («Batman: Year One», «Sin City», «Ronin»), Նիլ Գեյմանը («Sandman», «Books of Magic», «Harlequin Valentine»), Մայքլ Մուրկոկը («Elric: The Making of a Sorcerer», «Swords of Heaven, Flowers of Hell», «Michael Moorcock's Multiverse»), նույնիսկ Սթիվեն Քինգի հայտնի «The Dark Tower» շարքի նախաբանը ՝ «Gunslinger Born», «The Long Road Home», «Treachery», «The Fall of Gilead», «Battle of Jericho Hill» կոմիքսների տեսքով:
Այնպես որ՝ կոմիքսները շատ բան ունեն հակադրելու ժանրի քննադատներին: Իսկ եթե ինչ-որ մեկն ասի, որ միևնույն է՝ գրականությունն իր խորությամբ գերազանցում է կոմիքսներին, թող հիշի «Twilight»-ը: Թող հիշի ու սարսափի:

[Jarre]

Շնորհակալ եմ հետաքրքիր ու լավ թեմայի համար։
Անկեղծ ասած ես էլ էի մտածում այսպիսի մի թեմա բաց անել։
Համաձայն եմ հետդ, որ գրաֆիկական վեպը դառնում է արվեստի լրիվ այլ ֆորմատ։ Ես շատ եմ սիրում։ Ցավոք մինչև հիմա գրաֆիկական վեպ չեմ ընթերցել, բայց պարբերաբար ընկերոջս տանը կարդում էի իր կոմիքս ժուռնալները։

Չեմ կարա բացատրեմ ինչու, բայց իմ համար կոմիքսները շատ խորհրդավոր մի աշխարհ է։ Յուրահատուկ տրամադրություն է մոտս ստեղծվում ընթերցելուց

[Rhayader]

Դե, կոմիքսներն իրականում քսաներորդ դարի սկզբի «weird fiction» ֆանտաստիկ/գիտաֆանտաստիկ/դետեկտիվ/սարսափ շարժման զավակն են: Բնական է, որ քեզ մոտիկ պետք է լիներ՝ ժամանակակից գիտաֆանտաստիկ գրականությունը նույն արմատներն ունի:

[StrangeLittleGirl]

ՍՕՖ, շնորհակալ եմ, որ էս թեման բացեցիր: Եթե չբացեիր, կյանքում չէի հիշի, որ իմ գրապահարանում կա The Sandman-ը ու Calvin and Hobbes-ը: Երկուսն էլ ժամանակին նվեր եմ ստացել, բայց էն աստիճանի անտարբեր եմ եղել, որ չեմ էլ բացել: Գուցե արդեն ժամանակն է ուշադրության արժանացնելու:

[Rhayader]

ՍՕՖ, շնորհակալ եմ, որ էս թեման բացեցիր: Եթե չբացեիր, կյանքում չէի հիշի, որ իմ գրապահարանում կա The Sandman-ը ու Calvin and Hobbes-ը: Երկուսն էլ ժամանակին նվեր եմ ստացել, բայց էն աստիճանի անտարբեր եմ եղել, որ չեմ էլ բացել: Գուցե արդեն ժամանակն է ուշադրության արժանացնելու:

The Sandman-ի ո՞ր հատորը)))

[StrangeLittleGirl]

The Sandman-ի ո՞ր հատորը)))

Առաջին

[Rhayader]

Քանի որ Հայաստանում արտասահմանյան կոմիքսների մեծ մասն անհասանելի են (կամ էլ հասանելի են, բայց անհասանելի գներով), բնական է, որ ընթերցողների մեծ մասը դրանք կարդում է էլեկտրոնային տարբերակներով:
Մի ժամանակ ես CBZ/CBR ֆորմատների կոմիքսները սկզբունքայնորեն վերածում էի PDF-ի, որ արդեն իմ համար սովորական գրքային ֆորմատով կարդամ: Ինչևէ, որոշ տեխնիկական ու այլ խնդիրներից հետո որոշեցի փորձել CDisplayEx ծրագիրը (կարող եք անվճար բեռնել այստեղից):



Քանի որ ծրագիրը սկսել եմ օգտագործել ոչ թե 1.6, այլ ավելի վաղ տարբերակից (որն ավտոմատ բացում էր կոմիքսները լիաէկրան ռեժիմում), մի փոքրիկ փոփոխություն արեցի ծրագրի կարգավորումների մեջ (դուրս գալու կոճակը նորից դրեցի Esc, ու սեղմեցի F11):
Ամեն ինչ նորից այնպես էր, ինչպես պետք էր:
Դրա փոխարեն այս տարբերակում կա խոշորացնելու/փոքրացնելու ֆունկցիա (+/- սեղմելով ստեղնաշարի վրա), ինչը բավականին խոշոր թերություն էր հին տարբերակում:
Այլ կերպ ասած՝ բզբզեք, կտեսնեք ինքներդ:

---------- Ավելացվել է՝ 16:46 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 16:35 ----------

Առաջին

Օ, շատ լավ է անպայման կարդա:

[Freeman]

Իսկ ես սկսել եմ այս էս ընտիրությունը կարդալ: Վերջն ա, բոլորին խորհուրդ եմ տալիս կարդալ:

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Շնորհակալություն Rhayader-ին:

Խաղի կամ ֆիլմի հետ կապ ունի՞:

[Two-Face]

Խաղի կամ ֆիլմի հետ կապ ունի՞:

Ֆիլմի հետ մի քիչ կապ ունի:

Մինչև կոմիքս կարդալը շատ էի հիանում Constantine ֆիլմով, բայց կոմիքսը մի քիչ կարդալուց հետո հասկացա, թե ինչ թույլ էր կինոն:

[Rhayader]

Խաղի կամ ֆիլմի հետ կապ ունի՞:

"Dangerous Habits" հատորի հետ կապ ունի՝ այլանդակ աղավաղված ու ողորմելի տեսքով:

[Freeman]

DC -ի սիրահար կա, կոնստանտինը, սենդմենն ու լյուցիֆերն ա կարդում հիմա))

[GriFFin]

DC -ի սիրահար կա, կոնստանտինը, սենդմենն ու լյուցիֆերն ա կարդում հիմա))

Լուցիֆերը դուրդ եկա՞վ:
Լսիր, մի քանի օր առաջ գիդես ի՞նչ էի ման գալիս: DCի ու Marvelի համատեղ կոմիքսները: Մանկությանս երազանքն էր բոլոր հերոսներին մի աշխարհում տեսնելը: ^_^

[Freeman]

Լուցիֆերը դուրդ եկա՞վ:
Լսիր, մի քանի օր առաջ գիդես ի՞նչ էի ման գալիս: DCի ու Marvelի համատեղ կոմիքսները: Մանկությանս երազանքն էր բոլոր հերոսներին մի աշխարհում տեսնելը: ^_^

Մի գլուխ եմ հասցրել, լավն ա երևում)

[Freeman]

Նեոնոմիկոնը կարդացի էսօր, գործ ա))
Սկզբից նեկրոնոմիկոն էի փնտրում, նեո էր բերում, ներվայնանում էի))