Հիմնականում խոսքը գնում էր սեփականության իրավունքների փնջին, ինչպես են այդ իրավունքների խումբը պաշտպանվում մեր մոտ, իրենց մոտ, հիմնական շեշտը դրվել էր մասնավորի ու պետական սեփականության վրա, հատկապես նշվեց խառը մասնավոր-պետական սեփականության մասին, արդյոք ինչպես կարելի է ընդգծել այդ սահմանները, որի դեպքում տնտեսական մեխանիզմը կսկսի առավել առողջ գործել:
Դե իրենց երկրում օրինակ խոսվում էր ճգնաժամի ընթացքում պետականացված մի քանի բանկերի մասին, որոնք նրանք ծայրահեղ ոչ ընդունելի են համարում, խոսվում էր նրա մասին որ անհրաժեշտ է բարձրացնել արհմիությունների դերը առավել թափանցիկ համակարգ ստեղծելու պետություն աշխատող փոխհարաբերություններում, խոսվում էր կանաչ տնտեսության ձևավորման խոչընդոտների մասին գերմանիայում, քանի որ այստեղ կարևորվում էր մասնավոր հատվածի դերը: Նոր բանը նա էր, որ մարդիկ մեծ հաճույքով ցանկանում էին կիսվել իրենց փորձով մասնավոր հատվածի ձևավորման ճանապարհին, հատկապես լիբերալ մոտեցումներով կյանքի բոլոր բնագավառներում: Օրինակ առաջարկում էին լիբերալացնել տնտեսության գրեթե բոլոր ճյուղերը սկսած կապից վերջացրած էներգետիկան, սակայն վերահաստատելով որ պետության և մասնավոր սեփականության շատ նուրբ սահման գոյություն ունի:
Իսկ փող տալ չտալու մասին բան չասին, բայց խոսվեց, որ առանց թափանցիկ սեփականության իրավունքի, առանց պետականի և մասնավորի հստակ տարանջատման հնարավոր չէ ներդրումները ակտիվացնել, այ հետաքրքիրն այն էր, որ ըստ նրանց իհարկե Ղարաբաղի չլուծվածությունը ազդում է տնտեսության վրա, սակայն սա նախապայման պահելը տնտեսական զարգացման համար չափազանց վտանգավոր է ՀՀ համար: Խոսացին տնտեսական ազատության իդեքսի մասին, որով ՀՀ-ն բռնելա 105-107 տեղերը երևի մի 200 երկրի մեջ: Քննարկվեցին ներքաղաքական հարցեր, կանանց տղամարդկանց փոխհարաբերությունները ինչպես գործազրկության, այնպես էլ աշխատավարձերի տեսանկյունից, Գերմանիայի դերի մասին կովկասում և այլն:
Էջանիշներ