Ուրեմն՝ կտեսնվենք, կասես![]()
Ուրեմն՝ կտեսնվենք, կասես![]()
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ես շատ հազվադեպ եմ այսպիսի մտքեր ունենում, Ինտելեկտ Բանականովիչ:![]()
Համաձայն եմ, որ դեստրուկտիվ է, բայց միայն ծայրահեղության հասցնելու դեպքում, եթե միայն սեփական ես-ն է գիտակցվում: Բայց կա հակառակ ծայրահեղությունն էլ, երբ սեփական ես-ը չի գիտակցվում: Դա էլ կարող է բերել ողբերգական հետևանքների:Իսկ չե՞ք կարծում, որ աշխարհընկալման նման սուբյեկտիվ եսակենտրոն մոտեցումը դեստրուկտիվ ա, այսինքն դու քեզանից ոչ մի բան էլ չես ստեղծում իսկ եղածը կործանում ես, ապրելու իմաստն էլ է կորում, չէ՞ որ արդյունքում ոչ մի բան էլ չկա, միայն դատարկությունն է![]()
Հետաքրքիր էր կարդալը:Բայց, իմ կարծիքով, ավելի խորը ընկալելու համար պետք է հնարավորին չափ նմանատիպ զգացողություններ ունենալ: Ես շատ քիչ ունեմ: (տվյալ պահին առնվազն)
![]()
Հ.Գ. Ծրագրավորողները կհասկանան. void-ի դիմաց * դիր ու cast արա դրան:Ասենք, (double * )-ի: Մանրամասների համար դիմել Արշակին:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Ռուֆուս: Իրականությունը տեսա… նման զգացողություն միշտ չի լինում, կամ գուցե՝ զգացողություններն են խանգարում լինելուն: Մի քիչ «սիմուլյացիա» կար, բայց իրական էր: Կեցցեք![]()
Էս թեմայի վերնագիրն ամեն անգամ Voip էի կարդում, դրա համար լրիվ ուրիշ բանի տեղ էի դրել, չէի մտել![]()
։ Հիմա նոր տեղ հասավ, որ ստեղծագործություն է, կարդացի։
Հետաքրքիր մտքեր էին՝ հաջող, հստակ ձևակերպումներով, բայց ես էլ որպես գեղարվեստական ստեղծագործություն չընկալեցի (որպեսզի հանկարծ չմեղադրվեմ թիթեռնիկներ, մեղմիկ զեփյուռներ, Փառանձեմանահապետախառը սիրային պատմություններ ու էդ կարգի բաներ ակնկալելու ու դրանց բացակայության պատճառով հիասթափվելու մեջ, միանգամից ասեմ, որ նշածս «ռոմանտիկ» ատրիբուտները, մեղմ ասած, բոլորովին էլ գեղարվեստական ստեղծագործության պարտադիր պայման չեմ համարում, ու որպես գեղարվեստական գործ չընկալելուս պատճառը հաստատ դա չի), ուղղակի, իմ կարծիքով, ավելի շուտ օրագրային գրառման էր նման։ Որպես օրագրային գրառում՝ շատ լավն էր
։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Sambitbaba (18.10.2010), Արևածագ (15.10.2010), Երվանդ (15.10.2010), Ռուֆուս (15.10.2010)
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Արդեն երեք օր ա, ինչ ուզում էի կարդալ, ոչ մի կերպ ժամանակ ու տրամադրվածություն համատեղումը չէր ստացվում: Վերջապես ստացվեց
Եթե ասեմ, որ ինձ լուրջ մտորելու տեղ տվեց, սուտ կասեմ, եթե ասեմ, որ կարդացի մտքեր, որոնց համարժեքները ուրիշ տեղերում չէի կարդացել (տեսել, լսել), սուտ կլինի, եթե ասեմ, որ գեղագիտական հաճույք ստացա, էլի սուտ կլինի: Բայց տպավորությունս միանշանակ դրական ա: Ռուֆ, էլի՛ գրի:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Jarre (15.10.2010), My World My Space (18.10.2010), Rhayader (15.10.2010), Sambitbaba (18.10.2010), Արևածագ (15.10.2010), Երվանդ (15.10.2010), Նաիրուհի (15.10.2010), Ռուֆուս (15.10.2010)
Հայկ, գրածդ մաքուր սոլիփսիզմի նկարագրությունն էր:
Այդպիսի փիլիսոփայական ուղղություն կա:
Հերիք ա մի միտք արտահայտես, քեզ արդեն համապատասխան աղանդ են փնտրում, որ մեջը գրանցեն![]()
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ