User Tag List

Էջ 2 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 88 հատից

Թեմա: Պոէզներ

  1. #16
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Միջնադարում մակամաների հայտնի վարպետներ էին Հարիրին և Համազանին, նոր ժամանակներում Հաֆիզ Իբրահիմը և Մուվեյլիհին նորից անդրադարձան այս ժանրին՝փորձելով դրա հիման վրա զարգացնել ժամանակակից վեպը: Մակաման երկու գլխավոր հերոս ուներ՝պատմողը, որ գործերի բերումով շատ էր ճանփորդում, և թափառաշրջիկ խաբեբան, ում յուրաքանչյուր մակամայում պատմողը պարտադիր հանդիպում էր: Խաբեբան ամեն անգամ անճանաչելիորեն կերպարանափոխված էր լինում և նոր խարդախություն էր մոգոնում, և միայն պատումի վերջում էր պատմողը նրան կարողանում ճանաչել: Մոտավորապես նման էր եվրոպական խաբեբայական նովելին: Պատկերացնելու համար կարելի է հիշել նաև Րաֆֆու «Խաչագողի հիշատակարանը»: Խարդախը նաև լավ ճարտասան էր, իր ճառերը արտասանում էր ռիթմավորված արձակով, դասական տաղաչափությամբ գրված բանաստեղծություններ էր նաև սիրում արտասանել: ԱԱյնպես որ մակաման ոչ միայն ձև էր, այլև բովանդակություն: Տվյալ դեպքում, հարգելի Սամբիթբաբա, Ձեր մակամի փորձը չի հաջողվել ԱԱսեմ որ զուտ ձևային առումով էլ փորձ կատարել արաբական դասական գրականությանը բնորոշ ռիթմավորված արձակը օգտագործել հայերեն ստեղծագործություններ գրելիս, անիմաստ է: Նախ ռիթմավորված արձակն ինքնանպատակ չի եղել, դա գալիս է դեռ այն ժամանակներից, երբ գիր չի եղել, և կարևոր ինֆորմացիան՝դիցաբանական, պատմական, բանահյուսական, բժշկական և գիտական, փոխանցվում էր շուրթից շուրթ, և անհրաժեշտ էր այն հիշել անգիր, իսկ ռիթմավորված խոսքը ավելի հեշտ է հիշել: Արաբները նորագույն գրականության մեջ հրաժարվել են սաջից, բնականաբար: Երկրորդ, սաջը, ինչպես նաև արաբական պոեզիային բնորոշ տաղաչափությունը հիմնված են արաբերեն լեզվին բնորոշ, այսպես ասենք, երկար ու կարճ ձայնավորների հիման վրա, ինչը հայերենում չկա, ուստի զուտ ձևային առումով հայերեն մակամ գրելն անհնար է: Այնուամենայնիվ, խորհուրդ տալիս եմ մակամաներ կարդալ, մի քիչ բարդ է դրանց ընթերցանությունը, բայց զուտ մշակութային ուսումնասիրության տեսակետից անչափ հետաքրքիր է:

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Հայկօ (19.10.2010)

  3. #17
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Միջնադարում մակամաների հայտնի վարպետներ էին Հարիրին և Համազանին, նոր ժամանակներում Հաֆիզ Իբրահիմը և Մուվեյլիհին նորից անդրադարձան այս ժանրին՝փորձելով դրա հիման վրա զարգացնել ժամանակակից վեպը: Մակաման երկու գլխավոր հերոս ուներ՝պատմողը, որ գործերի բերումով շատ էր ճանփորդում, և թափառաշրջիկ խաբեբան, ում յուրաքանչյուր մակամայում պատմողը պարտադիր հանդիպում էր: Խաբեբան ամեն անգամ անճանաչելիորեն կերպարանափոխված էր լինում և նոր խարդախություն էր մոգոնում, և միայն պատումի վերջում էր պատմողը նրան կարողանում ճանաչել: Մոտավորապես նման էր եվրոպական խաբեբայական նովելին: Պատկերացնելու համար կարելի է հիշել նաև Րաֆֆու «Խաչագողի հիշատակարանը»: Խարդախը նաև լավ ճարտասան էր, իր ճառերը արտասանում էր ռիթմավորված արձակով, դասական տաղաչափությամբ գրված բանաստեղծություններ էր նաև սիրում արտասանել: ԱԱյնպես որ մակաման ոչ միայն ձև էր, այլև բովանդակություն: Տվյալ դեպքում, հարգելի Սամբիթբաբա, Ձեր մակամի փորձը չի հաջողվել:)) ԱԱսեմ որ զուտ ձևային առումով էլ փորձ կատարել արաբական դասական գրականությանը բնորոշ ռիթմավորված արձակը օգտագործել հայերեն ստեղծագործություններ գրելիս, անիմաստ է: Նախ ռիթմավորված արձակն ինքնանպատակ չի եղել, դա գալիս է դեռ այն ժամանակներից, երբ գիր չի եղել, և կարևոր ինֆորմացիան՝դիցաբանական, պատմական, բանահյուսական, բժշկական և գիտական, փոխանցվում էր շուրթից շուրթ, և անհրաժեշտ էր այն հիշել անգիր, իսկ ռիթմավորված խոսքը ավելի հեշտ է հիշել: Արաբները նորագույն գրականության մեջ հրաժարվել են սաջից, բնականաբար: Երկրորդ, սաջը, ինչպես նաև արաբական պոեզիային բնորոշ տաղաչափությունը հիմնված են արաբերեն լեզվին բնորոշ, այսպես ասենք, երկար ու կարճ ձայնավորների հիման վրա, ինչը հայերենում չկա, ուստի զուտ ձևային առումով հայերեն մակամ գրելն անհնար է: Այնուամենայնիվ, խորհուրդ տալիս եմ մակամաներ կարդալ, մի քիչ բարդ է դրանց ընթերցանությունը, բայց զուտ մշակութային ուսումնասիրության տեսակետից անչափ հետաքրքիր է:
    Ինչ խոսք, որ` շնորհակալություն, սիրելի Շինարար, այս համառոտ և ամփոփիչ տեղեկատվության համար, շնորհակալություն բոլոր այն ֆորումցիների կողմից, ովքեր հետաքրքրությամբ տեղյակ դարձան գեղարվեստի հետաքրքիր մի ձևի, որը շատ հազվադեպ է հանդիպում այսօր: Չնայած, այդպես էլ չհասկացա, թե ի՞նչը Ձեզ առիթ տվեց այդ աշխատանքը կատարելու: Իմ պատասխանի մեջ ոչ մի կերպ չի ասվում, որ ես տեղյակ չեմ այդ ամենին, ես երկու անգամ վերանայեցի գրածս: Իսկ պատճառը, որ պատասխանեցի Ձեր տված հարցին կարճ ու համառոտ, այն էր, որ հարցն էլ էր կարճ ու համառոտ, ու շատ չխորանալու համար հենց այդպես գրեցի, նախապես զգուշացնելով. կարճ ասած: Իմիջիայլոց ասեմ, որ գործը գրված է 1973-77 թթ. ժամանակահատվածում, իմ ուսանողական տարիներին, ու թե ինչո՞ւ եմ գրել "Մակամի փորձ", Աստված գիտի: Հավանաբար, չգիտեի, (հիմա էլ չգիտեի` մինչև Ձեր ասելը), թե ինչ է սաջը, որ գրեի "Սաջի փորձ": Չնայած, հազիվ թե. մի տեսակ դուրս չի գալիս, "Մակամի փորձն" ականջիս ավելի հարազատ է հնչում:
    Եվ հետո, ես չգիտեմ, մեր բոլորի կողմից հարգված Աբու Մուհամմեդ ալ-Քյասիմ Ալ Հարիրին գիտե՞ր, թե՞ չգիտեր, թե ինչ է նշանակում "Սաջ", բայց այնուամենայնիվ իր նովելների գիրքը նա անվանեց "Մակամներ":
    Մի հարց. իսկ Դուք մակամներն արաբերեն եք կարդացե՞լ: Ես, օրինակ, արաբերեն չգիտեմ ու չունեմ հնարավորություն վայելել բնական լեզվով գրված մակամների հաճույքը: Հարիրիի իմ գիրքը ռուսերեն թարգմանությամբ է և, գիտեք, ըստ ինձ` արտակարգ է թարգմանված: Հուսով եմ, որ կգտնվի մեկը (եթե արդեն չի գտնվել), որ շատ լավ հայերեն թարգմանություն կանի: Ցանկանում եմ ասել, որ թույլ տվեք չհամաձայնվել հայերենով մակամներ գրելու անհնարությանը: Կարծում եմ, կարելի էր այլ կերպ արդարացնել հայերենի և մակամի անհամատեղելիությունը. ուղղակի հայ հոգին մակամի հոգի չի ու չի էլ եղել:

    Հ.Գ. Ճիշտ է, այսքան խոսքերի մեջ մոռացանք իմ "Թախիծը", բայց ոչինչ, մեծ բան չենք մոռացել:

  4. #18
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ներողություն, հարգելիս, որ փորձեցի իմ կարծիքը հիմնավոր գրել, էլ չեմ անի

  5. #19
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՈՂԲԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ

    Մոխրամանի վրա
    եռում է արցունքիս կաթիլը
    Ծխախոտս ի մի է բերում
    սիրոս խոշտանգումների ցավը:
    Արցունքիս կաթիլը ճողոպրում է այտիցս
    ու մտնում բերանս:
    Դա նույնն է, որ այն ոչ թե դուրս թափվեր,
    այլ լցվեր աչքս:
    Բայց թող լցվեր աչքս միայն
    քո ժպիտը,
    քո սերը,
    քո կյանքը:

    Արցունքիս փաթիլը խառնվել է հոգուս:
    Խառնվել է հոգուս: Չէ, խառնվել է արյանս:
    Եվ այդ կեղտոտո արյունը սիրտս է թունում,
    Ծխախոտի ծուխն էլ թունավորում է թոքերս:

    Ես այժմ երազի մեծ պակասորդ ունեմ:
    Պատճառն այն է, որ այժմ,
    երբ փակում եմ աչքերս,
    Փակ աչքերով նույնպես քեզ չեմ տեսնում:

    Իսկ թե երազ լինե՞ր... Իսկ թե երազը գա՞ր,
    Ի՞նչ ես կարծում, գուցե
    Սերդ ինձ մո՞տ լիներ:
    Գուցե այս ճնապարհն էլ այսքան երկար
    Չլինե՞ր:

    Գուցե այս անտանելի լռության պատճառը
    չլինե՞ր այն,
    Որ ճամփան է հեռու:
    Գուցե այս երկար ճամփան և հանդիպման դադարը
    Քո սիրո վրա ազդել չէ՞ր կարողանալու...

    Ոչ, պատճառը դա չէ, այս բոլորը սուտ է,
    սեր իմ,
    Եվ այս ամենին մի պատասխան կա միայն.
    սերդ քիչ է, սեր իմ...
    Եվ սրանից հետո ինձ մնում է մի բան.
    իրենց տեղը դնել բոլոր իրերին:

    Առաջին հերթին ես կվերցնեմ
    Մոխրամանի վրա եռացող արցունքիս կաթիլը
    ու կդնեմ այտիս.
    Մոխրամանը տաք է, նրա վրա կարճ է կաթիլի կյանքը:
    Այտս սառույց է, քար է,
    ապառաժ է հիմա,
    Գուցե նրա վրա կաթիլը
    հավերժ կմնա՞...

  6. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (20.11.2012), Lusntag Lusine (07.07.2013), Ohanyan (10.03.2011), Արևածագ (20.10.2010)

  7. #20
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ներողություն, հարգելիս, որ փորձեցի իմ կարծիքը հիմնավոր գրել, էլ չեմ անի:)
    Շատ տխուր կլիներ, եթե դա լիներ Ձեր միակ որոշումը իմ հանդեպ:
    Ես ասացի իմ կարծիքը "Թախիծի" ձևով: Դուք ասացիք Ձեր կարծիքը` իմ կարծիքի մասին: ՈՒ եթե այն ինձ չհամոզեց, ես պետք է լռեի՞:

  8. #21
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շատ տխուր կլիներ, եթե դա լիներ Ձեր միակ որոշումը իմ հանդեպ:
    Ես ասացի իմ կարծիքը "Թախիծի" ձևով: Դուք ասացիք Ձեր կարծիքը` իմ կարծիքի մասին: ՈՒ եթե այն ինձ չհամոզեց, ես պետք է լռեի՞:
    Դե, չգիտեմ, թե էլ ոնց պետք էր կարծիքը հիմնավորել, որ համոզիչ թվար, ինչ վերաբերում է Հարիրիի` սաջի մասին իմանալուն, բնականաբար նա գիտեր, թե դա ինչ է, սաջը տաղաչափական ձև է, սաջ չեն գրում, գրում են սաջով, դե ասենք ինչպես յամբը, անապեստը և այլն:

  9. #22
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե, չգիտեմ, թե էլ ոնց պետք էր կարծիքը հիմնավորել, որ համոզիչ թվար, ինչ վերաբերում է Հարիրիի` սաջի մասին իմանալուն, բնականաբար նա գիտեր, թե դա ինչ է, սաջը տաղաչափական ձև է, սաջ չեն գրում, գրում են սաջով, դե ասենք ինչպես յամբը, անապեստը և այլն:
    Ճիշտն ասած, ես էլ առանձնապես չեմ հասկանում այս բանավեճի պատճառը: Եթե վերադառնանք սկզբին.
    տրվեց հարց. "(Մակամի փորձ) Ի՞նչ է նշանակում:"
    պատասխան. "Կարճ ասած` չափածոյացված արձակ:"
    Սիրելի Շինարար, միգուցե իմ հայերենի իմացությունը բարձր չէ և ես ինչ-որ բան սխալ եմ հասկանում: Չեմ վիճում, շատ հնարավոր է, և այդ դեպքում խնդրում եմ ներել ինձ տգիտությունս: Եվ շատ ուրախ կլինեի նույնիսկ, որ Դուք հանեիք այդ երկու հիմար բառերը `"Մակամի փորձ", ինչը ես պետք է արած լինեի: ՈՒղղակի, գիտե՞ք, մտածում էի, որ եթե ներկայացնում եմ իմ պատանեկությունը, ուրեմն թող լինի այնպես, ինչպես եղել է այն ժամանակ: Ստացվում է, սխալվել եմ:
    Այնպես որ, եթե հնարավոր է, հանեք, խնդրում եմ, և եկեք մոռանանք այս բանավեճը:

  10. #23
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ԵՍ ՈՉԻՆՉ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ ԱՍԵԼ ՔԵԶ ԲԱՑԻ ԱՅՆ,
    ՈՐ "ՍԵՐ"-Ը ԲԱՌ Է, ԲԱՂԿԱՑԱԾ ԵՐԵՔ ՏԱՌԻՑ


    1

    Մոլորատխուր եմ ես:
    Մոլորապարտ եմ:
    Մոլորա... մոլոր եմ ես:

    Եվ այս անպետք մոլորամտությունն այնքան է հիասթափ, այնքան` անորոշ,
    Որ անտարբեր եմ նույնիսկ ու չեմ զգում ոչինչ:
    Մոլորատխուր եմ ես,
    ու չեմ հիշում քեզ:

    ՈՒ չեմ հիշում քեզ:
    ՈՒ չեմ հիշում քեզ ու եթե հիշում եմ անգամ,
    Հիշում եմ ոչ որպես կարոտ, ոչ որպես երազ նույնիսկ:
    Նույնիսկ երեկոյին, երբ թանձրանում է ճիչն անգամ,
    Երբ չափի միավոր է ստանում իմ թախիծը նույնիսկ,
    Երբ հասնում է ժամը, որ գալու ես աչքիս,
    Որ գալու ես` լցվես, մե՜ջըս, վայրկյա՜ն-վայրկյա՜ն, -
    Ես չե՛մ հիշում քեզ, ո՛՛՛չ,
    այդ վայրկյանին անգամ:

    2

    Մտամոլոր եմ ես,
    Մտա... ցրիվ, ...տխուր,
    Մտա... դժբախտ եմ ես:

    Միտքս եռում կարծես,
    միտքս քոր է գալիս,
    Միտքս քոր է գալիս,
    խենթացել է կարծես:
    Խենթացել է կարծես,
    ու խենթ` պար է գալիս,
    ՈՒ խենթ պար է գալիս,
    խենթացել է կարծես:

    Այդ վայրկյանին դաժան,
    երբ ես խենթ եմ ասես,
    Երբ ես խենթ եմ ասես,
    գուցե հենց այդ վայրկյան
    Պետք է լինես կողքիս,
    պետք է մի խոսք ասես,
    Պետք է լինես կողքիս,
    որ ինձ մեռած չզգամ:

  11. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ohanyan (27.02.2011), Արևածագ (28.02.2011)

  12. #24
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    @ # $ # @

    Անձրև...
    Եվ
    ի հայտ է գալիս ինչ-որ զգացում...
    Մոլորություն
    ու
    անտարբերություն
    ամեն հարցում:

    Թախիծ:
    Ավելի ու ավելի աճող
    ցանկություն
    ՈՒրիշի մեղքը վերցնել քեզ վրա
    ՈՒ խնդրել Տիրոջից
    թողություն:

    Ինքդ քեզ ենթարկել անեծքի:
    Ինքդ քեզ բարձրացնել էշաֆոտ:
    Եվ այդ ժամ, միգուցե երկնքից,
    Անձրևի փոխարեն` քարե կարկու՞տ...

    (Դոն Քիշոտ:
    Զմրուխտե աչքերով Սև Կատու:
    Սատանաների շուրջպար բարձիս մոտ:
    Երազում` մեծ թռիչք դեպի տուն:)

    Էությանս ինչ-որ մասնիկ
    Թռչնի սլացքով
    երկինք համբառնեց:
    Ինչ-որ քանակ ժամանակի
    տեսանելի գոյատևեց,
    Սակայն շուտով
    անհետացավ հանկարծակի
    Անձրևային ամպերի մեջ:

    Եվ
    մնաց ի վերջո
    անգիտակցական
    ինչ-որ պատրանք:
    ՈՒ
    դրանից հետո`
    Ես հազիվ թե կենդանի եմ,
    հազիվ թե ես կամ:

  13. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lusntag Lusine (07.07.2013), Ohanyan (30.10.2010), Արևածագ (28.02.2011)

  14. #25
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    10.06.2010
    Գրառումներ
    51
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Օրերս ճիշտ է հարբած չէի, բայց նույն զգացողությունն ունեի, կածում եմ սա հոգու հարբեցողության մասին է հարբեցողություն ցավի, ուրախության, կարոտի, հիասթափության ու ոգևորության, լավն էր, իրոք լավն էր… Խոսքը «Հարբածի երգ»-ի մասին է

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (28.10.2010)

  16. #26
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԵՐ ԲԱԺԱՆՈՒՄԸ ԱՌԱՆՑ ՀԱՄԲՈՒՅՐԻ

    Թռավ երեկոն Իկարի նման,
    դեմքը` աստղերին,
    ու դարձավ ոչինչ
    նույն Իկարի պես.
    մահացած ընկավ
    հատակի գորգին...

    Հանկարծ իմ Հոգին
    խցանեց օդի մատակարարիչ
    իմ այն հատվածը,
    որ պիտի սիրո խոսքեր շշնջար
    քո ականջներին երաժշտական:
    ՈՒ ես մնացի օրվա դժգոհն ու
    նվաստացածը...

    Իմ Հոգու ցավը...
    Իմ Հոգու ցավը այս ժամացույցն է,
    ամենաանսիրտ, ամենաանխիղճ և անկարեկից,
    ամենադաժան մարմնամարզիկը մարաթոնային,
    որի հետ մրցել ոչ ոք չի կարող,
    թեկուզ ունի թև
    և պիտի թռչի
    լույսի պես արագ
    ու հույսի պես` վեր...

    Ես հորինեցի մի սուրբ պատարագ
    բաճկոնիդ համար,
    որն ինձ տաքացրեց ամբողջ երեկո,
    Մինչև այն պահը,
    երբ դու
    այդ պահը դարձրիր ինձ համար
    մի խիստ դատաստան
    ու մխրճեցիր
    երկու անողոք բառ քունքերիս մեջ.
    "Եթե ուզում ես, հանիր բաճկոնըս"...

    Ո՛չ, ես չե՛մ ուզում, չէ՞ որ տեսնում ես
    իմ չուզենալը...
    Ինչ է, մրսու՞մ ես: Եթե մրսում ես,
    հագիր ջվալը
    այն մարդակերպված, այն սիրահարված,
    որ կանգնել քո դեմ
    ու իր հայացքը
    քեզանից պոկել
    չի կարողանում...

    Հագիր ջվալն այդ` ձեռնոցների տեղ,
    որ եթե հանկարծ
    ձեռքերդ մեկնես սիրո տենչանքին,
    Այդ ձեռնոցները ձեռքդ պահպանեն
    կյանքի փշերից,
    որոնց վերքերը` անբուժելի են:
    Ջվալն այդ ես եմ:
    Ջվալ է` Հոգիս...

    Լքված քեզանից ամբողջ երեկո,
    Աչքերս մեկնած արհամարհանքին`
    քեզանից եկող,
    Նաև ատելով այս հրաժեշտի
    սարսափ-երեկոն,
    ՈՒ չուզենալով ինձ մոտիկների
    հավաքույթը այս`
    ինձ համար սարքված,
    Որպեսզի տեսնեմ, որ մոտիկներիս
    ամբոխը մե՜ծ է
    ու շա՜տ եմ հարգված...

    Անջատ քեզանից
    այդ պատով մոտիկ-հարազատների,
    Լքված բաճկոնից`
    միակ սիրելի,
    ամբոխի մեջ` այդ
    ինձ հասանելի
    պաշտանքից միակ,
    Որ թմրադեղի պես ինձ պարուրեց
    երկնային բույրով հեղեղ-մազերիդ,
    Որն իմ քունքերին, ունկերին, մտքին
    դաջված կմնա
    մահապարտվածի սրտի մեջ բացված
    խոռոչի նման...

    Դողը նյարդերիս
    ինչպե՞ս կանգնեցնեմ:
    Ինչպ՞ես հագեցնեմ
    ծարավն աչքերիս...
    Ինչպե՞ս ես ապրեմ:
    Ինչպե՞ս ես ապրեմ
    քո այդ կարոտով...
    Լիաթոք հոգով
    ինչպե՞ս ես շնչեմ...

    Ինչպե՞ս ամփոփեմ բռիս մեջ կյանքը
    մոլորակների,
    երբ դու ինձ հետ չես...
    Ես թու՛յն եմ ըմպում
    լույսից արևի, երբ դու ինձ հետ չես:
    Երգերս իրենց տեղը զիջում են դաժան գիշերվա
    հառաչանքներին,
    երբ դու ինձ հետ չես:
    ՈՒ գիշերվա մեջ մահանում են վառ
    երազները իմ,
    երբ դու ինձ հետ չես...

    Երբ դու ինձ հետ չես,
    ինչպե՞ս ես ապրեմ:
    Դողը նյարդերիս
    ինչպե՞ս կանգնեցնեմ:
    Ծարավն աչքերիս
    ինչպե՞ս հագեցնեմ...
    Ինչպե՞ս ես ապրեմ:
    Ես... ինչպե՞ս... ապրեմ...

    Իսկ այն երեկո...
    Իսկ այն երեկոն մեր հրաժեշտի
    անցյալ է դարձել
    շատ դարեր առաջ:
    Այն երեկոյից հուշեր մնացին.
    անավարտ խոսքեր
    ու խոսքեր` չասված...

    "Անցյալ" երեկո...
    Երեկո - Անցած:

    1982

  17. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (12.02.2011), Renata (19.09.2011), Արևածագ (22.02.2011)

  18. #27
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՉՈՒՆԵՄ ՔԵԶ ԿՈՂՔԻՍ,
    ԲԱՅՑ ՄԻՇՏ
    ՔԵԶ ՀԵՏ ԵՄ...


    1.ԲԱՐԵՎ

    ՈՒ նորից` մի տաղտուկ առավոտ առանց քեզ
    առանց քեզ այս անքուն, սև գիշերից հետո:
    Գլխացավ: Ջերմություն: Բայց այսպես, թե այնպես,
    առանց քեզ այդ անքուն, սև գիշերից հետո`

    Մի քայլով կարճացավ անջատման ճանապարհը,
    մի քայլով մոտեցավ հանդիպման երազ-պահը...


    2. ԲԱՐԻ ԼՈՒՅՍ, ՍԻՐՈՒՆ

    Ցանկանում եմ տալ
    քեզ երջանկություն
    լուսաբացի հետ:
    Թող դառնան անցյալ
    մտքերդ դժգույն
    ու կորչեն անհետ:

    Ձգտիր հավատալ,
    որ մոտալուտ է
    հանդիպման պահը:
    Սովորիր ժպտալ,
    երբ առավոտն է
    գերում աշխարհը:

    Հավատա, ես կամ:
    ՈՒ քեզանում են
    իմ կյանքն ու մահը:
    Սպասի՛ր, կգա՛մ:
    Թեև՝ երկար է
    այս ճանապարհը:


    3. ԲԱՐԻ ՕՐ, ՀՈԳԻՍ

    Լինեիր կողքիս այս տխուր ժամին,
    ինչ լավ կլիներ...
    Աչքերիդ փայլքում արև կլիներ,
    ՈՒ արևիդ մեջ ես չէի դողա
    կարոտի ցրտից...

    Լինեիր կողքիս`
    մազերիդ քամին սրբեր ու մաքրեր
    Սարդոստայնորված աչքերս խամրած,
    Որ այնքան հոգնել ու պրծում չունեն
    արցունք-սարդերից,
    սարդ-արցունքներից...

    Լինեիր կողքիս այս տխուր ժամին,
    ինչ լավ կլիներ...
    Այս թղթի առջև սապատավորված մեջքս կուղղվեր,
    ՈՒ այդ տանջալի կարոտից խոնավ
    աչքերս իսկույն
    կչորանային...

    Լինեիր կողքիս, շոգը շուրթերիդ
    թող բազմապատկեր
    Այն աստվածացած համբույրը միակ...
    Կանէանային վերքերը բոլոր ու միայն երգեր
    պիտի լսվեին
    Տիզերական մեր ճանապարհին`

    Մեր երջանկացած
    սրտերի միջից...


    4. ԲԱՐԻ ԵՐԵԿՈ

    Ամեն երեկո,
    հոգնած հոգսերից քո ամենօրյա,
    Հոգնած մտքերից,
    որ առավոտից ուղեկցում են քեզ մինչև երեկո
    ու քեզնից կպած, չեն ուզում պոկվել,
    հաշվի չառնելով, որ ներկայությունն իրենց
    ոչ միշտ է,
    որ կարող է քեզ ցանկալի լինել, -

    Հոգնած դեպքերից
    ընթացիկ օրվա,
    Հոգնած մարդկանցից
    այն ամենօրյա,
    որոնք իրենց մեջ քեզ ներառնելով,
    իրենց վարմունքով-վերաբերմունքով
    կամ լավ և կամ էլ շատ անգամ
    ոչ լավ
    պատճառն են դառնում քո ուրախության,
    հաճախ` տխրության, -

    Հոգնած մարդկանցից,
    Հոգնած մտքերից,
    Հոգնած դեպքերից,
    Հոգնած` հոգսերից,
    Ամեն երեկո,
    Երբ ավարտին է մոտենում արդեն
    օրվա արթունըդ
    ՈՒ արդեն քունը
    պիտի պատյանի աչքերիդ ծովը, -

    Ամեն երեկո մտիր անկողին
    ՈՒ քնից առաջ
    փորձիր անջատել լավն ու վատն օրվա.
    Իրար գումարիր ու մի կողմ նետիր
    այն ամբողջ վատը,
    Որ քեզ տվել է քո շրջապատը
    ուզել-չուզելով
    կամ
    ուզած-չուզած...

    Իրար գումարիր լավն ամբողջ օրվա
    և լցրու սիրտդ:
    ՈՒ երբ քուն մտնես,
    այդ լավը օրվա քեզ կտաքացնի,
    Կդառնա երգն այն
    օրորոցային`
    գունավոր ու ջերմ երազներ բերող...

    ՈՒ քնիր, սեր իմ,
    հանգիստ,
    երջանիկ:
    Քեզ`
    բարի գիշեր...


    5. ՍԵՐ, ԲԱՐԻ ԳԻՇԵՐ

    Պայծառ երազներ
    թող քեզ ամփոփեն իրենց գրկի մեջ:
    ՈՒ սիրո խոսքեր
    թող քեզ շշնջան լուսնի շուրթերը:

    Լուսնի շուրթերը
    թող այդ խոսքերը ինձ էլ շշնջան իմ արթունի մեջ:
    Քո համբույրները
    թող ինձ փոխանցեն լուսնի շուրթերը:

    Բայց անկարող են լուսնի շուրթերը,
    եթե ցանկությունն իմ այս
    իզուր է
    փորձում ջերմացնել արթունս,
    եթե
    քո համբույրները երազ են միայն
    ու իղձ ցանկալի.
    Իմը չեն եղել
    ու չեն էլ լինի...

    Սեր, քեզ բարի քուն:
    Դու հանգիստ քնիր:
    ՈՒ եթե հանկարծ երազներիդ մեջ`
    ճանապարհներիդ խաչմերուկներում
    ինձ գերի վերցնես,
    Շղթայակապիր իսկույն ձեռքերս,
    ոտքերս,
    սիրտս,
    արյունս նաև
    ու շատ եմ խնդրում,
    էլ բաց չթողնես:
    Շատ-շատ եմ խնդրում,
    որ եթե հանկարծ դու այդ ցանկանաս,
    Ավելի լավ է, սպանիր իսկույն:
    ՈՒ արյունովըս,
    երբ որ արթնանաս,
    Գրիր երկու բառ
    ա՛յն փողոցային լապտերի սյունին,
    որը վերջինն է քո ճանապարհին
    տուն-վերադարձի:

    Գրիր երկու բառ.
    "Կար երազներու՛մ"
    և`
    "Մնա՛ց այնտեղ":

    Սեր, բարի գիշեր:

  19. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (20.11.2012), Ohanyan (27.02.2011), Renata (19.09.2011), Արևածագ (22.02.2011)

  20. #28
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԵՂԱՄԱՂՁՈՏՈՒԹՅՈՒՆ
    (Կիսաթարգմանություն իմ ռուսերեն գրած բանաստեղծության)

    Եթե անիմաստ են եղել բարձունքներդ գրաված,
    Եթե ճանապարհին ոտքերդ դողացել են վախից.
    Անսահման է լինելու դատարկությունը գահավիժման,
    Ձգտումներդ փետրահանված և անկումդ` անկարեկից:

    Ճակաատագրի անհաջող շրջապտույտից հետո
    Մտքի թռիչքներ էլ երբեք չեմ ունենա:
    Եվ սրտիս ցանկալի կմնա միայն հիշատակը քո,
    Թեկուզև դու էլ շուտով ինձ կմոռանաս:

    Եվ գինով լեցուն գավաթը
    Կավարտի շրջապտույտը երազներիս:
    Եվ հետո, արդեն մոտիկ վերջին ակնթարթը
    Կգոցի կոպերը հոգնած աչքերիս:

    80-ականներին

  21. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արևածագ (22.02.2011)

  22. #29
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Լի ասույթներով,
    լի ցիտատներով,
    աֆորիզմներով,
    մի մարդ էր ապրում:

    Ճանաչված էր նա
    որպես հռետոր
    ներկա և անցյալ
    ժամանակների:

    Ճարտասանում էր նա միշտ դաշտերում
    և պատճառն այն էր, որ դահլիճները
    շատ էին փոքր
    նրան լսելու կրքով համակված
    ամբոխի համար:

    ՈՒներ մեծ համբավ հասարակության
    վերին խավերում:
    ՈՒ կուռք էր դարձել
    ժողովրդի մեջ:

    Բայց մարդն այս ուներ մի տարօրինակ,
    գաղտնի սովորույթ.
    Երբ տուն էր գալիս,
    ամեն երեկո
    Միացնում էր իր ձայնարկիչը նա
    ու պարում երկար
    սիրած մեղեդու հնչյունների տակ:

    Սիրած մեղեդին` հեռախոսային զանգն էր
    անընդմեջ:

  23. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արևածագ (22.02.2011)

  24. #30
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՓՈՔՐԻԿ ԱՐՁԱԿ ՊՈԷԶՆԵՐ


    1. ԱՐԾԻՎԸ

    Դու և Արծիվը կանգնել եք դեմ-դիմաց` հանդիպակաց սարերի կատարներին:
    Ինչ-որ նմանություն կա ձեր երկուսի միջև, ինչ-որ խորհուրդ:

    Այնքան վեհ ու հաստատուն է նրա տեսքը, որ թվում է, թե ձուլվել է նա իր քարե պատվանդանին:

    Վեհության պատճառը պարզ կդառնա քեզ հաջորդ վայրկյանին, երբ նա տարածի հզոր թևերը և իր հոյակապ թռիչքն ուղղի դեպի երկնքի անհունը:

    Բայց փորձիր նույն բանը դու էլ, և իսկույն կհասկանաս, որ միայն թվում էր, թե դուք նման եք...


    2.ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ
    Թեբեացի մեկն ասել է, որ երբեք չի լքում շուկայական հրապարակն այնքան ժամանակ, քանի դեռ իր հին բարեկամների թիվը չի ավելացրել մի նոր բարեկամով:

    Իսկ մենք...

    Բավական է մի չնչին միջադեպ, մի անհեթեթ հակասություն, որպեսզի հեշտությամբ լքենք նույնիսկ ամենամոտ բարեկամին:

    Եվ մեր կյանքի ճանապարհին կորցնում ենք ու կորցնում, կորցնում ենք ու կորցնում, չմտածելով, թե վերջում ո՞վ է մեզ հաջողություն մաղթելու, երբ ճանապարհ ընկնենք...


    3. ՀԵՔԻԱԹ
    Արքան պատվիրեց քանդակագործին մի հուշարձան կերտել իր պատվին:

    Շատ աշխատանք թափեց քանդակագործն ու ստեղծեց արվեստի հոյակապ մի կոթող: Ավարտելով իր աշխատանքը, նա մի պարկ ոսկի վերցրեց ու, գալով թագավորի մոտ, ասաց նրան.
    - Արքա, ես ավարտեցի պատվերդ: Ստացի՛ր քո վարձը:

    - Բայց չէ որ ե՞ս պետք է վարձատրեմ քեզ իմ պատվերը կատարելու համար, - զարմացած հարցրեց թագավորը:

    - Ոչ, արքա, - պատասխանեց քանդակագործը: - Ես ստեղծեցի մի գործ, որն իմ անունը կհռչակի ամբողջ աշխարհով: Եվ քանի որ ես կատարում էի քո՛ պատվերը, ուրեմն դա քո՛ շնորհիվ է և ե՛ս պետք է վարձահատույց լինեմ քեզ:

    Այնպես որ, վերցրո՛ւ քո վարձը, արքա:

  25. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (20.11.2012), Արևածագ (28.02.2011)

Էջ 2 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •