Եթե մի զույգ տարիներ առաջ կրքոտ սիրահարվածություն ա ունեցել, դա դեռ չի նշանակում որ նրանք հավերժ են սիրելու իրար, իսկ հիմա զգացմունքները մարել ու տակը բան էլ չի մնացել բացի առօրյա կյանքից:
Բայց բաժանվել չի կարելի, ախր խոսք են տվել բոլորի առաջ սիրել ու հոգ տանել միմյանց մասին:
Ի՞նչ անել զգացմունքները զարթնացնելու, նորից սիրահարվելու, սիրելու ու սիրվելու համար: Մի՞թե վերջ ի վեջո տղամարդը պիտի սիրուհի ունենա, իսկ կինն էլ հավերժ դժբախտանա...
Եթե սերն իսկապես լրիվ մարել է, ու տղամարդուն իր կնոջ մեջ այլևս ոչինչ ի ձգում, չի գրավում, ապա, իմ համեստ կարծիքով, ամենաճիշտ քայլը բաժանվելն է։ Էն, որ տարիներ առաջ խոսք են տվել բոլորի առաջ, չգիտեմ ինչ, դրանք նույնքան ժամանակավրեպ են դառնում տվյալ իրավիճակում, որքան մարած սերը, հետևաբար զուտ դրանցից կառչելով՝ ամուսնությունը պահպանել փորձելը, մեղմ ասած, միամտություն ու անհեթեթություն է։ Ամեն դեպքում բաժանվելն ավելի ազնիվ քայլ է, քան սիրուհի պահելով կնոջը նվաստացնելն ու նաև սեփական խիղճը ծանրացնելը։ Ի վերջո, հանուն ինչի՞ են մարդիկ իրար հետ ապրում, եթե պիտի երկուսն էլ դժբախտ լինեն իրար հետ, ու՞մ են խաբում, ինչի՞ համար։ Ո՞վ է էդ իրավիճակից ինչ–որ բան շահում։հին_մարդ-ի խոսքերից
Բայց կարող է նաև էնպես լինել, որ զգացմունքներն ինչ–որ շրջանում որոշ չափով թուլանան ուղղակի, մի տեսակ քնեն, ու էդ դեպքում, կարծում եմ, արժե դրանք արթնացնելու, թարմացնելու ուղղությամբ որոշակի քայլեր ձեռնարկել։ Իհարկե, նման դեպքերում կոնկրետ առաջարկներ անելը դժվար է, երբ ծանոթ չես տվյալ զույգի փոխհարաբերություններին, նախասիրություններին, բնավորություններին։ Ամեն դեպքում անկեղծ զրույցը, միասին ինչ–որ հաճելի բաներով զբաղվելու, գուցե հին ու բարի օրերը վերհիշելու փորձերը կարող են հաջող սկիզբ լինել քնած զգացմունքների արթնացման համար։Իսկ մնացածն արդեն ըստ իրավիճակի պետք է կողմնորոշվել։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Սերն ու ընտանեկան երջանկությունը դա մի խարույկ է, որի վրա պետք է մշտապես նոր փայտ ավելացնել...
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
ակումբի մասնակիցներից Sonatina-ի խորհրդով Ադամ Ջեկսոնի «Սիրո 10 գաղտնիքներ»-ն եմ սկսել կարդալ, այնտեղ ձեր նշած խնդրի լուծումը կա...
եթե անհրաժեշտ է կարող եմ գիրքն ուղարկելДевятый секрет Истинной Любви - сила страсти.
Страсть воспламеняет любовь и не дает ей угаснуть. Долговечная страсть появляется с помощью не только физического влечения, но и глубокой преданности, энтузиазма, интереса и радостного волнения.
Страсть можно воссоздать, воссоздавая прошлые ситуации, когда вы чувствовали страсть.
Спонтанность и сюрпризы создают страсть.
Суть любви и счастья одна; нужно только каждый день жить со страстью.կարող եք այն ինտերնետում էլ փնտրել
հ.գ. ներեցեք ռուսալեզու մեջբերման համար
---------- Ավելացվել է՝ 21:11 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 21:04 ----------
ես համաձայն եմ այն մտքի հետ, որ Սերը մի ծաղիկ է, եթե չջրես չի աճի....
իմ սենյակային բույսերից որին էլ քիչ ուշադրություն եմ դարձնում, մեկ էլ տեսնում եմ` թոռոմելու նշաններ են ի հայտ եկել..ըստ իս Սերն էլ պահանջում է <<ջուր>>, ընդ որում երկկողմանի ու փոխադարձ պիտի լինի այն
Վերջին խմբագրող՝ Lianik: 07.10.2010, 20:18:
MaryMay (15.11.2010)
Իսկ ինչի բաժանվել չի կարելի? Այստեղ խոսքը գնում է կյանքի մասին: Իմ կարծիքով ավելի լավ է բաժանվեն, քան տղամարդը սիրուհի պահի:
Խնդիրն անյքան է "ԽԻՍՏ ԱՆՁՆԱԿԱՆ", որ երկմտելով եմ կատարում գրառումս:
Անշուշտ եթե զգացմունք արդեն չկա և հետագա կյանքը պատկերվում է որպես իրար հաջորդող տաղտկալի օրերի շարան, ապա միակ ճիշտ լուծումը իրար չտանջելն ու ազատ թողնելն է: Բայց... գուցե այն զգացողությունը որ Դուք ժամանակի այս հատվածում ունեք և որը հիմնավոր է թվում Ձեզ, ամենևին էլ հիմնավոր չէ....Սովորաբար որևե երևույթի դժվար է ճիշտ գնահատական տալ ժամանակի տվյալ հատվածում: Պետք է յուրովսանն անել տարիների ընթացքում կառուցածը պահպանելու համար:
Ոչ ոք մեզ երաշխավորագիր չէր տվել, թե ամուսնական առաջին տարվա կրքոտ սիրահարվածությունը հավերժ է տևելու: Բայց եթե մի ժամանակ ընտրել ենք մեկին, որի հետ կյանքներս ենք կապել, նշանակում է նրա մեջ տեսել ենք այնպիսի հատկանիշներ, որ հոգեհարազատ է եղել մեզ, սիրել ենք տվյալ մարդուն հենց այն պատճառով, որ նա ինչ- որ չափով համընկել է մեր մտքում գծած իդեալին: Բոլոր սերերն էլ այդ տեսակետից հաշվենկատ են: Ավելի պարզ ասեմ. չէի կարող սիրել նրան, ով փողոցով քայլելիս րոպեն մեկ թքում էր, կամ յուրաքանչյուր նախադասությունն սկսում էր «արա' ախպեր» -ով: Դուք էլ Ձեր կողակցի մեջ հաստատ սիրել եք որոշ բաներ: Հիմա էլ հարաբերությունները պիտի կառուցել հենց Ձեր սիրածը վերհիշելով, ուշադրությունը պիտի սևեռել այն ամեն լավին, որ կա Ձեր երկրորդ կեսի մեջ: Անհանարին է, որ այդ լավը չլինի: Ընդհանուր զբաղմունք պիտի գտնել, դա կարող է լինել նաև ֆիզիկական աշխատանքը՝ պաստառներ փոխելը կամ էլ չգիտե՞մ՝ այգում աշխատելը: Պիտի հասկանալ, որ ընտանիքը բարձրագույն արժեք է ու շատ զոհաբերություններ է պահանջում: Եթե ցանկանում եք պահպանել ընտանիքը, կգտնեք հնարավորությունները, իսկ եթե չեք ցանկանում՝ պատճառներ կգտնեք այն քանդելու համար:
Ես չեմ հավատում, որ սերը կարա մարի, ուրեմն չի էլ եղել: Զզվում եմ , որ ասում են , սիրում էի, բայց մարելա: Սիրելը ունակությունա, ուրեմն էտ մարդնա էտ ունակությունը կորցրել: Սերը չի մարում, կարողա կիրքը հանդարտվի, բայց եթե սերը կա , ուր պիտի կորի? Սերը կարա փոխակերպվի, բայց չի կորի, հիշի ինչ համար ես սիրել էտ մարդուն, կամ ինչնա իրա մեջ քեզ խելքահան արել: Մի բաժանվի, էտ միշտ էլ կհասցնես, եթե էլ ուրիշ ճար չլինի, երևի հոգնել ես, էտ բնականա, համբերի, պայքարի, փորձի ինքդ քո մեջ արթնացնել էն ինչ քնելա, որովհետև եթե կար չի կարա կորի: Կոտրելը հեշտա, փորձի պահես, քեզ թանկ մարդա չէ?
Полюбить так короля, своровать так миллион
Король +
ճիշտ ա ամենահեշտ բանը կարծես թե խորհուրդ տալն ա, բայց դեպքը լավերից չի, օրինակ չեմ կարծում թե երբևէ սերը ծնողի կամ եղբոր հանդեպ մարի. Նույնը կարծում եմ պետք է լինի սիրած մարդու դեպքում. Տարբերություն կարծես թե չկա. միգուցե սխալվում եմ.
Կրքոտ սիրահարվածության հիման վրա ամուսնանալը շատ սխալ բան է (փորձեցի մեղմ արտահայտվել, որ հանկարծ որևէ մեկին չվիրավորեմ)։
Բոլորն ով ա: Բոլորն ի՞նչ կապ ունեն:
Իսկ եթե անեցել ա, կարելի ա բոլորից ներողություն խնդրել ու բաժանվել:
*e}|{uka* (07.10.2010)
Թող որոշեն, ինչն է ավելի կարևոր: Երեք տարբերակ նշեցիր, ամեն դեպքում մի բան ես ընտրում. անձնական երջանկություն, բամբասանքներից խուսափել, ամուսնական էթիկա:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Սիրահարվածություն, սեր... սրանք տարբեր բաներ են: Սիրահարվածությունը կարա վերափոխվի սիրո: Սերն էլ կարա տարիների ընթացքում մարի: Չեմ ուզում քննադատորեն մոտենալ մի քանի գրառում վերև գրառոււմ անողին, բայց մարելն էլ նույնքան բնականոն է ինչքան էլ որ զզվես: Կրիքը լրիվ ուրիշ բնագավառ ա: Մի՛ խառնեք սիրո հետ: Մարած սերն էլ հնարավոր ա վերապրեցնել եթե ցանկությունը կա: Եթե չկա ուրեմն միակ ճիշտ ելքը թողնել հեռանալն ա: Բայց ոնց ցույց ա տալիս կյանքը բոլորը չի որ հանգիստ գնում են: Պատճառները կարան տարբեր լինեն:
Եթե սիրում եք ուրեմն կան արժանիքներ: Հենց էնպես օդում չեն սիրում: Ու եթե գալիս ա մի պահ, որ լիքը պատճառներով կանգնում ես փաստի առաջ, որ սերը մարում ա ուրեմն արժի հիշել էն արժանիքները որոնց համար սիրել ես ու քայլեր կարաք անեք այն վերադարձնելու համար նորովի: Չեմ ասում վերականգնեք, բայց նորովի ետ բերեք:
Էնքան լավ կլինի, որ բոլորին խոսք տալու փոխարեն իրար խոսք տան ու աշխատեն էտ խոքսը պահել:հին_մարդ-ի խոսքերից
Բայց բաժանվել չի կարելի, ախր խոսք են տվել բոլորի առաջ սիրել ու հոգ տանել միմյանց մասին
Վերջին խմբագրող՝ Դեկադա: 07.10.2010, 23:08:
Jarre (07.10.2010)
Լավ ես անում , որ քննադատորեն չես մոտենում, բայց ոչինչից ոչինչ չի առաջանում, ու ինչ որ բանը ոչ մի տեղ չի կորում ու չի մարում: Լավ ասեց վերևիս գրողը, մորդ ու հորդ կարողա մի օր սկսես չսիրել, բա էտ սերը խի չի մարում? որովհետև սերա, իսկ էն եսիմ ինչա եղել:
Полюбить так короля, своровать так миллион
Король +
Լաաաաաավ էլիզոհաբերություններ:
Հայ կանանց մի սովորությունն եմ ատում. առիթ են ման գալիս, որ իրենք իրենց զոհեն: Հայոց պատմությունը որտեղ թերթում ես՝ իրենց զոհած հայ կանայք են՝ փառանձեմներ, այծեմնիկներ ու այլոք: Ու սաղ-սաղ մի հատ Հունան Ավետիսյան:
Ժող, էդ զոհային արտահայտությունները դադարեցրեք էլի
Կնախընտրեմ ինքս ինձ կաստրացիայի ենթարկել, քան կյանքս նման «զոհի» կողքն անց կացնել:
Թու՜... որ տղամարդը դնի, կանանց ֆեմինիզմ քարոզի
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ