Մեջբերում *e}|{uka*-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Ան ջան կներես, բայց քո նկարագրածը սեր չի:Սերը խելքի բան չի, որ նստես որոշես ու՞մ, ե՞րբ, ինչքա՞ն Կա՛մ կա էտ անտերը, կա՛մ չկա: Սիրո մեջ շատ ու քիչ չկա: Կա՛մ կա էտ անտերը, կա՛մ չկա(c)
Խելքով չես որոշում, բայց որոշում ես: Ու ընենց էլ չի, որ առանց գիտակցության մասնակցության ես որոշում, իրականում դա գիտակցության ու ենթագիտակցության համատեղ «սարքած գործն» ա: Ուղղակի երկար-բարակ չեմ կարող մանրամասնել, որ բացատրեմ, թե չէ կընդունեիր հաստատ, я так думаю:

Իսկ լինել-չլինելը… Ժամանակի որոշակի պահին կարող է և ասածդ ճիշտ լինել, չեմ ժխտում: Բայց բոլոր մարդիկ էլ, ԻՀԿ, ի սկզբանե սիրո պոտենցիալ ունեն: Իսկ թե կյանքի ընթացքում դրա հետ ով ինչպես ա վարվում, արդեն ուրիշ հարց է:

Չերկարացնեմ, օֆֆտոպում եմ ոնց որ թե: Մտածեք՝ ոնց կուզեք, ես կարծիքս ասացի՝ մտածելով, որ թեմայի հեղինակին այն, հնարավոր է, օգուտ տա: