Էսօր Բրեգովիչի համերգն էր

: Ինչ-որ մեկը եկե՞լ էր

:
Համալիրի փոքր դահլիճում էր, բայց մտքովս չէր անցնում, որ դահլիճը էդքան լիքը կլինի: Լիքը հլը հեչ, բայց էդ ի՜նչ ուրախություն էր, բոլորը երգո՜ւմ, պարո՜ւմ, թռվռո՜ւմ

: Սկզբից մի 10 հոգի էին պարում պատի տակ, բայց համերգի կեսերից համարյա բոլոր ազատ տեղերում պարում էինք

:
Խեղճ մարդը մեռավ ասելով «ծափ մի տվեք»

: Ասենք` առանց երաժշտության ինչ-որ հանգիստ բան էր երգում, սկսում էինք ծափ տալ, ասում էր` ծափ մի տվեք, չեմ իմանում` հետո ինչ երգեմ

: Եվ այդպես 7-8 անգամ

:
Ուշացումով սկսվեց համերգը, բնականաբար: Մոտ 40 րոպե ուշ սկսվեց` տեխնիկական թերությունների պատճառներով: Բայց դե էդ սաղ հեչ, համերգը կայֆ էր

: Երևի մոտ 1,5 ժամ տևեց, հետո հեռացան բեմից: Էնքան ծափ տվեցինք, հետ եկավ նվագախմբի մի մասի հետ, հետո վերջում մնացածն էլ եկան: Տենց մի 5-6 երգ երգեց մեր մասնակցությամբ

, ու էդ ամբողջ ընթացքում բոլորը իրենց տեղերում կանգնած էին ու պարում է՜ին

: Ինքն էլ չէր ուզում գնար աչքիս

:
Էխխ, կայֆ էր, էլի եմ ուզում

:
Էջանիշներ