Ճիշտն ասած համարյա չեմ նայում, բայց էս համերգը նայեցի շատը Little Susie-ի համար: Անկեղծ հիասթափվել էի: Նախ չհասկացա, թե 90-ականների երգը խի էին սաղացնում 70-ականների հիթի անվան տակ, հետո էլ էդ տղեն մի գյուրջինյանական լացուկոծ դրեց երգելու տեղը: Հասկացանք էմոցիան-էմոցիայով, բայց դե ամեն ինչ չափի մեջա նայվում:
Մյուսներից հավանեցի Եվային ու Սրբուհուն: Առաջինին հարգեցի, որ երգում էր իր հաճույքի համար (ընդ որում վատ չէր երգում), անկեղծ էդ երգը ես մի-էրկու անգամ լսել էի, բայց չէր տպավորվել: Բայց զգացի, որ իր տարերգի մեջ էր:
Սրբուկը լավն էր: Տենց օրիգինալությունը չհասկացա ինչումն էր, բայց դուրս եկավ. մեջը իզյումինկա կար: Զգացվում էր, որ աղջկա պիկը շաատ հեռու ա, ահագին հեռանկարային էր:
Վրեժն ու Գիգաբիթը հետաքրքիր են, բայց ընդգծված խոցելի են առաջինը ոճային, երկրորդը ձայնային սահմանափակվածության պատճառով: