Առաջին ուսուցչուհուս՝ առաջին բանաստեղծությունս՝ գրված ինը տարեկանում:
Ուսուցչուհի իմ անգին,
Ուսուցչուհի թանկագին,
Քո ճերմակած մազերին
Կա կյանքի մեծ պատմություն:
Քո լուսավոր մտքերով,
Քո հոգատար ձեռքերով
Մեր ամբողջ դասարանով
Սովորել ենք գիրը մեր:
Մեզ առաջին դաս տվող,
Մեր մտքին թև պարգևող
Պարզ ու վսեմ սրբություն՝
Ուսուցչուհի առաջին:
Այս աշխարհում ուր գնանք
Որտեղ էլ որ մենք լինենք
Չենք մոռանա քեզ, անգին,
Ուսուցչուհի թանկագին:
:s Մամաա՜... ով ա երեխեքին սենց բաներ սովորացնում... "Պարզ ու վսեմ սրբություն՛.... Նենց չեմ սիրում, որ երեխաներին էս ոճի բաներ են սովորացնում.. Հաստատ 9 տարեկանը չի հասկանա ոչ սրբի, ոչ էլ վսեմ–ի իմաստը
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Էջանիշներ