Ո՞վ է մեր ժամանակի գրական հերոսը

[enna]

Ո՞նց սպանեց, որտե՞ղ ա տենց բան ասվում:

Լավ, հլը հոր պահը մի կերպ կհասկանաս, որովհետև հայրն էլ էր սուրը հանել, կարաս շառը գցես ինքնապաշտպանության վրա: Բայց էդ խեղճ կնիկն ի՞նչ մեղք ուներ, որ վրան սուր հանեց: Հիմա ոնց որ մեկնումեկիս մաման մուսուլման կամ բուդիստ դառնա, գնանք, դրա համար սպանենք: Բա կարելի՞ ա:

Ինքը ամուսնուն լավ աջակցում էր:Նախ այնպես արեց,որ խոսեն պարսկերեն,իսկ ինքը իրեն ոչ թե հայուհու,այլ պարսկուհու նման էր պահում,այդպես օրինակ ծառայելով մնացած կանանց:

[StrangeLittleGirl]

Ինքը ամուսնուն լավ աջակցում էր:Նախ այնպես արեց,որ խոսեն պարսկերեն,իսկ ինքը իրեն ոչ թե հայուհու,այլ պարսկուհու նման էր պահում,այդպես օրինակ ծառայելով մնացած կանանց:

Չբռնե՞նք բոլոր ռուսախոս մամաներին սպանենք հիմա:

[Chuk]

Մի բան էլ ասեմ էս թեմայով: Սամվելը պապիս թվից ա իմ չսիրած գրքերից, իրա կերպարն էլ չսիրածս կերպարներից: Բայց դա թողնենք, որտև ամեն մեկը իր սեփական ընկալման իրավունքն ունի:

Այսուհանդերձ Սամվելի ընկալումը հիմա զուտ օբյեկտիվ պատճառներով էականորեն տարբերվում է գրվելու պահին (1880-1886), ինչպես նաև դրանից փոքր ինչ ավելի ուշ շրջանի (1990-ականների սկզբեր) ընկալումից: Ի վերջո մարդու ընկալումը հաստատուն մեծություն չի, աշխարհընկալումը, նույն հայրենիքի ու ընտանիքի պատկերացումը, դրանց գնահատելու ձևը կտրուկ փոփոխությունների են ենթարկվում ժամանակի ընթացքում: Կոնկրետ հիմա ավելի առարկայանանում է իմ կարծիքով նույն հայրենասիրության հասկացությունը, ավելի մարդակենտրոն ու ընտանիքակենտրոն դառնում, որը հատուկ նշեմ որևէ ձևով չի հակասում մշակույթը, պատմությունը, լեզուն, անգամ հողն ու ջուրը գնահատելու, սիրելու, պահպանել ձգտելու ցանկություններին, զգացումներին:

Էն ժամանակվա պատկերացումների համար երևի շատ էլ հայրենասիրական էր, շատ էլ լավն էր Սամվելը, բայց նման վարքագիծը ժամանակի ընթացքում վերագնահատվում է, ու բնական է, որ հիմա շատերս ուղղակի հակառակ կարծիքն ունենք:

[enna]

Չբռնե՞նք բոլոր ռուսախոս մամաներին սպանենք հիմա:

Ռուսախոս մաման չեմ կարծում իրա երեխուն հայերեն խոսել չի սովորեցնում:
Էնպիսի տպավորությունա,որ եթե ձեր մերձավորները մի 100 հոգի չեզոք մարդ սպանեն դուք ոտով գլխով իրանց կողմից կլինեք ու մի բան էլ կաջակցեք :

[Freeman]

Քո սուբյեկտիվ կարծիքը ինձ ոչնչով չի խանգարում, բայց այ Սամվելին որպես հակահերոս պրոպագանդեպը խանգարում ա, քանզի ախպեր ջան, ես չեմ ուզում, որ էն արժեհամակարգը, որ հայրենասիրություն ա քարոզում ու դսաստիարակում դառնա չգիտեմ ինչ

Չուկն ու Բյուրը իմ փոխարեն ասեցին, թե Սամվելին խի եմ որպես հակահերոս ներկայացնում

Մենակ մի բան ավելացնեմ՝ անձամբ ես կարդացել եմ Սամվելը, որ տենամ ոնց ա ծնողներին սպանում, ինձ էդ ժամանակ ոչ էլ հետաքրքրքիր էր խի ա սպանում,, ինչքան էլ բացատրում էին էդ գիրքը իմ համար հետաքրքիր էր, որտև տենց արտասովոր բան կար մեջը

[enna]

Մի բան էլ ասեմ էս թեմայով: Սամվելը պապիս թվից ա իմ չսիրած գրքերից, իրա կերպարն էլ չսիրածս կերպարներից: Բայց դա թողնենք, որտև ամեն մեկը իր սեփական ընկալման իրավունքն ունի:

Այսուհանդերձ Սամվելի ընկալումը հիմա զուտ օբյեկտիվ պատճառներով էականորեն տարբերվում է գրվելու պահին (1880-1886), ինչպես նաև դրանից փոքր ինչ ավելի ուշ շրջանի (1990-ականների սկզբեր) ընկալումից: Ի վերջո մարդու ընկալումը հաստատուն մեծություն չի, աշխարհընկալումը, նույն հայրենիքի ու ընտանիքի պատկերացումը, դրանց գնահատելու ձևը կտրուկ փոփոխությունների են ենթարկվում ժամանակի ընթացքում: Կոնկրետ հիմա ավելի առարկայանանում է իմ կարծիքով նույն հայրենասիրության հասկացությունը, ավելի մարդակենտրոն ու ընտանիքակենտրոն դառնում, որը հատուկ նշեմ որևէ ձևով չի հակասում մշակույթը, պատմությունը, լեզուն, անգամ հողն ու ջուրը գնահատելու, սիրելու, պահպանել ձգտելու ցանկություններին, զգացումներին:

Էն ժամանակվա պատկերացումների համար երևի շատ էլ հայրենասիրական էր, շատ էլ լավն էր Սամվելը, բայց նման վարքագիծը ժամանակի ընթացքում վերագնահատվում է, ու բնական է, որ հիմա շատերս ուղղակի հակառակ կարծիքն ունենք:

Հենց դա եմ ասում:Սամվելը իր ժամանակի հերոսն էր,բայց դա չի նշանակում,որ հիմա ինքը հակահերոսա,կամ անբարոյական:

[StrangeLittleGirl]

Ռուսախոս մաման չեմ կարծում իրա երեխուն հայերեն խոսել չի սովորեցնում:
Էնպիսի տպավորությունա,որ եթե ձեր մերձավորները մի 100 հոգի չեզոք մարդ սպանեն դուք ոտով գլխով իրանց կողմից կլինեք ու մի բան էլ կաջակցեք :

Շատ իզուր, որ չես կարծում: Գիտե՞ս Սովետի ժամանակ ինչքան մամաներ են հայերենը կտրել իրենց երեխաների բերանից՝ տանելով ռուսական դպրոցներ ու ստիպել, որ տանը ռուսերեն խոսեն: Գիտե՞ս, որ հիմա անկախ Հայաստանում էլ տենց մամաներ կան: Ու ճիշտ ա, երեխան վերջիվերջո հայերեն սովորում ա միջավայրում, բայց մայրն ամեն ինչ անում ա, որ չսովորի: Գիտե՞ս արտերկրում ինչքան հայ ընտանիքներ կան, որտեղ ծնողները երեխաների հետ հայերեն չեն խոսում, երեխաները հայերեն չգիտեն: Հիմա ինչ, առաջարկում ես, որ էդ բոլոր էրեխեքը մեծանան, սպանե՞ն իրենց ծնողներին:

Սամվելի մաման ու՞մ էր սպանել: Իր համար անշառ, քաղքենի հայ կնիկ էր:

[keyboard]

Արա բայց ինչ բարդ ա ձեր հետ, դուք որ մի քանի գիրք էլ ավել կարդաք վաբշե իմ պի...դեցը կգա, ես մի բան գիտեմ, որ նման ձևով վերաբերվելով ու ձեր պատկերացմամբ մարդուն մարդ դաստիարակելով, գալու ա ժամանակ, որ եկող սերունդը այ ձեր պես գրքեր կարդալով ասելու ա փաթթեմ ընտանիքը կարևորը իմ ներքին ներդաշնակությունն ա, ինչ հայրենիք, ինչ ազգ, ինչ կրոն, ինչ տռայնանամներ...

Կործանվում ենք

[Շինարար]

Շատ իզուր, որ չես կարծում: Գիտե՞ս Սովետի ժամանակ ինչքան մամաներ են հայերենը կտրել իրենց երեխաների բերանից՝ տանելով ռուսական դպրոցներ ու ստիպել, որ տանը ռուսերեն խոսեն: Գիտե՞ս, որ հիմա անկախ Հայաստանում էլ տենց մամաներ կան: Ու ճիշտ ա, երեխան վերջիվերջո հայերեն սովորում ա միջավայրում, բայց մայրն ամեն ինչ անում ա, որ չսովորի: Գիտե՞ս արտերկրում ինչքան հայ ընտանիքներ կան, որտեղ ծնողները երեխաների հետ հայերեն չեն խոսում, երեխաները հայերեն չգիտեն: Հիմա ինչ, առաջարկում ես, որ էդ բոլոր էրեխեքը մեծանան, սպանե՞ն իրենց ծնողներին:

Սամվելի մաման ու՞մ էր սպանել: Իր համար անշառ, քաղքենի հայ կնիկ էր:

Համաձայն չեմ, որ էն ժամանակվա համար հերոսական բան արեց Սամվելը: Բոլոր ժամանակների, համարյա բոլոր մշակույթների համար երեք անթույլատրելի, բարոյականության որևէ նորմի մեջ չտեղավորվող արարք էր Սամվելի արածը:
Նախ, էն, որ մայրասպանությունը երբեք էլ նորմալ արարք չի համարվել: Երկրորդ, անզեն մարդու վրա զենք ա բարձրացնում, որևէ ասպետականություն չկա էդ արարքում, ու ընդհանրապես ասպետների կողմից քամահրելի արարք ա դա: Երրորդ, զենք ա բարձրացնում կնոջ վրա, ամենամիջնադարում էլ դա վայրենության դրսևորում կհամարվեր: Հլա չորս, ինչքան հիշում եմ սրբավայրում ա չէ՞ սպանությունը կատարում, որովհետև ինչ-որ կրոնական արարողություն ա անելիս եղել, Սամվելն էլ ասում ա՝ հանգցրու այդ կրակը, մա՛յր: Հաստատ չեմ հիշում, բայց դե հեչ անելու բան չէր էլի դա:

[Chuk]

Արա բայց ինչ բարդ ա ձեր հետ, դուք որ մի քանի գիրք էլ ավել կարդաք վաբշե իմ պի...դեցը կգա, ես մի բան գիտեմ, որ նման ձևով վերաբերվելով ու ձեր պատկերացմամբ մարդուն մարդ դաստիարակելով, գալու ա ժամանակ, որ եկող սերունդը այ ձեր պես գրքեր կարդալով ասելու ա փաթթեմ ընտանիքը կարևորը իմ ներքին ներդաշնակությունն ա, ինչ հայրենիք, ինչ ազգ, ինչ կրոն, ինչ տռայնանամներ...

Կործանվում ենք

Հով ջան, քո հետ ա բարդ, որովհետև տպավորություն ունեմ, որ կարդում ու չես ընկալում, թե դիմացինդ ինչ ա ասում (կամ չես ուզում ընկալել): Համենայն դեպս էս ոճի ու բովանդակությամբ գրառումիցդ էդ տպավորությունն ա: Փոխարենը կարող էիր փորձել փաստարկված պատասխանել, ի վերջո քո զրուցակիցները պիտակներ քեզ չեն կպցրել, էս տոնով հետդ չեն խոսել, փորձել են իրենց պատկերացումը, տրամաբանություն ներկայացնել:

[StrangeLittleGirl]

Արա բայց ինչ բարդ ա ձեր հետ, դուք որ մի քանի գիրք էլ ավել կարդաք վաբշե իմ պի...դեցը կգա, ես մի բան գիտեմ, որ նման ձևով վերաբերվելով ու ձեր պատկերացմամբ մարդուն մարդ դաստիարակելով, գալու ա ժամանակ, որ եկող սերունդը այ ձեր պես գրքեր կարդալով ասելու ա փաթթեմ ընտանիքը կարևորը իմ ներքին ներդաշնակությունն ա, ինչ հայրենիք, ինչ ազգ, ինչ կրոն, ինչ տռայնանամներ...

Կործանվում ենք

Հով, դպրոցում դասատուներս հա ծնող էին կանչում, որ հայրենասիրական շարադրությունների թեմաների մեջ դնում, քլնգում էի Հայաստանը: Սամվելից զզվում եմ: Մեր տանը հայրենասիրության դասեր չեն եղել, ոչ ոք հայրենասիրություն չի ներարկել իմ մեջ: Ես ինքս էլ ինձ հայրենասեր չեմ համարում բառի դասական պատկերացմամբ: Բայց մի հատ ինձ ասա, կարո՞ղ ա վատ եմ ստացվել:

[keyboard]

Հով ջան, քո հետ ա բարդ, որովհետև տպավորություն ունեմ, որ կարդում ու չես ընկալում, թե դիմացինդ ինչ ա ասում (կամ չես ուզում ընկալել): Համենայն դեպս էս ոճի ու բովանդակությամբ գրառումիցդ էդ տպավորությունն ա: Փոխարենը կարող էիր փորձել փաստարկված պատասխանել, ի վերջո քո զրուցակիցները պիտակներ քեզ չեն կպցրել, էս տոնով հետդ չեն խոսել, փորձել են իրենց պատկերացումը, տրամաբանություն ներկայացնել:

Հա, Արտ ջան, գիտեմ որ բարդ ա, որտև դու իմ գրառումը, ոնց որ ինձ ես ասում, կարդացել ես նենց, ոնց դու ես ուզում, այլ ոչ թե նենց, ոնց ես եմ գրել:
Հիմա քեզ հարց տամ, պատասխանի, ու տեսնենք ինչ ա ասում Սամվելը:
Դու հնարավորություն չունե՞ս գնաս Հայաստանից, կարծում ես Ստամբուլը ավելի վատ աշխարհագրական դիրքում ա քան Հայաստանը՞, կարծում ես ադրբեջանը ավելի լավ չի զարգանում քան Հայասըանը՞, ինչի ես ակումբումը ստեղծել ու փորձում ես պահպանես հայ գիրն ու գրականությունը, դա քո ընտանիքին ինչ որ բանով օգնում ա, դրանից փող ես աշխատում քեզ բոթաս ես առնու՞մ, ինչի ես հելնում դուրս պայքարում, միտինգի մասնակցում, ժամանակ կորցնում, ախպեր ընտանիքիդ վերցրու գնա Կանադա, Ավստրալիա, չգիտեմ ցիվիլ պետություն մը ու ընդեղ առանց միտինգի ապրի, կարգին մասնագետ ես, կարգին փող կաշխատես, ոչմեկ իրավունքներդ չի ոտնահարի, ընտանիքիդ հետ խաղաղ ներդաշնակ կապրես, կսիրեք իրար, ես էլ եկող տարի կմիանամ ձեզ, հետո դե Բյուր արդեն դուրսն ա, ինքն էլ կգա, տենանք էլ ով կա ուզող, կգնանք, վերջում մեկին էլ կխնդրենք Հայաստան կոչված հող ու ջուրը, որը հայրենիքի հետ ոչ մի կապ չունի, հայրնիքը մենք արդեն դուրսը ստեղծել ենք, դու՝ քո ներդաշնակ ու միմիյանց սիրող ընտանիքով, ես՝ իմ ներդաշնակ ու միմյանք սիրող ընտանիքով, Բյուրը իր առաջիակայում իրար ներդաշնակ ընտանիքով ու տենց, տանի նվիրի էրդողանենց կամ ալիևենց, մենք էլ դրսում ներդաշնակությամբ կապրենք ու տենց կայֆ կլինի

Հով, դպրոցում դասատուներս հա ծնող էին կանչում, որ հայրենասիրական շարադրությունների թեմաների մեջ դնում, քլնգում էի Հայաստանը: Սամվելից զզվում եմ: Մեր տանը հայրենասիրության դասեր չեն եղել, ոչ ոք հայրենասիրություն չի ներարկել իմ մեջ: Ես ինքս էլ ինձ հայրենասեր չեմ համարում բառի դասական պատկերացմամբ: Բայց մի հատ ինձ ասա, կարո՞ղ ա վատ եմ ստացվել:

Բյուր, նենց չի, որ ես չեմ քլնգել ու նենց չի, որ ես գոհ եմ ամեն ինչից ու կարծում եմ, որ սաղ ճիշտ ա, բայց տես Բյուր ջան, իմ համար դպրոցից դա մնացելա որպես պատմություն ու պատմական հերոս ու դա իրականում տենց ա, բայց դու քո համար ուրիշ հերոսներ ես գտել, ես տենց սահմանափակ էլ մնացել եմ, հիմա ինչ, ես եմ վատը ստացվե՞լ:

Հ.Գ. Բյուր, բայց դու շատ-շատ լավն ես, էս նենց մեժդունամի

[enna]

Մի հարց.Մարդ լինելու հատկանիշների մեջ արդյո՞ք մտնում է հայրենասեր լինելը
Ինձ հետաքրքիրա,եթե մարդ պիտի դաստիարակես ի՞նչ դերա խաղում հայներասեր լինելը,կամ ընդհանրապես մտնումա էտ հատկանիշների մեջ:
Եթե մարդու բարոյական հատկանիշները վերցնենք,ապա իմ պատկեարցմամբ չափազանց հայերանասեր լինելը խանգարումա Մարդ լինելու հատկանիշներին:

[Chuk]

Հա, Արտ ջան, գիտեմ որ բարդ ա, որտև դու իմ գրառումը, ոնց որ ինձ ես ասում, կարդացել ես նենց, ոնց դու ես ուզում, այլ ոչ թե նենց, ոնց ես եմ գրել:
Հիմա քեզ հարց տամ, պատասխանի, ու տեսնենք ինչ ա ասում Սամվելը:
Դու հնարավորություն չունե՞ս գնաս Հայաստանից, կարծում ես Ստամբուլը ավելի վատ աշխարհագրական դիրքում ա քան Հայաստանը՞, կարծում ես ադրբեջանը ավելի լավ չի զարգանում քան Հայասըանը՞, ինչի ես ակումբումը ստեղծել ու փորձում ես պահպանես հայ գիրն ու գրականությունը, դա քո ընտանիքին ինչ որ բանով օգնում ա, դրանից փող ես աշխատում քեզ բոթաս ես առնու՞մ, ինչի ես հելնում դուրս պայքարում, միտինգի մասնակցում, ժամանակ կորցնում, ախպեր ընտանիքիդ վերցրու գնա Կանադա, Ավստրալիա, չգիտեմ ցիվիլ պետություն մը ու ընդեղ առանց միտինգի ապրի, կարգին մասնագետ ես, կարգին փող կաշխատես, ոչմեկ իրավունքներդ չի ոտնահարի, ընտանիքիդ հետ խաղաղ ներդաշնակ կապրես, կսիրեք իրար, ես էլ եկող տարի կմիանամ ձեզ, հետո դե Բյուր արդեն դուրսն ա, ինքն էլ կգա, տենանք էլ ով կա ուզող, կգնանք, վերջում մեկին էլ կխնդրենք Հայաստան կոչված հող ու ջուրը, որը հայրենիքի հետ ոչ մի կապ չունի, հայրնիքը մենք արդեն դուրսը ստեղծել ենք, դու՝ քո ներդաշնակ ու միմիյանց սիրող ընտանիքով, ես՝ իմ ներդաշնակ ու միմյանք սիրող ընտանիքով, Բյուրը իր առաջիակայում իրար ներդաշնակ ընտանիքով ու տենց, տանի նվիրի էրդողանենց կամ ալիևենց, մենք էլ դրսում ներդաշնակությամբ կապրենք ու տենց կայֆ կլինի

Հով, դու ապացուցում ես ասածս, որ չես ընկալել կամ չես ուզել ընկալել ասածս: Ախր մուգ գույնով բաց գույնի վրա գրած էր. «որը հատուկ նշեմ որևէ ձևով չի հակասում մշակույթը, պատմությունը, լեզուն, անգամ հողն ու ջուրը գնահատելու, սիրելու, պահպանել ձգտելու ցանկություններին, զգացումներին»: Հով, իմ համար անչափ կարևոր ա մեր լեզուն, մեր այբուբենը, մեր պատմություն ու մեր մշակույթը (անգամ Սամվել վեպը), մեր հողն ու ջուրը, բայց էդ ամեն ինչը պահել ես առաջին հերթին ուզում եմ պահել հենց իմ ընտանիքի, իմ հարազատների համար (ի դեպ ընտանիք հասկացությունն ընդլայնեմ՝ դրա մեջ ներառելով ընկերներին, հարազատներին): Հով ջան, այո, ես էս ամենն անում եմ իմ ընտանիքի համար, որտև էդ ամեն ինչը, ինչը նշել ես, արժեք ա մարդու համար ու պահել պետք ա ոչ թե ինքնանպատակ, այլ հենց մարդու համար:

Բայց որ խորանում ես, շարունակեմ խորանալ. եթե իմ ընտանիքի անվտանգության հարցը կլիներ, իմ ընտանիքի գոյատևել-չգոյատևելու հարցը կլիներ, ես Ստամբուլ էլ կգնայի, եթե իմանայի, որ ստեղ ընտանիքս վերանալու է, իսկ էնդեղ՝ արժանապատիվ ապրելու: Բարեբախտաբար նման խնդիր իմ առաջ չկա:


Բայց քանի որ հարց ես տվել, ես էլ քեզ հարց տամ, ու փորձիր հույզերդ մի կողմ դնելով, սրտին մոտ չընդունելով անկեղծ պատասխանել. որևէ պարագայում երկրիդ համար կսպանեի՞ր ծնողիդ, եղբորդ կամ քրոջդ, զավակիդ, կնոջդ:

[keyboard]

Հով, դու ապացուցում ես ասածս, որ չես ընկալել կամ չես ուզել ընկալել ասածս: Ախր մուգ գույնով բաց գույնի վրա գրած էր. «որը հատուկ նշեմ որևէ ձևով չի հակասում մշակույթը, պատմությունը, լեզուն, անգամ հողն ու ջուրը գնահատելու, սիրելու, պահպանել ձգտելու ցանկություններին, զգացումներին»: Հով, իմ համար անչափ կարևոր ա մեր լեզուն, մեր այբուբենը, մեր պատմություն ու մեր մշակույթը (անգամ Սամվել վեպը), մեր հողն ու ջուրը, բայց էդ ամեն ինչը պահել ես առաջին հերթին ուզում եմ պահել հենց իմ ընտանիքի, իմ հարազատների համար (ի դեպ ընտանիք հասկացությունն ընդլայնեմ՝ դրա մեջ ներառելով ընկերներին, հարազատներին): Հով ջան, այո, ես էս ամենն անում եմ իմ ընտանիքի համար, որտև էդ ամեն ինչը, ինչը նշել ես, արժեք ա մարդու համար ու պահել պետք ա ոչ թե ինքնանպատակ, այլ հենց մարդու համար:

Բայց որ խորանում ես, շարունակեմ խորանալ. եթե իմ ընտանիքի անվտանգության հարցը կլիներ, իմ ընտանիքի գոյատևել-չգոյատևելու հարցը կլիներ, ես Ստամբուլ էլ կգնայի, եթե իմանայի, որ ստեղ ընտանիքս վերանալու է, իսկ էնդեղ՝ արժանապատիվ ապրելու: Բարեբախտաբար նման խնդիր իմ առաջ չկա:


Բայց քանի որ հարց ես տվել, ես էլ քեզ հարց տամ, ու փորձիր հույզերդ մի կողմ դնելով, սրտին մոտ չընդունելով անկեղծ պատասխանել. որևէ պարագայում երկրիդ համար կսպանեի՞ր ծնողիդ, եղբորդ կամ քրոջդ, զավակիդ, կնոջդ:

Սկսեմ վերջից.
Արտ ջան, եթե անկեղծ լինեմ, չեմ կարա պատասխանեմ քո էս հարցին, բայց եթե ավելի անկեղծ լինեմ կասեմ` չէ, որտև ես տենց ուժ չեմ կարա գտնեմ իմ մեջ, քանի որ ես ինքս ինձ ավելի ոչ կարևոր եմ համարում, քան ընտանիքիցս որևէ մեկին:

Իկս հիմա մնացածը.

Արտ, ուրեմ ես ստեղ, Հայաստանում, բառիս բուն իմաստով քաշ եմ գալիս, եթե մեկը դա ապրել ա կոչում, թող կոչվի, որ ես ապրում եմ: Փառք Աստծո, որ սոված չեմ, երեխեքս էլ ոչ մի բանի կարիք չունեն, բայց դրա համար, ես անում եմ իմ մաքսիմալը, այսինքն ես քնում եմ օրեկան ասենք 3 ժամ եմ քնում կամ դա էլ չեմ քնում ու տենց, բայց ես չեմ բողոքում, չնայած, որ դրսում սրա 10 տոկոսն անելու ու մարդավարի ապրելու լիքը շանսեր ունեմ:
Բայց Արտ ջան, իմ համար կարևոր ա, որ իմ երեխեն հայերեն խոսա, որ հիմա ես իրան առնեմ էս երկրից գնամ, սկեսլու ա հայերենը ակցենտով խոսա, իսկ իմ համար դա չգիտեմ ոնց ասեմ, ինքս ինձ դավաճանելու պես բանա:
Դրա համար, ես չեմ գնում էս անիծյալ երկրից, այլ քաշ եմ գալիս ստեղ, բայց Արտ ջան, էդ քաշ գալով հանդերձ էլ չեմ ուզում, որ իմ երեխեն վաղը մտնի ֆորում կարդա, որ մեկն ասել ա, որ Սամվելը մարդասպանա, հերոս չի, հակահերոս ա ու եսիմ ինչ, որտև եթե ես էս քամբախում քաշ եմ գալի, որ իմ երեխեն հայ մնա, ես նաև պտի նենց անեմ, որ էս քամբախում, իմ երեխում չայլազգացնեն ու իրա ու իմ ու հայոց պատմության արժեքները չոտնահարվեն ու չդառնա, որ մեր էսքան տարների պատմությունը ֆուֆլո ա էլի, այսինքն Եղիշեն հավայի գրել ա, մենք էլ էսօր կարդում ենք ու ասում, որ իրքնա չմո են եղել, էսա ըդամենը իմ ասածը Արտ ջան, իսկ քո ասածը ընկալել ու հասկանալ ես կարող եմ, բայց դա առիթ չի, որ քո գրածն ընդունեմ