Իկս հիմա մնացածը.
Արտ, ուրեմ ես ստեղ, Հայաստանում, բառիս բուն իմաստով քաշ եմ գալիս, եթե մեկը դա ապրել ա կոչում, թող կոչվի, որ ես ապրում եմ: Փառք Աստծո, որ սոված չեմ, երեխեքս էլ ոչ մի բանի կարիք չունեն, բայց դրա համար, ես անում եմ իմ մաքսիմալը, այսինքն ես քնում եմ օրեկան ասենք 3 ժամ եմ քնում կամ դա էլ չեմ քնում ու տենց, բայց ես չեմ բողոքում, չնայած, որ դրսում սրա 10 տոկոսն անելու ու մարդավարի ապրելու լիքը շանսեր ունեմ:
Բայց Արտ ջան, իմ համար կարևոր ա, որ իմ երեխեն հայերեն խոսա, որ հիմա ես իրան առնեմ էս երկրից գնամ, սկեսլու ա հայերենը ակցենտով խոսա, իսկ իմ համար դա չգիտեմ ոնց ասեմ, ինքս ինձ դավաճանելու պես բանա:
Դրա համար, ես չեմ գնում էս անիծյալ երկրից, այլ քաշ եմ գալիս ստեղ, բայց Արտ ջան, էդ քաշ գալով հանդերձ էլ չեմ ուզում, որ իմ երեխեն վաղը մտնի ֆորում կարդա, որ մեկն ասել ա, որ Սամվելը մարդասպանա, հերոս չի, հակահերոս ա ու եսիմ ինչ, որտև եթե ես էս քամբախում քաշ եմ գալի, որ իմ երեխեն հայ մնա, ես նաև պտի նենց անեմ, որ էս քամբախում, իմ երեխում չայլազգացնեն ու իրա ու իմ ու հայոց պատմության արժեքները չոտնահարվեն ու չդառնա, որ մեր էսքան տարների պատմությունը ֆուֆլո ա էլի, այսինքն Եղիշեն հավայի գրել ա, մենք էլ էսօր կարդում ենք ու ասում, որ իրքնա չմո են եղել, էսա ըդամենը իմ ասածը Արտ ջան, իսկ քո ասածը ընկալել ու հասկանալ ես կարող եմ, բայց դա առիթ չի, որ քո գրածն ընդունեմ

Էջանիշներ