User Tag List

Էջ 12 13-ից ԱռաջինԱռաջին ... 28910111213 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 166 համարից մինչև 180 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 186 հատից

Թեմա: «Տիգրան Մեծ», պատմավեպ

  1. #166
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Varzor-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ոչ, և ոչ
    Սուսերամարտից սպորտի վարպետից եմ հարցրել:Իմ ասածը վերաբերվում էր ոչ մարտական տարբերակներին
    Ոչ մարտական տարբերակները դրանք զենքեր չեն, դրանք ընդամենը միավորներ հավաքելու համար նախատեսված... գործիքներ են

    Կինոարվեստում ճիշտ են նույնացվում: Բանը նրանումն է, որ ռապիրան առաջացել է սուսերից: Սուսերները նույնպես տարբեր են լինում` ծակող, կտրող, երկսայրի, բազմանիստ (սրանք հինականում ծակողներն են):
    Ըհը...

    Ընդհանուր առումով ճիշտ ես, բայց ող ասեց, որ կատանաները զրահ չեն կտրում? Էն էլ ոնց են կտրում: Պարզվում է, որ խնդիրը կատանայի սրվածքի մեջ է: Թուղթ կտրելու համար ու մետաղ կտրելու համար տարբեր սրվածքներ կան:
    Լեգենդներ են, ապեր -

    http://ru.wikipedia.org/wiki/Катана

    Իրականությունը մի քիչ այլ է: Ռուսական թրերը երկակի օգտավետ էին թե թաթարների դեմ, թե տևտոնացիների դեմ մարդերում: Ճապոնական կատանաները արդյունավետ են ծանր, թեթև երկար, կարճ թրերի հետ մարտերում:
    Ռուսական թրերը թեթև թրեր էին և մոտենում էին սրերին, իսկ կատանան ու յաթաղանը միջին կամ թեթև թրեր են:

    Ես իմ աչքի տեսածն եմ ասում Չեմ պնդում, բայց Անդրանիկի թուրը գարդ ունի, ուրեմն շաշկա չի
    Չէ, Անդրանիկինը կարծես իրոք շաշկա է եղել



    Դե մինչև դասակարգումը չտաս` չես հաստատի Հրացանակրների զենքը ռուսերեն "շպագա"` սուսեր: Նույն սուսերը Իտալիայում նման էր ֆրանսիական ռապիրային և հակառակը
    Կարծում եմ խնդիրը թարգմանությունների մեջ է կամ էլ ոչ` իրոք հրացանակիրների մոտ սուսեր է եղել, ինչն իրոք ավելի հավանական է, հաշվի առնելով նրանց սոցիալական դրությունը: Հետո, ով ուշադիր կարդացել է այդ վեպերը, կտեսնի, որ մենամարտերի ժամանակ հակառակորդներին շարքից հանում են գրեթե բացառապես խոցումով` կտրման մասին խոսք չկա
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  2. #167
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Varzor-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    1. Էդ "միջին"-ի նկարում իսկական թեթև թուր է ;
    Չէ, թեթւները ավելի փոքր են: Սա. "полутораручные (полуторник)" է` "կիսաձեռնային", այսինքն` այն հնարավոր է կիրառել և երկու, և մեկ ձեռքով: Կատանաները հիմնականում սրանցից են: Կատանա, որը հնարավոր է կիրառել բացառապես երկու ձեռքով, ես չեմ հանդիպել:

    Տես ծանր երկձեռանի թրի կիրառումը, վիպական նկարագրությամբ.

    "Юранд отскочил к боковой стене, у которой стояло оружие, и, схватив огромный двуручный меч, ринулся как ураган на окаменевших от ужаса немцев. Это были люди, привычные к битвам, резне и крови, но такой страх объял их души, что, даже опомнившись, они все же шарахнулись и бросились врассыпную, как стадо овец перед волком, который убивает их одним ударом клыков. Зал огласился криками ужаса, топотом человеческих ног, звоном опрокинутой посуды, воплями слуг, рыком медведя, который вырвался из рук скомороха и полез на высокое окно, и неистовыми голосами, требовавшими оружия, щитов, мечей и самострелов. Наконец сверкнуло оружие, и десятки клинков направились на Юранда, но он, ничего не видя, полуобезумев, сам бросился на них, и начался дикий, неслыханный бой, больше похожий на резню. Молодой и горячий брат Готфрид первый преградил Юранду путь; но тот молниеносным ударом меча отрубил ему голову вместе с рукой и лопаткой; затем от руки старого рыцаря пали капитан лучников, замковый эконом фон Брахт и англичанин Хьюг, который не много понимал из того, что вокруг него происходит, но, видя страдания Юранда, жалел его и оружие обнажил только после убийства Данфельда. Другие, видя, как могуч Юранд и как он разъярен, сбились в кучу, чтобы сообща дать ему отпор, однако это привело только к еще большим потерям. Волосы у Юранда встали дыбом, весь залитый кровью, сверкая безумными глазами, он в неистовстве и исступлении рубил и крошил врагов и, рассекая толпу страшными ударами меча, валил немцев на забрызганный кровью пол, как ураган валит кусты и деревья. И снова наступила ужасная минута; казалось уже, что грозный мазур один вырежет и перебьет всю эту толпу, что вся эта свора вооруженных немцев подобна своре визжащих собак, которые без помощи стрелков не могут одолеть свирепого вепря-одинца, что не могут они сравняться с Юрандом в силе и ярости и борьба с ним несет им только гибель и смерть.
    — Рассыпайся! Окружай! Бей сзади! — крикнул старый Зигфрид де Леве.
    Все рассыпались по залу, как стая скворцов рассыпается по полю, когда на нее ринется с неба кривоклювый ястреб, но не могли окружить Юранда, так как он в пылу боя, вместо того чтобы найти место для обороны, погнался за врагами по стене, и те, кого он успел догнать, пали, словно сраженные громом. Унижение, отчаяние, обманутая надежда пробудили в нем жажду крови, которая, казалось, удесятерила его страшную силу. Одной рукой он как перышком орудовал мечом, который самые сильные крестоносцы могли поднять только обеими руками."

    2. Սորպես սուր դրել ես "սաբլյա"-ի նկար:
    Դասակարգման հարց է:

    3. թրասուսերն ու սուսերն էլ նույն զենքն են` տարբեր իրագործումներով:
    Ոնց որ թե չէ...

    Մնացածի հետ համաձայն եմ, միայն ավելցնենք, որ կատանան ավելի շատ կտրելու, այլ ոչ թե ծակելու համար է...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  3. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Varzor (08.12.2011)

  4. #168
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    7,503
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լեգենդներ են, ապեր -
    http://ru.wikipedia.org/wiki/Катана
    Էդ վիկիպեդիայի համար է լեգենդ Ու համար լեգենդ, ում համար աչքի տեսած: Ես իմ աչքով եմ տեսել, ոնց է կատանան մեջտեղից կտրում էմալապատ դույլը
    Հոդվածի հեղինակը խառնել է տատի և կատանա թրերը: http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%AF%...BC%D0%B5%D1%87
    Ի դեպ կա նաև դայտո (դայկատանա) մեծ կատանան, որը հենց հատելու համար էր ավելի շատ:
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ռուսական թրերը թեթև թրեր էին և մոտենում էին սրերին, իսկ կատանան ու յաթաղանը միջին կամ թեթև թրեր են:
    Դե նայած յաթաղան, նայած կատանա Ընդհանուր առմամբ` ճիշտ ես: Ռուսական թրերը այդքան էլ ծանր չէին:
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չէ, Անդրանիկինը կարծես իրոք շաշկա է եղել
    Հա, էդ նկարից ես էլ ունեմ տանը` սա շաշկա է: Բայց մեկ ուրիշում էֆոսը գարդ ունի (սպիտակ պատյանով) էդ նկարից էլ ունեմ
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կարծում եմ խնդիրը թարգմանությունների մեջ է կամ էլ ոչ` իրոք հրացանակիրների մոտ սուսեր է եղել, ինչն իրոք ավելի հավանական է, հաշվի առնելով նրանց սոցիալական դրությունը: Հետո, ով ուշադիր կարդացել է այդ վեպերը, կտեսնի, որ մենամարտերի ժամանակ հակառակորդներին շարքից հանում են գրեթե բացառապես խոցումով` կտրման մասին խոսք չկա
    Խոսք կա, ուղղակի սուսերի կտրածով մարդ չես սպանի (եթե երակ չես կտրել) ու սպանելու համար խոցել էր հարկավոր: Այ մարտական կարճ սուսերը (ավելի վաղ շրջանի) կարող էր ձեռքը կտրել: Բայց էլի սպանել չի լինի:
    Կտրելով կարելի է լավ վիրավորել, բայց սպանելու համար կա պիտի խոցես, կամ էլ հատես (քո ասած` նաև ջարդես)
    Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...

  5. #169
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    7,503
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չէ, թեթւները ավելի փոքր են: Սա. "полутораручные (полуторник)" է` "կիսաձեռնային", այսինքն` այն հնարավոր է կիրառել և երկու, և մեկ ձեռքով: Կատանաները հիմնականում սրանցից են: Կատանա, որը հնարավոր է կիրառել բացառապես երկու ձեռքով, ես չեմ հանդիպել:

    Տես ծանր երկձեռանի թրի կիրառումը, վիպական նկարագրությամբ.

    "Юранд отскочил к боковой стене, у которой стояло оружие, и, схватив огромный двуручный меч, ринулся как ураган на окаменевших от ужаса немцев. Это были люди, привычные к битвам, резне и крови, но такой страх объял их души, что, даже опомнившись, они все же шарахнулись и бросились врассыпную, как стадо овец перед волком, который убивает их одним ударом клыков. Зал огласился криками ужаса, топотом человеческих ног, звоном опрокинутой посуды, воплями слуг, рыком медведя, который вырвался из рук скомороха и полез на высокое окно, и неистовыми голосами, требовавшими оружия, щитов, мечей и самострелов. Наконец сверкнуло оружие, и десятки клинков направились на Юранда, но он, ничего не видя, полуобезумев, сам бросился на них, и начался дикий, неслыханный бой, больше похожий на резню. Молодой и горячий брат Готфрид первый преградил Юранду путь; но тот молниеносным ударом меча отрубил ему голову вместе с рукой и лопаткой; затем от руки старого рыцаря пали капитан лучников, замковый эконом фон Брахт и англичанин Хьюг, который не много понимал из того, что вокруг него происходит, но, видя страдания Юранда, жалел его и оружие обнажил только после убийства Данфельда. Другие, видя, как могуч Юранд и как он разъярен, сбились в кучу, чтобы сообща дать ему отпор, однако это привело только к еще большим потерям. Волосы у Юранда встали дыбом, весь залитый кровью, сверкая безумными глазами, он в неистовстве и исступлении рубил и крошил врагов и, рассекая толпу страшными ударами меча, валил немцев на забрызганный кровью пол, как ураган валит кусты и деревья. И снова наступила ужасная минута; казалось уже, что грозный мазур один вырежет и перебьет всю эту толпу, что вся эта свора вооруженных немцев подобна своре визжащих собак, которые без помощи стрелков не могут одолеть свирепого вепря-одинца, что не могут они сравняться с Юрандом в силе и ярости и борьба с ним несет им только гибель и смерть.
    — Рассыпайся! Окружай! Бей сзади! — крикнул старый Зигфрид де Леве.
    Все рассыпались по залу, как стая скворцов рассыпается по полю, когда на нее ринется с неба кривоклювый ястреб, но не могли окружить Юранда, так как он в пылу боя, вместо того чтобы найти место для обороны, погнался за врагами по стене, и те, кого он успел догнать, пали, словно сраженные громом. Унижение, отчаяние, обманутая надежда пробудили в нем жажду крови, которая, казалось, удесятерила его страшную силу. Одной рукой он как перышком орудовал мечом, который самые сильные крестоносцы могли поднять только обеими руками."
    Էս մեջբերումդ Հ. Սնեկևիչի "Խաչակիրներ" վեպից է, երբ Յուրանդ Սպիխովցին սկսում է կոտորել իր աղջկան գողացած խաչակիրներին
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մնացածի հետ համաձայն եմ, միայն ավելցնենք, որ կատանան ավելի շատ կտրելու, այլ ոչ թե ծակելու համար է...
    հա ավելի շատ կտրել-հատելի համար է, քան ծակելու: Ու դա տրամաբանական է` ծակող հարվածներն ավելի պարզ են ու հեշտ ետ մղվող:
    Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...

  6. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lion (08.12.2011), Malxas (08.12.2011)

  7. #170
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Varzor-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էդ վիկիպեդիայի համար է լեգենդ Ու համար լեգենդ, ում համար աչքի տեսած: Ես իմ աչքով եմ տեսել, ոնց է կատանան մեջտեղից կտրում էմալապատ դույլը
    Դե լավ, դու էլ համեմատեցիր - XV դարի տևտոնյան երկու միլիմետրանոց թերթային միլանյան զրահները... դույլի հետ Հետո ուրիշ բան է դույլը հորիզոնական պառկեցնել գետնին ու երկու ձեռքով, վերևից ու. "ողջ ռազմախով" հարվածել նրան ու կտրել, ուրիշ բան է մենամարտի ժամանակ կտրել ուղղահայաց զրահը` բնականաբար հորիզոնական-սահող հարվածով: Իսկ կատանայով զինված սամուրայը, եթե լուրջ զրահավորում չունենա, զրահավորված տևտոնյան ասպետի դեմ իսկական զոհ կդառնա: Մոտավորապես սենց.

    "Гасконец сбросил камзол, взял шпагу и принялся наносить ей уколы невидимому противнику. Гуго фон Шлиппенбах наоборот облачился в доспехи и взял тяжелый двуручный меч, оставив щит и шлем лежать на песке. Повернувшись к своему сопернику, гасконец заметно побледнел и сразу принялся протестовать:
    — Но, господа, это не честно! Мое вооружение не соответствует оружию этого господина!
    — Ты сам его выбирал, — вполне резонно заметил немец. — Но ты можешь отказаться от поединка и признать меня своим вожаком.
    — Ни за что! — гасконец подобрал с земли кинжал, сунул его за пояс, второй взял в руку. Он был смертельно бледен, но отступать не собирался. На губах тевтона играла мрачная усмешка.
    — Сходитесь! — скомандовал поляк...
    ...Поневоле Филька тоже втянулся в их азартное боление. По правде сказать, ему был более симпатичен француз. С немцами были связаны не очень приятные воспоминания. Но он реально смотрел на вещи и видел, что французу с его легким вооружением не устоять против тяжеловооруженного тевтона. Так оно и вышло.
    Судя по всему, француз мог рассчитывать только на неповоротливость противника и два своих кинжала. Некоторое время он избегал своего противника, кружа вокруг него, пока судья не объявил ему предупреждение за пассивное ведение боя. Тогда он пошел в отчаянную атаку.
    Сделав ложный выпад шпагой, он быстро вскинул руку с кинжалом. Но немец был настороже и без особого труда уклонился от брошенного в него оружия. Француз быстро выхватил из-за пояса второй кинжал, но воспользоваться им не успел. Немец решил исход поединка в свою пользу очень быстро и решительно: до сего момента он сжимал меч двумя руками, что, естественно, сковывало его движения, потом он вдруг перехватил его одной рукой, сделал выпад и достал грудь француза, едва не сбив того с ног.
    Гасконец проворно отскочил назад и на секунду расслабился, опустив глаза на рану. В этот же миг немец метнул в него меч. Широкое лезвие пробило бок французу, повалив его на землю. Пан Спыхальский хотел было объявить поединок законченным, но немец быстро подбежал к поверженному противнику и нанес решающий удар кинжалом, француз испустил дух..."

    Հ.Գ. "Յայնժամ Շապուհ իշխանն ասէր ցԱտոմ եւ ցԱպուսահլ. "Կամի՞ք զի զզօրսդ Հոռոմոց ցիր եւ ցան ածեմ ընդ երեսս դաշտաց"։ Եւ արար զրահսն եօթն կրկնակի եւ զարկանէր թրով ի վերայ եւ ի վայր հեղոյր մանր զերկաթն" - Մատթեոս Ուռհայեցի:
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 08.12.2011, 18:03:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  8. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Malxas (08.12.2011), Varzor (08.12.2011)

  9. #171
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    7,503
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե լավ, դու էլ համեմատեցիր - XV դարի տևտոնյան երկու միլիմետրանոց թերթային միլանյան զրահները... դույլի հետ Հետո ուրիշ բան է դույլը հորիզոնական պառկեցնել գետնին ու երկու ձեռքով, վերևից ու. "ողջ ռազմախով" հարվածել նրան ու կտրել, ուրիշ բան է մենամարտի ժամանակ կտրել ուղղահայաց զրահը` բնականաբար հորիզոնական-սահող հարվածով: Իսկ կատանայով զինված սամուրայը, եթե լուրջ զրահավորում չունենա, զրահավորված տևտոնյան ասպետի դեմ իսկական զոհ կդառնա: Մոտավորապես սենց.
    Ուզում ես ասել հրացանի փողից կարծր էին միլանյան զրահները? Էմալապատ դույլը կացնի հարվածով է դժվար կիսել, իսկ դու ասում ես ...
    Հա, բա կատանան երկու ձեռքով էլ հարվածում են, բայց պետք չի ուղղահայաց, բավարար է հորիզոնական կտրող հարվածը ձեռքին կամ փորին:
    Սամուրայները մարտի են դուրս եկել իրենց ուրույն զրահավորման, որը բավականին թեթև էր: Տևտոնցի ասպետի միայն զրահը կարող էր կշռել մինչև 30կգ: Սա սահմանափակում էր շարժունակությունը, ինչի հաշվին արագաշարժ ու ճարպիկ սամուրայը ուղղակի կհոգնացներ ու կսատկացներ դրան: Բա քո կարծիով ինչի գործածությունից գուրս եկան ծանր զրահները: Դրանց վերջին կրրառությունը 18-րդ դարում էր` ռեուտերների ու կիրիսարների տեսքով:
    Տարօրինակ չի, որ սամուրայները վահան չէին օգտագործում?

    Իսկ մեջբերածդ պատմությունը ուրիշ օպերայից է: Սուսերով դուրս գալ զրահավորված ու ծանր թրով զինվածի դեմ ու հարձակվել` անխելքություն է:
    Եթե սովորական կատանայի քաշը չի անցնում 1.5կգ-ից, ապա երձեռանի ծանր թրերը ունեցել էն մինչ 20 կգ քաշ: Հարվածի կպնելու դեպքում, եթե չկտրեր էլ, ապա կամ կջարդեր ոսկորը կամ էլ առնվազն նոկդաունի մեջ կգցեր:
    Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Malxas (08.12.2011)

  11. #172
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ի դեպ ասած, հիշեցրի- ռապիռան դա հայերեն թրասուսերն է
    Բա տապարատեգը որն է? Առհասարակ ինչ տեսք ունի?

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Lion (08.12.2011)

  13. #173
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    7,503
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Malxas-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բա տապարատեգը որն է? Առհասարակ ինչ տեսք ունի?
    Алебарда http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%90%...80%D0%B4%D0%B0
    Համ նիզակ է, համ տապար` երկար կոթով:
    Որոշ ազգերի մոտ ավելի նման է երկարապոչ մաչետին:
    Եվրոպական զինանոցից է, չնայած առակ է եղել նաև երևելյան զինանոցներում:
    Ներկայումս Հռոմի Պապի Շվեյցարական գվարդիայի "զարդարանքներից" է:
    Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...

  14. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Malxas (08.12.2011)

  15. #174
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Varzor-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Алебарда http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%90%...80%D0%B4%D0%B0
    Համ նիզակ է, համ տապար` երկար կոթով:
    Որոշ ազգերի մոտ ավելի նման է երկարապոչ մաչետին:
    Եվրոպական զինանոցից է, չնայած առակ է եղել նաև երևելյան զինանոցներում:
    Ներկայումս Հռոմի Պապի Շվեյցարական գվարդիայի "զարդարանքներից" է:
    Չեք պատկերացնի, թե զենքերի մասին այս քննարկումն ինչ օգտակար է ինձ իմ հաջորդ գրքի համար, որն այս պահին գրվում է

  16. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lion (08.12.2011), Varzor (09.12.2011)

  17. #175
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Varzor-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ուզում ես ասել հրացանի փողից կարծր էին միլանյան զրահները? Էմալապատ դույլը կացնի հարվածով է դժվար կիսել, իսկ դու ասում ես ...
    Իսկ արդյոք դեպքեր եղել են, երբ այդ. "կիսվելը" ֆիքսվել է?

    Հա, բա կատանան երկու ձեռքով էլ հարվածում են, բայց պետք չի ուղղահայաց, բավարար է հորիզոնական կտրող հարվածը ձեռքին կամ փորին:
    Կասկածում եմ, որ այդ դեպքում էլ այն կկտրի զրահը ու չի կոտրվի...

    Սամուրայները մարտի են դուրս եկել իրենց ուրույն զրահավորման, որը բավականին թեթև էր: Տևտոնցի ասպետի միայն զրահը կարող էր կշռել մինչև 30կգ: Սա սահմանափակում էր շարժունակությունը, ինչի հաշվին արագաշարժ ու ճարպիկ սամուրայը ուղղակի կհոգնացներ ու կսատկացներ դրան:
    Եթե սովորական կատանայի քաշը չի անցնում 1.5կգ-ից, ապա երձեռանի ծանր թրերը ունեցել էն մինչ 20 կգ քաշ: Հարվածի կպնելու դեպքում, եթե չկտրեր էլ, ապա կամ կջարդեր ոսկորը կամ էլ առնվազն նոկդաունի մեջ կգցեր:
    ԶԼՄ-ների ստեղծած հերթական միֆները -

    http://ru.wikipedia.org/wiki/Меч#.D0...B5.D1.87.D0.B8

    Իսկ 20 կգից ավել զրահներով կռվում էին միայն հեծյալ վիճակում: Հետևակ մենամարտային զրահները ավելի թեթև էին և ես չեմ կարծում, որ 15 կգանոց զրահները այնքան կհոգնեցնեն լավ պարապած ռազմիկին, որ նա մինչ այդ չհասցնի սպանել անզրահ սամուրային...

    Բա քո կարծիով ինչի գործածությունից գուրս եկան ծանր զրահները: Դրանց վերջին կրրառությունը 18-րդ դարում էր` ռեուտերների ու կիրիսարների տեսքով:
    Շատ պարզ - ծանր զրահների իմաստն այն էր, որ դրանք մարդկանց պաշտպանեն հեռահար զենքերից, քանի որ սառը զենքով դժվար էր հատել նույնիսկ ավելի թեթև զրահները: Տեղի ունեցավ մրցություն - նետերն ընդդեմ զրահների, որտեղ... հաղթանակ տարավ հրազենը: Իրոք, դեպքեր կան, երբ նույնիսկ անգլիական նետերը չէին ծակում ֆրանսիական ասպետների զրահները և սրանք շարունակում էին կռվել, լրիվ նմանվելով ոզնիների: Նման դեպք է ֆիքսվել նաև խաչակրաց III արշավանքի ժամանակ Ռիչարդ Առյուծասիրտի հետ և հատկանշական է, որ նրան չեն ծակել նաև սելջուկյան հիանալի նետերը: Բայց ահա, երբ հայտնվեց հրազենը, նրա հարվածային ուժն այնքան մեծացավ, որ. "չծակելու" համար զրահները պետք է այնքան հաստացվեին, որ դրանք կրելն արդեն դառնում էր անհնար: Ահա և... ծանր զրահների ու թրերի վերջը

    Տարօրինակ չի, որ սամուրայները վահան չէին օգտագործում?
    Այնքան էլ չէ, հաշվի առնելով երևի այն, որ դասական սամուրայներն ու կատանաները, որոնք սկսեցին կիրառվել XVI դարի վերջից ու XVII դարի սկզբից, իրենց փայլին հասան հրազենի դարաշրջանում:

    Malxas ջան, ալեբարդան ստեղծվեց որպես ամենից առաջ ծանր զրահավորված ասպետների դեմ պայքարելու արդյունավետ միջոց, քանի որ եկավ մի պահ, որ նիզակը այդ դերը չէր կարողանում կատարել: Եվ կրկին պատահական չէ, որ ծանր զրահներ ու թրերի կիրառությունից դուրս գալուց հետո կիրառությունից դուրս եկան նաև ալեբարդաները: Դրանց լավն այն էր, որ, ի համեմատ նիզակի, ծակելուց բացի կարողանում էին նաև կտրել, քաշել-գցել և այլն...

    Մեջբերում Malxas-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չեք պատկերացնի, թե զենքերի մասին այս քննարկումն ինչ օգտակար է ինձ իմ հաջորդ գրքի համար, որն այս պահին գրվում է
    Ինչ հարց լինի, ասա: Չեմ ուզում, որ գրքումդ տարածված միֆերի վրա հիմնված սխալներ լինեն...
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 08.12.2011, 20:16:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  18. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Malxas (08.12.2011), Varzor (09.12.2011)

  19. #176
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,737
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժող, քանի որ թուր-սրից էսքան խորացաք մի բան հարցնեմ: Սենց նախադասություն, հայոց լեզվում պատկերացնո՞ւմ եք. "Նա գցեց թուրն ու վերցրեց սուրը", մի տեսակ տարօրինակ չի՞ հնչում: Ախր դա նույն բառն է, ու որքան հասկանում եմ ամեն մեկդ յուրովի փորձում եք ինչ-որ ենթաբաժիններ հորինել ամեն մեկի համար: Գուցե ուրիշ ազգերում էդ զենքը տենց բազմապիսի տարատեսակներ ու անվանումներ է ունեցել, բայց ես որքան հիշում եմ, հայերենում ոչ մի տեղ թուրը այլ բան չի նշանակել, քան հենց սուր: Ուղղակի ավելի գրական լեզվով գրված գործերում գործածվել է "սուր", բարբառային խոսվածք պարունակողներում` "թուր": Առաջին անգամ ձեզանից եմ լսում, որ դրանք տարբեր բաներ են:

  20. #177
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինչ-որ տեղ ճիշտ ես, ԱրԷա ջան - սկսած միջնադարից էլ այդ բառերը որպես հոմանիշ են օգտագործվել: Բայց ես առաջարկում եմ հստակ տարանջատում դնել, ոնց վերևում ասացի: Այդ տեսակետից որ նայենք, ասածդ նախադասության մեջ րամաբանական հակասություն չկա, ոնց որ ասես գցեց ձեռքից ատրճանակը և վերցրեց կարաբինը...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  21. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արէա (09.12.2011)

  22. #178
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,737
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինչ-որ տեղ ճիշտ ես, ԱրԷա ջան - սկսած միջնադարից էլ այդ բառերը որպես հոմանիշ են օգտագործվել: Բայց ես առաջարկում եմ հստակ տարանջատում դնել, ոնց վերևում ասացի: Այդ տեսակետից որ նայենք, ասածդ նախադասության մեջ րամաբանական հակասություն չկա, ոնց որ ասես գցեց ձեռքից ատրճանակը և վերցրեց կարաբինը...
    Պարզ է եթե դու ես ուզում այսուհետ օգտագործել որպես տարբեր բառեր, դա այլ հարց է, բայց մինչև հիմա դրանք նույն բառի տարբեր բարբառային ձևերն են եղել:

  23. #179
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    7,503
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իսկ արդյոք դեպքեր եղել են, երբ այդ. "կիսվելը" ֆիքսվել է?
    Կտրված հրացանի փողով զոհված հետևակայինները "ֆիքսել" չի? Կա ֆիքսած փորձ, որ գնդացիրի փողն են ուզեցել կտրել: Ճիշտ է չի կտրվել, բայց ծռել է !!! ու չի կոտրվել:
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կասկածում եմ, որ այդ դեպքում էլ այն կկտրի զրահը ու չի կոտրվի..
    .
    Չես պատկերացնում, թե ինչ դճվար է սայրի լայնական առանցքով ազդելով այն կոտրելը: Նույնիսկ սովորական դանակը չես կարող սայրին ուղղահայաց հարվածով հեշտ կոտրել, էլ ուր մնաց մարտական թուրը:
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ԶԼՄ-ների ստեղծած հերթական միֆները -
    http://ru.wikipedia.org/wiki/Меч#.D0...B5.D1.87.D0.B8
    Իսկ 20 կգից ավել զրահներով կռվում էին միայն հեծյալ վիճակում: Հետևակ մենամարտային զրահները ավելի թեթև էին և ես չեմ կարծում, որ 15 կգանոց զրահները այնքան կհոգնեցնեն լավ պարապած ռազմիկին, որ նա մինչ այդ չհասցնի սպանել անզրահ սամուրային...
    Այ սա լրիվ միֆերի միֆ էր Որտեղ տեսար քո հղման մեջ, որ միֆ է?
    Նույնիսկ հռոմեական գլադիան (կարճ թուրը) ուներ մինչև 6կգ քաշ!!!
    Հայտնի պատմական փաստերն են, որ գալական և գերմանական թրերը կշռում էին գլադիայից 2, նույնիսկ 3 անգամ ավելի: Սրանց չէին դիմանում ոչ հռոմեացիների վահանները, ոչ էլ զրահ ները: Հատկանշական է, որ այդպիսի ծանր թրերով զինված մարտիկները հետիոտն էին կռվում, չունէին վահան (երկու ձեռքն էլ զբաղված էին), նույնիսկ զրահավորում ու առանձին դաս էին կազմում` թրակիրներ: ՄԻջնադարում նույնպես կային առանձին թրակիրների ստորաբաժանումներ, որոնց թրերը սակայն ավելի թեթև էին, բայց համեմատաբար երկար: Շանր թրերը օգտագործվում էին ծանր հեծելազորի կողմից` ասպետների դեմ մարտերի ժամանակ:
    Իսկ քո ասած թեթեև զրահով տևտոնցի ասպետը մարտի դաշտ դուրս չէր գալիս, այն էլ հետիոտն: Ձիով էր կռվում: Սակայն ստիպված էր լինում երբեմն կռվել նաև հետիոտն:
    Կային հատուկ ծանր զրահներ, որոնոցով ասպետը նույնիսկ չեր կարողանում ինքնուրույն ձի նստել: Սրանք հիմնկանում տուրնիրների համար էին (ավելի պահով լինելու համար): Այդ զրահեվ մարտիկը եթե ձիուց ընկնում էր դառնում էր մեջքի շրա շրջված բզեզի նման անպաշտպան: Ծանր զրահավորված ասպետի դեմ կռվելու համար առավել կարևոր էր արագությունն ու խոցման հզորությունը: Բացի այդ ասպետների ոտքերը համեմատաբար անպաշտպան էին (ոնց ֆիլիպինցիք մագելանի գլուխը կերան? ) համեմատաբար անպաշտպան էին նաև հոդերը և ձեռքերը: Իսկ ճապոնական կենձյուցուն (թրի մարտարվեստ) պարունակում է հիմանալի հնարքներ խոցելի հատվածներին հասնելու համար
    Ասպետական լավագույն թերթավոր զրահով հանդերձանքը կշռում էր 20-30 կգ: Ու նույնիսկ մրցույքներ էին անցկացվում` լրիվ սպառազինված ձիու վրայով ցատկել, արգելքների հաղթահարում և այլն:
    Մի քանի բան էլ ասյտեղ կա, http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%98%...85%D0%BE%D0%B2
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շատ պարզ - ծանր զրահների իմաստն այն էր, որ դրանք մարդկանց պաշտպանեն հեռահար զենքերից, քանի որ սառը զենքով դժվար էր հատել նույնիսկ ավելի թեթև զրահները: Տեղի ունեցավ մրցություն - նետերն ընդդեմ զրահների, որտեղ... հաղթանակ տարավ հրազենը: Իրոք, դեպքեր կան, երբ նույնիսկ անգլիական նետերը չէին ծակում ֆրանսիական ասպետների զրահները և սրանք շարունակում էին կռվել, լրիվ նմանվելով ոզնիների: Նման դեպք է ֆիքսվել նաև խաչակրաց III արշավանքի ժամանակ Ռիչարդ Առյուծասիրտի հետ և հատկանշական է, որ նրան չեն ծակել նաև սելջուկյան հիանալի նետերը: Բայց ահա, երբ հայտնվեց հրազենը, նրա հարվածային ուժն այնքան մեծացավ, որ. "չծակելու" համար զրահները պետք է այնքան հաստացվեին, որ դրանք կրելն արդեն դառնում էր անհնար: Ահա և... ծանր զրահների ու թրերի վերջը
    Մենակ հրազենի պահը չէր: Սակայն հրազենը որոշիչ էր:
    Լեհ-լիտվա-ռուսական դաշինքի կողմից տևտոնական ասպետների ջախջախումը վառ վկայությունն էր այն բանի, որ միայն ծանր սպառազինությունը այքան էլ բավարար չէր: Ընդ որում ծանր ասպետներ հիմնականում լեհական զորքում էին: Ռուսական ասպետներն ավելի թեթև էին զրահավորված, քան տևտոնցիները, իսկ լիտվացիք պրակտիկորեն մորթե հագուստով էին կռվում:
    Այդ ճակատամարտի ընթացքը բավականին լավ նկարագրված է, նաև քո կողմից միանգամ մեջբերված "Խաչակիրներ" վեպում:
    Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...

  24. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Malxas (09.12.2011)

  25. #180
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    7,503
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ժող, քանի որ թուր-սրից էսքան խորացաք մի բան հարցնեմ: Սենց նախադասություն, հայոց լեզվում պատկերացնո՞ւմ եք. "Նա գցեց թուրն ու վերցրեց սուրը", մի տեսակ տարօրինակ չի՞ հնչում: Ախր դա նույն բառն է, ու որքան հասկանում եմ ամեն մեկդ յուրովի փորձում եք ինչ-որ ենթաբաժիններ հորինել ամեն մեկի համար: Գուցե ուրիշ ազգերում էդ զենքը տենց բազմապիսի տարատեսակներ ու անվանումներ է ունեցել, բայց ես որքան հիշում եմ, հայերենում ոչ մի տեղ թուրը այլ բան չի նշանակել, քան հենց սուր: Ուղղակի ավելի գրական լեզվով գրված գործերում գործածվել է "սուր", բարբառային խոսվածք պարունակողներում` "թուր": Առաջին անգամ ձեզանից եմ լսում, որ դրանք տարբեր բաներ են:
    Հենց հարցն էլ այն է, որ այդ բառերը համարվում են հոմանիշներ ու կապ չունեն գրական ու բարբառային գրվածքների հետ: Մեր լեզվաբան-լեզվագետներն այդպես էլ չհասկացան, որ այդ հարցին լուծում տալու համար պետք է նաև մասնագետների հետ աշխատել, ոչ թե մենակ գրքեր կարդալ:
    Բավականին էլ գործածական բառեր են` թրակիր, թրատել: Սրակիր չկա, բայց սրատել` կա
    Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...

  26. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Malxas (09.12.2011)

Էջ 12 13-ից ԱռաջինԱռաջին ... 28910111213 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Տիգրան Համասյան
    Հեղինակ՝ Jarre, բաժին` Երաժիշտներ, երաժշտական խմբեր
    Գրառումներ: 30
    Վերջինը: 29.05.2020, 08:27
  2. Գրառումներ: 16
    Վերջինը: 05.04.2017, 14:53
  3. Արմեն Մալխասյան. Նոր պատմավեպ
    Հեղինակ՝ Malxas, բաժին` Ժամանակակից հայ գրականություն
    Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 10.09.2015, 20:48
  4. Տիգրան Մանսուրյան
    Հեղինակ՝ Jarre, բաժին` Երաժիշտներ, երաժշտական խմբեր
    Գրառումներ: 58
    Վերջինը: 13.07.2014, 12:31
  5. Տիգրան Մեծ
    Հեղինակ՝ Շինարար, բաժին` Պատմություն
    Գրառումներ: 54
    Վերջինը: 25.08.2010, 12:32

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •