Կնոջ և տղամարդու սիրո հոգեբանություն

[Cassiopeia]

Կարծում եմ, բոլորն էլ նկատել են, որ սերը երկու սեռերի մոտ տարբեր ձև է դրսևորվում… Կցանկանայի այս թեմայում զրուցեինք այն մասին, թե ինչու և ինչով է տարբերվում սիրո հոգեբանությունը կանանց և տղամարդկանց մոտ… Ինչպես է արտահայտվում և դրսևորվում սերը տարբեր սեռերի ներկայացուցիչների մոտ …

[Idealistka]

Ինձ թվում է, որ սեռերի միջեւ սիրո արտահայտման տարբերություններն աննշան են, որովհետեւ այստեղ կարեւոր գործոնը ոչ թե սեռն է, այլ մարդկային խառնվածքը: Դե իհարկե, եթե ավելի կոնկրետացնենք ու դիտարկենք Հայաստանի մաշտաբով, կտեսնենք, որ աղջիկները մեզ մոտ փորձում են հնարավորինս չափ սառնարյուն երեւալ/իմ կարծիքով, շատ իզուր/ ու ավելի քիչ դրսեւորել սեփական զգացմունքը, բայց դե ոնց որ ասում են кота в мешке не утаишь:
Իսկ իմ սուբյեկտիվ կարծիքով, պետք է ցույց տալ զգացնունքները ու բաց լինել :

[Philosopher]

Կարծում եմ, բոլորն էլ նկատել են, որ սերը երկու սեռերի մոտ տարբեր ձև է դրսևորվում… Կցանկանայի այս թեմայում զրուցեինք այն մասին, թե ինչու և ինչով է տարբերվում սիրո հոգեբանությունը կանանց և տղամարդկանց մոտ… Ինչպես է արտահայտվում և դրսևորվում սերը տարբեր սեռերի ներկայացուցիչների մոտ …

Ւրականում սա շատ բարդ հարց է: Եթե մենք կարողանանք լիակատար պատասխան տալ այդ հարցին, ապա մենք պատասխան տված կլինենք տիեզերակառույցի ներքին կառուցվածքի հարցին: Իրականում կնոջ և տղամարդու մոտ սերը ունի միանգամայն տարբեր ակունքներ և դրսևորվում է միանգամայն տարբեր ձևերով: Կնոջ մոտ սերը նրա ինտիուտիվ գոյության վերափաստարկումն է, նրա ներքին գեղեցկության և կենսաստեղծման բնազդի պոտենցման, առարկայացման հնարավորությունը, տղամարդու մոտ սերը սեփական անհատականության կայացման և նրան իշխող դիրք տալու փորձն է: Կինը սիրում է, որպեսզի ձուլվի, տղամարդը սիրում է, որպեսզի կայանա: Կինը չունի կայացման խնդիր, իսկ տղամարդու համար այդ խնդիրը գոյաբանական է: Մի խոսքով, կնոջ և տղամարդու կեցության ձևերը միանգամայն տարբեր են, նրանց հոգեկան աշխարհի հիմքերը գտնվում են տարբեր մակարադակներում` կնոջը` ինտուիտիվ, տղամարդունը` անհատական-գիտակցական, և այս շերտերը կարող են հանդիպել միայն իրական սիրո մեջ, որտեղ, միևնույնն է, կինը փնտրելու այն, ինչ անհրաժեշտ է իրեն, իսկ տղամարդը այն, ինչ անհրաժեշտ է իրեն: Իսկ նրանց անհրաժեշտ են տարբեր բաներ, և գուցե հենց սրանում է կայանում սիրո հրաշքը, քանի որ եթե երկու կողմին էլ անհրաժեշտ լիներ միևնույն բանը, ապա դժվար թե մարդը ինքնակամ նետվեր դեպի այն` անհատական էմոցիոնալ աղետը, որը կոչվում է սեր:

[Cassiopeia]

Ըստ իս, կինն ու տղամարդը սերը ոչ միայն լրիվ տարբեր ձև են ընկալում, այլ տարբեր ձև են նաև զգում այն: Տղամարդը, ինչպես ամեն ինչին, ինչ վերաբերում է կնոջը, այնպես էլ սիրուն, մոտենում է շատ նրբորեն (իհարկե խոսքս գնում է իսկական սիրո և ոչ թե ֆիզիկական կրքի մասին, չնայած այդ դեպքում ևս): Սիրող տղամարդը "սրտային հարցերի" հետ միաժամանակ, իր ամեն քայլը կշռադատում է, որպեսզի իր մի արարքով հանկարծ ցավ չպատճառի իր սիրած էակին: Այսինքն տղամարդու մոտ սերն ունի նախանշված ուղղություն և ինչ-որ առումով կառավարելի է: Կինն առանց մտածել է սիրում, առանց մտածել քայլեր գործում այդ պարագայում (չնայած հիմա շատ-շատերը կպնդեն, որ ամեն դեպքում էլ կինը գործում է առանց մտածել): Նա առանց մտածել, ակամա կարող է մի այնպիսի բառ ասել, կամ մի այնպիսի քայլ անել, որը մինչև հոգու խորքը կարող է վիրավորել տղամարդուն… Պարզապես կնոջ մտքով չի անցնում, որ տղամարդու կուռ ու աննկուն մարմնի ներքո թաքնված է նուրբ ու խոցելի հոգի…

[Cleopatra]

Կարծում եմ, բոլորն էլ նկատել են, որ սերը երկու սեռերի մոտ տարբեր ձև է դրսևորվում… Կցանկանայի այս թեմայում զրուցեինք այն մասին, թե ինչու և ինչով է տարբերվում սիրո հոգեբանությունը կանանց և տղամարդկանց մոտ… Ինչպես է արտահայտվում և դրսևորվում սերը տարբեր սեռերի ներկայացուցիչների մոտ …

Կանայք սիրում են ականջներով, իսկ տղամարդիկ աչքերով

[Cassiopeia]

Կանայք սիրում են ականջներով, իսկ տղամարդիկ աչքերով

Դա սիրո էությունն է, ոչ թե հոգեբանությունը…

[Արշակ]

Ինձ թվում է, որ սեռերի միջեւ սիրո արտահայտման տարբերություններն աննշան են, որովհետեւ այստեղ կարեւոր գործոնը ոչ թե սեռն է, այլ մարդկային խառնվածքը: Դե իհարկե, եթե ավելի կոնկրետացնենք ու դիտարկենք Հայաստանի մաշտաբով, կտեսնենք, որ աղջիկները մեզ մոտ փորձում են հնարավորինս չափ սառնարյուն երեւալ/իմ կարծիքով, շատ իզուր/ ու ավելի քիչ դրսեւորել սեփական զգացմունքը, բայց դե ոնց որ ասում են кота в мешке не утаишь:
Իսկ իմ սուբյեկտիվ կարծիքով, պետք է ցույց տալ զգացնունքները ու բաց լինել :

Լրիվ համաձայն եմ Idealistka-ի հետ։

[ihusik]

Այս հարցի վերաբերյալ իմ պատկերացումների վրա մեծ ազդեցություն է ունեցել նեոֆրեյդիստական ուղղության նշանավոր դեմքերից մեկը, իմ ամենասիրելի հոգեբաններից մեկը՝ Էրիխ Ֆրոմմը իր <<Լինել թե ունենալ>> և <<Սիրելու արվեստը>> հրաշալի գրքերով: Այնտեղ նա նշում է տիպիկ "մայրական" և "հայրական" սիրո տեսակների տարբերություններն ու առանձնահատկությունները և կարծում եմ, դա կարելի է որպես հիմք ընդունել կնոջ և տղամարդու սիրո հոգեբանությունն ըմբռնելու համար: Եվ այսպես, "մայրական" = "կնոջ" սիրո հոգեբանություն, "հայրական" = "տղամարդու" սիրո հոգեբանություն:

Նախ ասեմ, որ ինչ կներկայացնեմ այստեղ, դա ըստ Էրիխ Ֆրոմմի տվյալ սիրո տեսակի իդեալականացված տեսակներն են ու բնավ էլ դա չի նշանակում, որ տվյալ սեռի բոլոր ներկայացուցիչները սիրում են հենց այդ և ոչ այլ կերպ, միաժամանակ նա ավելացնում է, որ հասուն մարդը պետք է որ կարողանա իր մեջ կրի և համադրի այդ երկու տեսակի սերերն էլ:

"Մայրական" = "կնոջ" սիրո հոգեբանությունն ասում է.
Ես սիրում եմ քեզ, որովհետև դու իմն ես ու աշխարհում ոչինչ չի կարող ինձ ստիպի, որ ես քեզ չսիրեմ, ինչ էլ դու անես միևնույն է, եթե դու իմն ես՝ ես սիրում եմ քեզ:
Այստեղ ինչպես տեսնում ենք կանացի սերը անպայման է, պայմանականություններից զերծ է, ուր չկա օրենք և ուստի օրենքի խախտումով տղամարդը չի զրկվում այդ սիրուց, այլ միայն այն փաստը, որ տվյալ տղամարդը սիրում է իրեն և "իրենն" է, ապա կինը պատրաստ է նվիրվելու, սիրելու: Կանացի սիրո հոգեբանության դեպքում լավ է, որ եթե նա սիրում է, ապա դա որևէ պայմանականություն չունի և չեք զրկվի դրանից, բայց վատն էլ այն է, որ եթե նա չի սիրում, ոչ մի արարք չի օգնի, որպեսզի դուք արժանանաք նրա սիրուն:

"Հայրական" = "տղամարդու" սիրո հոգեբանությունն ասում է.
Ես սիրում եմ քեզ, որովհետև դու համապատասխանում ես կնոջ ունեցած իմ պատկերացումներին ու սպասումներին ու ես քեզ կսիրեմ միշտ, եթե դու դուրս չգաս այդ իմ պատկերացումների ու սպասելիքների շրջանակից:
Տղամարդու սիրո հոգեբանությունը ենթարկվում է օրենքի և հետևաբար պայմանավորված է կնոջ այդ օրենքին հետևելով կամ չհետևելով, համապատասխանելով կամ չհամապատասխանելով: Այսինքն նրա սիրոն կարելի է արժանանալ համապատասխան վարքով և զրկվել դրանից եթե կինը դադարում է համապատասխանել դրանց՝ խախտելով "օրենքը": "Տղամարդու" սիրո հոգեբանության մեջ ևս կան լավ և վատ կողմեր. լավ կողմն այն է, որ կինը իր վարքով, պահվածքով կարող է արժանանա տղամարդու սիրոն, գրավել նրա սիրտը, բայց վատ է, որ փաստորեն կինը սիրելի է ոչ թե ինքնին, այլ այնքանով որքանով որ համապատասխանում է տղամարդու նրա հանդեպ ունեցած պատկերացումներին ու սպասելիքներին:

Սիրո իսկական արտահայտումը.
Եթե ես իրոք սիրում եմ ինչ-որ մի մարդու, ապա ես սիրում եմ բոլոր մարդկանց, ես սիրում եմ աշխարհը, ես սիրում եմ կյանքը: Եթե ես որևէ մեկին ասում եմ. <<Ես Սիրում Եմ Քեզ>>, ես պետք է ընդունակ լինեմ նաև ասելու. <<Ես Սիրում Եմ Քո Մեջ Ամեն Բան>>, <<Ես Ի Շնորհիվ Քեզ Սիրում Եմ Ողջ Աշխարհը, Բնությունը, Մարդկանց, Կյանքն Ու Ամեն-Ամեն Բան>> և վերջապես <<Ես Քո Մեջ Սիրում Եմ Ինքս Ինձ Իմ Սիրելիս...>>

[Philosopher]

Այս հարցի վերաբերյալ իմ պատկերացումների վրա մեծ ազդեցություն է ունեցել նեոֆրեյդիստական ուղղության նշանավոր դեմքերից մեկը, իմ ամենասիրելի հոգեբաններից մեկը՝ Էրիխ Ֆրոմմը իր <<Լինել թե ունենալ>> և <<Սիրելու արվեստը>> հրաշալի գրքերով: Այնտեղ նա նշում է տիպիկ "մայրական" և "հայրական" սիրո տեսակների տարբերություններն ու առանձնահատկությունները և կարծում եմ, դա կարելի է որպես հիմք ընդունել կնոջ և տղամարդու սիրո հոգեբանությունն ըմբռնելու համար: Եվ այսպես, "մայրական" = "կնոջ" սիրո հոգեբանություն, "հայրական" = "տղամարդու" սիրո հոգեբանություն:

Նախ ասեմ, որ ինչ կներկայացնեմ այստեղ, դա ըստ Էրիխ Ֆրոմմի տվյալ սիրո տեսակի իդեալականացված տեսակներն են ու բնավ էլ դա չի նշանակում, որ տվյալ սեռի բոլոր ներկայացուցիչները սիրում են հենց այդ և ոչ այլ կերպ, միաժամանակ նա ավելացնում է, որ հասուն մարդը պետք է որ կարողանա իր մեջ կրի և համադրի այդ երկու տեսակի սերերն էլ:

"Մայրական" = "կնոջ" սիրո հոգեբանությունն ասում է.
Ես սիրում եմ քեզ, որովհետև դու իմն ես ու աշխարհում ոչինչ չի կարող ինձ ստիպի, որ ես քեզ չսիրեմ, ինչ էլ դու անես միևնույն է, եթե դու իմն ես՝ ես սիրում եմ քեզ:
Այստեղ ինչպես տեսնում ենք կանացի սերը անպայման է, պայմանականություններից զերծ է, ուր չկա օրենք և ուստի օրենքի խախտումով տղամարդը չի զրկվում այդ սիրուց, այլ միայն այն փաստը, որ տվյալ տղամարդը սիրում է իրեն և "իրենն" է, ապա կինը պատրաստ է նվիրվելու, սիրելու: Կանացի սիրո հոգեբանության դեպքում լավ է, որ եթե նա սիրում է, ապա դա որևէ պայմանականություն չունի և չեք զրկվի դրանից, բայց վատն էլ այն է, որ եթե նա չի սիրում, ոչ մի արարք չի օգնի, որպեսզի դուք արժանանաք նրա սիրուն:

"Հայրական" = "տղամարդու" սիրո հոգեբանությունն ասում է.
Ես սիրում եմ քեզ, որովհետև դու համապատասխանում ես կնոջ ունեցած իմ պատկերացումներին ու սպասումներին ու ես քեզ կսիրեմ միշտ, եթե դու դուրս չգաս այդ իմ պատկերացումների ու սպասելիքների շրջանակից:
Տղամարդու սիրո հոգեբանությունը ենթարկվում է օրենքի և հետևաբար պայմանավորված է կնոջ այդ օրենքին հետևելով կամ չհետևելով, համապատասխանելով կամ չհամապատասխանելով: Այսինքն նրա սիրոն կարելի է արժանանալ համապատասխան վարքով և զրկվել դրանից եթե կինը դադարում է համապատասխանել դրանց՝ խախտելով "օրենքը": "Տղամարդու" սիրո հոգեբանության մեջ ևս կան լավ և վատ կողմեր. լավ կողմն այն է, որ կինը իր վարքով, պահվածքով կարող է արժանանա տղամարդու սիրոն, գրավել նրա սիրտը, բայց վատ է, որ փաստորեն կինը սիրելի է ոչ թե ինքնին, այլ այնքանով որքանով որ համապատասխանում է տղամարդու նրա հանդեպ ունեցած պատկերացումներին ու սպասելիքներին:

Սիրո իսկական արտահայտումը.
Եթե ես իրոք սիրում եմ ինչ-որ մի մարդու, ապա ես սիրում եմ բոլոր մարդկանց, ես սիրում եմ աշխարհը, ես սիրում եմ կյանքը: Եթե ես որևէ մեկին ասում եմ. <<Ես Սիրում Եմ Քեզ>>, ես պետք է ընդունակ լինեմ նաև ասելու. <<Ես Սիրում Եմ Քո Մեջ Ամեն Բան>>, <<Ես Ի Շնորհիվ Քեզ Սիրում Եմ Ողջ Աշխարհը, Բնությունը, Մարդկանց, Կյանքն Ու Ամեն-Ամեն Բան>> և վերջապես <<Ես Քո Մեջ Սիրում Եմ Ինքս Ինձ Իմ Սիրելիս...>>

Իհարկե, լավ է, որ հիշատակում ես Ֆրոմի այդ երկու աշխատանքները. ես դրանց կավելացնեի նաև "Մարդը իր համար" ("Man for Himself") գործը, որտեղ նա հիմնականում ցույց է տալիս այն պաթոլոգիական հոգեբանական կապերը, որոնք կարող են ծնել, սնել և կամ երկարացնել այն, ինչ պայմանականորեն կարելի է կոչել սեր: Իսկ իրականում հենց այսպիսի սերը և նրա հաղթահարումն է ինչպես Ֆրոմի, այնպես էլ շատ այլ փիլիսոփաների հիմնական խնդիրը և միայն երկրորդական խնդիրը`իդեալական սիրո կոնցեպցիայի մշակումը: Ի դեպ, վերջինիս ուրվագծման մեջ արտահայտում է ևս մեկ, խիստ կարևոր գաղափար, որը կարելի է համարել կատարյալ սիրո նրա տեսիլքի հիմնաքարը. այն է, պայմանականորեն ասած, abundance-ի տեսությունը: Այս բառը թարգմանվում է որպես լիություն: Իսկ սիրո հետ այն առնչվում է այսպես. միայն այն մարդը, որը ունի ներքին լիություն, այսինքն` լիովին կայացած է իբրև մարդ, և լիքն է այնքան, որ ցանկանում է տալ և ոչ թե ստանալ, ահա այդ մարդն է միայն ունակ լիարժեք սիրո: Եվ միայն երկու այդպիսի մարդկանց հանդիպման արդյունքում է ծնվում երկու հոգիների կատարյալ համակարեցությունը:
Հ.Գ. Ի դեպ, Ֆրոմին նեոֆրեյդիստ կոչելով մի քիչ շտապել ես. դա միայն ընդհանուր շտամպ է, որ դրվում է նրա վրա. նրան ավելի շատ կարելի է համարել էքզիստենցիալիստ, ապա` մարքսիստ և ապա նոր միայն` նեոֆրեյդիստ:

[electrical_storm]

Հայրական" = "տղամարդու" սիրո հոգեբանությունն ասում է.
Ես սիրում եմ քեզ, որովհետև դու համապատասխանում ես կնոջ ունեցած իմ պատկերացումներին ու սպասումներին ու ես քեզ կսիրեմ միշտ, եթե դու դուրս չգաս այդ իմ պատկերացումների ու սպասելիքների շրջանակից:

Իմ մոտ սենցա հաստատ... աբյց աղջիկներն իրանց հոգեբանությամբ մեկ-մեկ ներվայնացնում են...

[ihusik]

... միայն այն մարդը, որը ունի ներքին լիություն, այսինքն` լիովին կայացած է իբրև մարդ, և լիքն է այնքան, որ ցանկանում է տալ և ոչ թե ստանալ, ահա այդ մարդն է միայն ունակ լիարժեք սիրո: Եվ միայն երկու այդպիսի մարդկանց հանդիպման արդյունքում է ծնվում երկու հոգիների կատարյալ համակարեցությունը:

Լիովին համամիտ եմ և դա է ապացուցում, թե ինչու բոլոր ժամանակների մեծ Իմաստունները կարողացել են դրսևորել այդ լիարժեք սերը: Իմ խորին համոզմամբ Լիարժեք Սիրո և Ոգեղեն Գիտելիքների ձեռքբերմամբ է մարդ հասնում Իմաստության, այլ կերպ ասած Ինքնակատարելագործման կամ Ինքնաճանաչման: Քանզի Լիարժեք Սերը և Ոգեղեն Գիտելիքները՝ Իմաստության շքանշանի երկու կողմերն են:

[Dr. M]

Կանայք սիրում են ականջներով, իսկ տղամարդիկ աչքերով

դա սկզբնական շրջանում, երբ լինում են սիրահարված ` ենթագիտակցորեն
ի դեպ մի ընթացիք հարց ևս
Տարբերություն կա ՍԻՐՈ և ՍԻՐԱՀԱՐՎԱԾՈՒԹՅԱՆ մեջ?
իսկ իրականում կարելի է ասել
կանանց մոտ - երբ ականջներից վերջապես արյունը հասնում է սիրտ այդ նույն արյունը` ոգեշնչված, պետք է հասնի և սնուցի նաև ուղեղը (ամենայն հավանականությամբ կանայք հենց սրա պատճառով են իրենց ԱՅՈ-ն կամ ՈՉ-ը ձգձգում... մինչև հասնի ուղեղին) (սա ոչ բորոր կանանց է վերաբերվում) կին/տղամարդ կա որ միանգամից ուղեղին է հարվածում
տղամարդկանց մոտ - սնուցումը կատարվում է հակառակ կերպ ուղեղից դեպի սիրտ

Ճիշտ է գիտակցաբար սիրելը

[Cassiopeia]

Մի փոքր կատակի վերածելով.
Տղամարդը կնոջը սիրում է էգոիստական սիրով, որպես կորցրած կողոսկրի "լրացում"

[egoist]

Կինը ու տղամարդը առաջին հայացքից իրար նման էակներ են. երկուսն էլ մարդկային ցեղի ներկայացուցիչ են....բայց երբ մի փորքր ուսումնասիրություն ես կատարում , պարզվում է , որ նրանք շատ տարբեր են .....
Սիրո հոգեբանությունն էլ նրանց մոտ տարբեր է, կանայք սիրում են ինքնաբերաբար ,և ոչ մի հիմանավորում չտալով թե ինչու են սիրում, նրանց մոտ ամեն ինչ շատ պարզ է ու բնական...
Տղամարդիկ ամեն ինչ, նույնիսկ սերը, փորձում են անցկացնել իրենց գիտակցության պրիզմայի միջով, ամեն ինչ վերլուծում են , հետևութուններ անում...և ի տարբերություն կանանց նրանք ավելի կանխատեսելի են հենց թեկուզ սիրո հարցում...
Արդյունքում ինտուիտիվ գործելով կանայք, շատ դեպքերում ,ավելի ճիշտ են դուրս գալիս քան տղամարդիկ իրենց տրամաբանված մտածելակերպով...

[BusinessMen]

ԴԵ եթե տղամարդը չլիներ, կինը կնոջը կսիրեր, այնպես որ հիմա արդեն տղամարդու անհրաժեշտությունը առաջվա պես չի զգացվում