Ազգովի խելքի գալու համար -Ինչ և ինչպես անել

[Տրիբուն]

Իյա, հլա մի հատ էլ բան պտի ուզենայի՞ր… դու հլա պտի տանեիր տելեվիզորը հետ տայիր… էդ ինքը քեզնից պահանջելու բան ունի բռատ… տելեվիզորը տվեց որ մի բան անեք չէ՞, բա խի՞ չարեցիք… դե որ չեք արել տարեք հետ տվեք տելեվիզորը…

Ապեր, մարդ կար ուզում էր: Տելեվիզորը տվել էին, խալադելնիկ էր ուզում: Կամ ընտրությունների օրը նաղդ փող էր ուզում: Խեղճ Կարապետիչը շվարել էր - մարդը ասում էր, արյա ես ամեն մեկին երկու հարուր դոլարանոց յոբտելեզոր եմ տվել, ընտրությունների օրը քյաշ հիգ հազար դրամ են ուզում, թե չէ չեն ընտրի: Բա Մեֆ ջան, քաղ.հասարակությունը տենց բան ա - ամեն ինչ ուզում ա նաղդ ու մի անգամից՝ կապույտ եզրագծով ափսեի մեջ:

Ապեր, "իշխանափոխություն ու ավգյան ախոռները մաքրել"-ը պրոցես ա ու ընտրություններին մենակ հաղթելով չի լուծվի… եթե անգամ նստած լիներ բաղրամյանում էլի խնդիրը լուծված չէր լինելու, ուղղակի պրոցեսն ուրիշ ուղղություն էր ունենալու…էտի պրոցես ա որ տևելու ա երկար ժամանակ, բայց ընթացքում արդյունքներ երևալու են… հիմա որոշ մարդիկ որոշեցին որ եթե ընտրություններին ոչինչ չեղավ ուրեմն չի լինելու… ինչքան շատ լինի էդ մասսան էնքան երկար ա տևելու պրոցեսը, ինչքան քիչ էնքան շուտ… հիմա ասում ես "խոստացել ա չի արել", կարաս մտածես Տրիբուն ջան, կարաս մտածես նաև որ ընթացքի մեջ ա, նայած ինչ ժամանակագրական կտրվածքով ես նայում… ես չեմ ասում ինքը "կատարել ա իր խոստումը"… իր նպատակը՝ դառնալ նախագահ չի եղել, բայց ես իրան միանշանակ պատասխանատվության չեմ կանչում, փոխարենը կարամ ասեմ վիճակը զրոյականից շարժվել ա…

Մեֆ ջան, իմ ու քո ու մնացածի զրույցը փակ շղթա ա դառել արդեն վաղուց: Իրար չենք հասկանում, ու անընդհատ կրկնում ենք նույ բանը: Երևի ամեն դեպքւմ աշխարհայացքների տարբերության խնդիր կա: Կամ էլ աշխարհագրական դիրքերի տարբերությունն ա պատճառը: Քեզ կյանքը քցել ա ԱՄՆ, որտեղ սաղի ձեռքում զենք կա, բայց արդեն վաղուց միտինգ անող չկա: Իսկ ինձ ժամանակավորապես քցել ա աշխարհի հետույքի վրա, որտեղ իրավունքները պաշտպանվում են կանեփի դաշտերում՝ եղաններով, քանի որ կալաշի փող չկա:

В Таджикистане обстреляна колонна военных, участвовавшая в спецоперации по поимке и зачистке группы преступников, сбежавших в конце августа из следственного изолятора Госкомитета нацбезопасности. В результате нападения 23 человека погибли, еще около 10 тяжело ранены. Предполагается, что количество погибших может увеличиться.

Как сообщили силовые структуры, обстрел произошел накануне в 12:30 по местному времени в Раштском районе республики, вблизи поселка Гарм. На солдат напали члены банды мулло Абдулло, одного из непримиримых лидеров оппозиции в данном регионе, после окончания гражданской войны 1992-1997 годов не сложившего оружия.

Էսի սեպտեմբերի 18-ին: Նորություններով նեց ձեռի հետ ասեցին: Պրիտոմ նայի հոդվածի աբսուրդությունը: Ծիպա գնացել էին փախած բանտարկյալների բռնեին, ու իրանց վրա հարձակվել են անհաշտ ընդդիմության կողմնակիցները: Ու էս դեպքը, նենց առաձնապես ոչ մեկի ուշադրությունը չգրավեց: Նորություններով մի տողով մի անգամ գնաց ու մոռացվեց: Ի միջի այլոց, ախպերդ պայթած կուկուռուզնիկով էտ օրերին մի ձևի Դուշանբե էր հասել, ու ընդեղից կալոնայով տանում էին Խատլոն:

Ասածս ինչ ա Մեֆ ջան - ԱՄՆ դառել ա էսօրվա ԱՄՆ Տաջիկական կամ Կիրգիզական սցենարի միջով անցնելուց հետո: Ֆրանսիան էլ ա դառել Ֆրանսիա՝ նույն սցենարով: Հայաստանի համար էլ ուրիշ ճանապարհ չկա: Ես չեմ ասում, որ պետք ա գնալ ու զինվորական կալոնա գնդակոծել, բայց առանց զրկանքի ու ցավի աշխարհի ոչ մի երկիր երկիր չի դառել: Ղարաբաղը աչքիս մեր համար դաս չէր, մեզ սեփական լավ դաս ա պետք, ալյա մարտի մեկ:

Հիմա կոնկրետ Լևոնի պահով - Մեֆ ջան, իրա նպատակը լավ էլ նախագահ դառնալն ա եղել: Արի խաղաքարտերը չխառնենք իրար: Ժամանակին կրտվածքն էլ իրա բերանով Լևոնն ասել ա - «միացեք ինձ, դառնամ նախագահ, երեք տարում ավգյան ախոռները մաքրեմ, հրաժարական տամ» : Սրանից ավելի պարզ ասել հնարավոր չէր: Մեֆ ջան, ես Լևոնի դեմ բան չունեմ, որ ինքը չկարողացավ հաղթել նախագահական ընտրություններում: Էտ օրերին իրոք ահավոր դժվար էր իրավիճակը ռեալ գնահատել, ու ամեն մարդ չէր կարա մինչև վերջ գնալու ստամինա ունենար: Բայց չկարողանալուց հետո, էսքան երկրա սաղիս զահլեն տանել ու ընդդիամդիր էներգիան սենց վատնել չէր կարելի: Լևոնի վերջին երեկու տրվա արածը ընդդիմադիր զանգվածի նկատմամբ հավասարազոր է դավաճանության:

Չնայած, ախպերս, իրեն քաղաքական գիգանտ համարող Լևոնը գոնե պիտի պարզ բաները տեսներ, ու հասկանար որ ՕԵԿ-ը արագացված գործընթացով մտնելու ա Սերժի քամակը, ինչը որ տեղի ունեցավ, ու դրանից հետո մեր գլուխն ուտելու են: Չտեսավ պարզ բանը, թե՞ չցանկացավ տեսնել, չգիտեմ: Բայց դու էլ լավ հիշում մեր էն ժամանակվա քննարկումները, որ գրեթե բոլորը, ու ախպերդ իրա կարճ խելքով, պարզ տեսնում էին թե ինչ սցենարով ա գնալու դեպքերի զարգացումը: Մեֆ ջան, Հայաստանում քաղաքական ուժերի դասավորությունն ու դեպքերի զարգացումը ընթանում էն պրիմիտիվագույն սցենարով, ու դրան բարդ քաղաքական գործընթացենրի տեսք տալը քյանդրբազություն է: Մի երկրում որտեղ քյաշ փողով ու տփոցով մարդիկ նախագահ ու դեպուտատ են դառնում ու երկիր են կառավաում բոլորիս անունից, չես կարա օրենքով ու սահմանդրությամբ պայմաներ թելադրես ու որևէ բանի հասնես: Էտ ձևով լավագույն դեպքում հասնելու ենք ցիրքի կապիկի մակարդակին, որին շաքարը ցույց են տալիս ու երկու-երեք հատ ֆինտ ա անում: Այ տենց էլ մեզ, ամրագոտիներ ու պարտադիր ապահովագրություն ցույց տալով, ճոպանուղի բացելով, ընտրություններ կազմակերպելով ու միտինգներ արտոնելով, օրինական ու դեմոկրատական երկրի ֆասոն են ցույց տալու, ու մենք ինքնաբավարարվելու ենք մտավոր մաստուրբացիայով - յանիմ քաղ.հասրակություն ենք կառուցել:

[Mark Pauler]

"Ազգովի խելքի գալու համար -Ինչ և ինչպես անել"-ու հետ կապված, իմ մտքին եկած պատասխանն էլ սա է - անիմաստ չքննադատել սեփական ազգը, չլինել էնքան մեծամիտ, որ ազգի մասին սեփական կարծիքը արտահայտելը դառնա ավելի կարևոր, քան ասածի հետևանքներին պատասխան տալը: Չհարմարվել ստեղծված վիճակին ու պայքարել ոչ թե խոսքով, այլ գործով:
ՈՒ ի վերջո հասկանալ ա պետք - ազգի թերությունների մասին ամպագոռգոռ բառեր ասելուց առաջ դրա համար դեռ գործով իրավունք ա պետք ձեռք բերել, իսկ ասելուց հետո վերացական լուծումներ առաջարկելը դեռ չի նշանակում որ դրանք էնքան խելացի են որ կարան կյանքի կոչվեն:

Փակ դռան ետևում մատ թափ տալը հեշտ է
Իսկ դուրս նայելու միտքից սարսափել կարելի է

[Բիձա]

Թեման կոչվում է "ազգովի խելքի գալու համար ինչ և ինչպես անել":
Ամեն մեկն իր կարծիքն է հայտնում: Եվ կարծիք հայտնելու համար ոչ մեկն իր նախկին հերոսությունների, արժանիքների, մեդալների ու ձեռքբերումների դոկումենտը չի ցույց տալիս: Կայքի անդամ է, մտնում խոսում է: Բոլորն են իրար հավասար:
Մեկս իր տեսակետներով կարող է քաջալերել կողքինին համաձայն եղած դրական փաստերի: Մյուսը կարող է վհատության բերել կողքիններին բացասական օրինակներով: Մեկ ուրիշը փորձում է նախկին արձանագրված արդյունքների շնորհիվ անցյալի և ներկայի ընդհանրություններն ու դասերը վերը հանել և այդ զուգահեռների մասին խոսել: Ամեն մեկն իր խոսքով մի բան անում է: Արածի լավը կամ վատը հետո կերևա՝ մի տարուց, տաս տարուց, հազար տարուց: Բայց այսօր ոչ մեկն այնքան հեռատես չէ, որ կողքինի բերանը փակի:
Ոչ մեկը մյուսին իրավունքների մեջ, այն էլ ազատ արտահայտվելու իրավունքների մեջ, չի կարող մերժել:
Ազգ ասածը բոլորինն է, լավինը, վատինը, հաստավզինը, խելոքինը, անխելքինը, սրիկայինն ու նաև բիձունը: Ազգի մասին մտահոգվելու իրավունքը բոլորինն է: Այս բաժնում իրար հետ վիճաբանում են տարբեր մարդիկ, որոնք ինչ որ կերպ իրար հասկանում են:
Կոնկրետ ասելիք ունեցողները ազատ են արտայհայտելու իրենց ցանկացած կարծիքը, բայց ամպագոռգոռ մեղադրականներով այլ կարծիքներ բնորոշելը, մեղմ ասած՝ լավ չի հնչում:
Դա նաև կայքի գործունեության սկզբունքներին է հակասում, և առհասարակ ցանկացած առողջ հասարակության նիստ ու կացին:
Լռել ենք, ձեններս կտրել ենք, որ էս օրն ենք:

[dvgray]

Լևոնը քաղաքական ուժ ա՝ լավ կամ վատ և մենակ քաղաքական ուժով չի որոշվում… քաղաքական ուժը հասարակական կազմակերպության ֆունկցիա չունի (չնայած մեզ մոտ վերցնում ա իրա վրա էդ ֆունկցիան հասարակական կազմակերպությունների անկատարության պատճառով ու մարդիկ էլ սխալմամբ կարծում են որ դա հենց քաղաքական ուժի ֆունկցիան ա)…

Լևոնը քաղաքական ուժ՞… հիմա՞…շատ դժվար է ասել : ավելի շուտ հասարա-քաղաքական մեկնաբան

ապեր, ՀԱԿ-ին մի միացեք, այլ միացեք մի ուժի որը ձեր սրտին ու գաղափարներին ավելի մոտ ա, բայց ակտիվ եղեք… էս ա… էս եմ ասում…

Հայաստանում գաղափարական պայքար չկա: իսկ չեղած բանին միանալ էլ չի կարելի:
սրտով էլ որ շարժվենք… արդեն որ երրորդ կռուգն ա, էտ անտեր սրտին խաբում են… էլ ինչ՞ սիրտ…
Անհույս ա: Անապագա…

[Բիձա]

Լևոնը քաղաքական ուժ՞… հիմա՞…շատ դժվար է ասել : ավելի շուտ հասարա-քաղաքական մեկնաբան

Հայաստանում գաղափարական պայքար չկա: իսկ չեղած բանին միանալ էլ չի կարելի:
սրտով էլ որ շարժվենք… արդեն որ երրորդ կռուգն ա, էտ անտեր սրտին խաբում են… էլ ինչ՞ սիրտ…
Անհույս ա: Անապագա…

Ըտենց բան մի ասա, ԴՎ ջան: Դիլխոր մի գցի:
Որ գնացել էիր, երևի խելքդ մենակ ուտել-խմելուն էիր: Որ մի հատ ռիսկ անեիր դուս նայեիր՝ կտեսնեիր թե ինչ պայքար ա:

[Mark Pauler]

Թեման կոչվում է "ազգովի խելքի գալու համար ինչ և ինչպես անել".......
...........Լռել ենք, ձեններս կտրել ենք, որ էս օրն ենք:

Բիձա ջան, արի մի պահ ենթադրենք, որ ես նոր դեղեր հորինող քիմիկոս եմ ու թղթի վրա գրելով մի նոր դեղի բանաձև, ամբոխջ աշխարհով մեկ, դրա գովքն եմ անուում, բերում եմ նեղ մասնագիտական մոլեկուլյար կառուցվածքային հիմնավորումներ, ենթադրություններ անում համեմատելով նախկին նմանօրինակ պրեպարատների հետ..... Բայց չկա իրական դեղը ու դրա կլինիկական հետազոտության արդյունքները: Եթե ես քո համար էտ դեղից սինթեզեմ ու ասեմ որ քո բոլոր հիվանդությունները կբուժվեն, դու կհամաձայնվես դա խմես???
Պատասխանդ նախորոք պարզ ա ինձ:
Մենք անընդհատ խոսացել ենք ու քննադատել մեր ազգին, իսկ գործի համար ժամանակ ու ուժ չենք ունեցել:
ԱՅ ԴՐԱ ՀԱՄԱՐ ԷԼ, ԷՍ ՕՐԻՆ ԵՆՔ!!!
Քննադատի մեր հասարակությանը ինչքան սիրտդ կուզի - հաստատ համ իրավունք ունես, համ էլ պատճառ: Մանավանդ, որ դա էլ կարելի ա գործ համարել, բայց ազգին.... Ախր դա վիրավորական ա, իսկ վերնագիրն էլ շատ ա մեծամիդ հնչում:
Փաստորեն էս թեմայում գրառում անողները ազգին խելքի բերելու մեթոդներ են առաջարկում???
Իսկ կարող ես մի 50 հոգի աշխատող ունեցող փոքր հայկական հիմնարկի կոլեկտիվի ներքին փոխհարաբերությունների առողջացման մեթոդ առաջարկես, որտեղ 3 ղեկավարները ստանում են մի միլիոն դրամ, իսկ սովորական աշխատողները 50000-ից մինչև 110000 դրամ???

[davidus]

Իսկ կարող ես մի 50 հոգի աշխատող ունեցող փոքր հայկական հիմնարկի կոլեկտիվի ներքին փոխհարաբերությունների առողջացման մեթոդ առաջարկես, որտեղ 3 ղեկավարները ստանում են մի միլիոն դրամ, իսկ սովորական աշխատողները 50000-ից մինչև 110000 դրամ???

Չէ բայց արի համաձայնի, որ դա «ազգի» խնդիր չի… Դա զուտ իրավական խնդիր ա, որը շատ հեշտ ա լուծել սեփական փորի մասին չմտածող կառավարություն ունենալու դեպքում: Աշխատանքային իրավունքի տարրեր են: Հիմա դրանից էլ բեթար բան ասեմ: Ներկայումս մեր համայնքներում ընդունվում են աշխատանքի համայնքային ծառայողներ, որոնց նույն համայնքի ղեկավարը իրավունք չունի իր կամքի թելադրանքով աշխատանքից ազատել: Բայց արի ու տես որ ծառայողներին ստիպում են առանց ամսաթվի աշխատանքից ազատման դիմում ստորագրել, որ ցանկացած պահի տակը ամսաթիվ դնեն ու ասեն «ֆիզկուլտ պրիվետ, կրկին փորձիր...»: Մի՞թե սա էլ ա ազգի պրոբլեմը:

[Բիձա]

Բիձա ջան, արի մի պահ ենթադրենք, որ ես նոր դեղեր հորինող քիմիկոս եմ ու թղթի վրա գրելով մի նոր դեղի բանաձև, ամբոխջ աշխարհով մեկ, դրա գովքն եմ անուում, բերում եմ նեղ մասնագիտական մոլեկուլյար կառուցվածքային հիմնավորումներ, ենթադրություններ անում համեմատելով նախկին նմանօրինակ պրեպարատների հետ..... Բայց չկա իրական դեղը ու դրա կլինիկական հետազոտության արդյունքները: Եթե ես քո համար էտ դեղից սինթեզեմ ու ասեմ որ քո բոլոր հիվանդությունները կբուժվեն, դու կհամաձայնվես դա խմես???
Պատասխանդ նախորոք պարզ ա ինձ:
Մենք անընդհատ խոսացել ենք ու քննադատել մեր ազգին, իսկ գործի համար ժամանակ ու ուժ չենք ունեցել:
ԱՅ ԴՐԱ ՀԱՄԱՐ ԷԼ, ԷՍ ՕՐԻՆ ԵՆՔ!!!
Քննադատի մեր հասարակությանը ինչքան սիրտդ կուզի - հաստատ համ իրավունք ունես, համ էլ պատճառ: Մանավանդ, որ դա էլ կարելի ա գործ համարել, բայց ազգին.... Ախր դա վիրավորական ա, իսկ վերնագիրն էլ շատ ա մեծամիդ հնչում:
Փաստորեն էս թեմայում գրառում անողները ազգին խելքի բերելու մեթոդներ են առաջարկում???
Իսկ կարող ես մի 50 հոգի աշխատող ունեցող փոքր հայկական հիմնարկի կոլեկտիվի ներքին փոխհարաբերությունների առողջացման մեթոդ առաջարկես, որտեղ 3 ղեկավարները ստանում են մի միլիոն դրամ, իսկ սովորական աշխատողները 50000-ից մինչև 110000 դրամ???

Լավ, փորձենք քո մասնագիտական դաշտում տանել քննարկումը:
Եթե դու իսկապես ներկայացնում ես քո սինթեզածի նյութաբանական, կառուցվածքային բոլոր տվյալները, և դրանք հիմնականում համընկնում են արդեն հայտնի հին տարբերակների հետ, ցուցաբերելով որոշ գուշակելի առավել հատկություններ /ասենք թիրախի հետ ավելի լավ ասսոցման կոնստանտներ, բջջաթաղանթից թափանցելու և հիդրոլիզվելո՝ ակտիվ ձևի առաջացման ավելի նպաստավոր պարամետրեր, կիսաքայքայման առավել տևողություն և հետևաբար առավել երկար ազդեցություն, և այլն/ և քո սինթեզածը իր կառուցվածքում չի պարունակում /ըստ հայտնի նախադեպերի/ ֆարմակոլոգիապես այլ ակտիվություն ցուցաբերող խմբեր, ապա այդ դեռ դեղ չհռչակված նյութը ես հանգիստ կուլ կտամ, քեզ էլ մեռսի կասեմ:
Եվ եթե մեկը այդպես չի վարվի, դա դեռ չի նշանակում, որ ինքն է խելոքը ու նմանակելու արժանին: Ամբողջ աշխարհով մեկ դեղերի վերջնական փորձարկումը ինքնակամ մարդկանց վրա է կատարվում ու այդ՝ մեր կարծիքով դեբիլներին, իսկ իրականում առաջամարտիկներին, մեղադրել սակավամտության կամ հիմարության մեջ տեղին չի:
Հիմա ազգի մասին:
Ազգը որպես անհատների հանրություն երեխա չի, հիվանդ չի, բիձա չի, ինվալիդ չի, տհաս չի, խելոք չի, անխելք չի ու հազար ու մի այլ բան էլ չի: Բայց ազգի հիմնական, որոշիչ զանգվածին բնորոշ ու կոնսերվատիվ մոտեցումները, մտածելակերպն ու վերաբերմունքը այլևայլ հարցերին դա արդեն ազգային մենթալիտետ է կոչվում և այն կարող է խաթարված լինել: Նմանապես, որ խրոնիկ հիվանդը իր տեսակետն ունի աշխարհի մասին, քաղցկեղով հիվանդը իրենը, առողջը իրենը, սիրունը իրենը, գեշը իրենը, հարուստը իրենը, աղքատը իրենը: Ու էդ բոլորի միջին թվաբանականն էլ իր արժեքը կունենա:
Կարծում եմ, որ չես առարկի, որ միջին ռուս, միջին վրացի, միջին հայ, միջին չինացի կամ միջին գերմանացի ասածը որոշակի ինֆորմացիա է պարունակում իր մեջ՝ ցանկացած գրագետ մարդու համար:
Ըստ բազմաթիվ օբյեկտիվ բնորոշիչների, հիմա մենք, հայերս մեր առջև ծառացած լուրջ խնդիրներ ունենք : Եվ այս բաժնում մենք խոսում ենք մեզ բնորոշ և մեր կարծիքով մեզ համար ոչ նպաստավոր հատկությունների և դրանցից ձերբազատվելու մասին:
Ես հասկանում եմ, որ մարդիկ կան, որոնք չեն հանդուրժում նեգատիվ ինֆորմացիան, գերադասում են չիմանալ, քան թե տեղեկանալ ու ստիպված լինել հաշտվել դրա հետ: Օրինակ արևմտյան մոտեցումը ենթադրում է, որ քաղցկեղով հիվանդը անպայման պետք է տեղեկացվի իր հիվանդության մասին: Մեզանում դա էդպես չի, մենք փորձում ենք հնարավորինս անտեղյակ պահել հիվանդին: Անձամբ ես էլ դեռ պատրաստ չեմ նման լուր հաղորդել իմ բարեկամին: Երևի հայերիս մեծ մասն էլ չի կարող դա անել:
Բայց ի տարբերություն բժշկական դեպքի, ազգայինի դեպքում կոնկրետ բժիշկը չկա, որ հայտնի դիագնողը կամ չհայտնի: Բոլորս ենք որպես բժիշկ հանդես գալու պատասխանատուն:
Այն, որ փորձ է արվում պարելով բուժել, դա դեռ չի նշանակում, որ իսկապես դեղը պարելն է: Ներկա դարում հասարակագիտություն ասած գիտելիքը կա, հին ու նոր աշխարհների ու հասարակական ֆորմացիաների պատմությունը կա: Վերջապես 1000-ներով գիրք ու գրականություն կա, 100-ավոր երկրների փորձը ու փորձված սահմանադրությունները կան, որոնք հաշվի են առել պետականության հիմնախնդիներն ու հակակշիռների մեխանիզմներն են ներդրել: Վերջապես, իսկապես մեծ մտածողներ են եղել, որոնք շատ դիպուկ բնութագրել են երևույթները: Օրինակ Թ: Ջեֆերսոնը 2,5 դար առաջ ասել է, որ այն հասարակությունը, որը կգերադասի ապահովությունը ազատությանը, ոչ մեկը կունենա, ոչ էլ մյուսը:
Հազար ու մի խելոք մարդիկ էս կարգի բաներ ասել են: Մեր հեքիաթները՝ սկսած կիկոսից, մկների ժողովից ու վերջացրած քաջ նազարով-անզուգական իմաստության են: Հիմա մենք այդ ամենը դրել ենք մի կողմ ու լռվել ենք ինչ որ լակոտ- լուկուտի փորած փոսում:
Դու գործելով ես հարցերը լուծում, ես էլ իմ իմացած բիձությամբ: Քո լուծածն ու իմ լուծածը ըստ եղած զերոյական արդյունքների, իրարից մի մազաչափ իսկ տարբեր չեն: Հիմա դու ինչ իրավունքով ես քեզ ճիշտ հանում, ինձ էլ առաջարկում որ ձենս կտրեմ՞:
Քո համար վերնագիրն էլ է մեծամիտ:
Ենթադրենք: Այդ դեպքում ինչու ես մտնում այս թեման՞: Ակումբում 100-ավոր թեմաներ կան որոնք ինձ չեն հետաքրքրել և չեմ էլ փորձել այնտեղ իմ կարծիքը հայտնել: Դուրդ կգա, որ քեզ կարևոր հարցի վերաբերյալ մեկը մտնի, քրֆի եղածներին ու ասի, թե էս թեմայի վերնագիրը փոխեք, ու վաբշե դուք մեկ էլ ըտենց բաներից չխոսեք:
Դու քո գործն անում ես, արա: Քո արածի մասին կարող ես այլ թեմա բացել կամ չբացել, քո տեսակետներն ու առաջարկները անել կամ չանել, բայց ոչ -հասարակական դեմքերի արածն ու չարածը պիտակավորելը լավ չի:
Հիմնարկիդ ներքին հարցերի կարգի գցելն էլ նույն ոլորտից է: Ես իմ իմացածը կասեմ, դու էլ կասես -բա մեր շեֆերին տեսել ես, հում-հում մարդ կուտեն: Ու դրանով հարցը կփակվի, աշխատավարձի հույսերն էլ հետը:

[dvgray]

հետաքրևքիր. տեղին. բազմակողմանի լակոնիլ.… մի խոսքով լավ ա գրել էլի Նիկոլը

Հայաստան ասելիս…
Հոկտեմբերի 27, Մարտի 1, «Ա1+»-ի փակում, սատկած առյուծին հեծած եւ սեփական թիկնազորի կողմից սպանված Պողոս Պողոսյանի հասցեին հրապարակային հոխորտացող Ռոբերտ Քոչարյան, Պզո, Դոդի Գագո, Նեմեց Ռուբո, Ալրաղացի Լյով, Սաշիկ, Միշիկ կազմի էլիտա, կազինոներում միլիոնավոր դոլարներ տանուլ տված Սերժ Սարգսյան, եւ սրանց կոշիկները լիզող մտավորական անվանվող մի հսկա զանգված: Այս խառնուրդն է ուրվագծում այսօրվա Հայաստանի դեմքը, կերպարը: Լավ բան չկա՞ էս երկրում: Իհարկե կա: Աշխարհում ոչ մի երկիր չկա, որտեղ լավ բան չլինի: Խնդիրն էլ հենց դա է, որ լավ բաները չեն բնորոշում երկիրը, այլ ընդամենը վերը նկարագրված սաշիկադոդակերպ պատկերի համար շպարի նշանակություն են ձեռք բերում: Հայաստանի շախմատի հավաքականն, օրինակ, որ 2006 թվականին առաջին անգամ դարձավ օլիմպիական չեմպիոն:
Ազատության հրապարակում մարդիկ սպասում էին իրենց հավաքականին: Հավաքականը եկավ, բեմ բարձրացավ, մարդիկ սկսեցին ծափերով ու բացականչություններով ողջունել օլիմպիական չեմպիոններին: Նրանց կողքին, բեմի վրա` գալուբոյ պիջակ ու սվիտր հագած` ծխում էր, ծխում էր Սերժ Սարգսյանը: Ոչ գիտակցաբար, օլիգարխի ենթագիտակցությամբ` իր հագուկապով ու ծխելով նա ընդամենը ցույց էր տալիս` տեղի ունեցողը իր ընտանեկան իրադարձությունն է, եւ իր հագին կարող էին չստեր ու սպարտիվկա լինել: Եւ յուրաքանչյուրը հաղթանակի տոնին կարող է մասնակցել այնքանով, որքանով իրեն համարում է սերժասաշիկական ընտանիքի անդամ: Զվարճալի է հորթային այն հրճվանքը, որով շատերը, շատ-շատերը արձանագրում են, թե սպորտը Հայաստանում զարգանում է: Այդպես զարգանում էր նաեւ տնտեսությունը` Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանության տարիներին, հետո այդ զարգացումը կոչվեց տրանսվերային փուչիկ: Նույն վիճակն է նաեւ սպորտում. Դոդը Սերժի ինադու գողացած միլիոններ է դնում իր բաժին սպորտում, Նեմեցը Դոդի ինադու նույն բանն է անում: Բայց այս տեմպով ծախսերը չեն կարող երկար տեւել, եւ շուտով, շատ շուտով պայթելու է նաեւ այս փուչիկը: Մարդկային ուղեղ ունեցող այդ ո՞ր արարածն է պնդում, թե կարող է սպորտ զարգանալ մի երկրում, որտեղից մարդիկ փախչում են: Դուք ի՞նչ է, խե՞նթ եք, հարգելիներս, «ճ» կլասի երկիրը պիտի ունենա «ճ» կլասի ֆուտբոլի ազգային հավաքական: Թե՞ ձեզ ուրիշ դեպքեր հայտնի են: Կազանի «Ռուբինը» հաղթել է «Բարսելոնին», բայց դրանից չի դադարել Կազանի «Ռուբին» լինելուց: Ֆուտբոլի Հայաստանի հավաքականն էլ չի կարող ֆուտբոլի Իսպանիայի հավաքական լինել, այսինքն` ինչպիսին երկիրն է, այնպիսին էլ հավաքականն է լինելու: Այսինքն` անհեռանկար: Հավաքականի առաջ հեռանկար բացելու համար պետք է նախ երկրի առաջ հեռանկար բացել: Իսկ մինչ այդ մարզական հաջողությունները նման են տնտեսական հաջողությունների` Հյուսիսային պողոտայի եւ կանաչազրկված Երեւանի տեսքով: Վերջերս էլ Հայաստանում բացվեց աշխարհի ամենաերկար եւ, միանշանակ կարելի է պնդել` ամենապարապ ճոպանուղին, որը կամ շուտով կփակվի` ուղեւոր չունենալու պատճառով, կամ էլ` «Նաիրիտի» նման ի վիճակի չի լինի սեփական հոսանքի վարձը վճարել, եւ երկիրը նոր վարկեր կվերցնի` աշխարհի ամենաերկար ճոպանուղու էլ. էներգիայի եւ սպասարկման ծախսերը փակելու համար: Լավ բաներ Հայաստանում, իհարկե, կան: Բայց Հայաստան ասելով` ոչ ոք այլեւս լավ բան չի պատկերացնում, եւ սա է Հայաստանի թիվ մեկ խնդիրը:
Նիկոլ Փաշինյան -

Հոկտեմբեր 23, 2010

իմիջայլոց, Բիձա, սա էլ իմ վերջի փոստի ապացույց

[dvgray]

Ըտենց բան մի ասա, ԴՎ ջան: Դիլխոր մի գցի:
Որ գնացել էիր, երևի խելքդ մենակ ուտել-խմելուն էիր: Որ մի հատ ռիսկ անեիր դուս նայեիր՝ կտեսնեիր թե ինչ պայքար ա:

Բիձա ջան, եթե Երևանում կարողանայի խելք բանեցնել… կնշանակեր որ էնքան էլ ամեն ինչ վերջացած չէ:

իսկ ուտել խմել՞՞՞՞… աբեր, էն գները, որ ես տեսա էնտեղի սուպերմարկետ կոչված թյուրիմացություններում, համատա, որ իմ կանադական աշխատավարձով ու իմ կանադա-ամերիկյան սպառողական հոգեբանույթամբ… իմ համար շաաաատ թանգանոց էին: ընենց որ ես գերադասեցի գալ հետ, ու այստեղ ոտել-խմել

[Բիձա]

հետաքրևքիր. տեղին. բազմակողմանի լակոնիլ.… մի խոսքով լավ ա գրել էլի Նիկոլը

իմիջայլոց, Բիձա, սա էլ իմ վերջի փոստի ապացույց

DV ջան, իսկ ես քո գրածը երբ էի հարցականի տակ դրել՞: Անպայման է որ լոլ դնեի կողքը՞:

[Բիձա]

Բիձա ջան, եթե Երևանում կարողանայի խելք բանեցնել… կնշանակեր որ էնքան էլ ամեն ինչ վերջացած չէ:

իսկ ուտել խմել՞՞՞՞… աբեր, էն գները, որ ես տեսա էնտեղի սուպերմարկետ կոչված թյուրիմացություններում, համատա, որ իմ կանադական աշխատավարձով ու իմ կանադա-ամերիկյան սպառողական հոգեբանույթամբ… իմ համար շաաաատ թանգանոց էին: ընենց որ ես գերադասեցի գալ հետ, ու այստեղ ոտել-խմել

Բա, ԴՎ ջան, ՀՀ մերկեքով ես ինձ վաղուց կարիքավորների դասից եմ համարում, չնայած ընտեղ եղած ժամանակ լոթի ֆռֆռում եմ:
Մյուս անգամ որ գնամ, պանիրը հետս եմ տանելու:

[dvgray]

Իսկ կարող ես մի 50 հոգի աշխատող ունեցող փոքր հայկական հիմնարկի կոլեկտիվի ներքին փոխհարաբերությունների առողջացման մեթոդ առաջարկես, որտեղ 3 ղեկավարները ստանում են մի միլիոն դրամ, իսկ սովորական աշխատողները 50000-ից մինչև 110000 դրամ???

ես կարող եմ առաջարկել
էկեք այդ առողջացման համար թարգեք մեծ մեծ մտածել, որ դուք, որպես սովորական աշխատողներ պետք ա ավելի շատ ստանաք, քան 50000-ից մինչև 110000 դրամ, ու լծվեք գործի: ՓՈԽԱՆԱԿ ՄԵԾԱՄԻՏ ՄՏԱԾԵՔ, ԳՈՐԾ ԱՐԵՔ …

[davidus]

հետաքրևքիր. տեղին. բազմակողմանի լակոնիլ.… մի խոսքով լավ ա գրել էլի Նիկոլը

Մարդ ուղղակի չպիտի թույնից այսչափ կուրացած լինի: Սիրտս խառնեց... թե սրա ինչն ա լավը:

[Mark Pauler]

Չէ բայց արի համաձայնի, որ դա «ազգի» խնդիր չի… Դա զուտ իրավական խնդիր ա, որը շատ հեշտ ա լուծել սեփական փորի մասին չմտածող կառավարություն ունենալու դեպքում: Աշխատանքային իրավունքի տարրեր են: Հիմա դրանից էլ բեթար բան ասեմ: Ներկայումս մեր համայնքներում ընդունվում են աշխատանքի համայնքային ծառայողներ, որոնց նույն համայնքի ղեկավարը իրավունք չունի իր կամքի թելադրանքով աշխատանքից ազատել: Բայց արի ու տես որ ծառայողներին ստիպում են առանց ամսաթվի աշխատանքից ազատման դիմում ստորագրել, որ ցանկացած պահի տակը ամսաթիվ դնեն ու ասեն «ֆիզկուլտ պրիվետ, կրկին փորձիր...»: Մի՞թե սա էլ ա ազգի պրոբլեմը:

davidus սխալվում ես, թե կարծում ես փոքր հիմնարկի կառավարման ու ղեկավարման մեջ ազգային խնդիր չկա: Ես բեթար բանի համար չեի ասում: Պետական կառույցն էլ մասնավորից արի տարբերենք: Պետական ծառայողը իմ ու քո մուծած հարկերի հաշվին ա սնվում, դրա համար էլ, ես ու դու իրավունք ունենք իրանցից պահանջենք ու նոր առաջարկներ անենք, իսկ մասնավոր հիմնարկն ունի իր սեփական տնտեսական քաղաքականությունը, որտեղ ոչ ոք, ոչ մեկի չի արգելում մի միլիոն ստանա կամ հրաժարվի 50000-ոց աշխատանքից:
Իմ գրառման այդ հատվածի իմաստը իրականում կայանում է նրանում, որ դժվար է նույնիսկ փոքր հիմնարկ ղեկավարել երբ բոլոր աշխատակիցները, սկսած հավաքարարից մինչև փոխտնօրեն կարծում են , թե իրանք ավելի լավ մեթոդներ գիտեն կառավարելու կամ ավելի լավ կարող են տնօրեն աշխատեն:
Մի տնօրեն, մի անգամ ասաց իր աշխատակիցներին, թե ցանկացածի փոխարեն կաշխատի ու տեղը կզիջի ցանկացած մարդու ով կկարողանա իր աշխատանքն իրենից լավ անել:
Ցանկացողներն ու քննադատողները լուռ լսեցին, բայց նորից սկսեցին բամբասել, թե իրենց տնօրենը լավ ղեկավար չի:

Պարտադիր չի մեծ պաշտոն զբաղացնես, որ լավ բան կարողանաս անես ազգիդ համար - արա քո չափով, բայց արա!!! Նույնն էլ կարամ ասեմ մասնավոր հիմնարկի համար - եթե ամեն մի բանվոր մտածի իր աշխատանքը բարեխիղճ անելու մասին այլ ոչ թե շեֆի հետեվից բամբասելու, էդ հիմնարկն էլ ավելի արագ կզարգանա, ինչն էլ օգուտ ա, ոչ միայն մասնավոր անձի, այլ նաև պետությանդ ու ազգիդ համար...
Էս տրամաբանությամբ կարելի ա ասել, որ ընդամենը պետք ա սեփական աշխատանքը բարեխիղճ կատարել ու դրանով ազգի համար դրական գործ կունենաս արած: