tikopx (23.03.2010)
Վերջին խմբագրող՝ CactuSoul: 23.03.2010, 00:19: Պատճառ: Հետգրության ավելացում
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
tikopx (23.03.2010)
գիտեք ամուսնանալուց առաջ նախ և առաջ պետք է տղամարդը իրեն հարց ուղղի։ Ախպեր ջան, ես ամբողջ կյանքս ի վիչակի կլինեմ այս կնոջ հետ ապրեմ, թեկուզ և առանց նույնիսկ մեկ անգամ դավաճանելու։ Թե չէ ամուսնուսնանալը հա էլ կլինի, կարևորը կայացած ամոսնեւթյուն լինի, այլ ոչ թե սիրահարվեց, սիրեց ու ֆսյո, ամեն ինչ դրանով չէ որ սահմանափակվում է։ Նա պետք է ամուսնանալուց առաջ միշտ իր գլխում պահի այն միտքը, որ այս կինը իեն ընկերակցելու է իր ողջ կյանքի ընթացքում, ամեն առավոտ արթնանալուց այդ նույն կնոջ դեմքն է տեսնելու, ամեն երեկո աշխատանքից գալուց էլի այդ նույն կնոջ դեմքն է տեսնելու։ Նա իսկապես ի վիճակի կլինի այս ամենի միջով անցնի։ Եթե այս հարցերին նա գիտակցաբար մոտեցում ցուցաբերի, իր մեջ եղած սերը մի խողմ դնելով , ապա կարծում եմ որ տղամարդը կգա ճիշտ եզրահանգման, և նախքան ամուսնանալը չիշտ որոշում կկայացնի, և այնպես չի ստացվի որ ամուսնությունից մի 8 կամ 10 տարի անց, նա արդեն ճարահատյալ կերպով այդ կնոջ կողքին ապրի։
Հարցը բազմազանությունը չի: Հարցն այն է, որ բոլոր մարդիկ էլ անփոխարինելի են: Ամեն տղամարդ ունի «հետք», դա կանանց համախումբ է, որոնցից ամեն մեկի նկատմամբ նա ունիկալ սեռական հակում է տածում: «Հետքը» կյանքի ընթացքում կարող է փոխվել, բայց ժամանակի տվյալ պահին իր այդ պահի «հետքի» կանանցից ում էլ տեսնի, ապրում է այդ զգացողությունը: Իսկ նման զգացողությունները ճնշելը բերում է զգայական ռեպրեսսիայի, ինչն իր հերթին վերածվում է թաքնված ագրեսսիայի արգելող հանգամանքի՝ կնոջ նկատմամբ: Երբ ագրեսսիան կուտակվում է, տղամարդը սկսում է չարդարացված զայրույթի նոպաներ ունենալ կնոջ նկատմամբ: Եթե սեռական ակտ է իրականացվում «հետքի» որևէ կնոջ հետ, բայց մեղքի կամ ստի կոնտեքստում, արդյունքը կարող է գերազանցել չիրականացնելու դեպքինը, քանի որ սեռական ցանկության ռեպրեսիային գումարվում է մեղքի զգացողությունը, որի միակ հնարավոր կատարսիսն է պատմելն ու ներում ստանալը: Ինչը սովորաբար տեղի չի ունենում:
Կանանց մասին քիչ կարող եմ խոսել, քանի որ տղամարդկանց ուսումնասիրելու ավելի մեծ փորձ ունեմ ու նրանց նկատմամբ ավելի հեշտ է անկողմնակալ լինելը: Միայն կարող եմ ասել, որ, ի հակադրություն շատ կարծիքների, ինչպես տղամարդիկ են ի բնե պոլիգամ, այնպես էլ կանայք են ի բնե հակված պոլիանդրիայի, պարզապես նրանց սեռական բնազդները մեծ մասամբ ճնշվում են դեռ սաղմնային շրջանում ու ամբողջ կյանքի ընթացքում բերում են խիստ տարբեր ու վտանգավոր բարդույթների:
Ու այս ամենը, հավատացեք ինձ, սիրո հետ բնավ կապ չունի: Իսկ հիմա ասեմ, թե ինչ կապ ունի: Սերը վստահություն է: Որտեղ չկա վստահություն, չկա նաև սեր: Մարդիկ, ովքեր իբր թե պնդում են, թե սեքսը վատ է և այլն, ամենից հաճախ սեքսը նույնացնում են սիրո հետ: Այո, սեռական կողմը սիրո հիսուն տոկոսն է: Ամբողջ հիսուն տոկոսը: Ընդամենը հիսուն տոկոսը: Տակն էլի հիսուն տոկոս է մնում: Իսկ թե ինչ է այդ հիսուն տոկոսը, մտածեք ինքներդ: Բայց վստահությունն այնտեղ բնավ ամենափոքր դերը չի խաղում:
Պոլիագամիայի/պոլիանդրիայի գաղափարներին ես անդրադարձել եմ նաև իմ «Սեռական դաստիարակության խնդիրը Հայաստանում» հոդվածում: Տեքստը բարդոտ է, եթե հոգեբանական տերմինների հետ չունեք, մի ծանրաբեռնեք ձեզ
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Արևածագ (23.03.2010)
Էսքան է՞լ պաթետիզմ ու անկապ տերմինակոխ՝ մի երևույթի մասին, որ իրենից ընդամենը խալխի հետ 10-20 րոպեանոց՝ հեղուկարտադրությամբ ուղեկցվող մարմնաշաժումներ են իրենից ներկայացնում:
Kuk (24.03.2010), Mephistopheles (23.03.2010), Ժունդիայի (23.03.2010), Տրիբուն (23.03.2010)
Մուկը փղի հետ "դավաճանում ա" մեկ էլ էս փիղը սատկում ա… թաղմանը մուկը լաց ա լինում ուսում ա "բա ես խի՞ պտի էս մի երկու րոպեյվա կայֆի համար սաղ կյանքս փոս փորեմ"
Ինձ Rhayader -ի գրառումը դուր եկավ, առավել ևս գրառման մեջ դրված հղումով բացվող հոդվածը: Ճիշտ է, հոդվածի որոշ մտքեր վիճահարույց են ու ինձ համար անընդունելի, բայց մարդը գրեթե լիովին հիմնավորել է իր տեսակետը ուսումնասիրվող խնդրի վերաբերյալ: Այն է. սեռական դաստիարակության ու ամուսնական դավաճանության որոշ առանձնահատկությունները հայերիս կյանքում: Ու ահա ինչ եմ ուզում ասել. Սիրելի Rhayader : Մենք դեռ քո չափ չենք զարգացել: Ի սրտե հարգելով քո աշխարհայացքը, ներքուստ դա նույնիսկ ընդունելով, ինչպես որ շատերի , ինձ համար էլ այն անիրագործելի է: Մեր քննարկածը «խնամախոսություն, նշանդրեք, հարսանիք, երկու կողմերի բարեկամություն, կարմիր խնձոր, օժիտ» շղթայով ամուսնացածների մասին է: Ու մեկ էլ նրա , որ աստված չանի, էդ շղթային մի օր ավելանում է մարմնավաճառը, կամ որ ավելի սարսափելի է՝ սիրուհին կամ սիրեկանը:
Rhayader (23.03.2010)
Դուք շատ սխալ պատկերացում ունեք ազատ ընտանեկան հարաբերություններ ասվածի մասին: Ազատ են ընտանեկան այն հարաբերությունները, երբ գոյություն ունի ազատ երկխոսության համակարգ, երբ ամուսինը հոգնած լինելով կնոջ միատեսակ պահվածքից կարող է առանց վախենալու, որ կվիրավորի կնոջը, նրան ասել, որ այս բանից հոգնել եմ, ուզում եմ սա փորձել: Հոգնել եմ քո սանրվածքից, ուզում եմ քեզ քաչալ տեսնել: Սեքս եմ ուզում բաց երկնքի տակ կամ ջրավազանի մեջ: Ու այդ երկխոսության մեջ էլ կինն իր հերթին պիտի լինի անկեղծ ու գիտակից: Ու վստահ եմ, որ այդ դեպքում դավաճանություն կոչվածն 98%-ով կնվազեն:
Չարաչար սխալվում եք: Կովկասում, մասնավորապես Հայաստանում ամուսնալուծությունների մակարդակը շատ ցածր է: Ու այստեղ դրա պատճառը ավելի շուտ ավանդական ընտանիքի մասին պատկերացումն է, ոչ թե դավաճանությունը ֆիզիկական անհամապատասխանության հողի վրա: Իրականում ֆիզիկական անհամապատասխանություն չկա: Դա արդարացման մի ձև է, որը մարդիկ հնարել են իրենց թուլությունն ու ամուսնուն դավաճանելու փաստն արդարացնելու համար: Էդ սեռական ակտի համար անհրաժեշտ օրգանները բոլորի մոտ նույնն են, տարբերությամբ չափսերի: Էդ չափսերի համար - գիտությունն ու բժշկությունն էնքան են զարգացել, որ ժամերի հարց է այդ խնդիրը լուծելը: Ամուսնու իմպոտենտ լինելու դեպքում կան բազմաթիվ վիբրատորներ, որոնց օգնությամբ ամուսինը կարող է կնոջը բավարարել: Մարդու մտքին տեղ լինի:Իրար հետ երկար տարի ապրելը դա շատ հիանալի բան է, բայց շատ հազվադեպ, շատ հաճախ հատկապես Կովկասում ամուսնությունները անհաջող են լինում, որովհետև զույգերը ֆիզիկապես իրար չեն համապատասխանում:
Էդ ֆիզիկական անհամապատասխանությունը պարզապես սիրո բացակայություն է:
Հ.Գ. Ինչ որ ագրեսիվ ու չափից դուրս անկեղծ ստացվեց գրառումս: Կներեք սահմաններն անցնելու համար:
Ariadna (23.03.2010), CactuSoul (23.03.2010), Chuk (23.03.2010), Farfalla (23.03.2010), Lion (23.03.2010), murmushka (23.03.2010), PetrAni (23.03.2010), Rhayader (23.03.2010), Yevuk (23.03.2010), Դեկադա (23.03.2010), Երկնային (23.03.2010), Լուսաբեր (23.03.2010), Ուլուանա (23.03.2010), Սերխիո (23.03.2010), Ֆրեյա (23.03.2010)
իրավացի ես, Վեռա ջան, ասենք `ՈՉ կոմպլեքսներին
Ստեղ ,վաբշե համաձայն եմ ...Չկա համապատասխանություն-չհամապատասխանություն, կա սեր ,ամեն րոպե, ամեն ժամ,իսկ դա համապատասխան վայրում ու պայմաններում վերածվում ա սիրախառն կրքի,ու եթե կա կիրքը ,էլ ինչ չհամապատասխանել ?
Մեր հայ կանանց հոգեբանությունը լավն ա եղել ,ինչը ներկայիս կամ ապագա սերնդի մասին չեմ կարող 100 % ասել :
Մեր մոտ ընտանիքը ուրիշ արժեք ունի, ու ընտանիքի ամրության համար շատ զիջումների են գնացել,եթե ամուսինը դավաճանել ա , չեն գնացել իրանք էլ ինադու դավաճանել ,իբր վրեժ լուծեն , այլ ներել են , ամուսինն էլ գնահատել ա ետ քայլը ու ամեն ինչ իրա տեղն ա ընկել...
Cassiopeia (23.03.2010), PetrAni (23.03.2010)
Եթե դա հոգեբանական գործոն լիներ, իհարկե հնարավոր կլիներ: Բայց հոգեբանությունն այստեղ քիչ դեր ունի սովորաբար:
Բայց, նորից եմ նշում, ովքեր որ սեռական հարաբերությունները դարձնում են սիրո/ամուսնության մենաշնորհ, կանգնում են սերն/ամուսնությունը սեռական հարաբերություններով սահմանափակելու վտանգի առաջ:
Ես սիրո շատ արտահայտումներ եմ տեսել: Շատ գեղեցիկ արտահայտումներ: Ու դրանցից ակամա հրաժարվելն ու սեքսի (ավելի շուտ՝ սեքսի սահմանափակման) վրա կենտրոնանալն, իմ կարծիքով, հանցագործություն է: Ու իրար իսկապես սիրող մարդկանց սեռական հարաբերություններն էլ մեկ այլ մակարդակի վրա են: Դրանք չես շփոթի սովորական սեռական հարաբերությունների հետ)))
Կամ էլ, լավ, Ֆրեյդին անցնեմ: Եթե երեխայիդ արգելում ես ընկերոջ տուն գնալ (ասենք, շաբաթվա ընթացքում ցածր գնահատականներ ստանալու համար), երեխադ, ամենայն հավանականությամբ, կգնա, իսկ քեզ կխաբի: Իրականում մեծ բան չի, բայց սկզբում դու կկորցնես երեխայիդ վստահությունը: Հետո, երբ իմանաս, որ երեխադ քեզ խաբել է, նա էլ քոնը կկորցնի: Շատերը կպնդեն, որ ամենաթողությունը երեխային վնաս կհասցնի ու ինչ-որ առումով ճիշտ կլինեն: Բայց ոչ մի բան երեխային այնպես չի կարող վնասել, ինչպես սեփական ծնողի նկատմամբ վստահության կորուստը:
Որոշ պահվածքային նորմաներ, ինչպես, օրինակ, այս մեկը, փոխանցվում են մարդկանց մանկությունից: Բայց պետք է հիշել, որ արդեն գործ ունենք ոչ թե երեխայի, այլ իր արարքների համար պատասխանատու չափահասի հետ, որին դաստիարակելն, դաստիարակչական կամ այլ արգելքներ ու պատիժներ դնելը նրան ստիպում է հոգեբանական ռեգրեսսիա ապրել մինչև այն պահը, երբ նա վերջին անգամ հոգեբանական տրավմա է ապրել այդ նույն իրավիճակում: Ամենից հաճախ՝ մանկություն: Ու նա սկսում է կրկնել մանկության պահվածքային նորմերը (հաճախ «մանկական» նեղացածություններն ու նման բաները կարող են ամուսնական դավաճանության նշաններ լինել կներեք, եթե ինչ-որ մեկին վառեցի): Փաստորեն՝ ավելորդ տեղը գործի ենք գցում տրավմատիկ մեխանիզմներ, վնաս ենք տալիս մարդկանց: Այն դեպքում, երբ դեռ ոչ ոք չի կարողացել ինձ տրամաբանորեն ցույց տալ, թե ինչում է կայանում մոնոգամիայի/մոնոանդրիայի դրական կողմը:
Խանդի զգացողությունն իր հերթին ամենից հաճախ երեք տարրերից է բաղկացած.
1) սեփականատիրական զգացողություն (Բերնի դասակարգմամբ՝ «բացասական ծնողի» գործոնի արտահայտում)
2) անինքնավստահության, անլիարժեքության զգացում («չափահասի» գործոնի պակասի արտահայտում, «բացասական երեխայի» ու )
3) հասարակության կողմից ներշնչաց նորմ («ենթարկվող երեխայի» գործոնի արտահայտում)
Արդյունքում ունեցանք՝ (-)(-)(0), երկու բացասական ու մի նեյտրալ գործոն. փաստորեն, հոգեբանական տեսանկյունից խանդի դեստրուկտիվ ու բացասական լինելն ապացուցվում է: Իհարկե, ապացուցելը միշտ ավելի հեշտ է, քան իսկապես հասկանալը: Բայց անհնարին բան չկա, եթե մարդն ինքն իր վրա աշխատի:
Բայց նորից կրկնեմ, օբյեկտիվ նայելիս ակնհայտ է դառնում, որ որոշ էթիկական նորմերի մշակման դեպքում կարելի է պոլիգամ լինել, առանց մարդկայինը կորցնելու:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Արևածագ (23.03.2010)
Սովորաբար երբ մարմնավաճառ է հայտնվում, ամուսինը պարզապես բավարարված չի:
Այո, շատ դժվար է: Ես պատրաստ եմ հասկանալ այն մարդկանց, ովքեր հոգեբանորեն պատրաստ չեն այդ քայլին գնալ: Կանայք սովորաբար քաջություն ու վճռականություն չունեն դա անելու համար, տղամարդիկ՝ ճկունություն ու ինքնատիրապետում: Բացի դրանից, միգուցե կան իսկապես մոնոգամ/մոնոանդրիկ կանայք կամ տղամարդիկ, պարզապես ես չգիտեմ այդ մասին: Ես պատրաստ եմ այդ մարդկանց հասկանալ ու չքննադատել: Ես պատրաստ եմ պատճառաբանել ու պաշտպանել իմ կարծիքը: Բայց պատրաստ չեմ լսել, թե ինչպես են մանկական կոմպլեքսներն անհատականության հետ ու անհատականությունը կոմպլեքսների հետ շփոթած որոշ մարդիկ ինձ փորձում անուն կպցնել
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Արևածագ (23.03.2010)
(Rhayder)Այստեղ հարցն ամենևին էլ խանդի մասին չէ ,համենայն դեպս իմ դեպքում,ես արդեն նշել եմ ,որ ինձ համար ամուսնական դավաճանություն ասվածն անհասկանալի է,ես ճիշտ չեմ համարում այս կամ այն թողնելը կամ արգելելը.չէ ես պարզապես ասում եմ,որ խելացի կինը(իսկ ես կանաց մասին եմ խոսում)կարող է լինել այն բոլոր կանայք ում մասին երազում է ամուսինը,իրականում(կներես իհարկե)դուք'տղամարդիկ չափազանց հասարակ էակներ եք խելացի կնոջ համար,որ չկարողանա իմանալ ինչ է ձեզ պետքքո ասածը ես ավելի շատ վերագրում եմ "մաչոյությանը",խելացի կինը երբևէ սահմաններ չի գծի ամուսնու կամ սիրելիի համար դա կնոջ առաջին սխալն է
Վերջին խմբագրող՝ SSS: 23.03.2010, 14:57:
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ