Էլի ասեմ
Ցանկացած համաձայնագիր, պայման, ունի մի հետաքրքիր առանձնահատկություն. այն կամա կամ ակամա կարող է խախտվել, բայց միշտ չէ, որ դա «աշխարհի վերջն է»:
Այլ կերպ ասեմ. դիցուք A-ն խախտել է այդ ամուսնական համաձայնագիրը, B-ն ի՞նչ անի. միանգամից բաժանվի՞, կրակի՞ A-ի ճակատին, գնա ինքնասպա՞ն լինի: Ես չեմ հերքում, որ կախված հանգամանքներից այս տարբերակներից որևէ մեկի կիրառումն արդարացված է: Բայց շատ ավելի հավանական է, որ բազմաթիվ այլ հանգամանքներ հաշվի առնելով պետք է ավելի «թեթև նայել», մտածել ապագայի, մասնավորապես երեխեքի մասին, անցնել առաջ, շարունակել բնականոն կյանքը: Դավաճանությունը լավ բան չի, նորից եմ ասում, բայց միշտ չի, որ դա աշխարհի վերջն ա:
Էջանիշներ