Ծառը կարող է երկար չապրել. ինչ-որ պատճառով չորանալ ու մեռնել: Ու դա շատ ցավալի, եթե ոչ խորհրդանշականորեն ցավալի կարող է լինել հարազատների համար:
Իսկ շիրմաքարը համեմատաբար երկար կյանք ունի:
Ճիշտ է, մահացածի անմիջական հարազատները առանց քար ու ծառի էլ կկրեն իրենց մեջ հեռացածի հուշը, բայց միայն նրանցով չէ, ու շիրմաքարի էությունը հենց ավելի ուշ սերունդների կամ ավելի ոչ մտերիմների համար հիշեցման սյուն է:
Ու ամեն դեպքում. մենք նյութական աշխարհում ենք ապրում, ու ունենալ մի կայուն տեղ ու հիշեցման առարկա հեռացած հարազատի հետ կապված, շատ կարևոր է, քանի որ հուշազգացմունքային կրումը մեր ներսում աստիճանաբար, ի վերջո մեղմանում է, վրան ժամանակի փոշի է նստում… Իսկ այցելելով հուշաքարը՝ վերապրվում է հուշը ու էլի ինչ-որ բաներ են կատարվում, որ մենք չգիտենք…
Բացի այդ՝ հող էիր և հող կդառնաս:
Մեջբերել
Էջանիշներ