Ներս թող ինձ / Let The Right One In

[Ռուֆուս]

Ճիշտն ասած էս տիպի ֆիլմեր չեմ սիրում, բայց էս մեկը դուրս շատ եկավ

Låt den rätte komma in/Let The Right One In/Ներս թող ինձ



Ռեժիսյոր՝ Թոմաս Ալֆրեդսոն
Տարեթիվը՝ 2008
Երկիրը՝ Շվեդիա
Ժանրը՝ սարսափ, ռոմանտիկ
Դերերում՝ Կորե Հեդեբրանտ, Լինա Լեանդերսսոն
IMDB ռեյտինգը՝ 8.1 (բոլոր ժամանակների լավագույն 250 ֆիլմերի ցանկում 204-րդ տեղում է)
Rotten Tomatoes-ի ռեյտինգը՝ 97%

12ամյա Օսկարին դպրոցում նեղում են դասարանցիները, իսկ նա երազում է վրեժի մասին: Մի օր Օսկարը ծանոթանում է Էլիի հետ: Էլին 12 տարեկան աղջնակ է, սակայն նա 12 տարեկան է եղել վերջին 200 տարիների ընթացքում, նա վամպիր է: Օսկարն ու Էլին սիրահարվում են, իսկ թե հետո ինչ կլինի, ավելի լավ է ինքներդ դիտեք

Ֆիլմը շատ գեղեցիկ էր նկարահանված, օպերատորական աշխատանքը սարսափելի լավն էր, սյուժեն յոլա էր տանում, իսկ երեխա դերասանները պարզապես արտակարգ էին խաղում: Չնայած ֆիլմում բավականին շատ արյունալի պահեր կային, բայց էդքան էլ վախենալու չէր: Այ էս ֆիլմը դիտելուց հետո նոր կհասկանաք, թե ինչքան վատն էր Twilight-ը

Ֆիլմը արժանացել է բազմաթիվ մրցանակների:

[Հայկօ]

Չալարեմ նայեմ... Համարյա մի տարի ա՝ քաշել եմ, ու տենց էլ չեմ տրամադրվում՝ նստեմ նայեմ: Բայց մի քանի հոգու տվել եմ, նայել են, շատ են գովել: Վամպիրական լավագույն կինոն ինձ համար դեռ «Բրեմ Սթոքերի Դրակուլան» ա, հնացել ա արդեն, ուզում եմ տեղը թարմացնեմ :

[Ռուֆուս]

Թարմացնենք, նոր կարծիքների սպասենք ու տեսնենք, թե չորս տարի անց Հայկօն վերջապես նայե՞ց, թե՞ չէ

[մարիօ]

Հայկօն չգիտեմ, բայց ես նայել եմ ու տպավորված եմ էն տիպի, որ ծուլությունս ու չգրելու մանիաս հաղթահարում եմ ու գրում էս ֆիլմի մասին:
ՈՒրեմն նախ 18+-ի մասին ասեմ, որ ֆիլմի մասին բոլոր ինֆոներում նշվում է, բայց դե ես էնքան էլ համաձայն չեմ ու հա՛, կարող է պատահի մի քիչ 18+ոտ լինի, բայց ընդհանուր 18+ չի, էն եղածն էլ էնքան սիրուն ա նկարած, որ ես մեկը հեչ չմտածեցի, որ կարողա տարիքային սահմանափակում ունենա:
Հետաքրքիր է, որ համանուն գիրք էլ կա, որի հեղինակը շվեդ գրող Յոնա Պինդկվիստան է ու հենց ինքն էլ գրել է ֆիլմի սցենարը. մտածում եմ, որ եթե ֆիլմն էսքան լավն է, գիրքը հրա՜շք կլինի:
Էս ֆիլմի հատկապես օպերատորական աշխատանքն եմ սիրել, խոշոր ու դեպրեսիվ կադրերը անցնում են մարդու մեջ ու նույնիսկ, որ լիտրերով արյուն ես տեսնում էնքան սիրուն է նկարած, որ սարսռում ես, բայց մեկ է՝ հաճելի է նայելը:
Էն որ իրան Twilight-ի հետ են համեմատում ահավոր զզվելի է, առանձնապես ոչ մի կապ ու նմանություն չեմ տեսնում, Twilight-ը իսկզբանե վառելիք է եղել ու մնում է, չնայած Ռուֆուսը ճիշտ է գրել, որ էս ֆիլմը նայելուց հետո իրոք կարելի է հասկանալ, թե ինչ վատն է Twilight-ը:
Ես ընդհանրապես վամպիրների մասին սարսափները լուրջ չեմ ընդունում ու չեմ հավանում, բայց էս տնաշենի սարսափն էնքան սիրուն են նկարել, որ չես կարողանում չսիրահարվել կադրերին: Աշխարհի բոլոր սարսափները սենց լինեին, բոլորը կնայեի:
Ամեն նայող ֆիլմի մեջ տարբեր բաներ կգտնի երևի, բայց իմ համար ինքը մենակության մասին էր. էն, որ մենակությունը կաթկթում էր ամեն մի կադրից:
Բայց հավես գույներ կային մեջը. նույն հենց ռուբիկ-կուբիկի հատվածը էնքան էր տպավորվել մեջս, ամբողջ օրն ուղեղումս էդ էր պտտվում:
Երեխեքի խաղը վերջն էր, չնայած, որ Էլին մեջտեղներից սկսեց մի տեսակ հակակրանք առաջացնել մոտս, բայց դրանից իրա խաղի որակը չէր տուժում, այլ կերպարը:
9/10 վիճակ է մոտս, հա՛, գլուխգործոց չի, բայց նայելու հաստատ արժանի է:

[Մուշու]

Ֆիլմի բնութագիր շատ գեղեցիկ էր, միանգամից ցանկություն առաջացավ նայել, բայց սարսափ ֆիլմերից վախենում եմ շատ: Ինչ կասեք նայեմ օրվա սկզբում որ շատ ծանր չտանեմ սարսափ լինելու փաստը? 18 + -ը ինչ աստիճանի էր? Կարող եմ մենակով չնայել ?

Հ.Գ. պաշտում եմ վամպիրներին )) իրանց մեջ ինչ որ գեղեցիկ բան կա , որը պակասում է մեզ մարդկանց :

Հ.Գ. Twilight ֆիլմը չսիրեցի, վամպիրներին ծաղրում են սրտանց , սիրո պատմությունն էլ սովորականի մեջ էր:

[impression]

գժվում եմ վամպիրների համար, բայց սարսափներ չեմ սիրում է հեչ… եթե շատ վախենալու ա, էն որ դդը՜մ ու մեջքդ սառում ա միանգամից, ասեք չնայեմ, իսկ եթե տենց չի, կնայեմ հաճույքով