Նորածնի անուն դնելը

[vorogait]

Չէ ցավոք այսօր լրացավ երեխայիս 1 ամիսը դեռ անունը չեմ դրել, ես ուշադիր կարդում եմ բոլոր զրուցակիցներիս, շատ շնորհակալ եմ, որ քննարկում են: Չէի պատկերացնում որ այսքան բուռն կքնարկվեր: Երբ քննարկումն ավարտվի ես նոր կորոշեմ թե ինչ եմ անելու: ՄԻ բան էլ ուզում եմ նշել, որ հոգեբանների համար մի գուցե կարևոր լինի: Մայրս վերջին մի քանի ամսում շատ ծանր հիվանդացավ: Շատ մեծ գումարների գնով հազիվ եմ կարողացել կյանքը ձգել: Եվ միայն Աստված գիտի թե ինչքան....
Իմ համար մորս անունը տալու գլխավոր պատճառներից մեկն էլ այս նշածս հանգամանքն է: Իսկ կնոջս համար մի գուցե դա հանդիսանում է խոչնդոտ: Եթե ուրիշ հարց լիներ, ես միանշանակ կնոջս չէի լսի, կգնաի ու կդնեի իմ որոշած անունը, թեկուզ նրա կապրիզը կոտրելու: Թեկուզ եվ նրա համար որ շրջապատում չասեին որ "Տեսեք մոր անունը չդրեց կնոջ խոսքը լսեց": Բայց մյուս կողմից էլ մտածում եմ, որ կարող է մորս անունը դնելով հոգեբանորեն վատ ազդեմ կնոջս վրա: Ես իսկապես խճճվել եմ, չգիտեմ....

[Ariadna]

Ես փորձել եմ իրական պատճառը իմանամ, բայց իմ կարծիքով, կինս ինչ որ բան ինձ չի ասում, որ ես չզայրանամ: Ու ես ենթադրում եմ, որ իմ մայրն իմ համար է միայն թանկ, բայց ոչ իր համար: Իր համար կարևորը երեխայի անունը ուրիշ անուն լինի, ժամանակակից անուն, բայց երբեք ոչ Անուշ: Սկզբում ուզում էր Մանե դներ, հետո ասեց, չէ սրբի անուն եմ դնելու, ասեց Մարիա կդնեմ: Բացի Անուշ անունից, մնացաց անունների հարցում կոմպրոմիսի գնում է: Եվ ինձ ամենից շատ հենց դա է զայրացնում: Չի ուզում հասկանալ: Բացատրում, ասում եմ այդ ինչպես է, որ քո եղբայրը իր տղայի անունը դրել է հորդ անունը, իմ շրջապատում հորեղբոր տղաները, բարեկամները բոլորը դնում են ծնողների անունները, իսկ ես չպետք է կարողանամ դնել:
Բացատրություն չունի: Միակ բանը որ ասում է, այն է որ իրեն չի հետաքրքրում կողքի մարդկանց կարծիքը: Ասում է մայրը ես եմ, առաջնահերթ իմ կարծիքը պետք է հաշվի առնել: Ու սկսում է լաց լինել....

Գիտեք, Անուշը շատ գեղեցիկ անուն է, բայց եթե էդքան խոսակցություն է եղել արդեն, երեխան արդեն մեկ ամսեկան է, ձեր կինը չի համոզվում, ձեր բարեկամները այնուամենայնիվ խառնվում են ձեր ընտանեկան գործերին, ճիշտը կնոջ հետ կոմպրոմիսի գնալն է։ Ընտրեք այնպիսի անուն, որ թե ձեր, թե ձեր կնոջ սրտով է, բայց ոչ Անուշ։ Կարծում եմ այսքանից հետո ձեր մայրը ինքը պետք է ասի մի դրեք իմ անունը։ Իրոք, նման բաները զոռով չեն արվում, իսկ մոր նկատմամբ սերն էլ բացարձակ չի որոշվում անուն դնելով։ Եթե հիմա ձեր կնոջը ստիպելով երեխային տաք էդ անունը, նա (ձեր կինը) սրտի խորքում կատի ձեր ամբողջ գերդաստանին, կներեք, միգուցե կոպիտ ստացվեց, բայց հաստատ էդպես է։

[Ֆոտոն]

Անուշ անունով ձեր կինն իր երեխային էլ կատի: Այնպես որ ձեր ընտանիքի կյանքը պետք չի տհաճ դարձնել մի անունով, որը նաև հակառակ կողմից էլ նայելիս ձեր կողմից էլ է կապրիզ: Հաստատ ձեզ ձեր կինը ավելի չի սիրի, եթե բռնիորեն Անուշ դնեք: Հնարավոր է, որ իրեն Ձեր մոր հետ կապված ցանկացած բան ոչ այնքան հաճելի է: խոսեք իր հետ, և միասին ընտրեք անուն: Միայն իր կարծիքըհաշվի առնելը ձեզ իր աչքում կբարձրացնի:
Մի բան միայն լավ չի, որ իր ուզածին հասնում է արցունքներով, անկեղծ չի ասում պատճառը: Երևի վախենում է ձեզ վիրավորելուց:

[ministr]

Չէ լավ երեխային չեն ատում անվան պատճառով:
Եթե Անուշ անունը տենց վատա ազդում, ապա կարծում եմ սկեսուրի հետ պրոբլեմ ունի, որ դեռ չի պատմում: Անկախ այն բանից, թե երեխայի անունը ինչ կդնեք, էս հարցը պտի լուծես: Մայրիկիդ էլ առողջություն ու երկար տարիների կյանք!
Դե իսկ կոնկրետ անվան հարցում ընտրի մեկ այլ քեզ դուր եկած անուն ու էս ամեն ինչը վերածի կոմպրոմիսի, որ մեկ այլ շատ կարևոր հարցում անես էն ինչ որ դու ես հարմար գտնում..

[vorogait]

Շնորհակալություն, ես բոլորիդ կարծիքներն էլ կիսում եմ: Բայց ակեղծ ասած ես հենց վախենում էի Ariadna-ի և Ֆոտոն-ի վերջին արտահայտած մտքերից: Իմ մտքում միշտ մտածում էի, կարող է գնամ մորս անունը դնեմ, ու հանյարծ դեպրեսիայի մեջ գցեմ ու դրանից հետո մեզ բոլորիս ատի, նույնիսկ երեխային: Դրա համար եմ այս հարցը այսքան ձգել: Ճիշտ է Ministr-ի մտահոգություններն էլ եմ կիսում, զուտ կապրիզի պահ էլ երևի կա բայց սա իմ կարծիքով ավելի շատ հոգեբանական բարդույթ է կնոջս կողմից: Անձամբ իմ համար բոլոր անուններն էլ գեղեցիկ են: Բայց թե կնոջս հոգում ինչ է կատարվում միայն պրոֆեսիոնալ հոգեբանը կարող է հասկանալ: Ավելացնեմ որ ինձ շատ հետաքրքրեց Lianik-ի առաջարկությունը և նաև Սիրանուշ, -----անուշ կոմպրոմիսային տարբերակները:

---------- Ավելացվել է՝ 17:53 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 17:50 ----------

Իսկ ինչպես է կատարվում այդ մկրտության պահին անունի փոխելու հանգամանքը, ով կարող է ճիշտ նկարագրել: Եվ հետո անձնագրով էլ է փոխվում թե ուղակի նոր անուն է ավելանում: Լավ չեմ պատկերացնում:

[Ժունդիայի]

Կրկին հարս սկեսուր հարաբերություններ, կրկին դարձա տոկի տված: Զարմանում եմ որոշակի հայ կանաց վրա, որքան ատելությամբ են լցված իրեց կեսի /եթե կա այդպիսի հասկացողություն/ ծնողների նկատմամբ: Ու զարմանում եմ նաև մեր հայ տղամարդկանց վրա, որ ամեն մի կռակաձիլանման արցունքների միանգամից զոհ են գնում: Ափսոս էլի: Բելաթթա գեթթի, Աստված էն բեթարից ազատի:

Ֆոտոն ջան, ես կզարմանամ եթե քո ասած տարբերակով, մայրը սեփական երեխային կատի միայն այն պատճառով, որ կկրի երեխան սկեսրոջ անունը: Դա արդեն հարցի մեկ այլ կողմ է:

[Ariadna]

Շնորհակալություն, ես բոլորիդ կարծիքներն էլ կիսում եմ: Բայց ակեղծ ասած ես հենց վախենում էի Ariadna-ի և Ֆոտոն-ի վերջին արտահայտած մտքերից: Իմ մտքում միշտ մտածում էի, կարող է գնամ մորս անունը դնեմ, ու հանյարծ դեպրեսիայի մեջ գցեմ ու դրանից հետո մեզ բոլորիս ատի, նույնիսկ երեխային: Դրա համար եմ այս հարցը այսքան ձգել: Ճիշտ է Ministr-ի մտահոգություններն էլ եմ կիսում, զուտ կապրիզի պահ էլ երևի կա բայց սա իմ կարծիքով ավելի շատ հոգեբանական բարդույթ է կնոջս կողմից: Անձամբ իմ համար բոլոր անուններն էլ գեղեցիկ են: Բայց թե կնոջս հոգում ինչ է կատարվում միայն պրոֆեսիոնալ հոգեբանը կարող է հասկանալ: Ավելացնեմ որ ինձ շատ հետաքրքրեց Lianik-ի առաջարկությունը և նաև Սիրանուշ, -----անուշ կոմպրոմիսային տարբերակները:

---------- Ավելացվել է՝ 17:53 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 17:50 ----------

Իսկ ինչպես է կատարվում այդ մկրտության պահին անունի փոխելու հանգամանքը, ով կարող է ճիշտ նկարագրել: Եվ հետո անձնագրով էլ է փոխվում թե ուղակի նոր անուն է ավելանում: Լավ չեմ պատկերացնում:

Այ եթե ինձ սպանեին, երեխայիս անունը չէի դնի Սիրանույշ, Հայկանուշ, Վարդանուշ և այլն, ի տարբերություն Անուշի, որ շատ հավանում եմ։ Էդ տարբերակները ձեր կնոջը եթե առաջարկեք, կարծում եմ նա արդեն վերջնականապես տրանսի մեջ կընկնի Իսկ եկեղեցում դրված երկրորդ անունը անձնագրի հետ ոչ մի կապ չունի, երևի կնունքի թուղթ են տալիս, դրա մեջ է գրված լինում։ Բայց ձերոնց էդ տարբերակով կարելի է հանգստացնել, որ կնքելիս որպես երկրորդ անուն կդնենք, դա էսպես թե էնպես չի օգտագործվում։ Ձեր կինն էլ այդպիսով կոմպրոմիսի կգնա, կարծում եմ, էդ տարբերակին դեմ չի լինի։

[Ժունդիայի]

Հարգելի Որոգայթ, եթե որոշել էք դնել ձեր սիրելի մոր անունը, ապա մինչև վերջ հաստատակամ եղեք այդ հարցում: Կնրեք որ այսկերպ եմ արձագանքում, բայց դա ամենա ճիշտ որոշումը կլինի, համենայն դեպս ես այդպկերպ կվարվեի: Ձեր որոշում հաստատ իմացեք, որ հավասակշռություն չի խախտվի ձեր միությունում:

[vorogait]

Չէ Ministr ջան, որ ասեմ կզարմանաս նույնիսկ: Մորս հետ կոնֆլիկտային պահեր համարյա չեն եղել: Այդ առումով նույնիսկ նախանձելի ընտանիք ենք: Մի գուցե մտքում կա, բայց ինձ չի ասում? Չեմ հիշում, թե զրուցակիցներից ով էր, թեմայի մեջ մի տեղ նշել էր, որ տատիկի կրած անհաջողությունները հնարավոր է կապվի փոքրիկի հետ, եթե նույն անունն դնենք: Ես այդպես չեմ մտածում, բայց մի գուցե այդպիսի բան կա, ով գիտե: Մի գուցե կինս էլ է այդպես մտածում: Չգիտեմ ես բան չհասկացա:

[Ֆոտոն]

Ֆոտոն ջան, ես կզարմանամ եթե քո ասած տարբերակով, մայրը սեփական երեխային կատի միայն այն պատճառով, որ կկրի երեխան սկեսրոջ անունը: Դա արդեն հարցի մեկ այլ կողմ է:

Հարցն այստեղ ընդամենը սկեսրոջ անունը կրելը չէ: եթե այդքան շատ է դեմ կինը, ուրեմն չի ուզում ամբողջ կյանքում այդ անունը իր երեխային տալով որոշակի բաներ հիշել: Լինում են չէ՞ տհաճ հիշողություններ: Չարժե դրա վրա «տղամարդկություն» ցույց տալ: Օրինակ տատիկիս մաման տհաճ հիվանդությունից է մահացել, ու իր անունը չէի ուզի երեխայիս տալ, որպեսզի ամեն անգամ երեխային դիմելիս սարսուռ չզգայի:

[vorogait]

Ինչու եք այդքան վստահ հարգելի Ժունդիայի ? Չէ որ մարդիք այդքան տարբեր են իրարից իրենց ներաշխարհներով:

[Ariadna]

Իսկ երեխային հիմա ինչպես եք դիմում՝ կուկու՞։ Իսկ ձեր մայրը էդ կապակցությամբ որևէ բան ասում է՞, թե ինչի երեխան մինչև հիմա անուն չունի, կամ ինչ եք դնելու, կամ իմ անունը դրեք, կամ մի դրեք... Մեկ էլ մի հարց էլ, առանց ծննդական ինչպես եք դուրս գրել հիվանդանոցից, մարդ ես էլի, մենք էլ իմանանք ձևերը

[Ֆոտոն]

Որոգայթ, միգուցե այս բոլոր տարբերակներով կնոջդ հարցնես ու վերջապես իրական պատճառն իմանաս:

[vorogait]

ՄԻ գուցե Ֆոտոն-ի ասածը շատ մոտ է իրականությանը:

[Դեկադա]

Կրկին հարս սկեսուր հարաբերություններ, կրկին դարձա տոկի տված: Զարմանում եմ որոշակի հայ կանաց վրա, որքան ատելությամբ են լցված իրեց կեսի /եթե կա այդպիսի հասկացողություն/ ծնողների նկատմամբ: Ու զարմանում եմ նաև մեր հայ տղամարդկանց վրա, որ ամեն մի կռակաձիլանման արցունքների միանգամից զոհ են գնում: Ափսոս էլի: Բելաթթա գեթթի, Աստված էն բեթարից ազատի:

Ֆոտոն ջան, ես կզարմանամ եթե քո ասած տարբերակով, մայրը սեփական երեխային կատի միայն այն պատճառով, որ կկրի երեխան սկեսրոջ անունը: Դա արդեն հարցի մեկ այլ կողմ է:

Ժունդիայի, ինչի՞ ամեն ինչ հայացնել: Չեմ կարծում, որ աշխարհի մնացած ազգերի կանայք իրենց սկեսուրների համար օր ու գիշեր աղոթում են:

Լրիվ չկարդացի, բայց ես մի բան չհասկացա: Ի՞նչի եք անվան ընտրությունը թողել վերջի օրվան: Միթե ամուսիններով էտքան ամիսների ընթացքում չկարողացաք էտ հարցը քննարկել ու կոմպրոմիսի գնալ: Կամ էլ դուք /որն ավելի հավանական է/ մտածել եք, որ երեխայի ծննդից հետո կինը ստիպված կհամակերպվի անվան հետ: Չգիտեմ ինչքանով կընդունվի խոսքս, բայց մի՛ դրեք այդ անունը: Ոչ նրա համար որ ձեր մոր անունն է և առավել ես ոչ նրա համար որ ձեր կնոջ ցանկությունն է: Ուղակի էնքան խոսացիք էտ անվան շուրջ, որ դնելուց հետո չեմ կարծում, որ ինքներդ էլ ուրախ կլինեք:

Առողջություն ձեր մայրիկին, բոլոր մայրերին, անկախ նրանից թե իրանք ինչքանով են հարգված ու սիրված հարսների կողմից: Բայց կարծում եմ կան որոշ հարցեր, որ հենց ծնողները տեսնելով կոնֆլիկտի սկիզբը իրենք թույլ չեն տալու դրան շարունակվել: