Հարցազրույց Արևածագի հետ

[Դեկադա]

Կխդրեի երաժշտությունը լսել ու նոր պատասխանել հարցիս, որը կապ ունի հենց քո մեջբերման հետ:

"Լավ խոսքն արծաթ է, բայց ոսկին լռությունն է

Ասում են լռության լեզուն արցունքն է... այդպես է՞

[Արևածագ]

[B]"

Ասում են լռության լեզուն արցունքն է... այդպես է՞

Երբեմն՝ այո: Բայց ես նկատի ունեմ այն լռությունը, որին համընկնում է նաև այս ասացվածքը. «Իմ լեզուն իմ թշնամին է»: Խոսելուց առաջ պիտի մտածել, որպեսզի թույլ չտաս այնպիսի խոսքեր, որոնց համար հետո ներողություն խնդրես, կամ զղջաս: Թրի կտրածը կլավանա, լեզվի կտրածն է, որ չի լավանում:

[einnA]

Շատ հետաքրքիր հարցազրույց է:Շնորհակալություն այն սկսելու ու փայլուն ներկայացնելու համար:

Արևածագ խոսքերդ ինձ արդեն ամեն ինչ ասեց` մայր, կին, զավակ...

[Hda]

Ծիծաղել չկա
Երեխաներդ հայկական ճաշերն են սիրու՞մ, թե էտ պիցա-միցաները....

[Ariadna]

Արևածագ ջան, եթե հնարավորություն ունենայիր հարցազրույցդ խմբագրելու, էդ լռության վերաբերյալ չարաբաստիկ ասացվածքը կջնջեիր չէ՞, որ էլ գլուխդ չտանեինք

[Արևածագ]

Ծիծաղել չկա
Երեխաներդ հայկական ճաշերն են սիրու՞մ, թե էտ պիցա-միցաները....

Երկուսն էլ սիրում են: Ինձ էլ հաճախ հունից հանում են, երբ հանկարծ, եթե մնացած է լինում նույն ճաշը երկրորդ անգամ առաջարկելիս՝ ասում են. «Մենք սա արդեն կերել ենք»: Սովոր են միայն թարմ պատրաստված բաներ ուտել:

---------- Ավելացվել է՝ 02:58 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 02:50 ----------

Արևածագ ջան, եթե հնարավորություն ունենայիր հարցազրույցդ խմբագրելու, էդ լռության վերաբերյալ չարաբաստիկ ասացվածքը կջնջեիր չէ՞, որ էլ գլուխդ չտանեինք

Է'հ, չէի կարողանա ջնջել, որովհետև հարցն այնպես է տրված՝«Ունե՞ք կյանքի նշանաբան, որի ճշմարտացիությանը կասկածելու առիթ դեռ չեք ունեցել», որին լղոզված պատասխան դժվար էր տալը: Համ էլ ես այնքան շատ եմ համոզվել լռության ոսկի լինելու հարցում, որ ինչքան էլ ինձ ներշնչեն, թե սխալվում եմ, դժվար թե տեսակետս ու , դրա հետ կապված, բնավորությունս փոխեմ:

[Բարեկամ]

Արևածագ ջան, եթե հնարավորություն ունենայիր հարցազրույցդ խմբագրելու, էդ լռության վերաբերյալ չարաբաստիկ ասացվածքը կջնջեիր չէ՞, որ էլ գլուխդ չտանեինք

Լռության ոսկի լինելը չի էլ վիճարկվում: Ու հարցը պրովոկացիոն չէր: Հետաքրքիր էր լսել մեկնաբանություն, թե ինչպես են տարբերում խոսելու և լռելու ժամանակը: Եվ եթե որոշիչը իրավունքների ոտնահարված լինելու զգացողությունն է, ապա այն դեպքերում, երբ մարդ, օրինակ, վիրավորված է զգում իրեն, համարում է, որ ինչ-որ առումով իր ինչ-որ իրավունքները ոտնահարել են: Մինչդեռ, ըստ իս, լռել հատկապես պետք է հենց վիրավորված լինելու ժամանակ: Ու լռությունն իրոք դառնում է երբևէ չարժեզրկվող ոսկի:

[Tig]

Շատ հետաքրքիր ու հավես էր

[Հայկօ]

Հարցազրույցին նախապատրաստվելիս ի՞նչ հարցեր են եղել, որի մասին մտածել ես «Այ հեսա էդ հարցը կտա՜, ես էլ սենց-սենց-սենց կպատասխանեմ», ու քեզնից գոհ-գոհ գնացել ես հայելու առջև պարապելու, թե ոնց պիտի վերոհիշյալ հարցին տրված հանճարեղ պատասխանով ցնցես ու ապշեցնես համայն Ակումբին... Իսկ այդ չարաբաստիկ Ուլուանան այդ հարցն այդպես էլ չի տվել : Ինչի՞ մասին կուզեինայիր խոսել այս հարցազրույցի ընձեռած ազատության «ալիքի վրա», և ի՞նչն էր, որ այդպես էլ մնաց չասված:

[Բարեկամ]

Երբեմն՝ այո: Բայց ես նկատի ունեմ այն լռությունը, որին համընկնում է նաև այս ասացվածքը. «Իմ լեզուն իմ թշնամին է»: Խոսելուց առաջ պիտի մտածել, որպեսզի թույլ չտաս այնպիսի խոսքեր, որոնց համար հետո ներողություն խնդրես, կամ զղջաս: Թրի կտրածը կլավանա, լեզվի կտրածն է, որ չի լավանում:

Իսկ եղել է, որ զղջացել ես?

[Արևածագ]

Հարցազրույցին նախապատրաստվելիս ի՞նչ հարցեր են եղել, որի մասին մտածել ես «Այ հեսա էդ հարցը կտա՜, ես էլ սենց-սենց-սենց կպատասխանեմ», ու քեզնից գոհ-գոհ գնացել ես հայելու առջև պարապելու, թե ոնց պիտի վերոհիշյալ հարցին տրված հանճարեղ պատասխանով ցնցես ու ապշեցնես համայն Ակումբին... Իսկ այդ չարաբաստիկ Ուլուանան այդ հարցն այդպես էլ չի տվել : Ինչի՞ մասին կուզեինայիր խոսել այս հարցազրույցի ընձեռած ազատության «ալիքի վրա», և ի՞նչն էր, որ այդպես էլ մնաց չասված:

Ինտերնետի ու Ակումբի անգնահատելի առավելություններից մեկն այն է, որ մտնելուց առաջ պարտադիր չի քեզ տանջես հայելու առաջ՝ մազերդ հարդարելով կամ էլ աչքերդ սուրմայելով: Տանը գրեթե միշտ խալաթով եմ, իհարկե՝ ոչ էժանագին: Բայց շատ հաճախ է պատահում, որ գոգնոցով էլ եմ նստում կոմպի առաջ: Հայելու առաջ պարապելը հանեցինք: Ինչ վերաբերում է հարցերին, վայրկյան անգամ գլուխս չեմ ցավացրել, մտածելով՝ «Տեսնես ի՞նչ հարց կտա»: Հաստատ համոզված լինելով, որ ի՞նչ էլ հարցնի, փայլուն կերպով տակից դուրս կգամ: Ա'յ երբ ես լինեմ հարցազրույց վարողը...
Սպասում էի, որ գրականությանն ու գրաքննադատության մասին հարցերը մի քիչ շատ են լինելու, բայց գիտեի, որ դրանք դժվար թե հետաքրքրեն ակումբցիների մեծամասնությանը: Առանձնապես շատախոս չեմ, այնպես որ Կարևորագույն Ասելիք չէի նախապատրաստել, որ չասված մնար: Չափազանց շնորհակալ էմ Ուլուանային, խիստ անձնական ու «Քո սիրած գույնը, ծաղիկը, ծիտը...» կարգի ճղճիմ հարցերից զերծ մնալու համար:

---------- Ավելացվել է՝ 16:07 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 16:03 ----------

Իսկ եղել է, որ զղջացել ես?

Եղել է, երբ 19-20 տարեկանում սկեսուրիս պրովոկացիոն հարցերին անկեղծ ու ճիշտ պատասխաններ էի տալիս: Որը հաճախ սկանդալների առիթ էր դառնում: Բայց այդ ժամանակ դեռ չգիտեի,թե ի՞նչ է կանացի դիվանագիտությունը:

[Բարեկամ]

Իսկ ում հետ կուզենայիր հարցազրույց վարել?

[Դեկադա]

Եղել է, երբ 19-20 տարեկանում սկեսուրիս պրովոկացիոն հարցերին անկեղծ ու ճիշտ պատասխաններ էի տալիս: Որը հաճախ սկանդալների առիթ էր դառնում: Բայց այդ ժամանակ դեռ չգիտեի,թե ի՞նչ է կանացի դիվանագիտությունը:

Իսկ հիմա գիտե՞ս: Չէ՞ որ դիվանագիտությունը մի անգամյա սովորելու դաս չի: Եվ արդյո՞ք դիվանագետ լինելուց ավելի շատ գտել թե կորցրել : Գետը չմտնելով ծովից չես փախչի: Սա ամենևին սկեսուր - հարս հարաբերություններին չի վերաբերում: Ընդհանրապես մարդկային հարաբերությոններին: Եվ մի հարց էլ: Ի՞նչն ես ամենից կարևորում մարդկային հարաբերություններում:

[Հայկօ]

Ինտերնետի ու Ակումբի անգնահատելի առավելություններից մեկն այն է, որ մտնելուց առաջ պարտադիր չի քեզ տանջես հայելու առաջ՝ մազերդ հարդարելով կամ էլ աչքերդ սուրմայելով: Տանը գրեթե միշտ խալաթով եմ, իհարկե՝ ոչ էժանագին: Բայց շատ հաճախ է պատահում, որ գոգնոցով էլ եմ նստում կոմպի առաջ: Հայելու առաջ պարապելը հանեցինք: Ինչ վերաբերում է հարցերին, վայրկյան անգամ գլուխս չեմ ցավացրել, մտածելով՝ «Տեսնես ի՞նչ հարց կտա»: Հաստատ համոզված լինելով, որ ի՞նչ էլ հարցնի, փայլուն կերպով տակից դուրս կգամ: Ա'յ երբ ես լինեմ հարցազրույց վարողը...
Սպասում էի, որ գրականությանն ու գրաքննադատության մասին հարցերը մի քիչ շատ են լինելու, բայց գիտեի, որ դրանք դժվար թե հետաքրքրեն ակումբցիների մեծամասնությանը: Առանձնապես շատախոս չեմ, այնպես որ Կարևորագույն Ասելիք չէի նախապատրաստել, որ չասված մնար: Չափազանց շնորհակալ էմ Ուլուանային, խիստ անձնական ու «Քո սիրած գույնը, ծաղիկը, ծիտը...» կարգի ճղճիմ հարցերից զերծ մնալու համար:

Այդ դեպքում ճի՞տ եմ հասկացել, որ այս հարցազրույցը քեզ համար առանձնապես ոչ մի կարևորություն չունեցող երևույթ էր. չէ՞ որ հարցերի տակից փայլուն կերպով դուրս գալ կարելի է և ցանկացած այլ թեմայում: Ինչու՞ ես հարցազրույց տվել, ի՞նչ ասելու համար: Արդյո՞ք իսկապես կանխավ ոչ մի ասելիք, ոչ մի մտադրություն, ոչ մի նախանշված ծրագիր չունեիր, և քեզ համար բացարձակապես միևնույնն էր, թե Անահիտը ինչ հարցեր կտա քեզ: Մի քանի տեղ նկատեցի, որ պատասխաններդ սահմանափակում էիր ընդամենը մեկ-երկու բառով. դա ի՞նչ էր, քչախոսությու՞նդ, հարցը «անցկացնելու» ակնա՞րկ, թե՞ քեզ համար բավարար պատասխան:

Մտքովդ անցե՞լ է, թե ինչ կփոխվեր հարցազրույցի մեջ, եթե հարցեր տվողը արական սեռի ներկայացուցիչ լիներ :

Հ.Գ. Հայելին, բնականաբար, կատակ էր. ես էլ սմոքինգով չեմ մտնում «Ակումբ»:

[Արևածագ]

Իսկ ում հետ կուզենայիր հարցազրույց վարել?

Առաջին անունը, որ միտքս եկավ , Հայկօն է: Նայեցի, կարծես թե իր հետ հարցազրույց Ակումբում չի եղել:
Tig, Chilly, Ստեգոզավր - Ինձ հետաքրքիր մարդիկ էն, որոնց կարող էի բացահայտել ակումբցիների համար ևս:
Ուլուանային արդեն խոստացել եմ, որ մի օր էլ ես եմ իրեն քրտնացնելու բարդ հարցերով:
Ես կուզեի: Բայց իրենք կուզե՞ն...