Ինքնարժեք

[Adriano]

Ինքնարժեքը տնտեսագիտության ամենահիմնաքարային կատեգորյաներից մեկն է: Ինքնարժեքի ձևավորումը հանդիսանում է արտադրության և կարելի է ասել ցանկացած բանի արտադրության հիմքը, և վերջինիս համեմատումը փաստացի ձևավորված պայմանների հետ թույլ է տալիս դատել ինչ-որ արտադրությամբ զբաղվող մարդը վերջի վերջո շահել է այս կամ այն գործունեության ժամանակ թե ոչ: Հայաստանի համար խնդիրը չափազանց բարդ է: Ընկած լինելով սահմանափակության մեջ, ունենալով ահավոր քիչ ռեսուրսներ ինքնարժեքը բավականին բարձր է լինում, սակայն ինքնարժեքի հիմքում ընկած են շատ-շատ այլ գործոններ ևս: Օրինակ այսօր դիտում էի Շանթ հեռուստաընկերությամբ ցուցադրվող մի քննարկում նվիրված ինքնարժեքի ձևավորմանը և իմ մոտ առաջացան հետևյալ հարցերը.
1. ինչպես լուծել հետևյալ պարադոքսը.որակյալ և էժան ինքնարժեքով արտադրանք:Ինչպես գիտենք ինքնարժեքով պայմանավորված նաև որոշվում է տվյալ երկրի արտադրողի մրցունակությունը :
2. ինքնարժեքի մեջ չափից ավել մտնելը և հայկական գործոն փոխկապվածությունը: Ինչու ենք մեր արտասահմանցի բարեկամներին կամ սփյուռքահայությանը վաճառում տասնյակ անգամներ թանկ հայկական ապրանք: Ընդ որում այդ նույն ապրանքից կա նաև արտասահմանում, նույն որակով, ուղղակի այստեղ գործում է մաքուր հայկական գործոնը: Հատկապես այն կարծիքը, որ սփյուռքահայությունը պետք է փող աշխատի մեզ պահելու համար: Հնարավոր չէ հայկական գործոնը ավելի բովանդակալից, ավելի մարդասիրական հիմքերի վրա դնել:
3. Ինքնարժեքի ձևավորումը ՀՀ ներքին շուկայում, ինչպես է դա տեղի ունենում,որ մենք մեր արտադրանքից այնքան գոհ չենք, որ ներկրում ենք, ինչու է ինքնարժեքը այնքան բարձր, որ սեփական երկրի արտադրած ապրանքը ամենաքիչը հավասարվում է ներմուծվողի գնին:
4.Ինչպես կարող է պետությունը ազդել ինքնարժեքի վրա, արդյոք ժամանակը չէ ակտիվ միջամտության:
5. ինչու պետք է Հայաստանը ներկրի բանջարեղեն, կաթնամթերք և նման կարգի մեծ պահանջարկ ունեցող ապրանքներ, երբ մեր արտադրանքը չի զիջում իր որակով, միգուցե խնդիրը ինքնարժեքի աննորմալ ձևավորման մեջ է:

[davidus]

1. ինչպես լուծել հետևյալ պարադոքսը.որակյալ և էժան ինքնարժեքով արտադրանք:Ինչպես գիտենք ինքնարժեքով պայմանավորված նաև որոշվում է տվյալ երկրի արտադրողի մրցունակությունը:

Ոչ թե էժան, այլ ցածր ինքնարժեք: Հարցդ, ըստ էության, տնտեսագիտության հիմնական հարցին է հանգում` առավելագույն օգուտ սահմանափակ ռեսուրսներից: Վերջինիս լուծման մեխանիզմները առ այսօր կատարելագործվում են, դրան միանշանակ ու հստակ պատասխան տալ հնարավոր չէ:

2. ինքնարժեքի մեջ չափից ավել մտնելը և հայկական գործոն փոխկապվածությունը: Ինչու ենք մեր արտասահմանցի բարեկամներին կամ սփյուռքահայությանը վաճառում տասնյակ անգամներ թանկ հայկական ապրանք: Ընդ որում այդ նույն ապրանքից կա նաև արտասահմանում, նույն որակով, ուղղակի այստեղ գործում է մաքուր հայկական գործոնը: Հատկապես այն կարծիքը, որ սփյուռքահայությունը պետք է փող աշխատի մեզ պահելու համար: Հնարավոր չէ հայկական գործոնը ավելի բովանդակալից, ավելի մարդասիրական հիմքերի վրա դնել:

Ինքնարժեքի մեջ հնարավոր չէ "մտնե"լ, քանի որ ինքնարժեքը միավոր ապրանքի արտադրության համար փաստացի կատարված ծախսերի ամբողջություն է: Ինքնարժեքի մեջ "մտնել", նշանակում է ինքդ քո վրա փող աշխատել, ինչը ոչ մի արտադրող չի անի: Քո ասած "հայկական գործոնը" (եթե իհարկե ճիշտ եմ հասկացել, թե ինչը ի նկատի ունես)ինքնարժեքին չի վերաբերում: Դա վերաբերում է ապրանքի շուկայական գնին, որը սահմանվում է շատ բարձր, նույնիսկ մինչև 10 անգամ, քան "խելամիտ շահույթը" թույլ կտա:

3. Ինքնարժեքի ձևավորումը ՀՀ ներքին շուկայում, ինչպես է դա տեղի ունենում,որ մենք մեր արտադրանքից այնքան գոհ չենք, որ ներկրում ենք, ինչու է ինքնարժեքը այնքան բարձր, որ սեփական երկրի արտադրած ապրանքը ամենաքիչը հավասարվում է ներմուծվողի գնին:

Ադրիանո ջան, ինքնարժեքը շուկայում չի ձևավորվում: Ինքնարժեքը պայմանավորում են գործոններ, որոնք ուղղակիորեն կապված են շուկայի հետ (մասնավորապես` աշխատուժ, հումք, սարքավորում և այլն), սակայն դրանք ինքնարժեք չեն ձևավորում: Ընդգծածս մասում չհասկացա, թե ինչ ի նկատի ունեիր:

4.Ինչպես կարող է պետությունը ազդել ինքնարժեքի վրա, արդյոք ժամանակը չէ ակտիվ միջամտության:

Պետությու՞նը.... Բայց ինչպե՞ս…

5. ինչու պետք է Հայաստանը ներկրի բանջարեղեն, կաթնամթերք և նման կարգի մեծ պահանջարկ ունեցող ապրանքներ, երբ մեր արտադրանքը չի զիջում իր որակով, միգուցե խնդիրը ինքնարժեքի աննորմալ ձևավորման մեջ է:

Ինչպես հասկացա, ինքնարժեքն ու շուկայական գինը շփոթում ես իրար հետ:

[Hda]

Պետությու՞նը.... Բայց ինչպե՞ս…

Դավ ջան մինչ այդ լրիվ հանաձայն եմ,իսկ սա այ պարզաբանի
Օրինակ պետաւթյունը ասենք հաց արտադրող ձեռնարկության սպառած էլեկտրոէներգիան հաշվի 50% -ով,դա չի ազդի՞ ինքնարժեքի,ինչպես նաև տրամաբանական շարունակությամբ գնի վրա:Արդյունքում կստացվի որ պետությունը բարի գործ է արել հաց սպառողների համար:Վերջին հաշվով էլ բոլորիս համար:Թե հաց չուտոզ էլ կա..

[davidus]

Դավ ջան մինչ այդ լրիվ հանաձայն եմ,իսկ սա այ պարզաբանի
Օրինակ պետաւթյունը ասենք հաց արտադրող ձեռնարկության սպառած էլեկտրոէներգիան հաշվի 50% -ով,դա չի ազդի՞ ինքնարժեքի,ինչպես նաև տրամաբանական շարունակությամբ գնի վրա:Արդյունքում կստացվի որ պետությունը բարի գործ է արել հաց սպառողների համար:Վերջին հաշվով էլ բոլորիս համար:Թե հաց չուտոզ էլ կա..

Հրաչ ջան, նախ. հաց արտադրող ձեռնարկության սպառած էլեկտրաէներգիան 50%-ով հաշվելու համար նախ էդ էլեկտրաէներգիան պիտի իրենը լինի, որ մի հատ էլ կես գին հաշվի: Երկրորդ, նշածդ արտադրանքը սրտատեգիական նշանակության է, և ուզած թե չուզած պետությունը պիտի հսկի դրա արտադրությունը: Թող հարկային պարտավորություններից ազատի, արտոնություններ սահմանի, հացահատիկի ներկրումն ու արտահանումը կանոնակարգի, շուկայական գինը զսպի, բայց ոնց ուզում ես արա, ինքնարժեքի ձևավորման գործում դեր չունի: Ես եմ, հացի "գործարանի" տեր եմ, ու որոշում եմ, որ բանվորներիս պիտի ոչ թե օրեկան, ասենք, 5000 դրամ վճարեմ, այլ 50000: Հետևաբար արտադրածս հացի ինքնարժեքն էլ ոչ թե, ասենք, 60 դրամ կլինի, այլ 600: Հիմա ինձ ասա, թե պետությունը էստեղ ինչ դեր կարա ունենա? Ինձ պիտի ստիպի, որ ես իմ բանվորին ավելի քիչ վճարեմ?

[Hda]

Հրաչ ջան, նախ. հաց արտադրող ձեռնարկության սպառած էլեկտրաէներգիան 50%-ով հաշվելու համար նախ էդ էլեկտրաէներգիան պիտի իրենը լինի, որ մի հատ էլ կես գին հաշվի: Երկրորդ, նշածդ արտադրանքը սրտատեգիական նշանակության է, և ուզած թե չուզած պետությունը պիտի հսկի դրա արտադրությունը: Թող հարկային պարտավորություններից ազատի, արտոնություններ սահմանի, հացահատիկի ներկրումն ու արտահանումը կանոնակարգի, շուկայական գինը զսպի, բայց ոնց ուզում ես արա, ինքնարժեքի ձևավորման գործում դեր չունի: Ես եմ, հացի "գործարանի" տեր եմ, ու որոշում եմ, որ բանվորներիս պիտի ոչ թե օրեկան, ասենք, 5000 դրամ վճարեմ, այլ 50000: Հետևաբար արտադրածս հացի ինքնարժեքն էլ ոչ թե, ասենք, 60 դրամ կլինի, այլ 600: Հիմա ինձ ասա, թե պետությունը էստեղ ինչ դեր կարա ունենա? Ինձ պիտի ստիպի, որ ես իմ բանվորին ավելի քիչ վճարեմ?

Դավ ջան,նախ օրինակ էի ասել:Եթե էնքան էլ հաջող չէր,էտ ուրիշ հարց:

Ես եմ, հացի "գործարանի" տեր եմ, ու որոշում եմ, որ բանվորներիս պիտի ոչ թե օրեկան, ասենք, 5000 դրամ վճարեմ, այլ 50000:

ստացվում ա որ պետությունը միայն մինիմալը կարա պարտադրի՞, էս կլասիկ փող լվալու գործ եղավ... թե էտ դեպքում % ները ավելի ոչ ձեռնտու կստացվեն..
զուտ տնտեսագիտությամբ կարծես իրոք Պետությունը չի կարող ոչինի անել:Բաղադրիչները որից առաջանում է իրա ձեռը չեն,ոնց որ ասենք 2X2=5 չի կարա դարձնի:Բայց թե մեզ վերջին հաշվով գինն ա հետաքրքրում ու Պետությունը կարա նենց անի ,որ ինքնարժեքից էլ պակաս լինի: Էտ դեպքում կասես - հիմնարկը կփակվի, կամ .... դրանք մի կողմ:
Պարզապես պետությունը պիտի ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ լինի..

[davidus]

ստացվում ա որ պետությունը միայն մինիմալը կարա պարտադրի՞

դե կան ապրանքներ կամ ծառայություններ, որոնց վերին սահմանն ա պարտադրում: Վառ օրինակ ինտերնետը (1 Մբիթանոց կանալը):

զուտ տնտեսագիտությամբ կարծես իրոք Պետությունը չի կարող ոչինի անել:Բաղադրիչները որից առաջանում է իրա ձեռը չեն,ոնց որ ասենք 2X2=5 չի կարա դարձնի:

դե հա, կան տեսություններ, մեկը մեկից ծայրահեղական` զուտ կապիտալիզմն ու սոցիալիզմը, բայց ամեն դեպքում սրանց համատեղումը կարծես ավելի լավ արդյունք է տալիս, քան առանձին վերցրած: Բայց դե այստեղ էլ հենց էդ համատեղելու արվեստն է, որին պիտի տիրապետի կառավարությունը: Բայց դե...

Բայց թե մեզ վերջին հաշվով գինն ա հետաքրքրում ու Պետությունը կարա նենց անի ,որ ինքնարժեքից էլ պակաս լինի: Էտ դեպքում կասես - հիմնարկը կփակվի, կամ .... դրանք մի կողմ:

Համաձայն եմ, վերջին հաշվով հանգում ենք շուկայական գնին, բայց դե թեմայի հեղինակը ինքնարժեքի մասին է թեման բացել. էդ տեսակետից ինքնարժեքի շուրջն ենք "պտտվում":
Այո, պետությունը կարող է այնպես անել, որ ապրանքի շուկայական գինը նրա ինքնարժեքից պակաս լինի, բայց ինքն էլ պիտի փոխհատուցի առաջացած անհավասարությունը: Բայց դե մեր երկիրը ինչքանով է ունակ նման ծախսեր փոխհատուցելու, բոլորից լավ գիտենք: Ընենց որ, հանգում ենք հին ու բարի հետևությանը`

պետությունը պիտի ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ լինի..

[Katka]

Թող հարկային պարտավորություններից ազատի, արտոնություններ սահմանի, հացահատիկի ներկրումն ու արտահանումը կանոնակարգի, շուկայական գինը զսպի, բայց ոնց ուզում ես արա, ինքնարժեքի ձևավորման գործում դեր չունի: Ես եմ, հացի "գործարանի" տեր եմ, ու որոշում եմ, որ բանվորներիս պիտի ոչ թե օրեկան, ասենք, 5000 դրամ վճարեմ, այլ 50000: Հետևաբար արտադրածս հացի ինքնարժեքն էլ ոչ թե, ասենք, 60 դրամ կլինի, այլ 600: Հիմա ինձ ասա, թե պետությունը էստեղ ինչ դեր կարա ունենա? Ինձ պիտի ստիպի, որ ես իմ բանվորին ավելի քիչ վճարեմ?

Հա, կարա` մրցակցություն ապահովելով: Դու մի գնա օլիգարխիային, որտեղ ասողը ԵՍԻՄոՎՆ-ա, մրցակցություն ապահովելով՝ կապահովի նաեւ ինքնարժեքի ճիշտ ձեւավորումը:
Էհ, հա, նշում ես ներկրումն ու արտահանումը կարգավորի ու նշում ես, որ ինքնարժեքի ձեւավորմանը չի՞ մասնակցում: Հո մասնակցությունը էն չի, որ գնում ա, ասում իջեցրու ինքնարժեքդ ուղղակի ձեւով: Միանշանակ մասնակցում է ինքնարժեքի ձեւավորմանը,թեկուզեւ անուղղակիորեն: Ամեն ինչ պետության ձեռքում ա:

[davidus]

Հա, կարա` մրցակցություն ապահովելով: Դու մի գնա օլիգարխիային, որտեղ ասողը ԵՍԻՄոՎՆ-ա, մրցակցություն ապահովելով՝ կապահովի նաեւ ինքնարժեքի ճիշտ ձեւավորումը:

Կան ոլորտներ, որ ոչ թե օլիգապոլիա պիտի լինի, այլ մոնոպոլիա, էն էլ պետության մասնակցությամբ: Ի՞նչ մրցակցության մասին է խոսքը: Շուկայակա՞ն: Կներես, բայց այլ հավասար պայմաններում պետության դերը ապրանքների մրցունակության գործում ոչ թե երկրորդական է, այլ հինգ-վեցերորդական: Ու կխնդրեմ մոտավոր բացատրես, թե ինչ է նշանակում "ինքնաժեքի ճիշտ ձևավորում":

Էհ, հա, նշում ես ներկրումն ու արտահանումը կարգավորի ու նշում ես, որ ինքնարժեքի ձեւավորմանը չի՞ մասնակցում: Հո մասնակցությունը էն չի, որ գնում ա, ասում իջեցրու ինքնարժեքդ ուղղակի ձեւով: Միանշանակ մասնակցում է ինքնարժեքի ձեւավորմանը,թեկուզեւ անուղղակիորեն: Ամեն ինչ պետության ձեռքում ա:

Ընդամենը մեկ օրինակ բեր, երբ պետությունը թեկուզ անուղղակիորեն (երկրորդական դերում) մասնակցում է ինքնարժեքի ձևավորմանը: Հացի գործարանի բերածս օրինակը շատ հստակ էր… Պատությունը չի կարող ինձ ասել, թե հացը էնպես արտադրի, որ միավորի ինքնարժեքը 60 դրամից ավել չլինի: Մեկ որիշ գործարան 60 ով արտադրում է, 100-ով ծախում, ես 80-ով եմ արտադրում, ու նույն 100-ով ծախում: Ու իմ հացը ավելի լավ ա ծախվում, քանի որ որակական առում ով գերազանցում ա 60 դրամանոց հացին: Մրցակցություն կա՞: ԿԱ: Բայց… ո՞վ ա ստեղ մրցակցությունը ապահովում: Պետություն՞ը, չէ... բա էլ ո՞վ

[Hda]

...Միանշանակ մասնակցում է ինքնարժեքի ձեւավորմանը,թեկուզեւ անուղղակիորեն:

Եթե այդ մասնակցությունը սահմանափակվեր նույնիսկ վերահսկման ձևով, էլի գոհ կլինեի:

Ամեն ինչ պետության ձեռքում ա:

բայց հիմնական հարցը մնում է,թե ու՞մ ձեռքում է պետությունը...

[Adriano]

Ոչ թե էժան, այլ ցածր ինքնարժեք: Հարցդ, ըստ էության, տնտեսագիտության հիմնական հարցին է հանգում` առավելագույն օգուտ սահմանափակ ռեսուրսներից: Վերջինիս լուծման մեխանիզմները առ այսօր կատարելագործվում են, դրան միանշանակ ու հստակ պատասխան տալ հնարավոր չէ:

Նախ հասկանանք մի ֆունդամենտալ բան ինչ է ինքնարժեքը, դա հումքի և այլն ծախսերի գումար է ընդհանուր վերցրած, օրինակ հումքի գները լինում են թանկ և էժան ինչ-որ տեսանկյունից և այստեղ ցածր-էժան բառերը այս իմաստով համընկնում են, այստեղ տնտեսագիտական անճշտություն գոյություն չունի:Այնքան էլ համաձայն չեմ գրվածս այս հառտվածը տանել քիչ ռեսուրսներով առավելագույն հասույթի ապահովման խնդրի տակ քանզի մեզ մոտ ըստ ինձ ինքնարժեքի ձևավորումը չի կատարվում նորմալ:

Ինքնարժեքի մեջ հնարավոր չէ "մտնե"լ, քանի որ ինքնարժեքը միավոր ապրանքի արտադրության համար փաստացի կատարված ծախսերի ամբողջություն է: Ինքնարժեքի մեջ "մտնել", նշանակում է ինքդ քո վրա փող աշխատել, ինչը ոչ մի արտադրող չի անի: Քո ասած "հայկական գործոնը" (եթե իհարկե ճիշտ եմ հասկացել, թե ինչը ի նկատի ունես)ինքնարժեքին չի վերաբերում: Դա վերաբերում է ապրանքի շուկայական գնին, որը սահմանվում է շատ բարձր, նույնիսկ մինչև 10 անգամ, քան "խելամիտ շահույթը" թույլ կտա:

Առաջին հատվածի հետ համաձայն չեմ քանի որ ինքնարժեքի մեջ մտնելը ըստ ինձ նշանակում է սեփական ժողովրդին թալանել, իսկ մտնելը արվում է շատ հանգիստ էժան առած հումքով արտադրված արտադրանքը մեր վրա վաճառում են աստղաբաշխական գնով: խնդիրը անուղղակի գալիս հանգում է ինքնարժեքին, ինչպես գիտենք շուկայական գնի մաս է կազմում նաև ինքնարժեքը, ինչու որովհետև արտադրողը գին է սահմանում ելնելով կատարված ծախսերից այնուհետև շուկան որոշում է հետագա գինը: Այս տեսանկյունից կարելի է ասել, որ սփյուռքի վրա տասնապատիկ անգամ թանկ վաճառելը, ինքնարժեքի ցածր լինելու պարագայում արդարացված չէ, եթե նույնիսկ շուկայական գինը փոքր-ինչ բարձր լինի:


Ադրիանո ջան, ինքնարժեքը շուկայում չի ձևավորվում: Ինքնարժեքը պայմանավորում են գործոններ, որոնք ուղղակիորեն կապված են շուկայի հետ (մասնավորապես` աշխատուժ, հումք, սարքավորում և այլն), սակայն դրանք ինքնարժեք չեն ձևավորում: Ընդգծածս մասում չհասկացա, թե ինչ ի նկատի ունեիր:

Համաձայն չեմ ինքնարժեքը հանդիսանում է շուկայական գործընթացների մաս այնքանով, որ այն ձևավորվում է շուկայական գնի վրա, ինչպես?Երբ հումք ես գնում , այդ հումքի գինը ձևավորվում է շուկայում, եթե ձևավորվում է շուկայում , ապա այն դառնում է ինքնարժեքի մաս: Տեսեք կան ապրանքներ, որոնց արտադրությունը ՀՀ-ում լավ էլ գնում է, սակայն գալիս է արտասահմանյանը նույն գնով ինչ-որ տեղականը, արդյոք սա արդարացված է արդարացի ինքնարժեք ունենալու տեսանկյունից?

Պետությու՞նը.... Բայց ինչպե՞ս…
Պետությունը այստեղ ունի բավականին անուղղակի լծակներ, օրինակ ինչ կլինի եթե ինչ-որ ինքնարժեքի մաս կազմող էլէմենտների ծախսերը վերցնի իր վրա, որպեսզի գնային տատանումներ չլինեն: Հարկային միջամտություն, ինչ-որ եղանակներով արտադրաքի ինքնարժեքի իջեցում և այլն:


Ինչպես հասկացա, ինքնարժեքն ու շուկայական գինը շփոթում ես իրար հետ:

այստեղ բավականին տարօրինակ հարց ես տալիս, եթե ես չլինեյի տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածու կասեյի որ կարողա սխալվում եմ, սակայն ինքնարժեքի և շուկայական գնի միջև փոխկապվածությունը այնքան մեծ է, որ մեկը պայմանավորում է մյուսը: Եվ այստեղ դնել ու առանձնացնել այդ կատեգորյաները սխալ է, քանզի դա կհանգեցնի ոչ ամբողջական և ճիշտ արդյունքների:

Պատասխանս գրված է վերևում Դավիդուսի մեջբերման մեջ

[davidus]

այստեղ բավականին տարօրինակ հարց ես տալիս, եթե ես չլինեյի տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածու կասեյի որ կարողա սխալվում եմ, սակայն ինքնարժեքի և շուկայական գնի միջև փոխկապվածությունը այնքան մեծ է, որ մեկը պայմանավորում է մյուսը: Եվ այստեղ դնել ու առանձնացնել այդ կատեգորյաները սխալ է, քանզի դա կհանգեցնի ոչ ամբողջական և ճիշտ արդյունքների:

Պատասխանս գրված է վերևում Դավիդուսի մեջբերման մեջ

Չէ, ես չեմ էլ ասել, որ փոխկապակցված չեն: Սակայն դրանք նույնացնել, ըստ նույն` ապագա տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածուի, ճիշտ չէ: Դրանց միջև կա այնպիսի մի հսկայական տարբերություն, ինչպիսին են հարկերը, շահույթը... համաձայն եմ, որ դրանց առանձին-առանձին դիտարկումը ամբողջական պատկեր չի կարող ապահովվել, բայց քննարկել միայն "ինքնարժեք" հասկացությունը մեզ ոչ մեկ չի խանգարում:

[Hda]

այստեղ բավականին տարօրինակ հարց ես տալիս, եթե ես չլինեյի տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածու կասեյի որ կարողա սխալվում եմ, սակայն ինքնարժեքի և շուկայական գնի միջև փոխկապվածությունը այնքան մեծ է, որ մեկը պայմանավորում է մյուսը: Եվ այստեղ դնել ու առանձնացնել այդ կատեգորյաները սխալ է, քանզի դա կհանգեցնի ոչ ամբողջական և ճիշտ արդյունքների:

Պատասխանս գրված է վերևում Դավիդուսի մեջբերման մեջ

տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածու չեմ,կխնդրեմ մի հարց պարզաբանեք
-

-սակայն ինքնարժեքի և շուկայական գնի միջև փոխկապվածությունը այնքան մեծ է,

չեմ ընկալում ինքնարժեքի կախվածությունը գնից:Իմ հասկածացով ինքնարժեքը գինը կորոշի,իսկ հակառակը ինչպե՞ս է ստացվում...Իրար կպած խանութներում,նույն ապրանքը տարբեր գին ունի:Այսինքն տարբեր ինքնարժե՞ք

[Adriano]

տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածու չեմ,կխնդրեմ մի հարց պարզաբանեք
-
չեմ ընկալում ինքնարժեքի կախվածությունը գնից:Իմ հասկածացով ինքնարժեքը գինը կորոշի,իսկ հակառակը ինչպե՞ս է ստացվում...Իրար կպած խանութներում,նույն ապրանքը տարբեր գին ունի:Այսինքն տարբեր ինքնարժե՞ք

Բացատրեմ, ինչպես գիտենք ինքնարժեքը իրենից ներկայացնում է նյութական և ոչ նյութական արտադրության ժամանակ օգտագործված ռեսուրսների`աշխատուժ, հումք և այլնի հանրագումար: համաձայնենք, որ այդ բոլոր ռեսուրսների գինը ձևավորվում է շուկայում, հետևապես արտարդություն իրականացնող կազմակերպությունը ծախս կատարելով այդ հումքը ձեռք բերելու վրա վճարում է վերջինիս համար շուկայական գնով: Հետևապես այդ գինը շուկայական ուզած չուզած ընկնում է ինքնարժեքի մեջ: Տես օրինակ աշխատավարձը, որը տրվում աշխատուժին ձևավորվում է շուկայում, աշխատանքի առաջարկի և պահանջարկի փոխհարաբերության ժամանակ, երբ արտադրողը աշխատուժ է վարձում նա ևս վճարում է աշխատանքի համար ընդունված շուկայական գինը կատարեց ծախս, ուրեմն այս տեսանկյունից ինքնարժեքի մեջ մտավ նաև շուկայական գինը: Վերջին հարցը բավականին բարդ է, դրա պատճառները կարող են լինել բազմաթիվ, ինքնարժեքի տատանում,ների պատճառով գնային տատանումները բացառված չեն:Սակայն սա միակ պատճառը չէ:

[Hda]

Բացատրեմ, ինչպես գիտենք ինքնարժեքը իրենից ներկայացնում է նյութական և ոչ նյութական արտադրության ժամանակ օգտագործված ռեսուրսների`աշխատուժ, հումք և այլնի հանրագումար: համաձայնենք, որ այդ բոլոր ռեսուրսների գինը ձևավորվում է շուկայում, հետևապես արտարդություն իրականացնող կազմակերպությունը ծախս կատարելով այդ հումքը ձեռք բերելու վրա վճարում է վերջինիս համար շուկայական գնով: Հետևապես այդ գինը շուկայական ուզած չուզած ընկնում է ինքնարժեքի մեջ: Տես օրինակ աշխատավարձը, որը տրվում աշխատուժին ձևավորվում է շուկայում, աշխատանքի առաջարկի և պահանջարկի փոխհարաբերության ժամանակ, երբ արտադրողը աշխատուժ է վարձում նա ևս վճարում է աշխատանքի համար ընդունված շուկայական գինը կատարեց ծախս, ուրեմն այս տեսանկյունից ինքնարժեքի մեջ մտավ նաև շուկայական գինը: Վերջին հարցը բավականին բարդ է, դրա պատճառները կարող են լինել բազմաթիվ, ինքնարժեքի տատանում,ների պատճառով գնային տատանումները բացառված չեն:Սակայն սա միակ պատճառը չէ:

ես իմ հարցի,հատկապես վերջինի պատասխանը չստացա:Ընդհանուր դրույթներ են նկարագրված,որոնք չեմ էլ ժխտում,բայց...
խոսում ենք նույն ապրանքի ինքնարժեքի ու գնի մասին:Իմ ասածն ա,որ գինը ինքնարժեքի վրա չի ազդի:Գին փոխելով ինքնարժեք չի փոխվի,իսկ հակառակը լրիվ հնարավոր է:

[samo.samo]

իսկ ինքնարժեքի վրա ինչ գործոններ կարող են ազդել?