Շատ կներես, Mephistopheles, բայց ես համարում եմ, որ ասացիր՝ դա ի՞նչ նշանակություն ունի…ախր լուսանկարն այստեղ…пրичём (շատ ներողություն, բայց այսպես ավելի հյութեղ էր),
ես ուզում եմ, որ նրանց, այդ լուսանկարների տերերին, բարիկադի մյուս կողմը չգցենք…որովհետև այդ դեպքում է, որ նրանք հաստատ կասեն. «Ախ տե՞նց, դե տեսեք ոնց եմ խփում»: Դեռ սովետի ժամանակ, բանակում, մի գնդապետ որոշել էր «մեզանից մարդ սարքել» ու մարշ-բրասոկներով մեզ չարչարում էր, մենք էլ՝ «լավ էլի, տավարիշ պալկովնիկ, խվատիտ…», իսկ նա անդրդվելի էր, մինչև որ տղերքից մեկը մեզ հուշեց
լա՜վ ենթարկվել, վազեցինք ողջ ջանասիրությամբ, դե, ջահել էինք… խեղճը, չկարողանալով դիմանալ մեր «ջանասիրությանը», վերջին «ստոյտե, խուժե բուդետ» -ից հետո գոռաց «…նու լադնը, ռեբյատա, խվատիտ», ու նստեց…ու դրան հետևեց մեր հիանալի փոխըմբռնումը: Mephistopheles ջան, ես մեզ պատկերացնում եմ անիվի մեջ վազող սկյուռի վիճակում ու առաջարկում եմ ինչ - որ կերպ ներս բերել մեզ այնտեղ գցողին: Մնացածը, կարծում եմ, պատկերացնում ես
Mephistopheles-ի խոսքերից
Մեջբերել
», ապա հայվան չէր լինի՞
Իսկ եթե լուրջ, ապա հարևանների պաշտոնական դեմքերի հայտարությունները մենք պիտի շատ լուրջ ընդունենք, ու ոչ թե համարենք թե դրանք ներքին սպառման համար են, ու իրենք իրենց ժողովրդին են խաբում։ Եթե ռազմական կոչերը պոպուլիստական են, ապա առավել ևս։
, թե էտ «մենքը» մենք չենք:
Էջանիշներ