Հա, բայց էտ 70 (80) տարում մենակ լրագրությունը ու հեռուստատեսությունը չէին, որ անհույս հետ էին մնումP.S.-ի խոսքերից
; Օրինակ իմ ոլորտը - ծրագրավորումը հետ էր առնվազը 20-30 տարով;
Սակայն սովետի քանդվելուց հետո, բավական թվով էտ ոլորտի մասնագետներ, իմիջ ստեղծելու փոխարեն, անցկացրեցին (և անցկացնում են) անքուն գիշերներ, եվ կատարելով առաջին հայացքից անհնարինը, - այսօր ստեղծում են միջազգային չափանիշներին համապատասխան "ապրանքներ", որոնք մեծ ուրախությամբ օգտագործում են բրենդ կամպանիաները;
Իսկ էտ ժամանակ, մեր ժուռնալիստները մի մասը կաֆեներում շարունակում են պատմել, տե ինչքան "դժբախտ" ու "չգնահատված են", մյուս մասնե էլ իրանք իրենց գլխին դրել են դապնեպսակներ, ու նույն կաֆեներում "հոգնած ու բեզարած" տեսքով մտորում են, թե ես ինչ անհեռանկար երկրում են ապրում;
Ռուսական ժուրնալիստիկան, որ նույնպես սովետի ժանմանակ մի բան չէր, էսօր արդեն կիլոմետրերով առաջ է; Ստեղ փողը չի կարևոր, այլ կուլտուրան, որից մերոնք շատ հեռու են; Շատ բան չասեմ; Նայիր BBC -ով կամ CNN-ով մի հասարակ հարցազրույց, ու համեմատի մերոնց հետ; Էտ հարցազրույցը կազմակերպելու համար էլ խոմ մեշոկով փողեր պետք չի ունենալ՞ : Իհարկե ոչ; Պետք է միայն ունենալ "հարցազրույցի" կուլտուրա;
... Պետք է գնալ , սովորել, ոնց որ էսօր գնում են ֆիզիկը ու տնտեսագետը; Նամանավանդ, վոր ամենալավ պայմաններն "գրանտները" ժուռնալիստներին են առաջարկում;
Գործ ա պետք անել, գործ;
Հ.Գ. Մի բան մենակ ասեմ; Էսքան պրոֆեսիոնալ դերասանների առկայության դեպքում , կինոյի թարգմանությունները կատարում են KVB - չիկները ու Լուսինե Թովմասյանը; Ես է մեր հեռուստատեսություն կոչվածը:
Մեջբերել
Էջանիշներ