Խի՞… ես կյանքում սուտ չեմ խոսացել… ես մենակ ճիշտն եմ ասումReh32-ի խոսքերից
Խի՞… ես կյանքում սուտ չեմ խոսացել… ես մենակ ճիշտն եմ ասում
Դիվ ջան, քիթ ոչ-քառակուսի, քիթ կոր, որովհետև եթե քիթ քառակուսի, ապա քթի վրա հանգիստ արաղի բաժակ կդեինք…
ու ստեղ ծագում ա մյուս հարցականները, Մեֆ:
օրինակ: իսկ արդյոք՞ արաղի բաժակը բաժակ ա: միգուցե արաղի տակառ՞ ա: ու ընդանրապես ճիշտ ա՞ որ դա արաղ ա, միգուցե լիմոնադ ա, կամ միգուցե սկի՞ հեղուկ նյութ չի, այլ պինդ մարմին ա
ես լրիվ լուրջ եմ խոսում
մի հատ օրինակ կյանքից:
ասենք, գերմանացիները հարձակվում ու գրավում են ձեր տունը, ու պարանով քեզ կապում ու հարցնում են.
- Ձեր տան պադվալում կոմունիստ կա՞ թե չէ:
իսկ ձեր պադվալում, դու պատսպարել ու խնամում ես կոմունիստ Վասիլիին:
ու դու ոնց՞ կվարվես: ճիշտը կասես՞ թե կստես:
Ըհը՛: Համեմատությունը հնչուն է, բայց, իմ կարծիքով, ոչ ճիշտ: Մարդն է արժեւորում ճշմարտությունը կամ սուտը հորինելով՝ կորցնում այն: Իսկ այն, թե մեր երեւակայության աղբյուրն է, չի խանգարում մեր երեւակայության արդյունքում ձեւավորված ու ընդունված չափանիշներով՝ որոշել ճիշտը, ու ճիշտը մի հատ է:
Իմ կարծիքով սուտն էլ իր դրական դերը ունի մարդու կյանքում, անհնար է, որ որևէ մեկը սուտ խոսացած չլինի...
Եթե պետք է սուտ խոսել ճշմարտությունը պահպանելու համար ապա դա սուտ չե...
Նայած մարդ ինչ արդյունքի է սպասում, եթե սուտը վնասելու է մի ինչ որ մեկին, դա լավ չի, դա սրիկայություն է, եթե օգնելու է ապա գերազանց է...
Երբեմն բժիշկը խաբում է հիվանդին, նրան օգնելու համար, երբեմն հակառակը...
Gayl (26.05.2010)
մոտ 1 տարի աշխատում էի մի մարդու մոտ, ով մեր լեզվով ասած ՀԱՎԱՏԱՑՅԱԼ ԷՐ. Սկզբից հիացմունքս մեծ էր, երբ հասկացա, որ ես գործ ունեմ մի մարդու հետ ով չի ստում, այսինքն աշխատավարձիս հետ տալու չտալու հետ խնդիրներ չեմ ունենա. Մի որոշ ժամանակ անց, երբ ավելի լավ ճանաճեցի այս մարդուն հասկացա, որ իր առավելությունը աչքիս չի երևում. Նախ << Ռասսայական խտրականություն>> էր դնում հավատացյալ և <<մահկանացու>> աշխատողների մեջ.ամեն ինչ անում էր , որ ինձ հավատացյալ դարձնի կամ էլ դուրս հանի. իսկ հետո գնալով գործս դառավ գլխացավանք. նենց որ մարդս մարդ լինի. թե չէ սուտ մուտ սաղ սուտ ա.
Հ.Գ. Իսկ այնքան էլ գովելի չի , որ սուտ չես խոսում,. իսկ փորձը ցույց ա տալիս որ երեխաների մեջ ամենաշատը ստում են համեմատաբար խելացի երեխաները.
Դու դեռ չես ստում? սկսիր հենց հիմա.
VisTolog (26.05.2010)
Ես ինչ հիշում եմ ինձ մինչև 6-7 տարեկան միշտ ստում էի: Էն որ ասում են բերանը բացվում ա, ստի տոպրակն էլ հետը իմ մասին էրԱմենահետաքրքիրն այն էր, որ ես էտ մտածված չէի անում հեչ: Մի բան պատմում էի սկզբից մինչև վերջ սուտ էր: Չգիտեմ ինչից էր, բայց մտածում եմ երևակայությունս շատ էր մտքիցս առաջ ընկնում... Հետո ընկերներս համարյա բոլորն էլ գիտեին, որ սաղ պատմածներս, ասածներս սուտ ա, բայց սուսուփուս հավատում էին
Հետո մի օր սուտ ասացի ու գնացի ծնունդի, բայց այս անգամ սուտս իսկապես ինքնապաշտպանության միջոց էր. հարևաններս էնքան էին իմ ներկայությամբ ընկերւհուս մայրիկից բամբասել, որ ես էլ մտածեցի խաբեմ ու ասեմ, որ ուրիշի ծնունդն եմ գնում.... նույն օրը դե բացահայտվեց ու մինչև հիմա մամայիս փորձում եմ ապացուցել, որ ես իսկապես պաշտշանվելու համար եմ խաբել, մեկ է այդ օրվա տպավորությունը մինչև կյանքիս վերջ կհիշեմ...
Կարևոր չի ինչի համար ես ստում, մեկ է բացահյտվելիս ինքը էնքան ցավ ա պատճառելու երկու կողմին էլ, որ ավելի լավ ա դառը ճշմարտությունը, գոնե մի քիչ քաղցրացրած ձևով
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
Այսօր մի փոքր պատմություն հիշեցի կապված իմ չստելու վերաբերյալ: Ուրեմն մի օր դասի չէի գնացել հաջորդ օրն ուսուցիչս հարցրեց ինչու չէիր եկել ասացի տրամադրություն չունեի
Շատ հաճախ մեր շրջապատը մեզ սովորեցնում է ստել և մենք ստում ենք քանի որ մեզ շրջապատող շատ մարդիկ հոգեբանորեն լավ չէն հասկանում ,եթե մենք միշտ ճիշտը ասենք շատ հնարավոր է, որ նրանք մեզ չհասկանան կամ մեղադրեն կամ ճնշեն,ջղայնանան մեզ վրա և այլն,որ այս ամենը չլինի մարդիկ սկսում են նման դեպքերի ժամանակ ստել: Շատ մարդիկ նաև ստում են վախից ելնելով: Ի դեպ ես ստին և երբեմն սուտ խոսացող մարդկանց բացասական չեմ վերաբերվում և չեմ մեղադրում նրանց ,որ ինչ որ պահերի ստում են: Շատ մարդիկ կան որոնք առանց հասկանալու դիմացինին ամոթանք են տալիս և էլ չէն վստահում այն մարդուն ով իրենց ստել է, բայց մոռանում են որ պետք եղած դեպքերում իրենք էլ են ստել: Մենք հաճախ հենց ինքներս էլ սովորեցնում ենք մեր դիմացինին ստել: Եթե մենք փորձենք հասկանալ մեր դիմացինին և մեր դիմացինը մեզ ապա շատ հնարավոր է,որ ոչ մենք կստենք ոչ էլ մեր դիմացինը:
Բարությունը միակ զգեստն է, որը երբեք չի հնանում:
Հենրի Թորո
Ֆոտոն (10.01.2011)
սխալ կլինի ասել թե կա ինչ որ մեկը որ չի ստում ես իրոք կստեմ որ կասմե չեմ ստումիմ մոտ էռ ստացվումա շատ լավ դե հա սուտը ինքդ քեզ կամ մոտիկներիդ պաշտպանելու համարա եթե տենց չլիներ չեինք ստի անընդհատ (իմ մասինա խոսքը) համել գիտնականները ասում են 2-3 տարեկանում ստել սկսող երեխաները լավ շատ լավ լոգիկա ունեն ես ել հենց այդ դեպքերց եմ ու կյանքում չեմ մտածել որ պահին ու ոնց խաբեմ ետ ինքնաբերաբար ա ստացվում
hemush (13.02.2011)
Ես էլ եմ ստում եթե դրա կարիքը լինում ա...չեմ ասում որ միշտ, բայց ստում եմ... բայց երբեք չեմ ստում այն դեպքում երբ գիտեմ որ կարող եմ ինչ որ մեկին դրանով վիրավորել ու վնասել: Խորհուրդ չեմ տա ստել այդպիսի դեպքերում.....
Եթե մտածված խոսես եբեք չես ստի:
հենց էտա ստելու համար ա մտածել պետք իսկ իրականությունը ասելը իրենից մեծ դժվարություն չի ներկայացնում իսկ այ ստելը շատ անգամներ մեզ փրկում է չստելը ՄԵԿ ՄԵԿ էլ վտանգավորա
Ուրեմն ուզում ես ասես վախկոտն է ստում, և դա լավ՞ է քո կարծիքով:հենց էտա ստելու համար ա մտածել պետք իսկ իրականությունը ասելը իրենից մեծ դժվարություն չի ներկայացնում իսկ այ ստելը շատ անգամներ մեզ փրկում է չստելը ՄԵԿ ՄԵԿ էլ վտանգավորա
ես էտ վախկոտություն չեմ համարում էտ վախենալ չի վախկոտները շատ հազվադեպ են ստում վախկոտների համար ավելի հեշտ ա ճիշտն ասել ու պրծնել ամեն ինչից էտ ռիսկի հարցա խաբողը պետքա կարանա իրա յուրաքանչյուր ասած ստի տակից դուրս գալ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ