Ոչ առանց Աստծո

[Sambitbaba]

Հարգելիս Հարցազրույց Աստծո հետ թեմայում վերջին գրառումտ ես որակում եմ ուղղակի որպես ՊՌ, իսկ ստեղծագործությունը մինչև վերջ չեմ կարդացել առաջին 7-8 տողից հետո ցանկություն չառաջացավ շարունակելու:

Չնայած չգիտեմ, թե ինչ է նշանակում ՊՌ, բայց այնուամենայնիվ շնորհակալություն գնահատականիդ համար: Մի բան հասկանալի չէ. բանաստեղծությունը չես կարդացել, բայց ՊՌ-ն այստեղ ես տեղադրել : Ինչու՞:

[*e}|{uka*]

Հոգեցնդաբանություն- կներեք շատ անկեղծ կարծիքիս համար:

[Sambitbaba]

Հոգեցնդաբանություն- կներեք շատ անկեղծ կարծիքիս համար:

Ոչինչ, սիրելիս, սկզբում միշտ էլ այդպես է: Երբ մեկը հանկարծակի ոտքդ տրորում է, քո առաջին միտքը` նրան ապտակելն է: Իսկ երկրորդը` մտածում ես. միգուցե այդ ե՞ս էի ոտքս սխալ տեղ դրել...

[einnA]

Sambitbaba ջան, պետք չէ հուսահատվել: Փշերով մի քիչ եղավ ես գրառումները, բայց դու նորմալ ընդունի ու փորձի հակառակն ապացուցել, մենակ հուսալքվել չլինի

[Sambitbaba]

Sambitbaba ջան, պետք չէ հուսահատվել: Փշերով մի քիչ եղավ ես գրառումները, բայց դու նորմալ ընդունի ու փորձի հակառակն ապացուցել, մենակ հուսալքվել չլինի

Շնորհակալ եմ, einnA ջան: Փշերին մենք բոլորս էլ սովոր ենք` արդեն երկու հազար տարի: Այնպես որ ես լրիվ պատրաստ էի դրան, առանձնապես եթե հաշվի առնենք, թե ինչի մասին է խոսքը գնում:
Ապացուցելու համար կոնկրետ ինչ-որ բաներ են հարկավոր: Իսկ առայժմ կոնկրետ բաներ չկան. խայթոցներ են միայն: Եվ գիտե՞ս, թե ինչու՞:
Մարդու բնույթն է դա. եթե ցանկանում ես մի բան ընդունել` սկզբում հերքիր: "Մատյան Երանության" գրքում ասվում է. եթե ցանկանում ես ճանաչել, թե ինչ է Աստված` սկզբում ճանաչիր, թե ինչը Աստված չի:
Նորից. շնորհակալություն, և խոստանում եմ չհուսալքվել: Ճշմարիտն ասած, դրա ժամանակն էլ չկա:

---------- Ավելացվել է՝ 10:38 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 10:32 ----------

Ոտքս չէ, ուղեղս տրորվեց՝ հատկապես մի քանի տուն կարդալուց: Երկրորդի հետ համաձայն եմ՝ ոտքս այստեղ չպետք է դնեի:
Անկեղծ կարծիքն էլ է կարծիք:

ՈՒղեղը տրորվել չի կարող - այն ոսկորի մեջ է:
Իսկ անկեղծության համար - շնորհակալություն:

[Երվանդ]

Չկարողացա մինչև վերջ գնալ

[Sambitbaba]

Չկարողացա մինչև վերջ գնալ

Ոչինչ: Երբեմն առաջին անգամից դժվար է:
Երբ առաջին անգամ ձեռքս առա Պաուլո Կոելիոյի "Ալքիմիկոսը", մի երկու էջից դեն նետեցի: Բայց անցավ մի քանի օր...

Հ.Գ. Դու ասում ես, որ բոլոր ճամփաները դեպի կյանք են տանում: Համաձայն եմ:
Իսկ համաձա՞յն ես դու արդյոք, որ բոլոր ճամփաները ՔՈ դռնից են սկսվում...

[Ժունդիայի]

Մատյան Երանության գիրքն ինչ ուղղվածություն ունի, եթե դժվար չէ կմեկնաբանես՞: Առաջին անգամ եմ լսում....

Կանխավ շնորհակալոթյուն:


Թիվ մեկ գրառումն էլ հետաքրքիր էր, կարդացի որոշ հատվածներ:

[Sambitbaba]

Մատյան Երանության գիրքն ինչ ուղղվածություն ունի, եթե դժվար չէ կմեկնաբանես՞: Առաջին անգամ եմ լսում....
Կանխավ շնորհակալոթյուն:

Այդ գրքի մասին կխոսենք ավելի ուշ: Բայց ուղղվածության մասին... Կարդա Նիլ Դոնալդ ՈՒոլշի "Զրույց Աստծո հետ" գիրքը:

Թիվ մեկ գրառումն էլ հետաքրքիր էր, կարդացի որոշ հատվածներ:

ՈՒրախ եմ, որ հետաքրքրել է "Թիվ 1-ը", բայց կցանկանայի շեշտել, որ այն հատվածներ չի, այն` ամբողջություն է:

---------- Ավելացվել է՝ 11:28 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 11:20 ----------

Հմմ էտ կարգի բան ես գրել փաստորեն, գլուխգործոց ես փաստորեն ստեղծել, որը պետք ա բազում բազմաթիվ անգամներ կարդալ հասկանալու համար

Երվանդ ջան, դու կարող ես հասկանալ, ինչպես կուզես: Չէ որ, վերջիվերջո, բոլոր ճնապարհները քո դռնից են սկսվում:
Բայց իմ ասածը սա էր. նույնիսկ Կոելիոյին կարելի է մի կողմ նետել: Բայց ավելի ճիշտը` մինչև վերջ կարդալն է:

[*e}|{uka*]

Շնորհակալ եմ, einnA ջան: Փշերին մենք բոլորս էլ սովորե նք` արդեն երկու հազար տարի: Այնպես որ ես լրիվ պատրաստ էի դրան, առանձնապես եթե հաշվի առնենք, թե ինչի մասին է խոսքը գնում:
Ապացուցելու համար կոնկրետ ինչ-որ բաներ են հարկավոր: Իսկ առայժմ կոնկրետ բաներ չկան. խայթոցներ են միայն: Եվ գիտե՞ս, թե ինչու՞:
Մարդու բնույթն է դա. եթե ցանկանում ես մի բան ընդունել` սկզբում հերքիր: "Մատյան Երանության" գրքում ասվում է. եթե ցանկանում ես ճանաչել, թե ինչ է Աստված` սկզբում ճանաչիր, թե ինչը Աստված չի:
Նորից. շնորհակալություն, և խոստանում եմ չհուսալքվել: Ճշմարիտն ասած, դրա ժամանակն էլ չկա:

Սամբիթբաբա չէի ուզում ձեզ վիրավորեի, ամենևին էլ օձ չեմ, անփուշ ոզնի եմ: :Կարծիքս էր, ջղայնացած էի: Իմ համար լուրջ չէր ձեր պոեզիան, եթե ընդունում եք, որ Աստված սեր է ու Աստծո անունն եք շոշափում...... կներեք բայց ձեր գրվածքում, ես մենակ Ադամի ու Եվայի ինտիմ կյանքից ինչ որ դրվագ տեսա: Այսքանը:

[Sambitbaba]

Սամբիթբաբա չէի ուզում ձեզ վիրավորեի, ամենևին էլ օձ չեմ, անփուշ ոզնի եմ: :Կարծիքս էր, ջղայնացած էի:

Սիրելի Ոզնի ջան: Բոլորովին էլ չեմ վիրավորվում: Մի՞թե քեզ թվում է, թե ես չգիտեի, թե գլուխս ինչ հարվածների տակ եմ դնում: Այստեղ ավելի կարևոր ու ցավալի բաներ կան: Քեզ համար:
Տես, դու ասում ես.

Իմ համար լուրջ չէր ձեր պոեզիան, եթե ընդունում եք, որ Աստված սեր է ու Աստծո անունն եք շոշափում.....

.
ՈՒրեմն, ես լրջորեն չեմ վերաբերվում Աստծոն, երբ ասում եմ, որ Աստված - Սե՞ր է...
Այդ դեպքում, արի ես ծաղրուծանակի էլ ենթարկեմ Աստծոն, ասելով, որ Աստված նաև - Կյա՛նք է:

կներեք բայց ձեր գրվածքում, ես մենակ Ադամի ու Եվայի ինտիմ կյանքից ինչ որ դրվագ տեսա: Այսքանը:

Հավանաբար, դու տեսար այն, ինչ ցանկանում էիր չտեսնել: Ծիծաղելի է, բայց քո պատկերացրած դրախտն ինձ հիշեցրեց Սովետական Միությունը, որտեղ, ինչպես բոլորին հայտնի է` "սեքս չկար":
Իսկ եթե լուրջ խոսենք, այստեղ խոսքը գնում է աստվածային երրորդության մասին ընդամենը...

[*e}|{uka*]

Ոչինչ, սիրելիս, սկզբում միշտ էլ այդպես է: Երբ մեկը հանկարծակի ոտքդ տրորում է, քո առաջին միտքը` նրան ապտակելն է: Իսկ երկրորդը` մտածում ես. միգուցե այդ ե՞ս էի ոտքս սխալ տեղ դրել...

Ոտքս չէ, ուղեղս տրորվեց՝ հատկապես մի քանի տուն կարդալուց: Երկրորդի հետ համաձայն եմ՝ ոտքս այստեղ չպետք է դնեի:

Անկեղծ կարծիքն էլ է կարծիք:

[Inana]

Սամբիթբաբա ջան իմ դուրը շատ է եկել Ձեր գրածը::
Ես սիրում եմ, երբ Աստվածաշնչյան պատմությունները նորովի են մեկնաբանվում:

[Sambitbaba]

Սամբիթբաբա ջան իմ դուրը շատ է եկել Ձեր գրածը::
Ես սիրում եմ, երբ Աստվածաշնչյան պատմությունները նորովի են մեկնաբանվում:

Անչափ շնորհակալ եմ, սիրելի Ինանա:
Քանի որ գործը գրվել է իրոք որ անգիտակից մակարդակի վրա (չնաայած Արամի չհավատալուն ` իրոք այդպես է), ինձ շատ հետաքրքիր է լսել ուրիշների կարծիքները: Եթե ունեք ցանկություն` խոսեք այդ մասին, խնդրում եմ. ի՞նչը Ձեզ ավելի շատ դուր եկավ; ի՞նչն էր առավել հետաքրքիր...
Իսկ երբ փոթորիկները հանդարտվեն, ես ուրիշ գործեր էլ կտեղադրեմ "Ոչ Առանց Աստծո" բաժնում:

[Inana]

Անչափ շնորհակալ եմ, սիրելի Ինանա:
Քանի որ գործը գրվել է իրոք որ անգիտակից մակարդակի վրա (չնաայած Արամի չհավատալուն ` իրոք այդպես է), ինձ շատ հետաքրքիր է լսել ուրիշների կարծիքները: Եթե ունեք ցանկություն` խոսեք այդ մասին, խնդրում եմ. ի՞նչը Ձեզ ավելի շատ դուր եկավ; ի՞նչն էր առավել հետաքրքիր...
Իսկ երբ փոթորիկները հանդարտվեն, ես ուրիշ գործեր էլ կտեղադրեմ "Ոչ Առանց Աստծո" բաժնում:

Դուրս եկավ Եվա անվան ծագման պահը, հետաքրքիր տարբերակ է: Նաև դուրս եկավ այն միտքը, որ ոչ թե օձն է գայթակղել Եվային, այլ , որ Աստված ինքն է նրանց տվել ճանաչողության հնարավորությունը:
Կսպասեմ հաջորդ ստեղծագործություններին: Շնորհակալություն