Ուշքը տված սոված փորին,
Կովն հասել էր արդեն ձորին :
Էշը տեսավ , վայ ինձ ,ասավ ,
Ու տիրոջ մոտ վազքով հասավ.
-Հարա՜ա՜յ,հասե՛ք,վա՛յ իմ օրին,
փրկեք մահից հիմար կովին:
Կովը լսեց, խիստ բարկացավ.
-Ի՞Նչ ես գցել դու վայնասուն,
Ձո՞րն եմ ընկել այ անասուն:
-Լավ է հիմա լինեմ փիսը,
Քան շալակեմ ես քո միսը:
Էսպես ասաց էշը կովին,
Կանխավ փրկեք փոսն ընկնողին:
Մեջբերել
Էջանիշներ