Երբ որ նոր-նոր էի հայտնվել ինտերնետում, բացի սոցիալական ցանցերը կամ էլ-փոստն իբրև անձնական հաղորդակցության միջոցներ օգտագործելուց կամ տեղեկատվական և այլ կայքերից ինձ հետաքրքրող ինֆորմացիա ստանալուց, ակտիվորեն սկսեցի գրանցվել ֆորումներում: Առանցքային նպատակս էր իբրև հոգևորական համապատասխան ոլորտում ունեցած համեստ գիտելիքներս փորձել ծառայեցնել ի շահ բոլոր այն մարդկանց, ում դա պետք կլինի: Ինչու չէ, ինքս էլ ահագին բան եմ սովորել՝ թե գիտելիքների, և թե փորձառության առումով: Ֆորումներն ինձ շատ բան տվեցին, հատկապես ծանոթություն և ընկերություն հրաշալի մարդկանց հետ: Այս առումով պիտի ընդգծեմ հատկապես Ակումբը. կարծում եմ այն փաստը, որ մի շարք ֆորումներից, որտեղ գրանցված եմ եղել, ներկայումս ակտիվ եմ բացառապես Ակումբում, արդեն իսկ շատ բան է ասում: Միտքս շարունակելով ասեմ, որ երկար ժամանակ չէի ցանկանում ֆորումային ֆորմատից անցնել բլոգային ֆորմատի: Միշտ էլ մտածել եմ, որ հազիվ թե դա ավելի արդյունավետ լինի, քան քննարկումների մասնակցելը, մանավանդ որ չեմ էլ կարծում, թե շատ մեծ հետաքրքրություն կառաջանա գրառումներիս նկատմամբ: Բայց վերջերս կամ համեստությունս է սկսել ճաքեր տալ, կամ սենտիմենտալ եմ դառնում, կամ էլ ծերանում եմ: Կամ էլ... չգիտեմ, մի խոսքով: Նախ բլոգ սկսեցի վարել, չնայած այստեղ էլ աշխատում եմ շեշտված լինի հոգևոր ծառայությանս դրսևորումը, հիմա էլ որոշեցի օրագիր ունենալ: Իհարկե, սա հազիվ թե նույնը լինի, ինչ իմ իրական օրագիրը, որ սկսել եմ գրել երկար տարիներ ի վեր: Բայց, հայավարի ասած, տուն է, թող լինի: Իսկ թե ինչ կմրոտեմ այստեղ, ցույց կտա ժամանակն ու պահը: Համենայնդեպս առանց կեղծ համեստության մի խորհուրդ ընթերցողներին, եթե այդպիսիք կլինեն. ձեր ժամանակն ավելի արդյունավետ օգտագործեք, քան ծերուկ Մոնկի փնթփնթոցներն աչքի անցակցնելու վրա ժամանակ ծախսելն է
Մեջբերել
Էջանիշներ