Հարգե՞լ ծնողին, ինչպիսին էլ որ նա լինի

[Չամիչ]

Ինչ եք կարծում պետք է արդյոք հարգել ծնողին, եթե անգամ նա արժանի էլ չի այդ կոչմանը?

Հիմա մեծամասնությունը կասի ծնողը անկախ ամեն ինչից մնում ա ծնող, որին դու պարտական ես քո կյանքով: Բայց եթե տեսնում ես, որ ծնողդ շաաատ հեռու բարոյական իդեալներից, որ նա բացարձակապես չի կատարում իր ծնողական պարտականությունները, դժոխք է դարձնում շատերի կյանքը, ինչ էլի կուրորեն պիտի հարգես? Բայց չէ որ հարգանքը լուրջ զգացում է, որին ամեն մեկը չի կարող արժանանալ:

Հարգանքին պետք է արժանանալ:

Երեխաները ամեն ինչ ընդօրինակում են ծնողներից, այդ թվում, նաեւ, հարգելու ընդունակությունը: Եթե ուզում ես հարգանքի արժանանալ, սկզբում ինքդ հարգի, հետո հարգանք պահանջի, սա է իմ սկզբունքը:

Եթե ծնողը չի հարգում իր երեխային, ինչու՞ երեխան պիտի հարգի էնպիսի ծնողի, ով ունի էնպիսի երեխա, ով անգամ ծնողի կողմից հարգանքի արժանի չէ: