Բլանկոյի այրին/La Viuda de Blanco 1996թ.

[Նաիրուհի]

Եվս մեկ հին ու բարի սերիալ Դե հին ու բարի իմ տարիքի մարդկանց համար

Էս սերիալի հետ կապված լիքը հաճելի հուշեր ունեմ. մազերս Ալիսիայի նման էի սանրում, երազում էի Այդեի հետ ծանոթանալ, սկսել էի հավանել Օսվալդո Ռիոսին (իհարկե չէի համարձակվում սիրահարվել. վախը սրտումս էր), Այդեի երգերը ձայնագրում էի, հիմա կորցրել եմ, որ մահացավ, մի քանի օր սգի մեջ էի...
Բա Ֆելիպեն ու Դուվա՞նը Հրաշք էրեխեք էին...

Ու հենց էս՝ 1996 թվի տարբերակն եմ սիրում. հետո մի հատ էլ էին նկարել, ահավոր էր, էս առաջինի մեջ լիքը պայծառություն կար

Հ. Գ. Էս ի՜նչ նոստալգիկ տրամադրություններ են Ակումբում

[Ապե Ջան]

Հիշում եմ, այդ ժամանակ ես փոքր էի, որ այդ սերիալը ցուցադրում էին: Երևի 8-9 տարեկան, ու ամեն երեկո սպասում էին թ՞ե երբ սկսելու:

Սերիալը գերել էր շատ շատերին, եթե չեմ սխալվում դա սկսեցին նաև երկրորդ անգամ ցուցադրել` հեռուստադիտողների խնդրանքով:

Ֆելիպե Դուվան, իրոք որ այդ հրաշամանուկների անզուգական խաղը, շատերին էր գերել:

Լավ ժամանակներ էին

Հ.Գ Բայց դէ հիմա սպանեն սերիալ չէմ նայի:

[Նաիրուհի]

Էս էլ հատուկ Հարդի համար

[Yellow Raven]

Էս ինչ սենց միանգամից հնություն սերիալներն եք հիշել

Էս սերիալի մեջ Ամադորին էի սիրում... Ինքը չկար, բայց սաղ սերիալն իրա մասին էին խոսում(բայց դե վերջում հայտնվեց )
Հա մեկ էլ վամպիր Բրինյոնին, միանգամից փոխեց իմ մանկական դաժան պատկերացումները վամպիրների մասին

[Ռեդ]

Մի անգամ մի հատ սերիա նայեցի ու սխալմամբ կարծեցի, թե ուժաս կինո ա (դե որովհետև էն պառավին էր ցույց տալիս, որը որ վերևի հարկից ձեներ էր լսում):
Համարյա սաղ սերիաները նայել եմ:

[Հարդ]

Ստեղ ամեն ինչ ասվում ա


Այ հիմա եմ հասկանում էն մարդկանց, որքեր ասենք «Կասանդրայի» թեմայում տենց հիշողությունների գիրկն են ընկնում... իմ մանկության սերիալն էլ էս ա... հիշում եմ, հենց ժամը գալիս էր (երեկոյան ժամը 6 - ին էր միշտ), վազում էի միացնում, որ անպայման մի սերիա բաց չփողնեմ: Երևի 10 տարեկան էի էտ ժամանակ... ճիշտն ասած չեմ հիշում որ թվականին էր, հիշողներ կան?
Իսկ Այդեի մահը լրիվ սուգ էր ինձ համար... մի քանի օր հետ չէի կարողանում գալ: Սգից թրաշ էի պահում, չնայած 10 տարեկան էի:ձ
Հետո ագարակն էի շատ սիրում, ուզում էի մենք էլ տենց ձիերով ագարակ ունենայինք, էն ծառայից (անունը մոռացել եմ, ամոթ ինձ...): Քերուբինը: Մեկ էլ շատ Ամադորին էի սիրում, չնայած բացասական կերպար էր, բայց ես իրան սիրում էի, լավ էկավ հարսանիքը հարամ արեց:
Իսկ Վամպիր Բրինյոնի համար ուղղակի գժվում էի... բա որ ինքը մահացավ....

[wem]

Էս էլ հատուկ Հարդի համար

Հովազիտա Հովազիտա Հովազիտա

[Նաիրուհի]

Ագարակն ինձ էլ էր երազների գիրկը գցում... Երեկոյան խարույկը, Դիեգոյի կիթառն ու երգը...
Դե լավն էր, էլի Մանկությանս բոլոր սերիալների մեջ ամենաշատը սա եմ սիրել։ Մեկն էլ կար, էն լրիվ ուրիշ թեմա է, դրան նվիրված թեմա էլ եմ բացելու
Բայց արդեն մտածում եմ՝ էս թեմաները «մանկության հիշողություններ» խորագրով է պետք բացել

[aerosmith]

գիտեք մեկ ես սեիրալնա մեջս շաաաատ տպավորվել (կարծեմ 2002 թվականին էին ցուցադրում) մեկ էլ մի հատ սերիալ կար կարծեմ անունը "Սուրճ կնոջ բուրմունքով", գլխավոր կերպարի անունը կարծեմ Գավյուտա էր։
բայց այրին իրոք շաաատ լա սերիալ էր... ինքն էլ էր լավը.. մի խոսքով ինչպես բոլորիդ, այնպես էլ իմ մոտ էլ լիքը հիշողություններ կան սրա հետ կապված, ես էլ էի անհամբեր սպասում երեկոյան ժամը 6-ին.

[Yevuk]

Վայ...Ես էլ էի էս մեկը նայում: Բայց կեսից սկսեցի նայել՝ ընկերուհինեիս առաջին կեսը պատմելուց հետո: Ամենաշատը դուրս գալիս էր մի լեյտենանտ է, որ Վալերիայի հետևից էր ընկած. ափսոս անունը չեմ հիշում: Հետո Ալիսիային էի սիրում, Բրինյոնին ու երեխեքին: Դե ագարակը էլ չասեմ....բա Ալիսիայի ու Դիեգոյի հանդիպումները:

[Նաիրուհի]

Ամենաշատը դուրս գալիս էր մի լեյտենանտ է, որ Վալերիայի հետևից էր ընկած. ափսոս անունը չեմ հիշում:

Լեյտենանտ Ռիո՞սը

[Հարդ]

Իլյումինադայից ոնց էի տրաքվում... Բա դրա հերը...

[Նաիրուհի]

Իլյումինադայից ոնց էի տրաքվում... Բա դրա հերը...

-Հայրի´կ, ես ուզում եմ, որ Դիեգոն ինձ լողազգեստով տեսնի...



Բա էն դոդոշ Լյուդիթն ու դրա ընկերուհին՝ իր աղջկա հետ

[Magic-Mushroom]

Ախ ինչպիսի Նոստալգիա,ապրես Նաիրուհի ջան,ախր շատ լավն էր,ես հին բաներ մեծ սիրահար եմ,Իսկ այրի բառը իմ ամենասիրած բառն է,ախ սպիտակ Բրազիլական ու Հնդկական Այրի,Ես այդ սերիալը նայել եմ օրիգինալ թարգմանության ու նրանց ձայները այնքան զվարճալի էին,բայց ես ավելի շատ այդ սերիալի երգերն եմ սիրում

[Adam]

Իլյումինադայից ոնց էի տրաքվում... Բա դրա հերը...

Լաուրենտինո Ուրբինո


Հ.Գ. Էս սերիալն էլ էր լավը:
Նամանավանդ ձեղնահարկում ապրող Ամադորը, որի միայն ոտքերն էին երևում միշտ էկրանին: Ու անպայման միշտ սիգարետը գցում էր գետնին ու ոտքով հանգցնում…
Ես միայն սյուժետային էդ գծի համար էի սիրում էդ սերիալը...


Լավն էր:

Բա էն լոտո շահած Կլարիտան ու իրա մերը...
անունը չեմ հիշում...