Ես դեռ փոքրուց շա՜տ եմ սիրել պարել: Երբեք չէի հաճախել պարի, բայց էս գարուն երազանքս կատարվեց ու գնացի սիրողական պարերի: Ինձ միևնույն էր,թե ինչ տեսակի պարի կգնամ. միայն էն միտքը, որ գնալու եմ պար սովորելու, ինձ արդեն կուրացրել էր:

Պարզվեց, որ հիփ-հոփի խումբը արդեն լիքն է ու ինձ ընդունեցին լատինոյի սիրողական խմբակ. սամբա, չա-չա-չա, ռումբա, սալսա, բաչատա, մերենգե ու դրանց գումարած էլ տանգո, վալս, արագ վալս, տվիստ ու բլյուզ....Այ քեզ հրաշք

: Միակ թերությունն այն էր որ սկզբի օրերին միայն 3-4 տղա կային, իրանք էլ էնքան ամաչկոտ էին, որ իրար հետ էին պարում:

Մի քանի ամիս անց զույգերի գաղափարը լքեց մեզ, մենք մնացինք առանց տղա:

Չեմ սիրում այն մարդկանց ովքեր ամաչում են պարելուց, չեն պարում, մի հատ էլ նստած սրան-նրան են նայում ու քննադատում: Մեկ էլ ահավոր ծիծաղալույա նայվում, որ դուրս են գալիս պարահրապարակ պարելու, կանգնում են հայելու առաջ ու դիտում, թե ինչքան սիորւն են իրանք պարելուց:

Պարելուց պետք ա հավեսով պարել:
Էջանիշներ