...
...
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Մեր ջան, միանգամից վարկանիշային գրառմանդ էլ եմ պատասխանումMeme-ի խոսքերից
Ինչքան ուրախ եմ Լուս ջան, որ համընկելա, եթե հիմա չհամնկնի գրելուցս հետո ժամանակաշրջանը իրական կյանքումիդ հետ, այն ինչը պատրաստել եմ ուրախ ու երջանիկ ավարտի համար, այ կտեսնե՛ս այն քեզ համար կա, ու սպասում է քեզ քո ապագայում, ու թող նման տխուր պահերը հեռու շաատ հեռու լինեն քեզանից...
Ես եմ ցանականում քեզ ուրախ շարունակություն, այ կտեսնես որ կլինի
Հ. Գ Եթե իմանայի, որ դու ես լինելու իմ հերոսուհին, քիչ կլինեին տխուր պահերը, բայց բոլորս էլ գիտենք ,որ կյանքն է էդպիսին, ու նման դեպքեր քիչ չեն լինում, ես ուզեցել եմ իրականին մոտ գրել.....Ես էդպես եմ կարողացել պատկերացնել...Չէի ուզի տխրեցնել....
Հ.Գ Գ Ժամանակ կգտնեմ ու կգրեմ վերջը, կամ էլ էլի կես-կես, տեսնե՞ս դուր կգա
Եթե իսկապես շարունակություն տեսնում ես պատմվածքին, կարող ես շարունակել, ավելին՝ անպայման կշարունակես, բայց… կարծում եմ ինչ շարունակություն էլ տաս, այլևս համընկնում չի լինի
Տխրության հեռու լինելը պարտադիր փաստ եմ համարում նաև քեզ համար
Ամեն դեպքում՝ այս երկու «կտորները» քո հեղինակային թույլտվությամբ մի օր կտեղադրեմ իմ բլոգում
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Meme (17.10.2011)
Լուս ջան կներես, ճիշտ հասկացա՞ քեզ, համընկնում չի լինիՄեր ջան, միանգամից վարկանիշային գրառմանդ էլ եմ պատասխանում
Եթե իսկապես շարունակություն տեսնում ես պատմվածքին, կարող ես շարունակել, ավելին՝ անպայման կշարունակես, բայց… կարծում եմ ինչ շարունակություն էլ տաս, այլևս համընկնում չի լինի
Տխրության հեռու լինելը պարտադիր փաստ եմ համարում նաև քեզ համար
Ամեն դեպքում՝ այս երկու «կտորները» քո հեղինակային թույլտվությամբ մի օր կտեղադրեմ իմ բլոգում- քեզ համար իրականու՞մ
Շնորհակալ եմ Լուսինս
Իսկ շարունակության առումով ոչ թե տեսնում եմ, այլ արդեն տեսել եմ, ու հիմա էլ կգրեմ....
Իհարկե թույլ եմ տալիս
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Դե ուզում էի ասել՝ անհավանական ա
Խոսքն այս երկու կտորների մասին էր
Սպասում եմ մյուսին
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Meme (17.10.2011)
Շարունակություն....
Աշուն էր արդեն, Արամի ու Լուսինեի սիրելի հեքիաթ եղանակը.... Ուշ էր, լուսավոր գիշեր, տղան մտքամոլոր քայլում էր փողոցներով, որոնք արդեն հանգստի մեջ էին, դատարկ էր ամենուրեք, ու չկար ոչ մեկ: Գինովցած, կորցրած մտքերն իր մասին, , ու մոռացած ժամանակի մասին Արամը լուսացրեց նրանց բակում, այնտեղ որն ամենահարզատն էր իր համար, որտեղից Լուսինեի ննջասենյակի պատուհանն ամենալավն էր երևում: Արցունքներն ամբողջ գիշեր քանի անգամ հասցրեցին չորանալ երեսին, քանի անգամ վերապրեց միասին անցակցրած օրերը կրկին ու կրկին, ու աչքերի առաջ նրա ժպիտն էր ու աչքերն այդ այնքան սիրելի:
Նա մենակություն էր համարում իր այն ժամերն ու օրերը որտեղ չկար Լուսինեն, դատարկ ու անզոր էր աշխարհն իր համար որտեղ չկար Լուսինեն.
- Եթե Լուսինն իմ կողքիս չէ, չկա ոչ լույս, ոչ արև ինձ համար, չեմ ապրում ես....
Լույսը բացվում էր, բայց դեռ արթուն էր, աչքերը չէին կարողանում մեկ վայրկյան անգամ հեռանալ պատուհանից, ժամեր անց պատուհանի մոտ նկատեց Նրան, սիրտը սկսեց տրոփել կարծես առաջին անգամ, րոպեներ անց Լուսինեն դրսում էր, շտապում էր համալսարան, փորձեց գնալ Լուսինեի ետևից՝ պահելով այն սառը հեռավորությունը միմյանց միջև, բայց սիրտն այնքան էր ուզում մոտենալ, խոսել, նայել աչքերի մեջ, հասկանալ, բայց աղջիկն արագ ու շփոթված չնկատելով շուրջը ոչ մեկին անգամ, թղթերն ու տետրերն էին միակ ուշադրությունը նրա: Ամբողջ ճանապարհին Արամը մտածում էր.
– Ինչու՞ , ինչու ՞ խորթ դարձան իրար երկու այդքան մոտ մարդիկ, որոնց հեքիաթում ոչ մեկ տեղ չուներ, նրանք իրենք էին ստեղծել աշխարհը, կառուցել նորը, ուրիշը տարբերը բոլորից...
Ամեն բացվող առավոտ տղան Լուսինեի ետևից գնում էր՝ լցնելով կարոտի դատարկ տեղերն իր սրտում:
Անցան օրեր, շփոթված իր թղթերի անդունդում Լուսինեն բազում անցորդների մեջ զգաց իրեն ծանոթ այն բույրը, որն այնքան մոտ էր իրեն, բայց ուշադրություն չդարձրեց, շարունակեց ավելի խորասուզվել թղթերի մեջ, արդեն հոգնել էր, ու վայրկայններ անց գլուխը բարձրացրեց՝ մազերն ուղղելու համար, սովորության համաձայն գրիչն առավ ձեռքն ու ամրացրեց, ու էդ պահին հանկարծ հիշեց Արամի խոսքերը.
– Լու՛ս, ինչու՞ հենց գրիչ, չեմ հասկանում, ինչու՞ աղջիկնե՛րդ, գրիչով եք հավաքում ձեր մազերը...Արի գնեմ քեզ համար գեղեցիկ մազակալ, որ ինքս կնտրեմ լա՞վ....
Մազակալը պայուսակում էր ու միշտ իր հետ, իսկ Արամն այդ պահին նայելով Լուսինեին մտածեց.
- Է՜խ Լուս, չես փոխվել, նորից գրիչ...
Լուսինեն մի պահ շուրջը նայեց, ու կարծես սիրտն ուզեց մի պահ, գեթ մի ակնթարթ տեսնել նրան: Որոնումների մեջ կորցված, ցանկությունն էլ միախառնած ամենին այդ՝ գտավ ծանոթ հայացք անծանոթների ամբոխում, բայց Արամը փոխեց հայացքը, ու շրջվեց մեջքով Լուսինեին: Երկար ժամանակ նա դեռ նայում էր Արամին, այնքա՜ն երջանկություն ու կարոտ կար թաքնված իր իսկ հայացքում, որ երբ Արամը շրջվեց աչքերի առաջ էր նույն այն Լուսինեն, որին դեռ սիրում էր ...
Առավոտյան Լուսինեն շտապում էր քննության, ու դուռը բացելով գտավ նամակ մեծ տառերով վրան գրված՝ «Արամից» և մեկ կարմիր վարդ , ու կարծես մեխվեց տեղում, ու ոչինչ էլ այդքան կարևոր չէր, ինչքան այն ինչ իր աչքերի առաջ էր: Ձեռքն առավ նամակն ու վարդը, արագ շտապեց բակ, հայացքը նրան էր փնտրում.
– Միգուցե դեռ էստեղ է,- մտածեց ու սկսեց կարդալ նամակը, որը սկսվում էր քառատողով՝
Կարոտս նուրբ,
Ափսոսանքս ուշացած,
Ու աչքերն իմ արցունքով լի,
Քեզ էին փնտրում խելագարված:
Անավարտ....
Վերջին խմբագրող՝ Meme: 17.10.2011, 20:04:
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
aragats (17.10.2011), E-la Via (18.10.2011), Lusinamara (17.10.2011), Renata (31.10.2011), unknown (17.10.2011), Կարնո Սոսե (30.10.2011)
Մերի ջան շատ լավ ես գրում ես մեկը ավելի լավնա քան առաջինը ու համոզված եմ որ սրանից հետո ելի կգրես ու կուրախացնես մեզ...սպասում եմ անհամբեր ավարտին,ենքան գեղեցիկա շարադրված...ապրես շաաաաաատ հիանալիյա
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Meme (18.10.2011)
Մե՜ր, ջրոտեցիր
Ապրե՛ս
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Meme (18.10.2011)
Մե՜ր, ջրոտեցիր
Ապրե՛ս
Վայ Լուս ջան, ուրախ եմ, դու էլ ապրես կարծիքիդ հաամր, որը թանկա իմ համար
Հա Ան, իսկապե՞ս, Ան ջան հիմա երևի վերջն էլ կգրեմ
Ես էլ կսպասեմ նորերին....
Երկուսիդ շնորհակալ եմ
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Lusinamara (18.10.2011), unknown (19.10.2011), Ռուսա (18.10.2011)
Վերջին մաս՝
Էլ ոչինչ չէր ուզում կարդալ, ու տողերն այս հեքիաթից մասնիկ էին, որ ժպիտ ու նաև թախիծ բերեցին նրա դեմքին միառժամանակ....
Անցյալ ՝
Բաժանումից հետո ժամեր էին անցնում, որոնց ընթացքում փորձում էր մոռաանլ Արամին, ու ամեն անցնող ամսում ամեն անգամ պատուհանից նայելիս տեսնում էր այն տեղը, որտեղ նրան էր սպասում Արամը, կամքից անկախ հիշում էր այն հայացքը, որը կարոտով հառնում էին իր աչքերին, ստեղծում նոր հույսեր ու ժպիտներ, երջանկացնում նրան փոքրիկ վայրկայնների ընթացքում, ու վերադառնալով իրականություն սկսում էր սիրտն ավելի ուժգին կարոտել քան առաջ էր կարոտել հայացքը նրա,ու ամեն անգամ հակառակ այդ ամենին ուժերն ավել էին ավելանում՝ իր մեջ կարոտն անդարձ կորցնելու ու խեխդելու համար, գնալով զագցմունքներն ավելի էին բթանում:
Մյուս կողմից էլ, կարդալով տողերն այս, վերհիշում էր անցած ամեն մանրուքը, որոնք թվում էր վաղուց խորտակել է անցյալ կոչվող մեծ անդունդում...ավա՜ղ....
Վերհիշեց անգամ, թե քնելուց առաջ ի՞նչ էր ցանականում իրեն, ու ժպիտով, արևոտ օրեր մաղթում ամեն բացվող նոր օր....
Իսկ շարունակել կարդալ մնացած տողերը բնավ էլ չէր կարողանում, կարծես քամին էլ իր հետ տարել էր ուժերը բոլոր....
Արցունքներն ակամայից սկսեցին գլորվել ամբողջ դեմքով, որոնց հաճելիորեն շոյում էր հաճելի առավոտյան քամին աշնանային՝ հասնելով թղթի քեզ տողի վրա...
Մի պահ կանգնեց տեղում, փորձեց սթափվել, մաքրեց արցունքերը ու թղթերը ընկան ձեռքերից, իսկ խելագարված քամին հանկարծ տարավ նաև քառատողն այդ՝ մինչ կհավաքեր մնացյալ թղթերը: Նույն պահին նորից զգաց իրեն այդքան հաճելի ու ծանոթ բույրը, հիշեց.
- Դա նրա բույրն էր,- շրջվեց, փորձեց որոնել, չկար, սիրտն այնքան ուժգին սկսեց բաբախել, կարծես անկախ իր տեսածին, սիրտը հեռավորության վրա զգում էր նրան.
– Հիմա՛ր եմ ես, ինչու՞ կորցրեցի ինձ համար այս աշխարհում ամենաթանկ նվերը,- չնայած վայրկայնների ընթացքում արդեն հիշողության մեջ դաջվել էին արդեն ջերմացնող խոսքերն այն.....
- Դու կորցրել ե՞ս սա , քամին պատահական բերեց ինձ մոտ քառատողն այս, այնքան պատահական ինչքան՜ պատահական դու հայտվեցիր իմ կյանքում, երջանիկ դարձրեցիր վայրկայանների ընթացքում, և նույնքան պատահական էլ ճակատագիրս հասցրեց խլել քեզ ինձանից..... միևնույնն է, եթե քեզ մոտ էլ չլինեի, կորցնեիր տողերն այս, ես ուրիշ միլիոնը ունեմ քեզ համար պահած իմ սրտի այն մութ խորքերում, որոնք դու ես միշտ լուսավորում,- Արամի խոսքերի ընթացքում արցունքները խեղդում էին Լուսինեի կոկորդը, բայց շրջվել չէր համարձակվում.
- Դու իմ ամենասիրելի պոետն ես, գիտեի՞ր,- ու շրջվելով բարձրացրեց հայացքն ու նայեց Արամի աչքերին.
- Ինչքա՜ն եմ կարտել ժպիտդ, ծիծաղդ, ու հրաշք աչիկներդ իմ Լուսին....
Ճակատագիրը երբեմն փորձում է բաժանել միմիանց համար երկու թանկ մարդկանց, առանց պատճառ ու հասկանալու՝ ցույց տալու համար, թե որքա՜ն պետք են երկուսն էլ միմիանց, որքա՜ն մեծ է արևոտ այն կամուրջը միմյանց միջև, որը վաղ թե ուշ միացնելու երկու սիրող սրտերին իրար...
Հեղինակ՝ Մեմե՝ Մերի՝ ձեր սպասումներին ընդառաջ
Վերջապես կարող եմ խորը շունչ քաշել, ավարտվեց նաև այս ուղին....
Վերջին խմբագրող՝ Meme: 18.10.2011, 20:22:
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Մեր, գիտես, հիմա չեմ ուզում գովեստի խոսքեր ասել հավատավոր բարեկամ, դու գիտակցիր, որ մի լա՜վ բան ես արել
Մեր ջան, շարունակիր գրել, շարունակիր չշտապել և ուշադիր լինել տեքստիդ նկատմամբ
Հ.Գ. հիշո՞ւմ ես, այն, ինչ ասել էի նախորդ երկու «կտորների» վերաբերյալ, հիմա վերագրում եմ ողջ պատմվածքին
Հ.Հ.Գ. ... նկարըըը՜դ
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Meme (18.10.2011)
Մեր, գիտես, հիմա չեմ ուզում գովեստի խոսքեր ասել հավատավոր բարեկամ, դու գիտակցիր, որ մի լա՜վ բան ես արել
Մեր ջան, շարունակիր գրել, շարունակիր չշտապել և ուշադիր լինել տեքստիդ նկատմամբ
Հ.Գ. հիշո՞ւմ ես, այն, ինչ ասել էի նախորդ երկու «կտորների» վերաբերյալ, հիմա վերագրում եմ ողջ պատմվածքին
Հ.Հ.Գ. ... նկարըըը՜դ
Ուրախ եմ, որ պարզ էր, ու խոսքերդ սրա վերաբերյալ լավն էին, ապրես, որ հասկացար, էս անգամ աշխատել էի հասանելի ներկայացնել, ու կարծում եմ առաջինի համեմատ, մի քիչ փորձ ունեմ
Ես համաձայն եմ, ի՞նչ սիրտդ կուզի, վերցրու
Մերսիիիկարայի չդնեի, ուղղակի չգիտեմ ինչի՞ ուզեցի էս պատմվածքի հեղինակի նկարն էլ դնել
Շնորհակալ եմ և՛ քո Լուս, և Malxas-ի վարկանիշի, և իր մեկնաբանության համար
Հ. Գ Հուսով եմ նորերն էլ կլինեն, բայց թե երբ, գաղտնիքա և ինձ համար, ուրախ եմ, որ դուր եկավ, ինձ հաամր մեծ նշանակություն ունի ձեր թեկուզ երկու հոգու կարծիքը....
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Lusinamara (19.10.2011)
Արժեր, որ դրել ես, բա չիմանա՞նք ով ա սենց լավ գրվածքի սիրունիկ հեղինակը
Ուրախ եմ, որ պարզ էր, ու խոսքերդ սրա վերաբերյալ լավն էին, ապրես, որ հասկացար, էս անգամ աշխատել էի հասանելի ներկայացնել, ու կարծում եմ առաջինի համեմատ, մի քիչ փորձ ունեմ
ՄերսիիիԱսել կուզի. նկարդ եմ գովում էլի
Մե՜ծ սիրով կսպասեմ մյուս ստեղծագործություններիդ
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Meme (19.10.2011)
Թե գովքիցդ բան հասկացաա՜Արժեր, որ դրել ես, բա չիմանա՞նք ով ա սենց լավ գրվածքի սիրունիկ հեղինակը
Մե՜ծ սիրով կսպասեմ մյուս ստեղծագործություններիդ
Ես էլ Լուս ջաաան
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Lusinamara (19.10.2011)
ինչ ասեմ...հիացած եմ...ես հենց եսպեսել պատկերացնում էի Մեր գիտես չէ...ենքան ռոմանտիկա կա,որ էլ ասելու չի ես լրիվ զգացի են ինչ ուզում էիր ասեիր..ապրես շատ դու իրոք որ գրելու ձիրք ունես...կսպասեմ հաջորդ ստեղծագործություններիդ ու հուսով եմ որ դրանք շատ կլինեն ու ես շատ կուրախանամ ու ինչպես հիմա կհպարտանամ
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Meme (19.10.2011)
Շնորհակալ եմ Ան ջան, ուրախացա, գիտե՞ս...ինչ լավա, որ թեթև եմ գրել էս անգամ, ու խճճված չի եղել, ես շատ շաատ ուրախ եմ......
Վաախ Ան ջան, շնորհակալ եմ նաև որ հպարատանում ես ընկերուհիս
Ես էլ հուսախաբ չեմ անի, երևի նոր, ու ավելի գեղեցիկները կծնվեն հոգումս
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
unknown (20.10.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ