Էսօր առավոտյան ամուսնուս պատմում եմ մի շաբաթում թե ինչեր ա տեղի ունեցել իրա բացակայության ընթացքւմ: Ու ասում եմ
- Բա ասե՞ցի, որ երեկ աղջիկդ կանգնել էր դարակի վրա ու ինքը ընկավ քիչ չի դեռ ինչքան ամանեղեն կար հետը կոտրեց:
- Չէ չես ասել:
... մեկ էլ աչքս ընկավ տեսնեմ տղաս ու աղջիկս շատ զարմացած նայում են մեզ ու քմծիծաղ տալիս
-Ի՞նչ.....- հարցրի:
- Երեկվանից ես կողմ մի 5 անգամ ասել ես- տղաս էր:
- Հա՞, բայց դո՞ւ հիշում ես որ ասել եմ. արդեն դիմեցի ամուսնուս
- Չէ չեմ հիշում- նա էլ զարմացած պատասխանեց:
-... Փաստորեն երկուսս էլ սկլերոզով ենք տառապում: Բայց լավա: Վաղը մյուս օրը մեծանալ կա: Ես սաղ օրը կխոսամ, դու էլ սաղ օրը կլսես ու իրարից չենք նեղանա, որ մեկս մյուսին չենք ասել կամ չենք լսել: ՈՒ ավելին չես ջղայնանա, որ մի բաը 10 անգամ կրկնում եմ:
....այ, մենակ թե մեր երեխեքը ի՞նչ կանեն...
Մեջբերել
Էջանիշներ