Ահա և ես:
Այս տարին ինձ համար իսկական փորձությունների տարի է: Տարեմուտի գիշերը ղողանջներից առաջ ընտանիքիս անդամները հերթականությամբ իրենց ցանկություններն էին բարձրաձայնում: Ես էլ ցանկացա, որ տարին փոփոխությունների տարի լինի: Ու անմիջապես գիտակցելով, որ փոփոխությունը կարա նաև դեպի վատն ու բացասականը ուղղվածություն ունենա, շուտափույթ ավելացրեցի լավ փոփոխությունների տարի: Հիմա չեմ ուզում մանրամասնեմ թե ինչքանով են այդ փոփոխությունները դրական կամ բացասական / դա թողնեմ տարեվերջյան անալիզիս/ բայց փոփոխություններիր առումով տարիս լեցուն է այնքան, որ նույնիսկ չեմ հասցնում կողմնորոշվել:
Մինչև հիմա գլոբալ փոփոխություններ որպես էտպիսին չեմ ձեռնարկել: Այս տարի որոշեցի: Չկառչել հնից, ընդունաված տարբերակից, ծեծված խոսքերից ու մարդկային հետաքրքրասեր աչքից երբեք չվանվող մանրունքներից ու քայլ արեցի առաջ գնալու:
Չգիտեմ ինչքանով կստացվի դեռ տարին առջևում է, բայց կայացման առաջին ծիլերն ու հիասթափության պտուղները ճաշակում եմ:
Ու հենց էտ փոփոխություն ասվածն էլ պատճառ դարձավ վերանայելու տեսակետս: Երբեմն պայքարին համընթաց հարկավոր ա ամեն ինչ թողնել, որ գնա իր ճանապարհով: Գուցե էտպես ավելի հեշտ կլինի վերջնական արդյունքին հասնելը: Ու հենց դրա համար էլ երկար տարիներ չձեռնարկած օրագիրս բացվեց:
Չգիտեմ էլ ինչ հաճախականությամբ կգրեմ, կամ զգացածիս, ապրածիս քանի տոկոսը գրառում կդառնա, բայց մի բանում հաստատ համոզված եմ... կգրեմ: Իսկ սա ամենակարևորն ա հիմա:
Ահա և ես: Ես ձեզնից մեկն եմ, բայց ձեր նման չեմ:
Մեջբերել
Էջանիշներ