Հայաո Միյազակիի կախարդական աշխարհը

[Ռուֆուս]

Խայտառակությու՜ն, պարզվում ա, ես անիմե ու մանգա եմ սիրում

Հայաո Միյազակին ճապոնացի մանգա նկարիչ ու մուլտիպլիկատոր ա, ում մուլտֆիլմները արժանացել են քննադատների ու կինոմանների բարձր գովեստներին:

Ի՞նչ կարծիքի եք Հայաո Միյազակիի արվեստի մասին

[Ռուֆուս]

Princess Mononoke/Արքայադուստր Մոնոնոկե



Տարեթիվը՝ 1997
IMDB ռեյտինգը՝ 8.3 (բոլոր ժամանակների 250 լավագույն ֆիլմերի շարքում գրավում է 120-րդ տեղը)
Rotten Tomatoes-ի ռեյտինգը՝ 93%

Հայկօյի նախկին ավատարը հիշու՞մ եք, էդ մարդուկները էս մուլտիկից են


Մուլտիկը մարդու ու բնության միջև գոյություն ունեցող հարմոնիայի մասին է: Մուլտը վերին աստիճանի լավն էր, վերին աստիճանի մեծական, վերին աստիճանի ինտելեկտուալ ու վերին աստիճանի գեղեցիկ: Մուլտիկի յուրաքանչյուր կերպար ամենայն մանրամասնությամբ մշակված էր, անիմացիան գրեթե ամբողջությամբ ձեռքով էր կատարված, մի խոսքով, դիտեք, չեք փոշմանի: Ես սենց հրաշալի ֆիլմ դեռ չէի տեսել....

[Ֆրեյա]

Դե ես էլ վերջերս նայեցի գիտակից կյանքումս առաջին անիմեն /փոքր ժամանակ էի վերջին անգամ նայել/։
Ու առաջինը հենց Մանանոկեն էր։ Շատ հետաքրքիր զգացումներ առաջացրեց, ուրիշ ոչինչ դիտելով այդ նույնը չես զգա։ Մի տեսակ հուզվում եմ այդ ճապոնական "միամիտ" ոճից, իրենց բնորոշ գիծ է այդ մի տեսակ երեխայական միամտությունը...
Մյուս կողմից, շատ գեղեցիկ էին բնության տեսարանները։ Մուլտֆիլմն այնպես էր նկարած, որ բնությունը գեղեցիկ ու հրաշալի երևա։

Շատ ուժեղ կերպարներ էին կերտած քաղաքի հետ կապված՝ բիզնեսմեն տիկինը, նրա կանայք եւ աշխատողները... Դուրս եկավ, որ ֆլիմը "մեծական" էր, մեծական գաղափարներից էր խոսում, դիմացինի հանդեպ սեր եւ սրտացավություն էր ներշնչում։
Դե էլ՝ էկոլոգիական բարձրացրած խնդիրների մասին էլ չասեմ

[Ռուֆուս]

Spirited Away/Ուրվականներով Քշվածները



Տարեթիվը՝ 2001
IMDB ռեյտինգը՝ 8.5 (բոլոր ժամանակների 250 լավագույն ֆիլմերի շարքում գրավում է 56-րդ տեղը)
Rotten Tomatoes-ի ռեյտինգը՝ 97%

Մուլտֆիլը Չիհիրո անունը կրող աղջկա մասին է, ով ծնողների հետ միասին հայտնվում է ուրվականների աշխարհում: Չիհիրոյի ծնողները շատակերության պատճառով վերածվում են խոզերի, իսկ Չիհիրոն որպեսզի չարժանանա նույն բախտին աշխատանքի է ընդունվում բաղնիքում, որի տերը չար կախարդուհի Յուբաբան է: Չիհիրոն պետք է փրկի իր ծնողներին և փախուստ գործի այս չարաբաստիկ աշխարհից: Ոնց որ «Ալիսան Հրաշքների Աշխարհում»-ի ճապոնական տարբերակը լիներ

2003թ-ի Օսկար մրցանակաբաշխության ժամանակ արժանացել է Օսկարի լավագույն անիմացիոն ֆիլմ կատեգորիայում

[Rhayader]

Ռուֆուս, ռասիստ, անիմեն շատ լավ բան ա)))
Համ էլ՝ չես նշել Միաձակիի ամենահանճարեղ մուլտը.
となりのトトロ/My Neighbor Totoro/Мой Сосед Тоторо/Իմ Հարևան Տոտորոն

Հլա նայեք՝ ինչ մռութ կատվոբուս ա.




Այ, էս մուլտը շատ զուգահեռներ ունի Ալիսայի հետ:

[helium]

Չքնաղագույն անիմեների հեղինակա, իմ առաջին տեսած անիմեն հենց իր ստեղծագործություններից էր. այնքան տարբեր դիսնեյական ոճից, այնքան տարօրինակ իր մտածելակերպով, ես ուղղակի կախարդված էի...Անպայման նայեք նաեւ այս մեկը՝ «Հաուլի քայլող ամրոցը»

[Okamigo]

Վերջին երկու անիմեները ես վաղուց նայել եմ,հիասքանչ են,հատկապես Totoro-ն,եթեդ իշեմ այլ անիմեներ կասեմ

[Rhayader]

Չքնաղագույն անիմեների հեղինակա, իմ առաջին տեսած անիմեն հենց իր ստեղծագործություններից էր. այնքան տարբեր դիսնեյական ոճից, այնքան տարօրինակ իր մտածելակերպով, ես ուղղակի կախարդված էի...Անպայման նայեք նաեւ այս մեկը՝ «Հաուլի քայլող ամրոցը»

Հա, ինձ անընդհատ էդ անտեր Հաուլի հետ են համեմատում իսկապես չքնաղ մուլտ է: Ու վերջինը՝ «Պոնյոն», նույնպես շատ լավն է:
Ատում եմ, երբ Միաձակիին անվանում են ճապոնական Դիսնեյ: Համեմատեք Միաձակիի ցանկացած մուլտ Դիսնեյի ցանկացած մուլտի, ու համեմատությունը հաստատ Դիսնեյի օգտին չի լինի:
Միաձակին Ուրսուլա ԼեԳյուինի երկրպագու է, ու ցանկանում էր նրա «Երկրածովի» շարքի հիման վրա մուլտֆիլմ նկարահանել, բայց Ուրսուլան, երբ ստացավ նրա առաջարկը, մերժեց այն, քանի որ անիմե չէր սիրում (ու դեռ բարկացած էր իր աշխատանքի այլ ախմախ էկրանավորումների վրա):
Հետո Միաձակին նկարահանեց «Հաուլի Քայլող Ամրոցը» ֆենտեզի-հեղինակ Դայանա Ջոունսի վեպի հիման վրա: Իհարկե, նա բավականին շեղվեց վեպից (օրինակ, Ջոունսի մոտ Սալիվանը տղամարդ է ու բարի հերոս, իսկ տարօրինակ ու գեղեցիկ օդանավերի տեսարանները լրիվ Միաձակի են), բայց Դայանա Ջոունսը հիացած էր իր աշխատանքի այդքան յուրահատուկ վերապատմումով:
ԼեԳյուինը, Ջոունսի խորհրդով, դիտեց «Հաուլն» ու նույնպես սիրեց այն, ինչից հետո Միաձակիի «Գիբլի» ստուդիային իրավունք տվեց նկարահանել մուլտֆիլմ իր գրքի հիման վրա: Ցավոք, ստուդիայի պրոդյուսեր Սուզուկին ֆիլմի ռեժիսորությունը հանձնեց Հայաոյի տղա Գորո Միաձակիին, ով հանեց թեև ոչ արտահայտվածորեն վատ, բայց ակնհայտորեն թույլ մուլտֆիլմ (խեղճի առաջին աշխատանքն էր): Միաձակին նեղացավ դրանից, բայց մուլտֆիլմի առաջին դիտմանն եկավ ու վերջում Գորոյին ասաց՝ «տղաս, համենայն դեպս դու ազնիվ ես եղել քո աշխատանքում, ու դա արդեն լավ է»:

[Ռեդ]

Ավատարս

[Ռուֆուս]

Չքնաղագույն անիմեների հեղինակա, իմ առաջին տեսած անիմեն հենց իր ստեղծագործություններից էր. այնքան տարբեր դիսնեյական ոճից, այնքան տարօրինակ իր մտածելակերպով, ես ուղղակի կախարդված էի...Անպայման նայեք նաեւ այս մեկը՝ «Հաուլի քայլող ամրոցը»

Հաուլի Քայլող Ամրոցն էլ էր շատ լավը, բայց զիջում էր թե Ուրվականներով Քշվածներին, թե հատկապես Արքայադուստր Մոնոնոկեին: Էս վերջինը իրոք հանճարեղագույն գործ ա: Ինձ Հաուլի մեջ ամենաշատը չար կախարդ պառավը դուր եկավ, հումորը լավն էր

Տոտորոն ու Պոնյոն դեռ չեմ նայել, բայց շուտով կնայեմ

Հա, ինձ անընդհատ էդ անտեր Հաուլի հետ են համեմատում իսկապես չքնաղ մուլտ է: Ու վերջինը՝ «Պոնյոն», նույնպես շատ լավն է:
Ատում եմ, երբ Միաձակիին անվանում են ճապոնական Դիսնեյ: Համեմատեք Միաձակիի ցանկացած մուլտ Դիսնեյի ցանկացած մուլտի, ու համեմատությունը հաստատ Դիսնեյի օգտին չի լինի:
Միաձակին Ուրսուլա ԼեԳյուինի երկրպագու է, ու ցանկանում էր նրա «Երկրածովի» շարքի հիման վրա մուլտֆիլմ նկարահանել, բայց Ուրսուլան, երբ ստացավ նրա առաջարկը, մերժեց այն, քանի որ անիմե չէր սիրում (ու դեռ բարկացած էր իր աշխատանքի այլ ախմախ էկրանավորումների վրա):

Հա, քո ու Հաուլի մեջ լիքը նմանություններ կան Երկուսդ էլ չափից դուրս ինքնասիրահարված եք

Ես Միյազակիին Դիզնիի հետ չէի համեմատի, բայց Պիքսարի հետ կարելի ա համեմատել (ամեն դեպքում Միյազակին ինձ ավելի դուր եկավ, ավելի անկեղծ ա):

[Ֆրեյա]

Spirited Away-ը ուղղակի հրաշք էր

Գուցե Մոնոնոկեից ավելի պրիմիտիվ էր մի փոքր, բայց ինձ ավելի կլանեց, ավելի հետաքրքրված էի նայում
Կերպարներն ուղղակի սպանեցուցիչ էին... Մենակ կախարդի ու սարդ-մարդու կերպարներն ինչ արժեին

Իսկ այն գետի հոգին, որի մեջից մի տոննա ցեխ լվացին

Հրաշք մուլտեր են.. շատ-շաատ հարուստ են.. Դիզնիի մուլտերը իհարկե էլի գեղեցիկ են, բայց սրանց հետ չէի համեմատի: Էնքան խորն են ու հարուստ

[Ռուֆուս]

«Իմ Հարևան Տոտորոն» էլ նայեցի: Շա՜տ լավն էր, բայց մի բան նկատեցի, որ Միյազակիի ավելի ուշ շրջանի մուլտերից (Արքայադուստր Մոնոնոկե, Հաուլի Քայլող Ամրոցն ու Ուրվականներով Քշվածը) զգալիորեն տարբերվում էր: Երևի անիմացիա որակն էր ուրիշ, ավելի պրիմիտիվ էր (բայց մենակ առաջին հայացքից) ու ավելի մաքուր ու դրական էր: Պոզիտիվը մեջը չափից դուրս շատ էր, չնայած նրան որ տխուր բաների մասին էլ էր

Էս մեկն էլ օֆֆթոփի կարգով, Ֆրեյան էլ շատ հետաքրքիր համեմատություն արեց, Արքայադուստր Մոնոնեկեի Աշիտական Արշակին ա նման, իսկ Սանը ընկերուհուն (կամ էլ գոնե Մարիամ Սուխուդյանին) Նույնիսկ մտածում եմ, որ Հիյազակին իրենցից ոգեշնչված է մուլտիկը նկարահանել

[Ռեդ]

Որոշակի զուգահեռներ կարելի է տանել Howl's Moving Castle-ի ու Spirited Away-ի միջև, այնպես չէ՞:
Castle (Howl's Moving Castle) <-> Bathhouse (Spirited Away)
Calcifer (Howl's Moving Castle) <-> Kamajii (Spirited Away)

[Ռուֆուս]

Որոշակի զուգահեռներ կարելի է տանել Howl's Moving Castle-ի ու Spirited Away-ի միջև, այնպես չէ՞:
Castle (Howl's Moving Castle) <-> Bathhouse (Spirited Away)
Calcifer (Howl's Moving Castle) <-> Kamajii (Spirited Away)

Տնաշեն, ես էլ գիտեի հեսա երկու մուլտիկների բարոյախրատական հոգեբանական համեմատական վերլուծությունն ես անելու

Իրականում ես դրանք նմանություններ չէի անվանի, որովհետև օրինակ Չիհիրոն իր կամքին հակառակ էր բաղնիքում գտնվում, իսկ Սոֆին ինքը ուզեց, որ ամրոցում մնա:

Կալցիֆերը ախմախ լակոտ էր, իսկ Կամաջին շատ հետաքրքիր պերսոնաժ էր

Յուբաբան ճիշտ ա, չար, կախարդ պառավ էր, բայց էդ աստիճանի այլանդակ չէր, իսկ Witch Of The Waste-ը մինչև իր հնարավորությունների կորուստը ու հասարակ ջադու դառնալը շատ բացասական կերպար էր: Մի խոսքով իմ կարծիքով երկու մուլտիկների միջև նմանություններ էդքան էլ չկան

[Ֆրեյա]

Այս պահի դրությամբ նայել եմ եւ դասավորում եմ ըստ ինձ դուրեկածության աստիճանի.
1. Spirited away,
2. Mononoke Hime,
3. Howl's Moving Castle,
4. Tonari no Totoro

Тотоron դուրս եկավ, բայց այն չէր, ինչ սպասում էի... ավելի հեքիաթային բան կուզեի... ու իսկապես, վերջին տարիների անիմացիաները ավելի որակյալ են։ Տոտորոն ոնց որ ավելի շուտ աղջիկների կյանքի մասին լիներ... մի քիչ սովորական ֆիլմ հիշեցրեց, չնայած, որ հուզիչ էր...

Հոուլի շարժվող ամրոցը էլի լավն էր, կերպարները մռութ էին, ինձ մի քիչ հիմքը դուր չեկավ, մի քիչ տափակոտ հեքիաթ էր, ճիշտն ասած... Բայց էլի սիրեցի կերպարներին Մանավանդ Հոուլը սիմպո էր

շարունակելի ...