Չիլի ջան, փորձեմ այնուամենայնիվ փիլիսոփայելChilly-ի խոսքերից
Մալխաս, եթե լուրջ, էս «Գորտը» ինձ համար էն բաներից է, որ ես ինքս չեմ հասկանում թե ինչ եմ գրել ու ինչու... Երկրորդ անգամ կարդալով ոչ մի տպավորություն էլ չմնաց, իսկ հիմա որ էսքան ժամանակ հետո կարդում եմ, մի տեսակ զգացողություն եմ ունենում, որ մեջը ֆսյո-ժե մի բան կա, շատ իմանա"մ... Բայց ամեն դեպքում գրվել ա որպես անլուրջ մի բան, ի սկզբանե...
Իսկ իմ «Շունը» գլուխգործոցից շատ ավելի հանճարեղ էր, Հայկօ, քո վերլուծությունը
Նախևառաջ սա լիարժեք ստեղծագործություն է: Ստեղծագործողների մեջ երբեմն, նույնիսկ կարելի է ասել հաճախ, հանդիպում են գործեր, որոնք ջանասիրաբար են գրված, լավ են շարադրված, բայց սկսելով մի կետից, խոսելով մի երևույթի մասին, վերջում տեղափոխվում են գրվածի հետ քիչ առնչություն ունեցող հարթակ ու ակամայից անկապության զգացում առաջացնում:
Գրել ես կարճ, գեղեցիկ բառերով ու բառակապակցություններով համեմված ու վարպետորեն մինչև վերջ հասցրել: Սկսնակի պես հասարակ ու դժգույն չես գրել և միևնույն ժամանակ քեզ տիեզերքի կենտրոն չես երևակայել: Խոսքի մեջ լարվածություն չի նկատվում: Միառժամանակ լիակատար ազատություն չես տվել գրչիդ, որն անկասկած քամահրանք կամ նմանատիպ զգացմունքի էլեմենտներ կառաջացներ ընթերցողի հոգում...
Ոնց որ շատ խոսեցի... Գնամ Շունը կարդալու
Մեջբերել
Էջանիշներ