ա) Ես արդեն վերևում գրել եմ, որ շատ մեծ դժվարությամբ եմ ասում «չէ» ու ինձ լավ եմ զգում մարդկանց օգնելիս։
Ֆբ-ում էլ սաղ օրը նայում եմ, որ մի հարց ունի, որ ես կարամ օգնեմ։
բ) «Չէ» ասում եմ շատ հազավադեպ ու երբ որ իսկականից համը հանում են։ Այսինքն հաստատ չեմ կարող հիշել դեպք (չեմ ասում «չի եղել», պարզապես չեմ հիշում), որ վստահ չլինեմ, որ արժանի չէր, որ մերժեմ։ Առաջի կետից էլ բխում ա, որ դա ինձ տհաճ ա, բայց դրան նայում եմ ինչպես դեղ խմելուն, տհաճ ա, բայց առողջարար ա։
գ) Այո
դ) Ոնց նայում եմ, եթե սկսեմ ավելի շատ մերժել, միայն կշահեմ։ Դեռևս կան դեպքեր, որ գիտեմ, որ չարաշահում են, բայց քանի համը չեն հանել, դեռ չեմ կարում մերժեմ, չնայած գիտակցում եմ, թե ինչքան կյանքս կթեթևանար, եթե մի անգամ նրանց չոր «ոչ» ասեի։ Էս պահին շատերին օգնելով միայն ինձ վատություն եմ անում։
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեջբերել
Էջանիշներ