Վրեժխնդրությունը լավ բանա: Վրեժխնդրությունա արդարության կարևորագույն նախադրյալա: Ինչ վերաբերվումա ատելության` եթե ինչ որ մեկը վրաս դանակով հասնի, ես ամեն ինչ կանեմ, որ հնարավորինս արագ ու անեմոցիոնալ, առանց որևէ ատելության, իրա ձեռնուոտը տամ փշրեմ:Ասու՞մ ես շատ ավելի իմաստալից ուրիշների հետ անել այն ինչ իրանք են ուզում քեզ անել: Բայց դրա մեջ վրեժխնդրություն կա և ամենակարևորը դա իրենից ուրիշ միտք է ներկայացնում, որը կոչվում է ատելություն:
Սենց հարց: Հիսուսը բոլորինա սիրում, թե մենակ մերձավորներին?Իհարկե մի քիչ թեմայից շեղվում եմ բայց եթե հասկացած լինեիր աստվածային սերը ապա այդպես չէիր արտահայտվի՝ սիրել կարելի մի միայն մերձավորին այլ ոչ թե բոլորին:
Ու ուր կորավ թշնամիներին սիրելը? Թշնամիները մերձավոր են?
Տրամաբանական կապ չեմ տեսնում սիրելու, խաչ բարձրանալու ու համայն աշխարհին հավիտենական մահվանից փրկելու մեջ:Քանզի մենք բոլորս էլ արժանի չէինք սիրո, դեռ ավելին դատապարտված էինք հավիտենական մահվան իսկ աստված մեզ սիրեց և մեզ համար խաչը բարձրացավ, որպիսի նայելով և հավատալով նրան փրկություն գտնենք:
Փրկվել պետքա ինքնուրույն, առանց 2000 տարի առաջ ապրած հրեայի վրա հույս դնելու:
Մեջբերել
Էջանիշներ