Դիմացինիդ հետ վարվիր այնպես, ինչպես կցանկանայիր, որ քեզ հետ վարվեին

[Sambitbaba]

Էս ամեն ինչի հետ համամիտ եմ, բայց ինձ թվում է, Այբը երես առնել ասելով ինկատի չի ունեցել, այն հանգամանքը որ արածդ չի գնահատվի, այլ այն, որ քեզ կսկսեն շահագործել: Այո, կա մարդկային տեսակ, որին լավություն անելուց հետո, նա սկսում է քեզ շահագործելու փորձեր անել: Էլի թող չգնահատվի, էլի թող պատասխան-վերադարձ-վարձք չլինի, բայց շահագորրծելու միտումը արդեն սահմանի անցում է:

Տիգ ջան, Այբ ջան, Աթեիստ ջան, Աթեիստի ախպեր ջան, իսկ դուք գոնե մեկ րոպե փորձե՞լ եք մտածել, թե ինչու՞ այդ` ընդամենը մեկ նախադասության անունը դրված է "Ոսկե Օրենք": Կարծում եմ, այն է պատճառը, որ այդ միտքը` կատարյալ միտք է, ենթակա չէ որևէ փոփոխության, ընդ որում այնքան է պարզ, որ պարզ է բոլորին և բացատրելու կարիք անգամ չունի. վարվիր այնպես, ինչպես կցանկանայիր, որ քեզ հետ վարվեին: Իսկ ո՞վ իրեն կարող է ինչ-որ վատ բան ցանկանալ: Մի՞թե դա չէ պատճառը, որ Ուլուանայի համար այդ միտքը նման է աքսիոմայի:

Իսկ դուք, կներեք, բայց այդ Ոսկե Օրենքը վիզ դրած ցանկանում եք առուծախի օրենք դարձնել. դու` ինձ, ես` քեզ: Ընդ որում նախապես վախենում եք, որ կարող է ձեր տված որակով ապրանքի տեղ` ձեզ խաբեն ու փչացած ապրանք տան...

Երեխեք ջան, այստեղ հարցը փոխադարձ հարաբերությունները չեն, այստեղ խոսքը գնում է մարդու, ինքն իրեն Մարդ դարձնելու մասին ու դիմացինն այստեղ ոչ մի դեր չի խաղում: Դիմացինն ուղղակի պատրվակ է, որպեսզի դու կարողանաս որոշում ընդունել, թե ինչպիսին ես դու ցանկանում լինել:

Ժամանակի մեջ ասած, խոսքը գնում է մինչև այն պահի մասին, երբ դիմացինդ կհասցնի ինչ-որ բան անել քո նկատմամբ: Իսկ դուք արհամարհում եք այդ կարևոր պահը, և անմիջապես անցնում եք դիմացինի ապագա կատարելիք գործողությունները քննարկելուն:

Հիշու՞մ եք ասացվածքը. Քանի դեռ գետը չես թռել-անցել, "հոպ" մի ասա: Իսկ դուք, դեռևս գետի այս ափին կանգնած, ձեռք-ձեռքի տված, միահամոուռ "հոպ" եք գոչում...

Ինձ թվում է, թե դուք ուղղակի այլ թեմա եք ցանկանում: Եկեք բացենք այդ թեման հետևյալ վերնագրով. "Արժե՞ արդյոք շարունակել լավություն անել մեկին, ով չի գնահատում և առավել ևս` չարաշահում է քո արածը..." Եվ արխային խոսեք ձեր և ձեր դիմացինի բարոյականության մասին:

Այս թեման դրա մասին չէ և ձեր վերլուծությունները ձեզ ոչինչի չեն բերի:

[Sambitbaba]

Գիտես գրառումդ կարդալիս ի՞նչ էի մտածում: Մտածում էի, թե երանի իրականությունը հենց քո գրածով լիներ (էնքան լավ կլիներ):

Եկել եմ ուրախ լուր հաղորդեմ քեզ, Այբ ջան. իրականությունը հենց իմ գրածով է, որ կա՛:

Տխուր է, որ համամիտ չես ինձ հետ ու քեզ հետ միասին շատերն էլ համամիտ չեն: Բայց ի՞նչ ես կարծում, այս աշխարհը մինչև օրս ու՞մ շնորհիվ է կանգուն. Ոսկե Օրենքին հետևո՞ղ մարդկանց շնորհիվ, թե՞ Ոսկե Օրենքը չարաշահող մարդկանց շնորհիվ:

Սիրելի Այբ ջան, այս Տիեզերքում սխալը չի կարող գերիշխել: Եթե կարողանար, Տիեզերքը վաղուց արդեն կործանված պետք է լիներ:

Մարդիկ շատ դեպքերում շահագործում են քո լավ վերաբերմունքը և առիթից օգտվում:

Ձեր բոլորի սխալը գիտե՞ս, որն է, Այբ ջան: Դուք դիմացինի հանդեպ ձեր վարմունքը խառնում եք դիմացինի կամքը կատարելու հետ:
Որտեղի՞ց եք դուք այ միտքը վերցնում: Ի՞նչն է ձեզ ստիպում այդ եզրակացությանը հանգել: Ոսկե Օրենքում այդ մասին ոչինչ չի ասված: Դրա "նամյոկն" անգամ չկա՛: Ոչ ոք քեզ չի ստիպում հլու հնազանդ ծառայել դիմացինիդ: Իսկ եթե ծառայում ես, թող դա լինի այն պատճառով միայն, որ դու ինքդ ես այդպես համարել: դու համարել ես, որ քո վերաբերմունքը հենց նրան ծառայելն է: Այդքանը և ոչինչ ավելին: Եվ այդ դեպքում արդեն դու նրանից այլևս պահանջեր էլ չես ունենա և չես սպասի, վարձահատույց կլինի՞ նա արդյոք քեզ, թե՞ ոչ:

Այդպես դու կսկսեիր փոխել աշխարհը. Քո ցանկացած ուղղությամբ: Կարդա KarineIonesyan-ի ստորագրությունը: Կարող ես քիչ ձևափոխել ու ասել. եթե ցանկանում ես փոխել աշխարհը, սկսիր քեզանից:
Ու մի մտածիր, թե դիմացինդ ինչ կանի կամ չի անի:
Այդպես դու երբեք չես սկսի աշխարհը փոխել:

[Աթեիստ]

Տիգ ջան, Այբ ջան, Աթեիստ ջան, Աթեիստի ախպեր ջան, իսկ դուք գոնե մեկ րոպե փորձե՞լ եք մտածել, թե ինչու՞ այդ` ընդամենը մեկ նախադասության անունը դրված է "Ոսկե Օրենք": Կարծում եմ, այն է պատճառը, որ այդ միտքը` կատարյալ միտք է, ենթակա չէ որևէ փոփոխության, ընդ որում այնքան է պարզ, որ պարզ է բոլորին և բացատրելու կարիք անգամ չունի. վարվիր այնպես, ինչպես կցանկանայիր, որ քեզ հետ վարվեին: Իսկ ո՞վ իրեն կարող է ինչ-որ վատ բան ցանկանալ: Մի՞թե դա չէ պատճառը, որ Ուլուանայի համար այդ միտքը նման է աքսիոմայի:

Իսկ դուք, կներեք, բայց այդ Ոսկե Օրենքը վիզ դրած ցանկանում եք առուծախի օրենք դարձնել. դու` ինձ, ես` քեզ: Ընդ որում նախապես վախենում եք, որ կարող է ձեր տված որակով ապրանքի տեղ` ձեզ խաբեն ու փչացած ապրանք տան...

Երեխեք ջան, այստեղ հարցը փոխադարձ հարաբերությունները չեն, այստեղ խոսքը գնում է մարդու, ինքն իրեն Մարդ դարձնելու մասին ու դիմացինն այստեղ ոչ մի դեր չի խաղում: Դիմացինն ուղղակի պատրվակ է, որպեսզի դու կարողանաս որոշում ընդունել, թե ինչպիսին ես դու ցանկանում լինել:

Ժամանակի մեջ ասած, խոսքը գնում է մինչև այն պահի մասին, երբ դիմացինդ կհասցնի ինչ-որ բան անել քո նկատմամբ: Իսկ դուք արհամարհում եք այդ կարևոր պահը, և անմիջապես անցնում եք դիմացինի ապագա կատարելիք գործողությունները քննարկելուն:

Հիշու՞մ եք ասացվածքը. Քանի դեռ գետը չես թռել-անցել, "հոպ" մի ասա: Իսկ դուք, դեռևս գետի այս ափին կանգնած, ձեռք-ձեռքի տված, միահամոուռ "հոպ" եք գոչում...

Ինձ թվում է, թե դուք ուղղակի այլ թեմա եք ցանկանում: Եկեք բացենք այդ թեման հետևյալ վերնագրով. "Արժե՞ արդյոք շարունակել լավություն անել մեկին, ով չի գնահատում և առավել ևս` չարաշահում է քո արածը..." Եվ արխային խոսեք ձեր և ձեր դիմացինի բարոյականության մասին:

Այս թեման դրա մասին չէ և ձեր վերլուծությունները ձեզ ոչինչի չեն բերի:

Sambitbaba ջան, նախ անդրադառնամ «Ոսկի օրենքին»։ Առաջին հերթին դա ե՛ս չեմ անվանել «ոսկի օրենք», երտև եթե ես անվանեի ու դրան վերաբերվեի այնպես ինպչես դու ես վերաբերվում, հաստատ ոսկի բառը մեջտեղ չէի գցի։ Որովհետև ոսկին միշտ էլ եղել ա առուծախի հիմքը։ 1000 ու մի անուն կարելի էր հորինել, որ առուծախի հետ չասոցացվեր։

Հիմա մի օրինակ՝ երբ ես աշխատում էի համակարգչային խանութում, մոտս հաճախակի գալիս էին անծանոթ մարդիկ, որոնք «ասենք ախպորս աներձագի փեսու ընկերն ա» ու կոմպ ա ուզում։ Ես ասում եմ «հարց չկա», առաջարկում եմ օպտիմալ կոնֆիգուրացիա, անում եմ հնարավոր զեղչերը ու ինձանից գոհ մարդուն ճամփում։ Անցում ա մի քանի ամիս, կիրակի օրով գնացել եմ տուն (Արմավիր)՝ հանգստանալու։ Մեկ էլ գալիս ա նույն մարդը (որին իհարկե չեմ հիշում, ինձ հիշեցնում ա) ու ասում. «ես քեզնից կոմպ էի առել, հիմա ինչ որ բան ենք խառնել, մի հատ արի դզի»։
Սրանից գալիս ենք քո հետևյալ արտահայտությանը՝ «այստեղ խոսքը գնում է մարդու, ինքն իրեն Մարդ դարձնելու մասին ու դիմացինն այստեղ ոչ մի դեր չի խաղում:»։ Ես չեմ ուզում ինձ դարձնեմ մարդ, որին պետք ա, մեղմ ասած, անհասկացողները (կամ իրանց դրա տեղը դնողները) նույնիսկ հանգստյան օրերին ոչ թե ինչ որ օգնություն խնդրեն, այլ պահանջեն, (որտև ըստ իրանց կարճ ուղեղի, էդ կոմպը ոչ թե խանութից են առել, այլ անձամբ ինձանից), մտածելով թե ամբողջ կյանքս դարձա իրանց պարտք։
Քանի դեռ կան նման, էլի մեղմ ասած, տարօրինակները, պտի ընտրես ում ես լավություն անում։


Հ.Գ.
Նոր կարդացի նախորդը գրառումդ։ «Ոչ ոք քեզ չի ստիպում հլու հնազանդ ծառայել դիմացինիդ:» Էլի որ, չի ստիպում, դու էլ էդ մարդուն մերժում ես, ու արդյունքում
1. օրը սկսվում ա դա թթված, նեղացած դեմքով
2. Էն բարեկամդ, որի միջոցով հասել էին քեզ, կարող ա էնքան հիմար լինի, որ դրա համար քեզանից նեղանա
3. Դու էլ քեզ վատ ես զգում, որտև «չէ» ասել չես սիրում, բայց գիտակցում ես, որ ստեղ տենց էր պետք, ու ամբողջ օրը ներքին դիսկոմֆորտ ես ունենում։

Դրա փոխարեն արդեն սկսում ես մարդկանց օգնելուց առաջ քցել/բռնել. արժանի՞ ա, թե՞ չէ։ Ուշադրություն դարձրու, էլի առուծախի թեմա չկա. պարզապես արժանիի ու անարժանի թեմայա։

[Sambitbaba]

Sambitbaba ջան, նախ անդրադառնամ «Ոսկի օրենքին»։ Առաջին հերթին դա ե՛ս չեմ անվանել «ոսկի օրենք», երտև եթե ես անվանեի ու դրան վերաբերվեի այնպես ինպչես դու ես վերաբերվում, հաստատ ոսկի բառը մեջտեղ չէի գցի։ Որովհետև ոսկին միշտ էլ եղել ա առուծախի հիմքը։ 1000 ու մի անուն կարելի էր հորինել, որ առուծախի հետ չասոցացվեր։

Այո, Աթեիստ ջան:
Ամբողջ հարցն այն է, թե ինչ կերպ ես նայում իրերին, ինչ դեր ես հատկացնում նրանց, ինչ կերպ ես ընկալում նրանց, ինչպես ես ցանկանում, որ նրանք քեզ ծառայեն:
Հասկանում ես, առուծախը ոսկու միակ նշանակությունը չի եղել: Դրանից բացի ոսկին ամենաազնիվ մետաղն է, ամենակատարյալ նյութերից մեկն է: Եվ այդ օրենքին "Ոսկի" անունը փոխաբերականորեն տալով, տվողներն ինչ խոսք, որ նկատի չունեին ոսկու հանդեպ չարչիականական /մերկանտիլիստական/ վերաբերմունքը, այլ նկատի ունեին այն, որ Օրենքը ոսկու պես ազնիվ է, կատարյալ է, մաքուր է:

Կներես, Աթեիստ ջան, ես քեզ նեղացնելու ոչ մի միտում չունեմ: Առավել ևս, ես հենց ամենասկզբից միտումնավոր չխոսեցի այս մասին, վախենալով, որ ձեզանից մեկնումեկը կարող է կոպիտ համարել ասածս ու նեղանալ... Բայց դու ինքդ խոսեցիր այդ մասին, ու ես արդեն քո միակողմանի մոտեցմանը չպատասխանել չէի կարող:
Քանզի հենց այդպիսի մոտեցումն է, որ հարցը դարձնում է առուծախի թեմա:

Բայց դու ինքդ լրջորեն նայիր քո իսկ բերած օրինակին և ազնվորեն պատասխանիր ոչ թե ինձ, այլ քո խղճին.

ա/ Այն ժամանակ, երբ ունեիր օգնելու հնարավորություն և օգնում էիր, դու գո՞հ էիր քեզանից, որ օգնել ես մեկին, դու որևէ հաճույք ապրու՞մ էիր այդ պահին, դու ներդաշնակության մե՞ջ էիր քո սրտի հետ;

բ/ Հիմա, երբ ունես օգնելու հնարավորություն և չես օգնում նույնիսկ նրան, ով արժանի չի, էլ խչոսենք նրանց մասին, ում դու չես օգնել, չնայած նրանք կարող էին նաև արժանի լինել, - Դու գո՞հ ես քեզանից, դու որևէ հաճույք ապրու՞մ ես մարդկանց չօգնելով, դու ներդաշնակության մե՞ջ ես քո սրտի հետ;

գ/ Կուզենայի՞ր, որ ուրիշները քեզ հետ այդ կերպ վարվեին...

դ/ Այսպիսուվ, ի վերջո, վարվելով այդ կերպ, դուք ինքդ քեզ լավությու՞ն ես անում, թե՞ վատություն...

[Աթեիստ]

ա) Ես արդեն վերևում գրել եմ, որ շատ մեծ դժվարությամբ եմ ասում «չէ» ու ինձ լավ եմ զգում մարդկանց օգնելիս։
Ֆբ-ում էլ սաղ օրը նայում եմ, որ մի հարց ունի, որ ես կարամ օգնեմ։
բ) «Չէ» ասում եմ շատ հազավադեպ ու երբ որ իսկականից համը հանում են։ Այսինքն հաստատ չեմ կարող հիշել դեպք (չեմ ասում «չի եղել», պարզապես չեմ հիշում), որ վստահ չլինեմ, որ արժանի չէր, որ մերժեմ։ Առաջի կետից էլ բխում ա, որ դա ինձ տհաճ ա, բայց դրան նայում եմ ինչպես դեղ խմելուն, տհաճ ա, բայց առողջարար ա։
գ) Այո
դ) Ոնց նայում եմ, եթե սկսեմ ավելի շատ մերժել, միայն կշահեմ։ Դեռևս կան դեպքեր, որ գիտեմ, որ չարաշահում են, բայց քանի համը չեն հանել, դեռ չեմ կարում մերժեմ, չնայած գիտակցում եմ, թե ինչքան կյանքս կթեթևանար, եթե մի անգամ նրանց չոր «ոչ» ասեի։ Էս պահին շատերին օգնելով միայն ինձ վատություն եմ անում։

[Sambitbaba]

ա) Ես արդեն վերևում գրել եմ, որ շատ մեծ դժվարությամբ եմ ասում «չէ» ու ինձ լավ եմ զգում մարդկանց օգնելիս։
Ֆբ-ում էլ սաղ օրը նայում եմ, որ մի հարց ունի, որ ես կարամ օգնեմ։
բ) «Չէ» ասում եմ շատ հազավադեպ ու երբ որ իսկականից համը հանում են։ Այսինքն հաստատ չեմ կարող հիշել դեպք (չեմ ասում «չի եղել», պարզապես չեմ հիշում), որ վստահ չլինեմ, որ արժանի չէր, որ մերժեմ։ Առաջի կետից էլ բխում ա, որ դա ինձ տհաճ ա, բայց դրան նայում եմ ինչպես դեղ խմելուն, տհաճ ա, բայց առողջարար ա։
գ) Այո
դ) Ոնց նայում եմ, եթե սկսեմ ավելի շատ մերժել, միայն կշահեմ։ Դեռևս կան դեպքեր, որ գիտեմ, որ չարաշահում են, բայց քանի համը չեն հանել, դեռ չեմ կարում մերժեմ, չնայած գիտակցում եմ, թե ինչքան կյանքս կթեթևանար, եթե մի անգամ նրանց չոր «ոչ» ասեի։ Էս պահին շատերին օգնելով միայն ինձ վատություն եմ անում։

Շնորհակալ եմ ազնիվ պատասխանիդ համար, Աթեիստ ջան:
Ստացվում է, որ Ոսկե Օրենքը քեզ համար էլ է "ոսկե", որովհետև քեզ հաճույք է պատճառում դիմացինդ լավ վերաբերվելը, իսկ վատ վերաբերվելը` նույնիսկ դիմացինիդ մեղքով, - ոչ; և դու սիրում ես, երբ քեզ էլ լավ են վերաբերվում:

Եվ եթե կարողանանք տարբերել լավ վերաբերմունքը խնդրանքներ կամ պատվերներ չկատարելուց, հավատա, կստացվի, որ մերժելն էլ պարտադիր չի, որ վատ վերաբերմունք լինի: Բայց միևնույն է, այն չի կարող այս պահին լինել մեր քննարկման առարկան, քանի որ այժմ մենք խոսում ենք առաջին քայլի մասին միայն, երբ դու ուղղակի ընտրում ես ինչ-որ կերպ վարվել դիմացինիդ հետ:
Իսկ երբ դու մերժում ես նրան ինչ-որ հարցում կամ չես մերժում, դա արդեն առաջին քայլ չի կարող լինել, որովհետև, եթե մարդ քեզանից ինչ-որ բան չի խնդրել կամ պահանջել, այսինքն չի կատարել առաջին քայլը, դու ի՞նչը պիտի մերժես... Մի՞թե այդպես չէ:

Հետո, գիտես, Աթեիստ ջան, կարելի է այս օրենքի կատարյալ լինելն այլ կերպ էլ հաստատել. տես, ասենք թե այն մարդը, ում դու օգնեցիր կոմպ գնելու հարցում, իսկ հետո նա նստեց գլխիդ ու դու հետո նրան մերժեցիր ինչ-որ հարցում, - ասենք թե տեսնում ես, որ նա ընկել-ձեռքը կոտրել է: Հիմա ինչ է, դու չես օգնի նրան տանել իր ծանր ճամպրուկն այն պատճառով միայն, որ նա մի անգամ չգնահատեց քո օգնությունն ու նստեց գլխի՞դ...

Սա այն պահն է, երբ դու ընտրության հնարավորություն ունես.

ա/ Կատարել երրորդ քայլը, ինչը կնշանակեր քարշ գալ ուրիշի կողմից քեզ թելադրված իրավիճակի, ուրիշի կառուցած աշխարհի հետևից, որովհետև քո երրորդ քայլը հետևանքն է ինչ-որ մեկի կատարած երկրորդ քայլի;
բ/ Նորից կատարել առաջին քայլը, վերադառնալ Ոսկե Օրենքին և դրանով իսկ կրկին անգամ առաջարկել աշխարհի վերափոխման քո տարբերակը:

Ես համոզված եմ, որ մարդկանց մեծամասնությունը հենց երկրորդ տարբերակն էլ ընտրում է և հենց այդ պատճառով է Ոսկե Օրենքը` ոսկե:

[Աթեիստ]

Դու ճիշտ ես, ով որ առաջի քայլ արեց, քո ասած երրորդն էլ կանի, բայց հարցն էն ա, որ դա արդեն հաճույք չի պատճառում։ Որտև գիտակցում ես, որ օգնում ես անարժանին, որին շատ կուզեիր մերժել (ու հարկավոր ա սովորել մերժել)։ Դրան օգնելուց ոչ միայն քեզ լավ չես զգում, այլ նույնիսկ վատ ես զգում, ափսոսում ես նրա վրա ծախսածդ ժամանակը։
Իսկ դու փորձում ես առաջին ու երրորդ քայլերը նույնացնել։ Իրականում դրանք շա՜տ տարբեր են։ Թեև երկուսի դեպքում էլ կողքից նայելուց տեսան, որ ես նրան օգնեցի։

[Sambitbaba]

Դու ճիշտ ես, ով որ առաջի քայլ արեց, քո ասած երրորդն էլ կանի, բայց հարցն էն ա, որ դա արդեն հաճույք չի պատճառում։ Որտև գիտակցում ես, որ օգնում ես անարժանին, որին շատ կուզեիր մերժել (ու հարկավոր ա սովորել մերժել)։ Դրան օգնելուց ոչ միայն քեզ լավ չես զգում, այլ նույնիսկ վատ ես զգում, ափսոսում ես նրա վրա ծախսածդ ժամանակը։
Իսկ դու փորձում ես առաջին ու երրորդ քայլերը նույնացնել։ Իրականում դրանք շա՜տ տարբեր են։ Թեև երկուսի դեպքում էլ կողքից նայելուց տեսան, որ ես նրան օգնեցի։

Աթեիստ ջան, կներես, բայց ինձ մոտ այնպիսի տպավորություն է, որ դու սկզբից կարծիք ես կազմում, թե ինչի մասին կարող էմ գրած լինել, հետո նոր կարդում ես գրածս: Իսկ հետո, անկախ նրանից, թե ինչ եմ գրել, ասում ես: "ճիշտ է, հենց իմ կարծածն էլ գրել է":

Ես քեզ համար հատուկ առանձնացրեցի ու իրավիճակը ներկայացրեցի քեզ երկու տարբերակով, որ դու կարողանաս ընտրության հնարավորուոթյուն ունենալ, կարողանաս տարբերել. դու ցանկանում ես դառնալ երրորդ քայլն անո՞ղ, թե՞ ցանկանում ես միշտ առաջին քայլ անող մնալ, որովհետև, կախված քո ընտրությունից, դու լրիվ տարբեր ապագաներ ես ստեղծում քեզ համար: Իսկ դու ասում ես, որ ես իմ իսկ առանձնացրածը փորձում եմ նույնացնել...

Կարո՞ղ ես բացատրել ինձ, թե այդ դեպքում ո՞ր է իմ տրամաբանությունը. ինչու՞ հենց ինքս առանձնացրեցի այն, ինչը հետո պիտի ջանայի նույնացնել:

Մի հին ասացվածք հիշեցի:
Մեղվին հարցնում են. - Ինչպիսի՞ն ես դու պատկերացնում քո Աստծոն:
Մեղուն պատասխանում է. - Շա՜տ հզոր Աստված է: Մի խայթի փոխարեն երկու խայթ ունի:

Մեղուն տեսնում է միայն իր աշխարհայացքով:
Ես փորձում եմ ցույց տալ իմ աշխարհայացքը:
Դու իմ ասածը թարգմանում ես քո աշխարհայացքի լեզվով:

Կարապը, խեցգետինը և գայլաձուկը` ամեն մեկը բեռը քաշում է դեպ իրեն:

Վախենամ, մենք էլ տեղում կանգնած մնանք...

[Ջուզեպե Բալզամո]

Վաղուց արդեն ապրում եմ էս կանոնով: Իսկապես "ոսկյա" է...
Ժամանակին՝ սխալ մեկնելուս, թյուր պատկերացնելուս պատճառով միակողմանի էի օգտագործում "վարվիր" (կամ "մի վարվիր")ը: Այլոց համար ընտրելով լավն անելու ու վատը չանելու զանազան տարբերակներ: Լավն անելուց՝ խնդիրներ չէի ունենում: "Ոչ այնքնան լավ" բաներից խճճվում էի ընտրություններիս մեջ, փնտրտուքիցս խելագարվում ու հաճախ տանջվում խղճիս ձեռքին... "վատը" չանելով հանդերձ՝ տանջվում... մինչև էն օրը, երբ հասկացա կանոնի ոսկեղենությունը:
Անաչառ եղիր, ինքդ քեզ դատիր արդարորեն, խղճիդ առաջ մաքուր եղիր, գնահատիր իրավիճակը ու քեզ դիր գործողության կիզակետում... ու այդքանից հետո, եթե արժանի գտնես, որ նման վիճակում ճիշտ կլիներ, որ արարքիդ համար ձեռքդ կոտրեին... ուրեմն կոտրիր այն ձեռքը որը արժանացել է կոտրվելու... եթե վատ բան ես արել, որի համար արժե, որ քեզ սատկացնեն՝ ուրեմն սատկացրու... "արա այն, ինչ կուզեիր որ քեզ անեն" (կամ "մի արա, ինչ չէիր ուզի") : Ինքդ քեզ դատելու, և դրանով աշխարհի հետ հարաբերվելու կոչն եմ տեսել ու ... խաղաղվել: Էլ դիմացինիս քիթն արյունլվա անելուց վատ չեմ զգում, քանզի դա անում եմ ինձ էդ մարդու տեղը դնելուց, հազար չափելուց, վիճակն ապրելուց հետո: Էլ խիղճս չի տանջում... Ոսկի կանոն ա...

[Sambitbaba]

Վաղուց արդեն ապրում եմ էս կանոնով: Իսկապես "ոսկյա" է...
Ժամանակին՝ սխալ մեկնելուս, թյուր պատկերացնելուս պատճառով միակողմանի էի օգտագործում "վարվիր" (կամ "մի վարվիր")ը: Այլոց համար ընտրելով լավն անելու ու վատը չանելու զանազան տարբերակներ: Լավն անելուց՝ խնդիրներ չէի ունենում: "Ոչ այնքնան լավ" բաներից խճճվում էի ընտրություններիս մեջ, փնտրտուքիցս խելագարվում ու հաճախ տանջվում խղճիս ձեռքին... "վատը" չանելով հանդերձ՝ տանջվում... մինչև էն օրը, երբ հասկացա կանոնի ոսկեղենությունը:
Անաչառ եղիր, ինքդ քեզ դատիր արդարորեն, խղճիդ առաջ մաքուր եղիր, գնահատիր իրավիճակը ու քեզ դիր գործողության կիզակետում... ու այդքանից հետո, եթե արժանի գտնես, որ նման վիճակում ճիշտ կլիներ, որ արարքիդ համար ձեռքդ կոտրեին... ուրեմն կոտրիր այն ձեռքը որը արժանացել է կոտրվելու... եթե վատ բան ես արել, որի համար արժե, որ քեզ սատկացնեն՝ ուրեմն սատկացրու... "արա այն, ինչ կուզեիր որ քեզ անեն" (կամ "մի արա, ինչ չէիր ուզի") : Ինքդ քեզ դատելու, և դրանով աշխարհի հետ հարաբերվելու կոչն եմ տեսել ու ... խաղաղվել: Էլ դիմացինիս քիթն արյունլվա անելուց վատ չեմ զգում, քանզի դա անում եմ ինձ էդ մարդու տեղը դնելուց, հազար չափելուց, վիճակն ապրելուց հետո: Էլ խիղճս չի տանջում... Ոսկի կանոն ա...

Ջուզ, իսկ այն ձեռքը, որ կոտրում ես, դու փնտրում ես, որ ձեռքի տերը ճիշտ քո կատարած արարքի՞ց կատարած լինի, թե՞ յուրաքանչյուր պատահած ձեռք էլ արդեն հարմար ես համարում կոտրել:

[Ջուզեպե Բալզամո]

Ջուզ, իսկ այն ձեռքը, որ կոտրում ես, դու փնտրում ես, որ ձեռքի տերը ճիշտ քո կատարած արարքի՞ց կատարած լինի, թե՞ յուրաքանչյուր պատահած ձեռք էլ արդեն հարմար ես համարում կոտրել:

Այ ախպեր, տանջվել մանրամասն ձևակերպել եմ մտքերս, բայց դու էլի հարց ունես տալու... ի՞նչ "իմ կատարած արարք", մի՞թե պարզ չէր գրածս...
Ուրեմն էսպես. եթե ինչ որ մեկի ձեռք կոտրելու միտք է այցելում հոգնատանջ ուղեղիս, ինձ դնում եմ էդ մարդու տեղը: Իր եղած-չեղածով հանդերձ դարձնում եմ իմը, մտնում եմ իր կաշվի տակ, նյարդերի մեջ: Ու դրանից հետո՝ դատում (մտքումս) արդեն ինքս ինձ (ես հիմա նա եմ չէ՞): Երբ դատավճիռն իմ անձի հանդեպ ընդունելի է լինում, գնում ու հանգիստ խղճով կոտրում եմ նրա ձեռքը, ում կաշվի տակ մտած դատվում էի իմ իսկ կողմից.... հիմա պարզ ա չէ՞

[Sambitbaba]

Այ ախպեր, տանջվել մանրամասն ձևակերպել եմ մտքերս, բայց դու էլի հարց ունես տալու... ի՞նչ "իմ կատարած արարք", մի՞թե պարզ չէր գրածս...
Ուրեմն էսպես. եթե ինչ որ մեկի ձեռք կոտրելու միտք է այցելում հոգնատանջ ուղեղիս, ինձ դնում եմ էդ մարդու տեղը: Իր եղած-չեղածով հանդերձ դարձնում եմ իմը, մտնում եմ իր կաշվի տակ, նյարդերի մեջ: Ու դրանից հետո՝ դատում (մտքումս) արդեն ինքս ինձ (ես հիմա նա եմ չէ՞): Երբ դատավճիռն իմ անձի հանդեպ ընդունելի է լինում, գնում ու հանգիստ խղճով կոտրում եմ նրա ձեռքը, ում կաշվի տակ մտած դատվում էի իմ իսկ կողմից.... հիմա պարզ ա չէ՞

Այ հիմա հասկացա: Կներես, որ միանգամից գլուխս չմտավ:
Ստացվում է, որ դու կցանկանայիր, որ քեզ հետ էլ այդպես վարվեի՞ն:
Հիմա, ասենք թե մի հավատացյալ, կարդալով գրածդ տողերը, "ըմբռնում է" Ոսկե Օրենքի "բուն էությունը", և դրա հետ մեկտեղ` չէ՞ որ հավատացյալ է, - գրածդ համարում է աստվածանարգանք: Դրանից ելնելով համարում է, որ եթե այս տողերն ինքը գրած լիներ, իր ձեռքը պետք է կոտրվեր: Հետո քեզ դնում է իր տեղը, քո եղած-չեղածով դարձնում է իրենը... կաշվիդ տակ... նյարդերիդ մեջ... դե, չերկարացնեմ, ճիշտ քո շարադրանքով, մինչև վերջ...

Քո ցանկացածը սա՞ է:

[Փոքրիկ շրջմոլիկ]

Այ հիմա հասկացա: Կներես, որ միանգամից գլուխս չմտավ:
Ստացվում է, որ դու կցանկանայիր, որ քեզ հետ էլ այդպես վարվեի՞ն:
Հիմա, ասենք թե մի հավատացյալ, կարդալով գրածդ տողերը, "ըմբռնում է" Ոսկե Օրենքի "բուն էությունը", և դրա հետ մեկտեղ` չէ՞ որ հավատացյալ է, - գրածդ համարում է աստվածանարգանք: Դրանից ելնելով համարում է, որ եթե այս տողերն ինքը գրած լիներ, իր ձեռքը պետք է կոտրվեր: Հետո քեզ դնում է իր տեղը, քո եղած-չեղածով դարձնում է իրենը... կաշվիդ տակ... նյարդերիդ մեջ... դե, չերկարացնեմ, ճիշտ քո շարադրանքով, մինչև վերջ...

Քո ցանկացածը սա՞ է:

Եթե եղած -չեղածով դարձնի իրենը, կզգա որ կամ հավատացյալ չի ասողը կամ ինքը դա աստվածանարգանք չի համարում: Այսինքն ասողը ճիշտ է իր համար, ոչ մի վատ բան չի անում՝ ինքը իր մտքերը ու հետևաբար պետք չի լինի ձեռքը կոտրել, հը՞ն

Իսկ իմ կարծիքով Դիմացինիդ հետ վարվիր այնպես, ինչպես կցանկանայիր, որ քեզ հետ վարվեին խոսքի վրա չարժե շատ խորանալ: Դա աստվածաշնչյան կարևոր խոսքերից մեկն է և պետք է ընդունի քրիստոնյան որպես օրենք.

[Ջուզեպե Բալզամո]

Հիմա, ասենք թե մի հավատացյալ, կարդալով գրածդ տողերը, "ըմբռնում է" Ոսկե Օրենքի "բուն էությունը", և դրա հետ մեկտեղ` չէ՞ որ հավատացյալ է, - գրածդ համարում է աստվածանարգանք

Եթե իսկապես միտքս հասկացել ես, իմ միտքն "ըմբռնողն" այն "աստվածանարգանք" չպիտի համարի... քանզի՝ ես չեմ համարում, ու վստահ եմ վերևներում իմ համոզվածության մասին տեղյակ են… իրենցից գաղտնիք չունեմ…

[Sambitbaba]

Եթե եղած -չեղածով դարձնի իրենը, կզգա որ կամ հավատացյալ չի ասողը կամ ինքը դա աստվածանարգանք չի համարում: Այսինքն ասողը ճիշտ է իր համար, ոչ մի վատ բան չի անում՝ ինքը իր մտքերը ու հետևաբար պետք չի լինի ձեռքը կոտրել, հը՞ն

Իսկ իմ կարծիքով Դիմացինիդ հետ վարվիր այնպես, ինչպես կցանկանայիր, որ քեզ հետ վարվեին խոսքի վրա չարժե շատ խորանալ: Դա աստվածաշնչյան կարևոր խոսքերից մեկն է և պետք է ընդունի քրիստոնյան որպես օրենք.

Ոչինչ պետք չէ ընդունել որպես օրենք, քանի դեռ չես համաձայնեցրել այն հոգուդ և սրտիդ հետ: Նույնիսկ աստվածաշնչյան:

Հ.Գ. Բարի գալուստ Ակումբ: