Տիգ ջան, Այբ ջան, Աթեիստ ջան, Աթեիստի ախպեր ջան, իսկ դուք գոնե մեկ րոպե փորձե՞լ եք մտածել, թե ինչու՞ այդ` ընդամենը մեկ նախադասության անունը դրված է "Ոսկե Օրենք": Կարծում եմ, այն է պատճառը, որ այդ միտքը` կատարյալ միտք է, ենթակա չէ որևէ փոփոխության, ընդ որում այնքան է պարզ, որ պարզ է բոլորին և բացատրելու կարիք անգամ չունի. վարվիր այնպես, ինչպես կցանկանայիր, որ քեզ հետ վարվեին: Իսկ ո՞վ իրեն կարող է ինչ-որ վատ բան ցանկանալ: Մի՞թե դա չէ պատճառը, որ Ուլուանայի համար այդ միտքը նման է աքսիոմայի:
Իսկ դուք, կներեք, բայց այդ Ոսկե Օրենքը վիզ դրած ցանկանում եք առուծախի օրենք դարձնել. դու` ինձ, ես` քեզ: Ընդ որում նախապես վախենում եք, որ կարող է ձեր տված որակով ապրանքի տեղ` ձեզ խաբեն ու փչացած ապրանք տան...
Երեխեք ջան, այստեղ հարցը փոխադարձ հարաբերությունները չեն, այստեղ խոսքը գնում է մարդու, ինքն իրեն Մարդ դարձնելու մասին ու դիմացինն այստեղ ոչ մի դեր չի խաղում: Դիմացինն ուղղակի պատրվակ է, որպեսզի դու կարողանաս որոշում ընդունել, թե ինչպիսին ես
դու ցանկանում լինել:
Ժամանակի մեջ ասած, խոսքը գնում է
մինչև այն պահի մասին, երբ դիմացինդ կհասցնի ինչ-որ բան անել քո նկատմամբ: Իսկ դուք արհամարհում եք այդ կարևոր պահը, և անմիջապես անցնում եք դիմացինի ապագա կատարելիք գործողությունները քննարկելուն:
Հիշու՞մ եք ասացվածքը. Քանի դեռ գետը չես թռել-անցել, "հոպ" մի ասա: Իսկ դուք, դեռևս գետի այս ափին կանգնած, ձեռք-ձեռքի տված, միահամոուռ "հոպ" եք գոչում...
Ինձ թվում է, թե դուք ուղղակի այլ թեմա եք ցանկանում: Եկեք բացենք այդ թեման հետևյալ վերնագրով. "Արժե՞ արդյոք շարունակել լավություն անել մեկին, ով չի գնահատում և առավել ևս` չարաշահում է քո արածը..." Եվ արխային խոսեք ձեր և ձեր դիմացինի բարոյականության մասին:
Այս թեման դրա մասին չէ և ձեր վերլուծությունները ձեզ ոչինչի չեն բերի:

Էջանիշներ