Օրինակ, այ այս հատվածում բավականին էական սիմվոլիկ բան բաց թողեցիք (չհաշված մեկնաբանության բարոյախրատական էությունը):
Իմ տարբերակը վերևում մեջբերված հատվածի շրջումն էր (The Doors խմբի «The End» երգից), որն իրականում Թեբեի Էդիպ արքայի մասին հունական լեգենդի յուրովի վերապատմում է:Father. - Yes, son? -I want to kill you.
Mother. - Yes, son? - I want to fuck you.
Հետո՝ չմոռանանք, որ աշխատանքը պսիխոդրամա է: Սխալ կլինի ասել, թե բոլոր հերոսները ես եմ, թեև ամեն մեկի մեջ ես կամ: Կարելի է ասել՝ ես փոքր դերասանական կազմով բեմադրել եմ մեծ պիես, ու նույն դերասաններին մի քանի դեր է հասել: Դերասանները ես եմ: Դերերը՝ ոչ:
Բարդոտ կոնցեպցիա է, բայց ինչպիսին ստացվել է, այնպիսին է)))
Էջանիշներ