Օդ ա: Լրիվ էն շարքից ա, թե ինչով ա գարեջուրը, կոմպը կամ շունը կնոջից լավ:Արէա-ի խոսքերից
Օդ ա: Լրիվ էն շարքից ա, թե ինչով ա գարեջուրը, կոմպը կամ շունը կնոջից լավ:
Սխալ ես հասկանում Արէա ջան…
պատմվածքը "զօնծիկի" մասին չի… սա յուրահատուկ հայացք ու համոզմունք ա կյանքին ու կյանքի նկատմամբ ու անձրևանոցն էստեղ էն սաբջեկտն ա որի միջոցով ա հեղինակը դա ցույց տվել… ինքը անձրևանոցի գաղափարը հրել տարել ա մինչև "տուն" գաղփարը որը անգամ զուտ ճարտարապետական տեսակետից շատ թարմ ա նայվում… էտի տուն ա որտեղ ամեն մարդ չի կարա ապրի, ամեն մարդ "իրավունք չունի" ապրելու… կյանքին ինքը նայել ա ոչ ստանդարտ տեսանկյունից, բավականին ռադիկալ և աղջկա ու տղայի կոնտրաստը հստակ ցույց ա տալիս վիզինարի ու ստանդարտի հակասությունը… սա էն կոցեպտն ա որ կարա գրականությունը տանի հաջորդ մակարդակ… տղայի առաջարկն ու աղջկա ընտրությունը… տղայի ոչ ռացիոնալ առաջարկության ռացիոնալությունը և աղջկա ռացիոնալ ընտրության ոչ ռացիոնալությունը… սա մի հատ կոնցեպտ ա որ մենք կյանքում ամեն օր շփվում են ու չենք նկատում… ամեն անգամ ընտրելով գեղեցիկը, բայց ոչ ռացիոնալը մենք ռացիոնալացնում ենք ոչ ռացիոնալը… կանայք պետք ա որ լավ իմանան սա ամեն անգամ հագնելով բարձրակրունկ կոշիկներ ու յուբկա հագնելով…
դուք շատ պրիմիրիվ եք նայում գրական էս գործին… դուք ունեք պատմվածքի ֆորմուլա, ստանդարտ կառուցվածք ու երբ որևէ գործ չի տեղավորվում այդ ստանդարտների մեջ, ուրեմն լավը չի… բայց էդ ձևով գրականությունը միշտ կունենա նույն կառուցվածքն ու նույն ձևը… դուք ինտերդիսցիպլինարի էքսչեյնջը, այսինքն գնալ ուրիշ դիսցիպլինաներ ու փոխառնել տեխնոլոգիաներ ու մոտեցումներ բացառում եք ու դարձնում եք գրականությունը "ինքնաբավ"՝ ինքն իր մեջ ներփակված, որը բերում ա նեխման… մեխում ա գրականությունը այնպես ինչպես ցանկացած արվեստի ֆորմա… ուշադիր նայեք բոլոր ոլորտների նորարաություններին ու կտեսնեք որ նրանք դուրս են գալիս իրենց դիսցիպլինայի շրջանակներից ու ու ազդվում, փոխ են առնում այլ ոլորտներից…
սա էլ հենց նույն դեպքն ա… Ենգիբարյանն անգամ կլոունադայի մեջ ա դուրս եկել կլոունադայի դիսցիպլինայից ու դա էլ նրան դարձրել ա ունիկալ ու նոր՝ թարմ հայացք կլունադայի մեջ… նրա նամնն էն ժամանակ չկար, այսօր էլ երևի չկա… ինքը կարողացավ իրա պրոֆոսիոնալ թրեյնինքը հաղթահարել ու դարձնել սպրինգբորդ, իրա թրեյնինգը իրան ազատություն ա տվել որ նա անի այն ինչ ուզում ա, ոչ թե պարփակել ա որոշակի օրենքների մեջ որից դուրս գալ չի կարելի… նրա թրեյնինգը օգնել ա իրա կրթությանը ոչ թե խանգարել… ձեր մոտ խանգարում ա… դուք գրական տեխնոլոգիաները յուրացնելով փորձում եք մնալ դրա սահմաններում, ոչ թե կոտրել դրանք ու անցնել առաջ… սա ա ձեր սխալը հատկապես Բյուրինը…
ես ուսանող տարիներիս SCI-Arc-ում նկարչության դաս վերցրի որ հեշտ անցնեմ… գիտեի նկարել… առաջին դասից ուսուցչուհիս ասա… Մեֆ գիտենք որ նկարել գիտես, ապրես, բայց կարա՞ս մի հատ մոռանաս դա ու նայես սաբջեկտին ու ուղիղ ու նկարես այն ինչ տեսնում ես ոչ թե այն ինչ գիտես… մոռացի… ես ամաչեցի, բայց դա մի հատ ուրիշ հարթություն բացես իմ առաջ… ես սկսեցի նայել ամեն ինչին այնպես ինչպես առաջին անգամ եմ նայում (էդտեղ հասկացա Պիկասսոյի այն խոսքւ որ երեխաները ամենալավ նկարիչներն են, նրանք ամեն ինչ տեսնում են այնպես ինչպես կա առանց նախնական գիտելիքների, իսկ մենք տեսնում ենք այն ինչ գիտենք)
նույնը Ենգիբարյանի անձրևանոցը… թարմ, կոնտրովերսիալ ու գեղեցիկորեն մանկական հայացք ա անձրևանոցին ու կյանքին… այ էս որակը ես տեսա Վոլտերայի պատի մեջ… ես սաղ կայնքս պատերի ու քարերի, շիննյութերի հետ գործ ունեմ ու ինձ ուրախացրեց նրա ուշադիր զննողական հայացքը պատի նկատմամբ… նա պատին ուղիղ ա նայել ոչ թե գրական խողովակների ու հաստատված տեխնոլոգիաների միջով…
Բյուր, նախորդ թեմայում գրել էիր որ դպրոցներն ու համալսարանները մարդու ուղեղները լվանում են… քո էս դատողությունները, թե պիվի դեպքն ա, դա ա ապացուցում… քանի որ գրական ստանդարտի մեջ չի տեղավորվում ուրեմն վատն ա… դու քո ռամկեքից չես ուզում դուրս գալ… կրթությունը քեզ տալիս ա հնարավորություն անելու այն ինչ ցանկանում ես ազատորեն, ոչ թե քեզ ասում ա թե ինչ չես կարող անել ու սահմանափակում ա…
Ենգիբարյանի այս "մանկական միամիտ հայացքի" մեջ կա շատ թարմ, պոտենցիալով լի գաղափար նաև այլ դիսցիպլինաների համար…
դուք ուղղակի մեծանում եք ու մոռանում եք թե ինչ ա նշանակում երեխա լինել, դրա ամենակարևոր ասպեկտը մոռանում եք… էդ միամտությունը ձեր մեջ խեղդում եք կարծելով որ դա հասունության նշան ա… հանճարները էդ երեխային չեն խեղդում իրանց մեջ… Ֆրեն Գերին մինչև էսօր "խաղում ա իրա խաղալիքներով"… Ուոլտ Դիզնին իրականում իրա խաղալիքներն ա վերարտադրել ավելի մեծ չափերով, ուրիշ ոչինչ…
Վերջին խմբագրող՝ Mephistopheles: 25.08.2013, 21:00:
Մեֆ, հարցը ստանդարտը չի, հարցը պրիմիտիվությունն ա: Դա պրիմիտիվ գործ ա, որը շատ սիրուն կնայվեր, եթե տասնչորս տարեկան մեկը գրեր:
Բյուր տասնչորս տարեկանը սենց բան չի կարա գրի, ահագին բագաժ ա պետք որ գրի, իսկ տասնչորս տարեկանը չունի տենց բագաժ… պրիմիտիվ չի… շատ պարզ ա բայց ոչ պրիմիտիվ…
Ի՞նչ բագաժ: Դե լավ էլի, պրիմիտիվ գործ ա:
Դեե, հիմա ես պտի մի էջ էլի բացատրեմ ու էլ մի ֆրազով հեչ անես սա՞ղ… եթե չես ուզում տեսնել չես տեսնի… պարզ գրածա… իմիջայլոց քո էս պրինցիպով կարելի էր Հեմինգուեյի գործն է դիսմիս անել…
Բյուր, դու քո իմացածից էն կողմ չես ուզում գնալ, մի կողմից լավ ա որ համառորեն կպած ես քո գաղափարների, բայց մյուս կողմից էլ սկսում ես ստաք լինել…
Մարի ջան, ես իրականում համաձայն եմ Մեֆի գրած ամեն բառի հետ, ես ինքս նույնը կգրեի, եթե կարողանայի տենց սիրուն շարադրել մտքերս: Նախորդ գրառումս չստացված սարկազմ էր:
Ուզում էի ցույց տալ, որ էդ պատմվածքում բառ անգամ չկա անձրևանոցի մասին, ինչպես նաև բնակարանի, ու վերելակի մասին էլ խոսք չկա: Որ անձրևանոցը միշտ չի, որ զոնծիկն ա, իսկ վերելակի չաշխատելն էլ միշտ չի, որ կապված ա վերելակի վարձը չմուծելու հետ:
Մի անգամ գրել եմ բռնաբարված բառերի մասին, բառեր որոնք իրականում շատ սիրուն ու խորը բառեր են, բայց որոնց օգտագործելը հիմա ծիծաղ, կամ տհաճություն ա առաջացնում: Սա արդեն բռնաբարված հոգեվիճակների շարքից ա, էնքան սրտիկ մրտիկ են կապում էս ամեն ինչի հետ, որ Բյուրի ու շատերի մոտ սա ինֆանտիլության ու պրիմիտիվության հետ ա ասոցացվում:
Իրականում սա շատ խորը, շատ ցավալի, ահավոր շատ ապրված վիճակ ա: Ինքը սենտիմենտ չի: Սա հոգեվիճակ ա, բնավորություն ա, մարդու տեսակ ա, որը բոլորը չի, որ կհասկանան ու կընդունեն էնպես, ինչպես իրականում կա: Մի մասը վայ, վույ, պուպուշ, մուպուշ կանեն, մի մասն էլ ինֆանտիլ ու պրիմիտիվ կերպար կհամարեն: Նորմալ ա, էդ մարդիկ երբեք էլ հասկացված ու ընդունված չեն եղել, ոչ մի ժամանակաշրջանում: Ու միշտ էլ դժբախտ են եղել էդ մարդիկ: Մհեր Մկրտչյան, Լեոնիդ Ենգիբարյան, էլի շատ կան:
CactuSoul (26.08.2013), E-la Via (26.08.2013), Freeman (28.08.2013), Mephistopheles (26.08.2013), Moonwalker (26.08.2013), Sambitbaba (26.08.2013), Գալաթեա (26.08.2013), Շինարար (26.08.2013), Ուլուանա (26.08.2013), Վոլտերա (26.08.2013)
Նորմալ ա Այվի ջան, դա վատ չի, ոչ էլ լավ ա: Լիքը համաշխարհային հռչակ ունեցող գործեր կան, որոնց մեջ ես ոչինչ չեմ տեսնում: Դա չի նշանակում որ գործը վատն ա, դա նշանակում ա, որ իմ աշխարհհայաքը մի քիչ ուրիշ ուղղությամբ ա զարգացել, կոնկրետ էդ շրջանը ես չեմ ունեցել, չեմ զգացել, չգիտեմ դա ոնց ա լինում: Քո մոտ հիմա նույնն ա էս պատմվածքի առումով: Որովհետև ինչքան էլ որ տեխնիկական պահանջներ դնենք պատմվածքի առաջ, այն առաջին հերթին հոգեվիճակ ու զգացողություն ա, հետո նոր տեխնիկական տրյուկների ամբողջություն: Երբ չես զգում ինչի մասին ա գրած, մնացածն արդեն երկրորդական ա դառնում: Հիմա դու չգիտես, ոչ թե չգիտես, այլ չես պատկերացնում, ոչ թե չես պատկերացնում այլ քեզ պետք էլ չի որ պատկերացնես թե ինչի մասին ա գրված, սա նորմալ ա, սա բացատրելով չի լինի: Չնայած Մեֆը ոնց որ թե բացատրում էր վերևում, բայց անկեղծ ասած ես նորմալ չհասկացա ինչ էր գրել, որովհետև տերմինների մեծ մասը չեմ հասկանում, ու չեմ էլ կարծում, որ պատմվածքը, վեպը տենց վերլուծելով կարելի ա ավելի հասկանալի ու ընդունելի դարձնել: Կարդացի՞ր, դո՞ւր եկավ, ժպտացի՞ր, տխրեցի՞ր, ուրախացա՞ր, մի բան զգացի՞ր, ուրեմն լավն ա, քո համար: Չէ՞, իչքան ուզում են բացատրեն, սիրուն միրուն տերմիններ օգտագործեն, ցույց տան թե ինչ կանոններ ապահպավել, ինչ վարպետորեն ա գրված, մեկ ա, բան չե՞ս զգացել, քոնը չի: Նորմալ ա:
Այվի ջան, այ սենց մի հատ բան… չեմ կարող ասել մեկը մեկի ա, բայց շատ մոտ ա…
ապեր, ծուլություն ես քարոզում… գրելն իր բարդություններն ունի կարդալն՝ իր… չես կարող գործը տենց հեշտ "կարդացի-դուրս եկավ" ասես ու անցնես… ես արել եմ, վատ եմ արել… Չուկի գործի վրա… սրտիս դարդ ա, բայց դե ինքը ինձ դրա համար ահագին արգելափակել ա, նենց որ իմը հաշիվ չի…
ապեր, տենց հպանցիկ, մակերեսային մոտեցում եթե ցուցաբերես, կդառնա սովորություն ու ամեն ինչի նկատմամբ տեց մեկերեսային կմոտենաս… վերլուծությունները նրա համար չեն որ ինչ որ մեկը սիրի կամ չսիրի գործը… դրանք ավելի լայն իմաստ ունեն, գործը դիտվում ա կոնտեքստի մեջ ոչ թե նեղ անձնական տեսանկյունից…
իմ նպատակը երբեք չի եղել որ մեկին համոզեմ որ գործը սիրի կամ չսիրի… երբ որ սիրողն ու չսիրողը բախվում են, լավ բաներ ա լինում… նշանակում ա զարգանում ա, շարժում կա… բայց երբ որ կանգնում ասում են… "չտեսա", "բան էլ չկա" կամ "դուրս չեկավ" ու քաշվում են մի կողմ… չի դզում… մեղմ ասած…
Ժողմ թող ոչ ոք իրա վրա չվերցնի ասածս, ես էլ եմ արել…
Կարող ա Մեֆ ջան: Ես էդ գրել-մրելու տեխնիկայից, կանոններից, կառուցվածքից, բանից հեռու մարդ եմ: Իմը զգայական մակարդակով ա: Դուք մասնագետ եք, դուք ձեր չափանիշներն ունեք ստեղծագործությունը հասկանալու՝ ստեղ էս ինչ բանը պահպանված էր, էս մասում սա բացատրում ա, էս մասում թողնում ա ընթերցողը հասկանա, սա սքեթչ ա, սա կոնֆլիկտ ա, սա չգիտեմ ինչ ա: Ես տենց բաներ չգիտեմ, իմ մոտ զգայական մակարդակում ա էդ ամեն ինչը կատարվում ու որ հարցնում են թե ինչն ա դուր եկել, չեմ կարողանում քո նման բացատրել, որովհետև հիմանականում ես ինքս էլ չեմ իմանում: Ուղղակի դուր ա գալիս, զգում եմ որ իրական ա, որ կարա տենց բան լինի, ու որ արժի դրա մասին գրել: Կամ դուր չի գալիս, զգում եմ որ կեղծ ա, չի կարա տենց բան լինի, կամ կարա բայց չարժի դա էնքան որ դրա մասին պատմվածք գրվի: Մի խոսքով դա բացատրելու բան չի: Ու երբ որ սենց ես մոտենում, արդեն էդ վերլուծությունները, բան, ձանձրալի ու ավելորդ են մի քիչ դառնում:
ապեր, ես էլ մասնագետ չեմ…
Ինձ թվում ա՝ Մեֆն էլ էր հասկացել, ուղղակի ասելիք ա ունեցել, արտահայտվել ա: Ես մեկ-մեկ տենց անում եմ, թեկուզ նույն բանն եք ասում, թեկուզ դու ուրիշին ես հակադարձում, բայց ուզում ես էն մարդուն պատասխանել, ով մտածում ես կամ ուզում ես գրածդ կարդա, աչքի չանցկացնի, ուղղակի կարդա ու լսի, ակնաջալուր լինի: Բայց կարող ա ինձ սխալ ա թվում, որովհետև ինձ թվում ա նաև դժվար ինչ-որ մեկը Արեայի գրածը իրականում սխալ հասկացած լիներ, բայց դա ոնց որ հաստատ սխալ ա թվում: Գուցե իրոք իրար հետ չենք զրուցում, այլ իրար կողքի ենք զրուցում (c):Եթե տենց խոսակցություն գնաց, հատ-հատ հաշվում եք, ասեմ, որ ես էլ էի ճիշտ հասկացել Արէա-ին
Ուղղակի Մեֆի վերլուծությունն էլ էր լավը, դրա համար շնորհակալեցի։
պրծաք… լավ, համոզեցիր, չկա… Բյուր, բայց դուրդ կգա՞ որ մարդիկ քո գործը քո պես քննարկեն ասեն. "լավն ա…" կամ ասեն "վատն ա…"
լավ հասկացանք չես տեսնում… էլ չենք ասի… բա մրցույթի՞ն ինչի չես մասնակցում… ինչ ա թե ես ու Արէան Ենգիբարյանի գործը հավանել ենք հերիք չի մի հատ էլ համարձակվել ենք վերլուծել ու էդ էլ հերիք չի մի հատ էլ հետդ չենք համաձայնվե՞լ… դրա համար էլ Մարիից ներողմություն ես խնդրում որ խոստումդ չես պահելու՞… Սա Մարիի առաջին հայտարարած մրցույթն ա որպես մոդերատոր ու դու մի հատ սութի-մութի պատճառով "բոյկոտում ես" յանիմ հավեսս փախա՞վ…Ինչ-որ ես էլ չեմ տեսնում:
Ուֆ, հավեսս փախավ, ես չեմ մասնակցի էս մրցույթին: Մարի ջան, կներես, որ խոստումս չպահեցի:
եթե իմ քննարկման պատճառով խոստումդ չես պահում, ասա "Մեֆ, մի քննարկի իմ գործը" ՊՄ-ով էլ ասա քոնը որն ա չեմ քննարկի, կամ էլ քո պես կասեմ. "ոչինչ ա" կամ "լավն ա" (տե՞ս վատ բաներ չեմ ասում)
Վոլտերա (27.08.2013)
Նոր տեսա, որ գրառումներն էստեղ են տեղափոխվել:
Ինչ ուզում են, թող ասեն մարդիկ, իրանց իրավունքն ա:
Չէ, ուղղակի էս քննարկումներից հետո հավեսս փախավ:լավ հասկացանք չես տեսնում… էլ չենք ասի… բա մրցույթի՞ն ինչի չես մասնակցում… ինչ ա թե ես ու Արէան Ենգիբարյանի գործը հավանել ենք հերիք չի մի հատ էլ համարձակվել ենք վերլուծել ու էդ էլ հերիք չի մի հատ էլ հետդ չենք համաձայնվե՞լ… դրա համար էլ Մարիից ներողմություն ես խնդրում որ խոստումդ չես պահելու՞… Սա Մարիի առաջին հայտարարած մրցույթն ա որպես մոդերատոր ու դու մի հատ սութի-մութի պատճառով "բոյկոտում ես" յանիմ հավեսս փախա՞վ…
եթե իմ քննարկման պատճառով խոստումդ չես պահում, ասա "Մեֆ, մի քննարկի իմ գործը" ՊՄ-ով էլ ասա քոնը որն ա չեմ քննարկի, կամ էլ քո պես կասեմ. "ոչինչ ա" կամ "լավն ա" (տե՞ս վատ բաներ չեմ ասում)
ivy (20.10.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ