երբ օղակի ներսի լույսը հանգավ
տեսա, որ էլի մենակ եմ մնացել
ու առնված եմ արհեստական փշալարի մեջ
փշալարից այն կողմ տարբեր հեռավորությունների վրա մարդիկ էին
փոքր խմբերով կամ զույգ-զույգ միություններով
որ խեթ հայացքներ էին գցում վրաս ու ինչ-որ բան սվվում
փշալարին շատ մոտ ու մի տեսակ տատանվող
էն մեկն էր, որ քիչ առաջ օղակից ներս էր
հայացքը սիրուն կլիներ շատ
եթե չլիներ տատանումը
մեկ էլ փշալարերը պատկերը չաղավաղեին
հին հակափշալարային գործիքներս չէի շպրտել
մնացել էին` ժանգոտ, այլանդակ
ժպտացի
մի ժամանակ հավատում էի դրանց ուժին
երևի դրա համար էի պահել
շպրտեցի փշալարից դուրս
(էս մի հավատս էլ գնաց)
աշխատելով ոչ ոքի չվնասել
հետո սկսեցի բերանիցս դուրս քաշել իմ փշալարը
ցավոտ էր, սուր ծայրերը քերում էին շնչափողս
փշալարի թափանցիկության վրա արյունով դեկորներ էին նկարվում
բայց դիմանալու էր, գիտեի, որ մի անգամ ա
վերքերը կփակվեն
սպիերը ներսից են` չեն երևա
շատ-շատ մեկ-մեկ կարող ա քոր գան
էդ էլ ոչինչ
փշալարն էլ մի քանի քառակուսի մետր հաշվարկով էր, ինձ շատ պետք չի
ներսում ավազի վրա մատով մի օղակ էլ նկարեցի` քաշեցի փշալարս:
ու վառեցի լույսը:
Մեջբերել
Ինձ համար, էլի 
Էջանիշներ