Այստեղ բոլորս խոսում ենք դիմացինին ներելու մասին, բայց ուզում եմ այսպիսի մի հարց տալ.
-Կարողանում ենք ինքներս մեզ ներել???
Գիտեք՝ վաղ թե ուշ կարողանալու ենք ներել դիմացինի, նրա արարքները, այն ցավը, որ նրանից ստացել ենք,բայց այդ ներումը լիարժեք չի լինի, իսկական չի լինի, կմնա Յոժի աաց "աբիդան", եթե չսովորենք ներել ինքներս մեզ:
Ամենից առաջ հենց մեզ չենք ներում… ու ամենից դժվարն էլ հենց դա է…
Չենք ներում մեզ մեր արածների ու հատկապես չարածների համար: Չենք ներում մեր սխալները, թուլությունները, մեր վատ քայլերը, որոնք վնասել են դիմացինին, մեր ով լինելը , որովհետև այն չենք, ինչ կուզեինք լինել… Ինչ-որ մեկից ցավ, հարված ստանալով՝ չենք ներում հենց մեզ, որովհետև ինքներս մեզ ենք մեղադրում, որ թույլ տվեցինք մեզ հետ նման բան պատահերլ:
Չէ, չես ների դիմացինին ու հատկապես ներում չես ստանա, քանի դեռ ինքդ քեզ չես ներել:
Մեջբերել
Էջանիշներ