Բայց ախր քո ասածը վրեժ լուծելն է, ոչ թե ներելը։ Հետաքրքիր է, վրեժդ լուծելուց հետո ուրիշ ի՞նչ պիտի անեիր, որ համարեիր, որ չես ներում։Gayl-ի խոսքերից
Բայց ախր քո ասածը վրեժ լուծելն է, ոչ թե ներելը։ Հետաքրքիր է, վրեժդ լուծելուց հետո ուրիշ ի՞նչ պիտի անեիր, որ համարեիր, որ չես ներում։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ուրեմն քո կարծիքով պատիժ տալը դա վրե՞ժն է:Ես այդ կարծիքին չեմ,երբ դու սխալ արարք ես անում ու ծնողդ քեզ պատժում է դա չի անում վրեժից ելնելով այլ քո լավի համար:
Դա մի քիչ ուրիշ դեպք է։ Ծնողը երեխային պատժում է հիմնականում հենց երեխայի օգտին, ոչ թե ի վնաս։ Բայց մասամբ մարդիկ «պատժում» են հենց ի պատասխան վնասելու մղումով, ոչ թե դիմացինին ճիշտ ուղու վրա դնելու ու դրանով նրան լավություն անելու համար։ Խոսքս դրանց մասին էր։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Gayl, կարծում եմ՝ դու ներելու բուն գաղափարը չես հասկանում: Ուլուանան քիչ առաջ արդեն նշեց. ներելը հենց ցանկացած պատժի բացակայությունն է: Ու պատժելու ցանկության բացակայությունն էլ:
DIXIcarpe noctem
Բարեկամ (31.10.2009)
Ի՞նչ ասել է «արժանի պատիժ»: Կմանրամասնես՞…
Եվ ինչ ասել է «Հա հա հա»: Էս էլ մանրամասնի, հա՞:
Ես գրել էի պատժում են որ այլևս չրկնվի,իրականում իմ բերած օրինակը նույնին է հանգեցնում,ծնողը իր երեխային պատժում է որ այլևս չրկնվի և մարդ դառնա, իսկ հակառակորդին պատժում են որ այլևս չկրկնվի ու ալիքները չխառնի
,այսինքն առաջին դեպքում ծնողը իր երեխայի համար է անում,իսկ երկրորդ դեպքում պատժողը իր համար է անում,ոչ թե հակառակորդի լավը ուզենալու:
«Հա հա հա» պատկերացրեցի որ ինչ որ մեկին մոռթում եմ կոշիկս տրորելու համար:
Պատժելու տարբեր ձևեր կան,երևի պետք չի ընկնեմ այդ ձևերը գրեմ ինքդ էլ կարող ես դա գտնես եթե փորձես փնտրել:
Ամեն մարդ յուրով է ընկալում,կներես որ քո վրով եմ օրինակը բերում ուղղակի մարդ ավելի լավ է ընկալում երբ սեփական մաշկի վրա է զգում,պատկերացրու,որ ինչ որ վատ արարք ես արել ու իսկապես զղճում ես արարքիդ համար և ծնողիցդ նրա ներողամտությունն ես հայցում,դու ուզում ես քեզ ներեն որ չպատժե՞ն,թե հասկանան որ ամեն մարդ սխալական է և ամեն ինչ էլ պատահում է,բայց պետք է այնպես անել որ էլ չկրկնվես:Ինքս ինձ վրա կարող եմ օրինակ բերել,մի օր եղբորս առաջ ինձ շատ մեղավոր զգացի,դե ինձանից տարիքով մեծ է, մոտեցա ու ներում հայցեցի,նրա պատիժը երկու երեք բառ եղավ հետո փաթաթվեց ինձ,դրանից հետո եթե դանակը վզիս էլ դնեին մեկա նույն բանը չէի կրկնի,որովհետև մինչև հիմա էլ այդ բառերը ականջիս մեջ զրնգում են:
Համաձայն եմ, կան երևույթներ, որոնք աններելի են, բայց այդպիսիք մեր կյանքում շատ չեն հանդիպում: Բայց ընդհանրապես «նակազատ»-ի ողջ «գաղափարը»/ավելի հարմար արտահայտություն չգտա/ մեր հասարակությունում, հատկապես երտասարդության շրջանում այնպես է ներդրվել, որ ձեռքը կրակն ենք ընկել: Այսօր ԱԺ պատգամավորից մինչև հասարակ քաղաքացի իրենց հարցերը լուծում են հենց այդ «գաղափարախոսությանը» համապատասխան. տու՛, ջարդի՛, փշրի՛, դանակով, պիստալետով, սպանի՛: Ճիշտ է, ես էլ եմ այդ «արժեքների» կրողներից, բայց կարծում եմ, այսպես շարունակել չի կարելի: Ներել կարելի է, պետք է: Իհարկե, կրկնում եմ, աններելի արարքներ, ցավոք, երբեմն կյանքում հանդիպում են…
Այ քո ասածները արդեն վայրագություն եղան էտի արյուն խմել եղավ:Համաձայն եմ,որ կան բաներ որոնք չես կարող ներել,նաև կան բաներ որոնք թվում է թե չես կարող ներել բայց ժամանակի ընթացքում սիրտդ «փափկումա»:
Համաձայն եմ իսկապես: Ամեն ինչ էլ ներում եմ, մի բանը արագ, մյուսը մի քանի օրում, մեկ այլ բան՝ երկար ժամանակ հետո, հասկանալուց, վերլուծելուց հետո: Կամ էլ ժամանակն է ամենն իրենց տեղերում դնում:
Ներելուց և մանավանդ ներվելուց հետո հոգիդ թեթևանում է:
Հայկ, ուրեմն եթե պատժելու ցանկություն չունեմ, արդեն ներե՞լ եմ: Ինձ այդպես չի թվում: Ես կարող եմ չներել և ներել միաժամանակ: Չեմ կարծում, որ եթե մարդուն վատություն անել կամ փոխադարձ վիշտ պատճառել չես ուզում, ուրեմն ներել ես: Լիակատար ներումը միայն այն դեպքում է լինում, երբ քեզ ոչ մի բանով նեղված կամ վիրավորված չես զգում… երևի
***
Մի ուրիշ բան հասկացա. ներումը այն է, երբ վերագտնում ես տվյալ մարդու հանդեպ շնորհակալության զգացողությունդ… Հա, հենց էդպեսՆերում ես աստիճանաբար: Ու ներում ես այնքան, որքան տվյալ պահին կարողացել ես վերագտնել շնորհակալությունդ:
Կան բաներ, որոնց համար չես կարող շնորհակալ չլինել մարդկանց, ինչ ստորություն էլ որ արած չլինեն քո հանդեպ: Բայց կան բաներ, որ երբեք չեն ներվի, ինչպես կոտրած-կպցրած բաժակի ամբողջականությունը:
Հ.Գ.
Ամեն մարդ էլ կարող է ներել, միայն թե ուզենա
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Empty`Tears (01.11.2009)
Լավ էր շատ: Ու ինչ ուզում ես ասա, քրիստոնեական մոտեցում
կյանքը ակընթաևթն է:
եթե այս ակընթարթին դու մոռացել ես, ուրեմն ներել ես: Եթե վերհիշեցիր, ուրմեն դադարեցիր ներել:
իսկ ներելու մյուս, ավելի տարածված իմաստին ես չեմ հավատում: ոչ մեկն էլ չի կարող այդ իմաստով ներել:
Այդ իմաստով ներելը ՝ Աստծո մենաշնորհ է: /… /
Empty`Tears (01.11.2009), Farfalla (08.02.2010), Yeghoyan (31.10.2009), Բարեկամ (31.10.2009), Դեկադա (31.10.2009)
Մի քիչ դժվար է... երբեմն ուզում են, բայց վիրավորանքը էնքան ա շատ լինում, որ չի ստացվում ու անգամ ժամանակը չի բավականացնում մինչև վերջ գնալու համար:CactuSoul-ի խոսքերից
Ամեն մարդ էլ կարող է ներել, միայն թե ուզենա :Բայց դա, իհարկե, չի նշանակում, որ ամեն ինչ է ներելի ու միանգամից:
... չեն ներում, բայց կարենում են մի կողմ գցել:Սա իմ կարծիքով ավելի մեծ ջանքեր ա պահանջում` քանց հենց ներելը, իսկ եթե կարենում ես մի կողմ գցես` նշանակում է ինչ որ տեղ ներեցիր:
Empty`Tears (01.11.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ