Մենության մեջ չհասկացվածները

**KiLa** · 12.03.2011, 23:27

Կներես, բայց շատ դժվար է կարդացվում: Եվ դժվար է հասկացվում: Փորձիր մի քիչ պարզ ու հասկանալի լինել:
Ընդհանուր առմամբ գնահատականս դրական է, բայց մտածիր ասածիս մասին:

**Rhayader** · 13.03.2011, 03:58

Ժողովուրդ, տարբերակեք «բարդ» ու «անընթեռնելի» հասկացությունները, խնդրում եմ: Բարդ կարող է լինել կառուցվածքը, բառապաշարը, պատկերները և այլն: Անընթեռնելի աշխատանքը կարող է դառնալ, օրինակ, կառուցվածքի իսպառ բացակայության հետևանքով: Խնդիր, որն առկա է առաջին աշխատանքում: Աղջկական հուշատետրում գրի առնված «պատմվածքը» կեսից կարդալու տպավորություն ունեցա:
Գործողությունների հերթականություն, արանքում՝ մտորումներ (ընդ որում, այնքան կեղծ կամ արհեստական, ախր ոչ մի նորմալ մարդ նորմալ իրավիճակում նման մտքեր չի ունենում. մարդը ծույլ արարած է, մտքերն էլ սովորաբար պարզ են):
Ասածս ի՞նչ է, դժվար թե ինչ-որ մեկը նման իրավիճակում մտովի սկսի այլանդակ կլիշեների շարք թվարկել:
Շնորհակալություն գոնե, որ «Թախծոտ աշուն էր, զեփյուռի մեղմ շրշյունի տակ անձրևի մանր փշուրներ էին սավառնում օդում»-ով չէր սկսած:
Կարճ ասած. ցանկացած աշխատանքից հենց գեղեցիկ, հետաքրքիր կամ ուրիշ բան թվացող արտահայտությունները հանեք ու փոխարինեք ավելի առօրեականներով, արդյունքում ստացվածն աշխատանքի «մաքուր քաշն» է:
Լավ, մի քիչ էլ իմ դասական քթիմազությունից.

Կրկին մի խնջույք, ուր նա պարտավոր էր լինել: Նույն սեղանի շուրջ նստած են շատերը. շատերը՝ անտարբեր դեպ մեկը մյուսը, կույր՝ նկատածի հանդեպ, տգետ՝ իմացածի նկատմամբ: Երկուսի երկու զույգ աչքերը գտել են միմյանց, հնարավոր է ուրիշներին են փնտրել, բայց «իրենց համար էլ հանկարծակի» միմյանց են գտել: Իսկ նայել միմյանց, տեսնել, թե աչքերի խորքն ինչ է ասում, համարձակությունը չի բավականացնում (չնայած նայելու կարիքը չկա, եթե արդեն տեսնում ես):

1. խնջույքը վայր չի
2. ոգեշնչված-դպրոցական տոն, երևի հայկականհոգեբանության մեջ լավ խորը արմատավորված («ձյուն մաղեց մեր բաց գլխին, ձյուն մաղեց՝ կրակի պես» (c) Պ. Սևակ), ավելորդ պաթոս ու արհեստականություն է փոխանցում
3. կլիշե. վառել անխնա կերպով
4-5. անբարեհունչ, նպատակայնորեն արված, բայց դրանով հանդերձ՝ արհեստական ու անբարեհունչ կրկնաբանություն (միմյանց-միմյանցի մասին համեստորեն լռում եմ

)
Եթե շարունակեմ, մեկնաբանությունս պատմվածքից ավելի երկար կլինի:

Հասուն աշխատանք չի, հեղինակն ըստ երևույթին միայն հայ հեղինակների (ու ռուս դասականների հայ հեղինակների իրականացրած թարգմանությունների) ընթերցող է: Ի նկատի ունեմ՝ Քինգ, Գեյման, Մոեմ, Ջոյս ու մնացած բոլոր նորմալ հեղինակներին նորմալ կարդացած մարդը կնախընտրեր խաբել Մահին, քան նման բան գրել

**Ohanyan** · 13.03.2011, 15:56

Շնորհակալ եմ կարծիքների համար, կրկին նշում եմ, որ ես ինձ լրջորեն ստեղծագործող չեմ համարում, գրում եմ ինչպես որ զգում եմ, պահի արդյունք են, և, երևի թե, KiLa -ի խոսքերի հետ համաձայնեմ, եթե մի փոքր պարզեցնեի ավելի մատչելի կլիներ… շնորհակալ եմ, որ Ձեր կարծիքն արտահայտել եք, դա ինձ համար կարևոր էր… ինչ վերաբերում է Ձեր կարծիքին՝ հարգելի Rhayader , կաշխատեմ անդրադառնամ Ձեր նշած պարտադիր գրականությանը, բայց երբևէ չկրկնօրինակեմ մտածելակերպը…

**Rhayader** · 14.03.2011, 08:17

Ohanyan-ի խոսքերից

Շնորհակալ եմ կարծիքների համար, կրկին նշում եմ, որ ես ինձ լրջորեն ստեղծագործող չեմ համարում, գրում եմ ինչպես որ զգում եմ, պահի արդյունք են, և, երևի թե, KiLa -ի խոսքերի հետ համաձայնեմ, եթե մի փոքր պարզեցնեի ավելի մատչելի կլիներ… շնորհակալ եմ, որ Ձեր կարծիքն արտահայտել եք, դա ինձ համար կարևոր էր… ինչ վերաբերում է Ձեր կարծիքին՝ հարգելի Rhayader , կաշխատեմ անդրադառնամ Ձեր նշած պարտադիր գրականությանը, բայց երբևէ չկրկնօրինակեմ մտածելակերպը…

Օհանյան, լուրջ ստեղծագործող չլինելը չի պարտադրում վատ ստեղծագործող լինել)))
Կրկնօրինակելու, առավել ևս մտածելակերպը, խնդիր չկա: Պարզապես կառուցվածք-լեզու-պատկերներ-և այլն, պետք է աշխատել: Ու մեկ էլ՝ կարիք չկա շեշտն այդքան դնել բաների վրա, որոնք ամեն դեռահասի հուշատետրում ծեծվել-քյուվթա են դառել: «Իրար նկատմամբ կույր» մարդիկ, ֆուուու

պատկեր, որն իր մեջ պետք է տրագիզմ պատունակեր՝ փոխարենը միտքդ են գալիս Սաութ Պարկի գոթերի մասին սերիայի հերոսները:
Իսկ գրականությունը՝ պարզապես լավ ժամանակակից գրողների օրինակներ էին: Գրողը պարտավոր է նվիրված ընթերցող լինել: