Թևեր
Դու կարծես աշնան կարմիր մի տերև,
Ինձանից պոկված, իմ գիրկը ընկար,
Իմ տաք համբույրը տվեց քեզ թևեր,
Դու այդ թևերով ինձնից հեռացար:
Ու աշնան կանչով թռար հեռուներ,
Քեզ հետ պարեցին քամիներ հազար,
Մաշվեցիր հազար հողերի վրա. . .
Ու ջարդված թևով իմ գիրկը ընկար:
Հոգիս փոթորկվեց քո վերադարձից,
Հայացքս սառեց աչքերիդ անմար,
Հանկարծ դողացին շուրթերս վախից,
Ինձնից հեռացած, իմ գիրկը ընկար:
Սառած մի համբույր հուշերիս խորքից,
Եկավ ու կանգնեց իմ խղճի դիմաց. . .
Խնդրեց, որ նորից համբուրեմ ես քեզ,
Ու ես նայեցի շուրթերիդ մաշված. . .
Քո վերադարձից ես թևեր առած,
Քո գրկից դանդաղ հեռացա անդարձ:
Ճիշտ ես Կոմ, իրոք որ առեխծված եմ. . . .
Մեջբերել
Էջանիշներ