Դուք ինձ չգիտեք
Դուք ինձ չգիտեք, կամ էլ վատ գիտեք,
Որ լավն եմ այդքան, որտեղի՞ց գիտեք,
Վատն եմ անսահման, դա դուք չգիտեք,
Որ ես բարի եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Դաժան եմ անչափ, դա դուք չգիտեք,
Այն, որ սիրում եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Չէ՛, ես խղճում եմ, դա դուք չգիտեք, Դուք ինձ չգիտեք
Դուք ինձ չգիտեք, կամ էլ վատ գիտեք,
Որ լավն եմ այդքան, որտեղի՞ց գիտեք,
Վատն եմ անսահման, դա դուք չգիտեք,
Որ ես բարի եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Դաժան եմ անչափ, դա դուք չգիտեք,
Այն, որ սիրում եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Չէ’ ես խղճում եմ, դա դուք չգիտեք, Դուք ինձ չգիտեք
Դուք ինձ չգիտեք, կամ էլ վատ գիտեք,
Որ լավն եմ այդքան, որտեղի՞ց գիտեք,
Վատն եմ անսահման, դա դուք չգիտեք,
Որ ես բարի եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Դաժան եմ անչափ, դա դուք չգիտեք,
Այն, որ սիրում եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Չէ’ ես խղճում եմ, դա դուք չգիտեք,
Ես տառապում եմ, դա էլ չգիտեք,
Թե երջանիկ եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Դուք իմ խոսքերին , դեմքիս մի նայեք,
Ես ձեզ խաբում եմ, դա էլ չգիտեք,
Սովորակա՞ն է, երբ ես ժպտում եմ,
Ես ձեզ ծաղրում եմ, դա էլ չգիտեք,
Որ ես ուրախ եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Ձեզնից դժբախտ եմ, դա դուք չգիտեք,
Թե ես անկեխծ եմ, որտեղի՞ց գիտեք,
Ես դերասան եմ, դա էլ չգիտեք:
Դուք ձեզ խաբում եք, էդ հո լավ գիտեք,
Բայց հանուն ինչի՞ , դա դուք չգիտեք:
Խաղում եմ ձեզ հետ նույն բեմի վրա,
Որը բոլորդ կյանք եք անվանել. . .
Վատ դեր եք տվել, լավն եմ ձևանում,
Բայց սա կյանքը չէ, դուք դա չգիտեք:
Այս ձեր կեղծ կյանքում ես ինձ կորցնում եմ,
ՈՒ թե ո՞վ եմ ես դա դուք չգիտեք. . . .
Տականքը
Ճշմարիտ գիշերն է կարծես թե գալիս,
ՈՒ ես պատռում եմ դիմակն իմ զվարթ,
Բացում եմ դեմքս մռայլ ու վտիտ,
Ահա’, կանգնած եմ` կեղտոտ արարած:
Բեմի ետևում` դերից դուրս եկած,
Կարծես թե կրկին նույն խաղն եմ խաղում,
Ինքս ինձ ստում, ես ինձ համոզում,
Թե կյանքում այս բարդ ես ճիշտ եմ ապրում:
Բայց ու՞մ եմ խաբում, կամ ինչի՞ համար,
Չէ՞որ այս կյանքում կեղտոտ ու տկար,
Չեմ արել ոչինչ ես լոկ ձեզ համար. . .
Սիրել եմ ես ձեզ այն բանի համար,
Որ հաճելի եք իմ հոգուն թշվառ,
Ասում եմ ես ձեզ բառեր անհամար,
Ձեր փոքրիկ մտքին դուր գալու համար:
Բարություն կոչված անվերջությունից,
Ես չեմ հասկանում կարծես թե ոչինչ,
Զզվում եմ ասես ես ինքս ինձնից ,
Բայց թույլ չեմ տա ձեզ հոգնել ինձանից:
Միտքս փախչում է իմ կեղտոտ սրտից,
Իսկ ես վազում եմ նրա ետևից,
Իմ մեջ է կեղտոտ այդ սիրտը ապրում,
ԵՎ առանց նրա ես եմ մահանում. . .
ՈՒ կյանքի անհագ կարոտով լցված,
Ես խոնարհվում եմ տականքի առաջ,
Քանզի սիրում եմ ես ինձ առավել,
Քան ձեզ` մարդիկ, որ ինձ եք խաբվել:
Բայց ես չեմ ուզում այսպիսին լինել,
Մի թե՞ աշխարհն է ինձ տականք դարձրել. . .
Մոմի լույսի տակ
Սևազգեստ գիշերի գաղտնի աչքերում,
Մի աղոտ լույս էր կարծես թաքնվում,
Մեղրածոր մոմի հույսն էր մոլեգնում,
Բայց նա հուսալով իրեն էր սպառում:
Մոմի լույսի տակ, վառվող խավարում,
Գլուխը բռնած նա էր տառապում,
Անհույս լողալով սիրո նամակի`
Արցունքով հեղված դառը տողերում;
Նրա խելագար հեկեկանքներից,
Ու սրտի ըմբոստ հառաչանքներում,
Ուժգին ծանրացած իր կնճիռներից,
Հինավուրց մոմն էր նրան աղերսում:
Ու այդ խելագար դողդոջումի մեջ,
Նամակի տողերը թրեր էին դառնում,
ԵՎ մխրճվում էին նրա թույլ մարմնի`
Սիրուց հրկիզված, ժայթկող սրտի մեջ:
Ու հիմարի պես սկսում է խոսել
Նա այդ ծերացած մոմի լույսի հետ,
Իսկ մոմը նրան պատասխանում է,
Քամուց վախեցած հրո շիթերով,
Որ շղթայվում են մարող հույսերի,
Իրար հաջորդող փոթորիկներով:
ԵՎ նա ստիպում է, որ մոմը հանգչի,
Ոչ թե սեփական հնության մահով,
Այլ հենց իր սրտի խորքերից ելնող
Լուռ հառաչանքի փոթորկոտ քամով:
Ու այդ խավարի խուլ լռությունը
Կարծես հուշում է, որ մթության մեջ,
Սառում է ոչ միայն հինավուրց մոմը,
Այլև տառապող սիրահարը խեղճ. . . .
Մոդերատորական: Ակումբում հայերեն գրելու ու կարդալու համար օգտագործվում է Յունիկոդ կոդավորումը: Եթե Դուք ունեք հին կոդավորմամբ տեքստ և այն ուզում եք տեղադրել Ակումբի էջերում, ապա խնդրում ենք այն վերափոխել Փոխարկիչիօգնությամբ: Այցելեք http://hayeren.akumb.am/?p=convertor էջը ընտրեք ArmSCII>Unicode տարբերակը և սեղմեք «Ձևափոխել»:
Մեջբերել
Էջանիշներ